Alle inzendingen, jaar 2004, week 52

De nacht is jong, de avond koud Benieuwd wat staat te wachten Een stille vonk, gevoelens fout En kwetsbaar mijn gedachten Een nieuwe wereld, nieuw begin Het avontuur van morgen Een strijd die ik misschien niet win Maar dat baart mij geen zorgen Dromen zijn slechts fantasie Maar diep zijn mijn gedachten Jij bent alles wat ik zie…

Ik zoek doeken om mijn bloed te stelpen Iemand om mij er bovenop te helpen Medicijnen om mijn pijn te stillen Maar niets veranderd zoals ik het zou willen Alle klanken zijn veranderd in een stilte De warmte is vervangen door de kilte Niet wetend wie ik ben en waar we zijn Ik voel alleen het bloeden van mijn pijn Heb mij niet lief…

Ik had genoeg te eten Maar ik proefde niets... Een huis om in te wonen Maar ik leefde niet... Jouw warmte en jouw liefde Maar ik voelde niets... Ik voelde niets... Ooit hebben wij een vuur gebouwd Van takken om te branden De vlammen die ik heb vertrouwd De warmte van jouw handen Ooit droomden wij nog samen Van toekomst en…

Dit is mijn eigen route Ik wilde jou ontmoeten Al besefte ik meteen Deze weg loop ik alleen Soms eenzaam waar ik sta Langs de weg die ik nu ga Maar ik breek en vecht me vrij Want deze route is van mij Wat ik zoek kan ik niet vinden Niet in liefde niet in vrienden Niet in wie of wat ik ken Wat ik zoek is wie ik ben…

Jouw vlammen mogen eeuwig branden Verwarm mijn ziel, verwarm mijn handen Laat mij voor altijd bij jou zijn Het vuur vervaagt en wordt al klein Jij bent het waar ik naar verlang Het vuur maakt mij totaal niet bang De vonken van verwarmd genot Ik ga er langzaam aan kapot Vonken die spontaan verschijnen Zullen vaak ook snel verdwijnen…

Een stripdanseres uit Almere Wou laatst langs een filmset flaneren Ze had geen geluk Het was er zo druk Ze kon er haar kont haast niet keren…

Zou een stamppot weten, dat een groot deel van zijn brij bestaat uit zuurkoolslierten met een rookworst erbij?…

I Op een stormachtige avond, begin februari 1953, luisteren we gespannen naar de radio: Kees Broekman kampioen! Pas langzaam dringt de tragedie van de overstromingsramp tot ons door, de sportieve blijdschap naar de achtergrond verdrijvend. II Op Tweede Kerstdag eten we in klein familieverband, ontspannen social talk met glaasje rode…

De herfst hinkt op haar laatste been December binnen Ik wil ook naar binnen Dus draag ik scherven Naar het spiegelpaleis Waar ik een mozaïek voltooi En een matglazen poort vergrendel Door een valbrug Ben ik met het gewemel verbonden Ik maak mezelf wijs Dat daar ruimte en tijd en stof Een achterhaalde orde zijn Die je herschikt Kneedt…

Het Hart is vaak vol van liefde, maar soms ook vol verdriet, Het klopt bij alle mensen, maar je ziet het niet. Het kan haten en beminnen, en is soms vol van pijn, Maar kan in liefde tussen mensen, ook van die ander zijn. Het is soms open of gesloten, en bij sommigen heel groot. Het mijne moest men repareren, want anders ging ik dood.…

Als de avond valt En de hemel donker wordt Schijnen de sterren Als de zon opkomt En de sterren verdwijnen Kom ik uit mijn bed…

Fluitend ga je naar je werk toe, jaren heb je dat gedaan, met plezier doe je je plicht, zo heb je een goed bestaan. Maar om je heen vallen er ontslagen ,veel collega's moeten eruit, stilletjes zit je je af te vragen, wanneer de poort voor jou dan sluit. Als de dag dan is gekomen dat je naar je chef toe moet, sta je te beven als een rietje,…

Met de Dood kan ik niet leven, van de Dood word ik doodziek, Maar ieder mens moet zijn leven ééns geven, het is al eeuwen hetzelfde lied, Met de Dood moeten we leren leven, zolang als we bestaan, We zouden eeuwig kunnen leven, als de Dood ook Dood zou gaan.…

winterland verstild, bevroren de kortste dag is net voorbij ik kijk verlangend uit naar morgen droom de nachten alweer korter en de dagen stralend licht geloof nog steeds misschien te vaak en tegen beter weten in in elke dag een nieuwe kans in elke kans een nieuw begin een gezond, gelukkig en hoopvol 2005 toegewenst…

Jouw ogen lachen licht in verloren gevoel op weg naar morgen…

De verandering lonkte die dag. Je knikte en gaf me een gratis glimlach. We babbelden wat over mijn eis en onderhandelden over jouw prijs. Je handen gleden door mijn haren en ik probeerde niet naar je te staren. Uitgerust keerde ik terug in het daglicht, al voelde m'n hoofd nog wat licht. Wat is een bezoek aan de kapper toch lekker!…

