Alle inzendingen, jaar 2004, week 28

Dag vrouw, dag mooie zachte pop breekbaar ben je geworden en breekbaar is je lot. Je lacht, een witte glimlach, en je heupwiegt, zoals dat hoort en je koopt je tweede huid in voordelige flessen en het lijkt alsof niets je stoort, Maar je verdriet is een verborgen oceaan een diep schrijnende wonde een oceaan van tranen en van te lange…

Zeeblauw kleurt de eindigheid ik voel geen angst meer ken geen tijd. Zeeblauw kleurt jouw liefde wanneer je me tussen eb en vloed, eventjes, meeneemt naar zeeblauwe oorden ver weg van de sleur, ver weg van de strijd.…

ik vier de laatste tijd nogal wat winden de dokter zei "er zit een luchtje aan" hij liet me voor de zekerheid een kwartiertje buiten staan toen de lucht was opgeklaard hij op zijn pc was uitgestaard liet hij me weer binnen "ik zou eerst maar beginnen met dit voorgeschreven medicijn, dan zal het veesten wel over zijn" voor…

de nacht schraapt haar keel de klok struikelt over de uurwijzer de slapelozen likken bleek hun inwendige bloeding doch: vogelzangen ritselen reeds het ingetogen behang de trappen kraken feilloos in de morgenstond die zich pronkerig tooit met verkoolde sieraden ook mijn krachten schieten kuit Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…

Een brandend hart Verliest de eenzaamheid En wordt bezongen Door liefde en kracht. Een weg bezaaid Met lieve woorden. Een glimlach Vervaagt de pijn. Heel ver weg En toch zo dichtbij. Een arm om je schouder Wij, zij aan zij. Weken en dagen Maanden en jaren, Zelfs eeuwen Draag ik jou in mijn hart.…

Alsof je optrekt met de handrem omhoog dan begrijp je vast wat ik bedoel. Zo ga jij ongemerkt voor jezelf de laatste tijd om met je gevoel. En maar nadenken en nadenken als ik nou dit of als hij dat... Maar zo werkt het niet in het leven luister naar je hart mijn lieve schat. Dat zegt je meer dan woorden meer dan beloftes die ineens worden…

ik voel de brok in mijn keel de snik in mijn stem nog even en het word me teveel ik heb geen rem laat al mijn gevoel naar boven komen ervaar het oprecht voel weer de pijn door me heen stromen nadat je je laatste woord hebt gezegd waarom moet ik nu weer huilen? is het verdriet dan nooit op? kon ik maar ergens schuilen totdat ik kan zeggen…

ik voel je, in en om me heen je bent een deel van mijn kern laat me niet langer alleen ik kan het toch allemaal niet zonder jou ik weet niet hoe dat moet ik voel me toch nog steeds jouw vrouw ooh ik weet dat ik zelfstandig ben dat ik bij vlagen zelfs verschrikkelijk handig ben maar het is allemaal leeg en zonder hart wanneer jij er niet…

emoties... die iedereen herkent maar ze tonen aan iemand dat is vaak ongekend ik kan het ook niet goed voel me dan zo naakt maar weet dat het me goed doet maar hoe doe je zoiets? hoe laat je zien wie je eigenlijk bent? meestal doe ik maar gewoon niets... ik beredeneer het hele feit blijf redelijk de hele tijd maar soms is de emotie…

voetbal gelopen en de massa wordt weer grijs dagelijks oorlog de wielen draaien groen naar de andere kant waar we net niet zijn een perzische kat zijn witte haren zweven zijn baas hetzelfde…

exotische vlinders vliegen naar ver naar suikerzoete stranden met een gerstkleurige goudgele strelende zon zacht en schuimige aanrollende melodische golven bedrijven wij de liefde heel lang vergeten wij de wereld om ons heen weten wij zeker wat we willen horen wij bij elkaar. in elkaar.…

In tijden dat de rouw zijn modderschuit versiert speelt zijn ego hooglijk op en om zijn tanden siert een valse glimlach zijn gezicht vol van kwade trouw. Zijn ogen lichten op als zijn neus ruikt een verdriet en als de bel geklonken heeft staat hij op en schiet zijn zwarte schoenen aan en danst een slome dodenwals. Kijk de bloedhond…

Woudduiven brachten de boodschap aan te luisteren naar het bladerruisen in de kruinen van de eiken Sprak daar Zeus niet met paarse vermoeide lippen de toekomst uit orakelend, bliksemend gods woord via mannen met blote voeten onverzorgd als bomen in het bos bladerval, dode tak en hangend mos…

Ze keek naar mij en lachtte al haar tandjes bloot alleen haar oogjes lachten niet zo mooi, zo bruin en groot. Ik zag verdriet in die ogen die mij aankeken heel bedacht 'k zou haar haartjes willen strelen maar ze rende weg, zo onverwacht. Ik heb haar nog lang nagekeken en opeens was ze verdwenen 'k denk nog vaak aan die oogjes geen…

Als afgekeurde stek Vanwege krom en veel te spichtig Bij toeval in de tuin beland En daar voorlopig ingekuild, Was ik hem even uit het oog verloren. Nu, Dertig zomers later En nog meer meters hoger, Kan ik er moeilijk nog omheen: Ik denk dat hij hier blijven zal Op deze plek Waar ook ik wortel heb geschoten. Ik vraag me enkel af Wie…

