Alle inzendingen, jaar 2005, week 40

De koffie komt! Tevredenheid alom! De koffie keert weer terug bij de NS Men belt mobiel vanaf een maand of zes En iedereen vaart blind op z'n Tom Tom Maar wat de industrie ons ook kan geven Zonder koffie in de trein is 't geen leven…

hemelblauw over uitgestrekte velden lijkend alsof hier niemand eerder was zo ongeschonden haast als niets of niemand kan zijn mijn voorheen gebroken lichaam heelt zich duister wordt slechts een vage herinnering tot hij verdwijnt je was er niet toen genadeloos de kilte mijn land betrad maar het is hier waar ik je vind en ik begrijp…

nee ik laat je niet berusten in deze tastbare duisternis eindig zwart zo diep tot geen taal meer in staat kom hier wees welkom ik heb je lief wil je wat drinken koffie misschien? neem plaats aan mijn tafel en ik zal je laten zien ooit vernam ik wreed van eenzaamheid kom binnen wees welkom en neem plaats naast mij ------------------…

Tot tranen toe ben ik bekommerd: nu kan ik nooit meer naar de lommerd, omdat mijn hele inventaris al daar is.…

het luchtledig zoeken tastend in het duister ontembaar verlangen paden onbegaanbaar je struikelt je valt terug in de waanzin van toen je nog ergens goed voor was naar ’t scheen gebroken en getekend werd eenzaam niet alleen druk de waanzin uit dan blaas ik de rook en gooi de asbak leeg omdat ik geloof in eind en nieuw begin in jou…

Bergen van meisop rollebollend door de wind stranden voor het duin.…

Oorlog, je weet niet wat je ziet, je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw Mensen leven in de kou Het stond pas weer in de krant er was een aanslag in dat land Oorlog, je weet niet wat je ziet Je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw mensen leven in de kou.…

ik schuur een vinger over de grove steen kan niets zeggen jij bent weer koud als voorheen…

Mijn vriend houdt op met leven Ik moet er heen Afscheid nemen, niet voor even Maar voor eeuwig zo meteen Hij slaapt half zittend in zijn bed Een witte troon Voor het beregend raam gezet Als ware het gewoon Wij stervelingen moeten alsmaar huilen Terwijl hij glimlacht Alsof hij niet met ons wou ruilen Alwetend wat hem wacht Zijn ogen…

Dansend van vreugde gaan zij hun weg Zij tillen zichzelf naar andere hoogten Kinderen van het licht in een nieuwe tijd…

Perfectie is aan mij niet besteedt teveel impulsen gedachten spelen haasje over of verstoppertje creativiteit dringt zich op neemt me op sleeptouw allerlei ideeën komen in me op al zijn ze vaak verkeerd begrepen of slecht vertaald maar dat kan me nu even echt niets schelen…

Op de hoek van elke bar ligt een 'Tip Box'. Het hele hotel is dus nu rijkelijk voorzien van ons gratis advies.…

het moest ervan komen want van alles had ze niet eens benul of denk je deze dag zal het verfraaien avonden een ruimte vol van dwazen veroveren land vooringenomen met deze onontkoombare schaduwen er tranen meer ogen wij die verwonderd zijn over elke nacht wij zijn al blind…

literair cafè “de ballentent" alleen toegankelijk voor lieden met talent selectie aan de toog betogen aan de stamtafel bedachtzaam wordt het glas gepakt de kopstoot is weer favoriet dames drinken cocktails met een riet veel aandacht voor elkaar en voor zichzelf vervat in commentaar verpakt in sfeer van schouderklop en lieve vrienden,…

we gniffelen aan het altaar tussen psalm en preek door ringen wegen in mijn broekzak op de achterste rij rinkelt de bus aalmoezen voor 11.11.11 even zijn we het ontroerend eens je huivert onder het kruisgewelf ja en ja over en uit de herder doopt de kwast in wijwater besprenkelt het paar met een zegen je gooit het boeket in een regen…