Zet mijn mond weer in glimlachstand zorg dat ik huppel over het strand help mijn fantasie weer overeind laat de zon schijnen als ie niet schijnt Ik bewaar je in de originele verpakking, en verlang naar je bijzondere werking nu ik je na wat voedsel met water innam. Dank je wel Seroxat twintig milligram.…

het kwam gestrekt, met been vooruit verstak mijn scheenbeschermer links het bleef doodstil, er kwam niks uit; de achtertrap was minstens slinks te noemen; hypocriet, ver onderbaks ik bleef mijn kalme zelf, sereen als uitgestreken laken strak ik dacht me naast het veld alleen met hém een loden baar dan krak nog steeds geen fluit, niet…

Het net ontwaakte licht sijpelt over de slanke, nog slapende, dijken een ochtendgloren meldt zich bij huize Matanze waar de rijken van toen en nu nog overdadig dromen en de wintertuin de IJssel zacht hoort stromen Bomen van stavast hebben er eeuwen langs zien zweven. Verdwaalde meeuwen slapen er nog immer in hun schaduwen terwijl in het…

Zij zijn de wijn die, gerijpt en ongeschonden, Uit het boeket van de liefde is ontstaan Als jonge bloemen openden zij hun ogen Kelken die samen sluiten voor de maan Wat in hun vat zit zal nimmer verzuren Is niet verspild door een vreemde mond Hoewel instinct verleiding moet verduren En prille liefde door zonde wordt verwond Zij belichamen…

vloedgolven dragen hersens vol met water naar de zee en weiger ik dit jaar met zoveel zielen bijelkaargepakt het goudgeelzand te gaan berullen zee en waterziek ben ik voel me gehakt zoek ook het woud niet op waar regen valt nee, ik wil betijen in mijn eigen huis en tuin beneden waterspiegel aan de dijk waaraan ik woon want als ik toch…

onverwacht werd hij mijn vijand jaren lang was ik vergeten dat hij woekert als een bosbrand hoe ik hem ook wilde meten vrienden dreven naar de welstand spraken met hem als bezeten over invloed en het hoogland elke deur werd toegesmeten kansen werden langzaam vierkant namen werden aangemeten door zijn duren en zijn schrijftrant in historie…

Zeg niet dat ik je moet vergeten, want dat kan ik nu nog niet. Zeg niet dat ik zonder je moet leren leven, want dat doet me veel verdriet. Zeg niet dat je niet meer van me houdt, want die woorden zijn zo koud. Zeg niet steeds het is voorbij, want dat is het niet voor mij.…

De zee bracht voedsel ze bracht voortuitgang en ze gaf rijkdom tot die zwarte dag aanbrak de eens zo trouwe vriend heeft ze verraden moet je altijd op je hoede zijn? ze bewoog en bracht verbijsterend veel verdriet verwoestende golven spoelden over dat wat ze met liefde hadden gemaakt met lege handen moeten ze bouwen aan een nieuw begin…

Hier ligt het grafje met de zoden glad. Het is het sluitstuk na een kort ontwaken: een meter aarde om gelijk te maken, wat voor een ogenblik verheffing had tegen een moederarm, niet meer dan dat. En beide armen langs het lichaam slaken en denken, denken: waar moet ik geraken met kinderstoel, commode, wieg en bad? Ruimteverlies in rekening…

ik teken slechts met één gebaar jij was het voor mij dit afgelopen jaar ik kende je woorden voelde zonder zicht je lachte me toe in je eerste gedicht ik ontdekte je ogen in het grijsgroen van toen er sprankelde lente door iedere zoen we zomerden zee ruisten de branding droomden elkaar na iedere stranding we herfstten in rijpen…

zielsverwant herkenning gevonden in alle mogelijke facetten een zielsverwant mijn zinnen onvoltooid worden moeiteloos afgemaakt zonder dat er woorden nodig zijn touwen omhelzen onze levens verleden is het wat ons verbind een hechte vriendschapsband grote monden en kleine hartjes een blik of een gebaar zegt genoeg met jou deel…

't Is een vast gebruik dat iemand altijd zegt Koop geen vuurwerk, maar volg je gevoel Geef dat geld toch aan het goede doel Wie zoiets doet, die straalt en siert pas echt Maar als het is om boze geesten te verjagen Is dat ook een doel om wat aan bij te dragen…

Vuurpijlen Vuurpijlen en lawinepijlen Kleuren vol licht in de lucht Alweer een jaar afgesloten Een traan een lach een zucht Kanonslagen en donderbussen Straten gehuld in dikke mist Champagne sterretjes oliebollen Zo wordt dit jaar weer weggewist Om twaalf uur zoenen en bellen De beste wensen gaan over en weer Een nieuw jaar een nieuwe…

tussen de regels waar woorden elkaar vinden en zinnen eindigen met een punt onderbroken door leestekens het gevoel dat zij verwoorden is niet te bevatten in het echt de huid lijkt niet te winnen van de regels op papier woorden worden gezocht om samen een geheel te vormen om samen een gevoel te verwoorden en om samen te zijn…