Alle inzendingen, jaar 2004, week 28

Donderstraaltje, Donderwolkje Dondersteentje, Dondervlok Slaap maar lekker in je bedje Lieve Hedje, sta niet op Droom van wolken, groene bomen Mooie dingen die gaan komen Hoe de sneeuw voelt op een top Kom tot rust daar in je bedje Vrij van alles, niets belet je Geef de warmte nog niet op En doet onweer je wakker raken Dan zal ik over…

volgens mijn leraar filosofie is ´het existentialisme tromgeroffel op een leeg vat´ daarbij glimlachte hij intens rimpels in zijn gezicht van poëzie vond hij dat daarmee alle gaten in het menselijk denken te pas en onpas worden gedicht een beetje dankzij hem ben ik geworden die ik ben…

Straks zullen we moeder achterlaten straks ligt ze in een zorg-tehuis straks zal ik menig traantje laten Straks geen moeder meer in huis... Straks vervalt haar huis in stilte Straks de gordijnen half dicht Straks zegt zij 'k wil jullie ontlasten Straks denk ik: 'k verzaak mijn plicht...…

Lachende ogen een guitige toet een mond vol tanden een bril op mijn snoet tedere lijntjes tekenen gezicht donkerrode haren ietwat opgelicht een prachtig figuur met lange benen té grote voeten schuld van de tenen vijf kilo te zwaar ik kijk mijzelf licht niet alles is waar het is maar een gedicht de rest voor U een vraag en…

Kracht is bijzonder,van ontschatbare waarde het is het belangrijkste wapen op deze gevoelloze aarde Kracht is mooi, een onbetaalbare schat het sterkste wat je kan vinden op je levenspad Kracht is pijnlijk, gaat samen met veel verdriet waarom het er is, weet men vaak niet Kracht is woede,soms met hard geweld maar vragen wordt bijna nooit gesteld…

ooit was je vrij ik kende nog niemand je vloog zonder binding, ik aarde een zoekplaats voor mij in steden schiep tijd ruis van de mensen hun ziel en de lijven gestapeld in hoge verblijven de wind zong het blauw van de hemel, je wolkte in dromen een einder voorbij, bleef tijden onvindbaar voor mij ik voelde je adem versnellen…

Er ligt alweer een potvis op het strand. Ontsnapte krokodillen, spreeuwenplagen. Zo vullen ze de kranten dezer dagen. Het is weer zomertijd in Nederland. Vergeefse zoektocht naar een witte raaf. Elke krant lijkt op De Telegraaf…

Kom even bij me zitten dan praten we nog wat over de dag, terwijl we starend in ons lege glas de eenzaamheid verdrinken Laat onze woorden vloeien als een donkerrode wijn vanuit een mat bestofte fles waarin de bodemlaag depot achterblijft in diep bezinken Toe, geef me even van je tijd zodat de schaduw op de wand niet mijn enige gezelschap…

Soms zit alles je zo tegen Soms lijkt alles zwart en grauw Soms is er gewoon geen vluchtweg Soms is er niets hemelsblauw... Soms word je door angst bevangen Soms knijpt iets je keel echt dicht Soms verwacht je direct antwoord Soms geeft ook de zon geen licht... Maar, Soms komt toch ineens die strohalm Soms voel je je niet alleen Soms…

Trillingen van binnen Warmte stromend door aderen Niemand kan verliezen, noch winnen Zolang men door gedachten kan bladeren Denken is niet iets wat je kunt Maar wat je leren kan Het is hoeveel rust je jezelf gunt En hoe kritisch je het bekijken kan Maar als je jezelf leert kennen Bewust kan relativeren op je gedachten Is negativiteit is…

zij heeft mijn wereld dichtgeschreven laat geen witregels tussen de dagen zet geen punten of geen komma's maar lijnt de weken aan mekaar in één ongebroken adem en ik, ik kan slechts wachten op een leeggeschreven pen…

nu er een ander is die mij sust en me zacht de nacht in kust, zegt dat niet, mijn liefste liefste, dat ook jíj in mij daar rust…

Langzaam schuiven doorzichtige wolken langs het dunne licht van ’n sikkelvormige maan, die mijn door ranken omzoomde raam als kader koos voor een toverachtige prent Voorbij gedachten vang ik de stilte in dit levende moment het is te kort, te kort…

als jij mijn geest zou zijn zou je verdrinken in het onbegrip van anderen zou de verwarring die zuiverheid zaait je overwoekeren en achterlaten als een verlept en verdroogd icoon geslachtofferd door het onkruid dat zich mens noemt als jij mijn geest zou zijn zou de zuiverheid verwarring zaaien in jou…

Wind blaast al het stof van me af, de regen valt op me neer als zoet verdriet van iemand die ik niet ken Ze blaast steeds harder, ze wil niet weg, het zoete valt stuk en raakt bitter als ze doorgaat met verdriet 't Raakt niet, gaat met een boog om me heen, voel de tikken van de druppels als ze neerkomen op mij Waarheen moet het gaan als het niet…

wanneer de nacht de dag weer kust de ochtendgloed gaat komen dan dringt de werkelijkheid zich op vervagen alle dromen wanneer de dag de nacht weer kust de duisternis gaat komen vervaagt de hele werkelijkheid door nachtelijke dromen…

