Alle inzendingen, jaar 2004, week 15

Daar in de kleine vijver zag ik held´re lissen staan die kleurden zich vol ijver veel geler dan de maan. Daartussen, teer en teder stond trots een zwanebloem libellen streken neder verstrengeld in een zoen Insecten zongen zoemend hun vleugels schreven faam geen taal of teken noemend ontstond er toch een naam Nu wilde ik wat dichter…

Alleen, met al die gevoelens, helemaal alleen Niet wetend, wat te doen, waarheen De enige toevlucht, is dat grote zwarte ding Niet meer zo alleen, opluchting Een aanraking van de toetsen, zo fijn Om zo samen, zo intens, een te zijn De muziek laat het rusten, laat het gaan Laat mij op mijn manier in het leven staan Weet mijn geheimen, mijn nieuwsgierigheid…

Je ogen, je lippen, je mond, ik kan uren naar je kijken.. Terwijl je hier naast me ligt, je ogen gesloten, trillend, terwijl je droomt.. Je mond iets open, terwijl je regelmatig ademhaalt.. Ik lig naast je, en praat zachtjes tegen je, al hoor je me niet.. Ik vertel je dat ik van je hou, dat ik bij je wil blijven en dat jij het bent voor…

Ik kan geen tekst schrijven, want woorden schieten mij tekort Ik kan slechts mijmeren of haten of depressief zijn in staten van geluk Ik kan denken aan een spiegel in stukken of mijn gebroken geluk Het is onmogelijk te beschrijven hoe geluk schijn schijnt te zijn en als de zon weer begint te schijnen blijkt het geluk niet daar te zijn Het…

Ik lig hier op een grasveld tussen drollen Ik lig hier op een grasveld in de stad Ik lig hier op een grasveld in de stad tussen drollen En ik luister naar het als een waterval bulderen in de verte Naar het als de donder donderen langs de horizon en ik bedenk mij: "Het is donderdag vandaag" Terwijl de auto's en de treinen, bulderen…

Jouw mooie blauwe ogen hebben me meegezogen in een verleidelijke valstrik een onbegrensd verlangen houdt mijn verliefd hart gevangen betoverd in juist één ogen-blik.…

Ontdooid slaan mijn oogleden Verward zich opwaarts, wijd Als wonden zijn gesloten En lichaam, nu bevrijd In napijn is ontwaakt Denkend aan die ongeziene daad Bewusteloos te zijn aangeraakt Kwetsuur tot een geheel gemaakt Terwijl enkel de gedachte Een pijnkreet heeft geslaakt…

Je was een man, een vader, een zoon, Je was er, heel gewoon Je was er altijd voor je gezin Niemand zag daar iets bijzonders in. Toch hebben wij het steeds geweten Wij zullen het nooit vergeten Je was een goede man, een vader, een zoon Je was er, heel gewoon Je was. Wat zullen wij je missen…

umbra mortis (in de schaduw van de dood) onder de boog van walviskaken stond zij met open of gesloten ogen in haar tent en tergend traag bewoog de burqa toen naar het huis der vele woningen in het hart van het dorp het hoog hotel amos volgde haar beschaamd over zijn volgen maar argwaan had woning in hem gemaakt was het wel een vrouw?…

Gedragen op vleugels van liefde gedragen door het leven gedragen door een hogere macht om alles aan liefde te geven. Liefde die soms beproefd werd door ziekte en zorgen, we zullen het samen delen voelen ons bij elkaar geborgen. Vleugels van liefde eindeloos vleugels van liefde woordenloos. Gedragen door liefde zo trouw wil ik zeggen :…

Een onverwachte warme speciale blik middenin een extreem koud seizoen een fantastische avond met jouw vrienden en zo hard lachen dat jouw spieren pijn doen Wakker worden en minuten nagenieten van een prachtige droom die nog dagen duurt slagen voor een belangrijk proefwerk terwijl jij bij jouw buurman hebt gegluurd In een drukke stad ineens…

diep in haar angsten zoekt zij de slaap verliest zich in dromen waar zij nooit meer ontwaakt haar diepste verlangen doolt in het duister het pad der tranen de weg naar gefluister waar zachtjes de nacht het huilen aanhoort sterren waken een eeuwigheid door…

De tijd glipt door je handen. Het leven vliegt voorbij. Onderhoud daarom alle banden, voor je het weet is het voorbij. Jij was de eerste, onze oudste broer. Je trouwe zorg staat in ons geheugen. Jij stond vaak aan het roer en stuurde mee op het scheepje. Wij zijn nu zelf gaan sturen, maar vergeten zullen wij je nooit. Op deze bijzondere…

Bij Geert ging de deurbel. Er kwam van vriend Bart een gelukstelegram met: 'Met mij gaat het goed. Kan niet beter. Gegroet.' Al een jaar woonde Bart bij Geerts vlam. Een baksteen met brief stuurde Geert: 'Toen je mij had getelegrafeerd, dat het goed ging, m'n Bart, viel een steen van m'n hart. Kijk, hier is-ie.' 't Was ongefrankeerd…

Wat is er moeilijker dan verdriet doorstaan De pijn die je gedachten onzeker maakt En dan nog te bedenken zonder jou verder te gaan De pijn die je zo diep in je hart raakt Zo overstuur en zo een verdriet Door eigenlijk iets wat niet zo groot is Maar het zorgt dat je hart iets vreselijks ziet Zodat je geluk opdwarrelt in de mist Ik probeer…

