Alle inzendingen, jaar 2003, week 44

Ik kocht een kaartje, dat was niet zo duur, en Beethoven, die mag ik heel graag horen. Had ik ’t maar geweten van tevoren, het slotakkoord klonk pas na dertien uur ! Iemand riep: “We want more !” ‘k Heb hem gegrepen en razendsnel zijn strot stijf dichtgeknepen.…

een droom die ik niet ken is een wereld vol met angst je kan me veel wijsmaken maar ik beweeg om je heen wil liefde met je delen maar je gelooft er niet in en enkel en alleen is dat omdat je me geen vrijheid geeft…

Hun ogen de blik een ogen-blik vol gevoel slechts in één blik een ogen-blik vier ogen een blik wacht geef ze een ogenblik.…

Sterk verlangen naar een vredige toekomst naar wat materiële welvaart naar persoonlijk geluk naar innerlijke rust naar wereldvrede naar een steeds beter leven voor onze kinderen We zijn bedroefd als het onze kinderen eens wat minder goed gaat, als we zien dat ze afwijkende paden kiezen, als ze eens niet zo gezond zijn. Al dat verlangen…

Het smalle pad tussen de berkenbomen Kronkelend door witte basten verlicht Heeft ook hier zijn eigen weg genomen Schaduwen vangen het laatste zonlicht Gefilterde stralen verwarmen het zand Resten van de herfst een kleurig gezicht Jonge aanplant eerste jaar hand in hand Door hun kwetsbare naaktheid gebogen Elementen boetseerden reeds een…

Ik zie haar weer lopen, een klein eenzaam figuur. Zou ze nog ergens op hopen? Wie maakt haar ’t leven zuur? Weer treft mij haar schuwe blik. Ze komt iets dichterbij. Ik lees iets van schrik. Steeds weer denk ik dan: Waar zijn haar vriendinnen? Weet dan niemand van wat er daar schuilt vanbinnen? Ik groet haar bedeesd groet ze terug…

Ik wil zo graag sterk zijn, maar de zwakte overwint door tranen die ik vind. Ik voel me klein... Onmachtig glijden mijn tranen naar beneden. Ik ben een stipje tussen iedereen. En tóch zo alleen. Er is al een waterval van mijn gezicht gegleden. Ik, die zo graag sterk wilde zijn. Ik heb het geleerd: huilen is niet verkeerd: het is het uiten…

Ik had mijn kleinzoontje even verwend, en gaf hem een chocoladecent, verpakt in goud en zilverpapier. Z'n handjes grepen; kom maar hier. En voordat ik het wist, had hij alles uit m'n hand gegrist. Geen vieze handjes,geen vieze snoet, maar vol goede moed, had hij welgeteld. Al dat chocoladegeld, niet in z'n mondje gepropt, maar alles in…

Zo gaat uw koninkrijk wel snel kapot! Ik merk het als ik door de glossy's blader De Story, de Privé, ik schrik me rot Ik maak mij zorgen en verklaar me nader Een lange lijst, voor woorden haast te zot Prins Bernhard in de oorlog een verrader Nog steeds met nichtje Margarita mot De Roy van Zuijdewijn, alleen maar kwader Een zus als paardenfluisteraar…

de zon verwarmt mijn gezicht moe en leeg leg ik mijn hoofd neer op het papier in de hoop dat de woorden vanzelf zullen verschijnen de warmte brengt me in een trance in de veronderstelling dat dit alles ooit wel goed zal komen distantieer ik me van alles schakel licht en geluid uit om even te kunnen verpozen in de duistere wereld…

Niemand kan de leegte vullen. Er komt een dag voor iedereen verschillend, voor de ene vroeg,voor de andere laat. Dat zij,die jou het leven gaf, het zelf weer verlaat. Er komt een dag dat je alleen bent, nooit meer ben je iemands kind. Nooit was iemand je zo dierbaar niemand heeft je zo bemind. Nooit meer dochter van je moeder, je kindertijd…

Ze legde d'r hoofd in z'n schoot. Hij ervoer het gebaar als een zegen en dacht: 'Wat een heerlijke stoot heb ik onder de gordel gekregen.'…

De onzekerheid weegt zo zwaar, de onzekerheid is weer daar. Het gevoel van machteloos te zijn, het gevoel om hier zonder jou te zijn. Als ik je niet kan zien word ik gek, maar niet omdat ik je niet vertrouw. Nee, enkel van het gebrek, het gebrek aan mijn liefdevolle vrouw. Telkens als je eventjes zie, krijg ik weer dat gevoel van jaloezie…

Al was het een verrassende vertoning Toch vond men het in Spanje ook wel cool Dat hun equivalent van Hennie Stoel Gaat trouwen met hun eerstvolgende koning Al lijkt zo'n link niet eens zo ongewoon: Een Stoel is toch familie van de Troon?…

Eens per jaar, om kwart voor zeven, gaan het schompus en de bral naar het foutenfestival. Kijk, daar komen ook de neven: jat en klauw en grijp en gap - foute jongens uit de klap. In de zaal weergonst het leven op de tonen van een oert; hier en daar wordt er gevloerd. Onderwijl weeft men zijn streven, de kompanen met de maats - ieder…