Soms kan ik niet begrijpen wat je tegen mij zegt dan vlucht ik weg in een wereld vol verdriet ik kan het soms niet echt begrijpen wat je zegt en wat je doet maar toch, de meeste tijd snap ik je dondersgoed.…

ik trok de steen weg waar je op leunde reikte je mijn hand maar woordeloos verpulverde de wand zij steunde rotsen in hun breekbaarheid jouw rug kende geen achterkant de eerste steen lawiende kleine keien ze rolden mee stof verborg het zicht massa deed zijn plicht bestormde de obstakels verwoestte dat wat niet stevig aan de…

hij ademt voor hen beiden en praat door alles heen zij lijdt en laat zich leiden verliest haar ja in neen hij loopt met grote passen waar zij nooit lopen mocht zij laat de oren wassen wringt zich in elke bocht hij hoort haar diepe zuchten en denkt dat zij geniet zij droomt van blauwe luchten verdrinkt in haar verdriet hij leeft zijn…

“Na al die jaren bij de voordeur zitten, steeds zonder ook maar éventjes te maffen gereed om bij het minst gerucht te blaffen, vind ik ’t welletjes, ‘k ga lekker pitten. Lang was ik waak-hond”, zei ’t vermoeide beest, “Nu word ik pit-bull, het is mooi geweest”.…

Zijn naam woont op je lippen, die zich krullen in een eindeloze glimlach. Nog nooit straalden je ogen zo van geluk en verwondering dat deze ene, deze ene echte, nou net jou zag en jij hem. Op vlinderende vleugels droom je van eeuwigheid, vol vertrouwen levend in het moment. Het leven openbaart zich als een bron van heerlijkheid en nabijheid…

Lucht naakt het water waar de einder ze vergrijst oplossend ineen.…

Tromgeroffel klinkt tussen kale boomstammen op ontbindend hout.…

Dra zullen draden mij vangen in hun webben van gesponnen tijd.…

ik ben verdwaald en kan de weg niet vinden - zou er nog iemand zijn die werkelijk naar me zoekt - nog steeds laat ik me door verdriet verblinden verbeeld ik me dat jij mijn naam nog roept het lukt me niet, ik kan je niet uit handen geven ik wil de sneeuw bewaren; besef dat het niet kan mijn hart schreeuwt nog om jou, terwijl mijn zinnen beven…

O wees mij goed, gij die mijn vrienden zijt of simpel mensen, die de mensen mint; ik ben zo zwak, zo droef, zo lafgezind, zo zonder veerkracht in de mannenstrijd. Ik ben als 't arm verlaten zwervend kind, dat om zijn heengegangen moeder schreit, - steeds zoekend dat haar stem zijn ziel verblijd' - en haar niet vinden kan en nimmer vindt.…

Met gebalde vuisten staat zij als verlamd voor haar passieve spiegelbeeld Rondom haar heen haar andere ik-beelden die uitnodigend wenken maar zij staart gefixeerd naar een niet-keuze die toch gekozen blijkt Verandering van blik oude en nieuwe angsten duizelen haar tegemoet elke stap naar een ander ik lijkt het wankel evenwicht…

Een nieuwsbericht, een kopje Drukinkt op een vel papier En het is nauwelijks opgevallen Tussen alle ellende daar en hier Tussen oorlogen en rampen Ligt stil het slachtoffer van verkeer Een tractor en een motor En iemand ziet zijn zoon nooit meer En iemand mist zijn vader En iemand mist zijn broer Geen plannen meer voor later Zwarte letters…

Als ik kon toveren zou ik mezelf veranderen in een Valentijnskaart en me bij jou laten bezorgen ik zal op je deurmat wachten tot je thuiskomt van je werk en mij vol verwondering opneemt ik zal je vingers voelen op de randen van mijn zijn en de blijdschap in je ogen zien ik zal kunnen horen hoe je hart klopt als je mij zachtjes tegen…

Ademloos, stonden wij rond jou toen jouw laatste adem verstreek. Zo rustig, bijna mooi en stiller was het nooit. Die stilte even vasthouden nog even bij jou zijn. Nu, nog je warmte kunnen voelen het ging zo snel voorbij. Jij werd steeds kouder en om ons heen werd het druk.…

we balanceren in gedachten zonder net het koord trilt lichte ritmes de einden zingen rond we zetten dichten als gezichten op het net zonder stem met blinde ogen virtueel net echt we kussen woorden warmen zinnen als in bed we belijden liefde die zijn werkelijkheid heeft afgelegd ik ontmoet je in je geest ijl spinrag van contacten…