Zij groeien als kool in hun taal. Uit de chaos van klanken dringen woorden naar voor. Als een stormram rent hij erdoor en schaart ze energiek rond zijn onaantastbare "ik". Zij luistert bevallig, echoot "ik ook" door het huis, neemt eigenwijs haar tijd voor een nieuw geluid. Moeizaam brengen ze woorden in het gelid, zinnetjes missen…

getaand door de strijd het gevecht met zichzelf sluit zij haar ogen, rusteloos aanvaardt zij het dromen die geen antwoorden schenkt berust in de keuzes waar zij zich hervindt in het licht haar omgeven van de blauwe maan twee maal gegeven tot wensen vergaan ps; de benaming"blauwe maan wordt gegeven aan het fenomeen van…

Wij fietsten naar Egmond mijn liefje en ik. Al in de schemering, Een bosuil gleed stiller dan messen door zuurstof boven ons, streek neer aan de rand van de wei en schikte het bruin van een boom om zich heen. En steeds als we dachten: is hij er nog? schudde hij nee. En dan zagen we hem. ---------------------------------------- Uit…

je oogt verlegen tongt een glimlach die rood spreekt een mond vol kleine tanden wacht de scherpe beet je blik is zacht ziet minder kleur dan ooit gedacht de zachte lijn van je gezicht schaduwt in het licht je haar is zwart van chaos in zijn pieken er in kroelen is genieten nog sluier je je angst wacht gelaten op de uren…

Het jaar 2000. Voor wie ’t niet meer wisten: de meeste stemmen waren voor Al Gore maar toch ging Bush er met de winst vandoor. Thans vreest men stembusleed door extremisten. Die angst is ongegrond en overbodig want daarvoor blijkt Al Qaeda dus niet nodig.…

Leg jouw hoofd maar op het kussen vlij je lichaam zachtjes neer sluit je ogen voor het duister toe, bemin mij nog een keer Voel mijn warmte met jouw handen raak mij vurig, woest en wild samen smelten in verlangen tot de honger wordt gestild Kus gedachten naar de ochtend houdt de mooie beelden vast proef de eerste zonnestralen wanneer…

Ver achter het grijsgrauwe regengordijn zie ik in een flits mijn toekomstig verleden beelden surfen kopschuimend naar het heden waar wolken golven raken bij de waterlijn herinneringen stromen langs vreugde en pijn over gelopen paden, ooit betreden werden hoge golven nooit vermeden prachtige foto’s op papier beelden mijn zijn lachende ogen…

Probeer niet mij te veranderen ik ben wie ik wil zijn met jouw gemene woorden deed je mij opzettelijk pijn. Als jij denkt het beter te weten ga dan vooral je gang maar met alles wat je zei maak je mij toch echt niet bang. Want waarom zou ik anders worden die keus is niet aan jou ik blijf mijn eigen keuzes maken zonder dat ik spijt heb…

voluit valt het doek de onwetenden verlaten de voorraadschuur handen bebloed zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen sommigen keren op hun stappen terug vervloeken de vlag van het vaderland maar knielen voor de willekeur van meesters zij ontdoen zich van hun mantel ontbloten de borst toch zij zijn beschaamd al zij die onwetend zijn…

Een laffe indringer Kruipt en kronkelt onderhuids Hij waarschuwt voor een ijl spook Dat mij gebruikt en ruikt Hoe ik verstar, stik, kook Hij geniet van mijn stille stuip Kil knijpt hij de strot dicht Knaagt aan de spieren Klauwt naar het gezicht Hij raast De nacht rekt zich loom uit De slaap weigert het woelend vlees Hij nipt gulzig…

Als ik alleen maar was Een kop op een karkas Had mijn bestaan geen zin Goddank er zit iets in Ik weet niet hoe het heet Een ziel? een kern? een pit? Mijn moeder zei:"'t is God Die ergens in ons zit..." Maar soms voel 'k me zo leeg En onze lieve Heer Van wie mij werd verteld Vind ik dan nergens meer Maar als ik op een dag Wat naar…

Het kalf Kent een natuurkundige maar half Daar er geen tijd is om het te bestuderen, zo gauw is het uit de kleren Intussen weet men uit Plinius*, dat dit dier Gewoonlijk PA! zegt tegen een stier En tegen een koe: MOE! En 't antwoord is dan gewoonlijk BOE! 't Geen in het chinees zoveel wil zeggen als HOW DO YOU DO? Voorts zeit hij OOM tegen…

natuurlijk ben ik bang voor schaduw achter bomen het zuchten van de wind de geur van het moeras ik ben hier al te lang alleen met sombere dromen waar ik ook als kind voortdurend bang voor was natuurlijk heb ik angst voor wat er nog moet komen en wat ik hier nog vind of nooit vinden zal maar wellicht ben ik het bangst voor tranen die…

Spelend in de open vlakte vlaagjes wind het zand verstuift staat zij met gesloten ogen peinzend eenzaam heel ver weg denkend aan die mooie dagen het kinderspel die vreugd van toen levend verder onbegrijpend in de ruimte van het verstand zal zij stilstaan in niet kunnen smekend vragen ach waarom?…

zomerse stormen de natuur in rep en roer vallende takken…