Mijn hond gaat op vakantie hij bindt me ergens vast want ik ben mijn eigen beest nu wel eens iets tot last. Hij bindt mij aan een boom ergens in het bos met hele goeie knopen ik kom gewoon niet los. Ik sta daar dan te janken de hele nacht door lang o ik ben mijn hondje kwijt ik ben zo vreselijk bang.…

Als ik zo stilletjes zit te denken dan weet ik weer waarvoor ik alles deed ik heb voor vele dingen moeten vechten maar was niet de enige die leed. Vele mensen hebben me bijgestaan en voelden mijn verdriet en pijn zonder hulp en steun van hen zou ik nooit meer zo gelukkig geworden zijn. Zij hebben mij door alles heen gesleept alle wegen…

Er gaat een flakkering van wind over de nachtkaars uit. Ik blaas mijn gedachten weg en bewonder de maangeest in het duister. Ik volg een zilverspoor door een stralend mozaïek van magische sterrenbeelden en dwaal langs een hemelsbreed spectrum. Gesluierde geheimen zweven in het fluorescerende licht. Verwonderd blijf ik steken in de…

in mijn toestand van half beschonken zijn zie ik mensen dansen praten lachen de muziek klinkt luid door de verkeerd belichte ruimte obers rennen af en aan niemand stoort zich eraan een paartje danst op de te kleine dansvloer bewegingen vol sensualiteit en lust niemand stoort zich eraan ogen sprekend zuiver half gesloten het…

Als de mist optrekt kun je alles weer helder zien de zon en hemel worden gewekt het lijkt ineens zuiver en clean Als de mist optrekt krijg je wellicht weer hoop het uitzicht niet langer bevlekt een meer doorzichtige levensloop Als de mist optrekt verschijnt optimisme op het toneel vleugjes plezier die je ontdekt een onontbeerlijk…

Gevuld met helder water staat er op de tafel in de tuin een schaal. Wie hem daar plaatste deze nacht, geen flauw benul, en het is februari, en het water wiegend zich bedaart. Ster na ademloze ster begeeft zich op het watervlak. Dit kan niet opgetild, of heel het uitspansel gulpt plons naar god, gebogen als hij raakte over haar die tot de rand…

Geen waardering, geen vertrouwen Niemand neemt hem serieus Toch valt er vaak op hem te bouwen In wat hij kan is hij een reus Krijgt geen kans dat aan te tonen Zijn zelfrespect raakte hij kwijt Steeds minder moeites die het lonen Steeds meer kwaaltjes mettertijd Futloos, doelloos liggen zappen Zinloos hangend voor de buis Niets meer dat…

ik zoek je in de ochtendmist die alles wist van gisteren ik ben je kwijt geraakt in de tweestrijd van je hart je kon het niet meer aan en moest me laten gaan ik wacht op je bewegen in flarden grijze kou je jas van bont omvat het lijf waar ik van houd handen die me warmte geven ogen die me weer doen leven lente bracht wat bloemen in…

Wanhopig tekenen mijn lippen de leegte op het laken, ze betasten het snikkende stof, opgerold tot een levenloze gedaante. Ongrijpbaar en herhalend rimpelen kreten zich langs versleten naden, schaduwen op de muur vormen een vreemde en groteske parade. Mijn lichaam laat ik zakken in de wurggreep van de nacht, de afstand tot mijn blauwe…

De pijn die ik heb van jouw liefde snijdt me door mijn ziel. Ik weet niet eens meer eigenlijk wanneer ik voor jou viel. Waarop ik viel weet ik nog goed, jouw ogen en jouw lach. Maar nu weet ik echt niet meer of ik er ooit nog van genieten mag. Je weet het niet, ík weet het wel, je komt er maar niet uit. Besluiteloosheid heeft de overhand…

De brandweerman die zich verheugt op vissen Met worm en hengel aan de waterkant In plaats van weer een fel uitslaande brand Moet die genoegens nog wel even missen Het vuur onder de brandbestrijders huid Dat mag van hogerhand nog lang niet uit…

Een raadsheer, woonachtig te Aken, wist ooit eens een dame te schaken; zij schoof in zijn bed, en zei: "jij bent aan zet!" Dus nam hij haar onder het laken.…

Als ik het, na lang aarzelen, toch waag om door de oude poort te gaan blijf ik, getroffen, ademloos staan ik word overvallen door een stilte zo intens dat ik me bijna terug tussen de mensen wens doch, net op tijd versta ik 't geruis van het blad dat ritselend neervalt op mijn pad ik hoor, in deze Hof van Eden stemmen uit een lang verleden…

Met ogen, die verstrakken in een staren Als alles raast en kolkt en kookt en spat ‘t Weerbarstig kuifje slecht gekleurde haren Gaat elke week de idioot naar ‘t bad -Vrees niets, kindlief, al heeft hij naakte benen: Voor zoveel botten, spieren, zweet, ruim baan! O, als ik troosten kon, dan kon ik wenen Gelijk een spelend kind, in zoete waan,…