Moeder was kruidenierster in die tijd een zware job de waren werden afgewogen gort, meel, groene zeep en drop erwten, stroop en koffiebonen suiker, zout en cichorei snoepjes in glazen stolpen stonden op de toonbank in de rij. Ging, om haar te helpen op de fiets door weer en wind bij klanten hun bestelling halen en als ik dan te horen kreeg…

Spreeuwen kwetteren dat het lente is de tuinmeubelen tevoorschijn gehaald en in de zon gaan zitten kijken naar de mieren die een autostrada aanleggen op ons terras Later, binnen, het strijklicht over de anemonen rose en paars gloeiend in de lenteavond ik dacht: God is een natuurkundige formule die het licht over de bloemen breken laat Nog…

je verschuilt je als het giet droomt zon in het verschiet je schaduw speelt de hoofdrol ook al wil je dat vaak niet jouw gevoelens zijn decor ze kleuren met verschijnen in belichting zullen ze verdwijnen dan gaat haar stem weer voor ze spreekt van echt terwijl jouw emoties figureren de sterkste zal triomferen ze weet van goed of slecht…

er was zon en wind en jij zwetend van het sporten ik zou naar jou slechts kijken van een zekere afstand maar toen je opkeek geraakte ik in jouw ogen verloren zo wandelden wij samen de nacht in onze vingers zochten elkaar en je zei niets, we lieten de angst achter ons links van ons blaften de honden we hielden in, draaiden ons om keken…

Ik ween lange dagen, Grijs en koud, Breken mijn ogen, In wat ik liefhad, Sterven mijn tranen, Zinloos en leeg, Drijven woorden, In gebroken vertrouwen, Vluchten de schaduwen, Onrustig en bang, Huil ik doodse nachten, In wat ik verlangde, Breekt mijn hart, Stil en wit, Streel ik jou, In lange uren, Op een afstand Van ons laatste lied…

Afscheid is niet eeuwig, maar slechts het sluiten van de ogen, de gedachte blijft bestaan en de geest laat nog niet los. U neemt uw gevoelens mee en ik de mijne, ooit treffen wij elkander weer en zullen wij opnieuw samenzijn.…

Haar schoentjes zijn in stof gesluierd het eens blauwe rokje vaal verkleurd d’r versleten witte bloesje smoezelig en haar vermoeid gezichtje groezelig als ze schaduwstil komt aan gekuierd haar kinderogen verdrinken in pijn maar dapper trekt ze ‘m aan z'n jas vraagt de stoere soldaat met klem en wanhopig gebroken fluisterstem: weet u waar…

Movila Verde, honderd klokken bonzen. Daar luisterde, diep in gebed verzonken, een misdienaar naar hoe die klokken klonken. Het trof hem diep, vooral die éne bronzen.... “Waar is mijn GSM”, vroeg hij bebloed, “ik heb wel dertig kilo bel-tegoed.“…

op maandagmorgen haast ik mij door kille koude straten een verdwaalde meeuw scheert laag voorbij duikt op een plastic bakje friet met een hoofd als een vergiet en mijn hart vol gaten loop ik door en door en door die kille koude straten…

Om niet de brug te zien Het grauw en gretig grijs Het snel maar gaan en terug Ging ik naar rechts nog voor de brug en nam de dijk tot andere tint mijn blik toen trof nog grijs maar dieper van beweging de stad met kloeke toren gleed langzaam tussen zwerk en water een huivering zou dit het eind… en morgen bij ‘t ontwaken geen ‘Bommel…

Ik heb zin om alles stuk te scheuren Zin om zo ontzettend hard te schreeuwen Er is helemaal niks om me nog op te beuren Dat ik gelukkig word, dat duurt nog eeuwen Ik wil dat je ook niet meer zonder mij kan leven Dat je alleen nog maar aan mij kan denken Dat je me zo mist en smeekt het nog een kans te geven En dat je niks liever wil dan aan…

Lange dagen, uren op je kamer doorgebracht, al je vele vragen, tja, wat had je dan verwacht? Lange nachten, de slaap die niet wil komen, einde van je krachten, wakker geschrokken uit je dromen. Eenzame uren, alleen zul je moeten overleven, veel te verduren, en altijd weer je liefde geven. Missend verdriet, om hem, nog na vele lange…

Regendruppels op de daken, lekker warm hier in m'n bed, rustig luister ik naar de regen, terwijl ik nog even de wekker zet. "De engelen huilen weer!" Roept angstig mijn knuffel dan, ik probeer haar wat te troosten, voor zover ik dat nog kan. Even snel als hij is gekomen, gaat de bui ook weer voorbij, de druppels hebben zich verplaatst…

Ik zit hier, starend voor me uit, woorden lijken niet te komen, de beelden die dwalen in m'n hoofd, zijn niet meer dan mooie dromen. Ik was mijn inspiratie kwijt, maar haast vanzelf gaat nu mijn pen over het papier en schrijft de woorden, waarin ik mezelf herken. De woorden die me zoveel zeggen, die beschrijven wat ik voel, waarin ik…

Zoveel heb je mij gegeven Ons leven in elkaar verweven Alles deelde je moeiteloos Jij wist het altijd feilloos Met een blik zo doordringend Lag je bij me, altijd spinnend Mijn boosheid kon je delen Met mijn glimlach kon je spelen Zoveel heb je mij gegeven Mijn leven was ons leven Zonder ook maar iets te zeggen Durfde ik mezelf bloot te…