De pythagorhaas zat op z'n helling en keek wiskundig om zich heen. "Ik hou het bij mijn ondersteling," sprak hij, "dat zo in 't algemeen het min of meer vrij zeker ópgaat, dat schuine zijde c² = a² + b²." Hetgeen - naar nu verluid - bevestigd is als Stelling door 'n algebrasem op Terschelling.…

Een wesp uit Weesp had wel een gek en te berispen spraakgebrek. Zo noemde zij zichzelf steeds 'weps', zei 'wepsentaille' en ook 'geps'. Een rups uit Gaasp gaf haar wat tips, maar zij riep kwaad: "Stop dat gegips!" Toen gleed ze uit, hosp op haar bisp en pisp riep zij: "Jij ak'lig misp...!"…

striemende woorden vlijmscherp snijdend, grove leugens immens verdriet in stilte lijdend zilte tranen stil vergoten, eigen gevoelens buiten gesloten troostende woorden gefluisterd diep in de nacht, opnieuw vertrouwen opbouwend langzaam en zacht schuchtere glimlach betraande ogen, er bovenop komen jouw eigen vermogen…

Ik heb een vriend die voor me klaar staat zowel bij dag als in de nacht Terwijl voor hem ook niets teveel is als hij geduldig op mij wacht Hij neemt mij beschermend in zijn armen bij hem ben ik veilig uur na uur Hij schenkt mij zijn zachte warmte als het koud is kil en guur Ook kan ik stilletjes bij hem wenen met van smart verscheurde…

Er is mij iets ter ore gekomen en werkelijk dit gaat veel te ver het is ook al op de teevee en het verschijnt doodleuk op de STER Het gaat om een pop symbool van de onschuld zoals witte sokjes en de paardenstaart ik moet bijna huilend bekennen dit popje heeft bij mij opzien gebaard Omdat het popje van "Zap" is heet het "Krejasjoon…

ik ontving een Vorstelijk schrijven dat ik herkende aan het zegel en aan de juiste aanhef van de eerste regel Daar stond Weledelgestrenge Heer zo noemt Hare Majesteit mij en soms ook schalkie-schalkie zo corresponderen wij In dit geval had Majesteit mij op tevee aanschouwd en naar mijn lezing geluisterd gedragen en goed onderbouwd…

ik wil niet meer vandaag maar vluchten naar de dag van morgen waar gisteren ligt opgebaard als herinnering gaan kijken in de kist met lijken die niet leven wilden die uren met elkaar verspilden ik streelde, kuste, warmde wangen die geslagen zijn maar kreeg een speer in open wond met puur azijn ik ben niet meer gekruisigd dan de…

Jaren worden gebonden door het delen van stiltes in woorden door het doorkruisen van gedachten. In gesprekken worden banden geschapen door eenzelfde ontdekken van een verwonderd begrijpen en betrachten. Onze vriendschap wordt een houden van, een beleven, een ontmoeten van een mens, een verrijking van mijn leven.…

Mooie “ zwarte parel “ Prachtige baby Overgevlogen ……. Daar waar jij niet gewenst was kreeg jij in het koude Holland de liefde waar ieder kind recht op heeft……. “ Geborgenheid “…

Op onze witte borden lagen mosselen, eens jong, nu gemarineerd in lentegroene olijfolie van eeuwenoude bomen naast stukjes wijnrode paprika te zonnen in een streepje licht. We hadden zojuist de Rialtomarkt gemist. Rondom ons terras werden de kramen afgebroken. Een vissenkop lag in de goot, een darm verdwaald wat verderop, terwijl de straat…

Leven in een luchtbel isolatie om te bestaan happend naar adem zie ik mezelf staan Leven in een luchtbel niet gekozen maar moeten ik verken langzaam de grenzen zonder de mensen te groeten Leven in een luchtbel eenzaamheid ten top maar wil ik overleven dan zit er niks anders op.…

Vechtend tegen de golven van het moeten doe ik wat ik moet wanner is het eindelijk goed? Vechtend tegen de golven van het moeten zijn wij nooit meer echt blij wij zijn niet meer vrij. Vechtend tegen de golven van het moeten zoeken wij naar ons gevoel léven is toch ons doel.…

Ik zit hier heel alleen en kijk voorzichtig om me heen. Dat komt doordat ik me schaam, ik schaam me voor mijn lichaam. Mijn ogen zijn te klein en mijn neus weer te groot, dat vind ik idioot. Mijn benen zijn te kort en mijn romp te lang, ik plak mezelf het liefste achter het behang. Vrienden heb ik niet. Ik ben een zielepiet. Niemand kijkt…

ik zag je hier vanochtend fietsen, met je vriendjes aan de praat ik toeterde, je zag me niet dus reed je midden op de straat natuurlijk zou jíj nooit zo rijden en woon je hier een uur vandaan maar god, ik heb soms van die tijden dat ik hier jouw fiets zie gaan en dat een man die zit te slapen blind is voor jouw kinderspel en dat hij jou…

Je haar valt uit, je lust verdwijnt Je sterft af, cel voor cel De chemo heft zijn zware tol Het leven lijkt een hel Beroerd en misselijk, ieder uur Te moe om op te staan Die gore zware chemo-kuur Slaat hopelijk goed aan Door pijn en twijfel van de kaart De moed voor even kwijt Wat is je leven dan toch waard Als je dag in dag uit hier strijdt…