Alle inzendingen, jaar 2006, week 26

' 't Kabinet valt! 't Is niet in de haak, Lousewies,' zegt men. 'Wij schoten raak: de regering valt niet', zo weerlegt ze subiet, 'bij het grote publiek in de smaak.'…

als het verre zicht is begraven in het verleden als loze hoop er slechts is om te beleven zie ik niet meer dat wat komt voel ik niet verder dan de scherven van oud zeer ik adem alleen om door te leven het kan niet anders mijn blik raakt verstrikt in een machteloos web door anderen eerder maar door mij nog verder geweven…

in de zomerzee van jullie liefde tekenen zon en wolken witte golven van de branding als vluchtige sluiers over het strand waar zandkorrels jullie harten in een tintelende beweging voortdurend omhelzen verenigen zielen zich op het ritme van hooggewelfde woorden en vlechten dagen zich in een beminde gloed laat de bindende klank…

je woestijnt weer na ons paradijzen groen wordt geel verzandt geheel ik dacht dat jij de weg zou wijzen jouw zon scheen zacht maar ploert nu koper aan een verre horizon jij was mijn meertje en oaasde schitterend in kleurenpracht ik versjok het kale land jouw hand heb ik verloren nog spiegel je mij fata's voor maar de morgana's…

Sterren knabbelen aan de aarde Terwijl elke zeemeermin Daaronder kinderen baarde Op zoek naar nieuwe wereldzin Wat moet ik doen als fijnbesnaarde Ik ben toch slechts een ongeaarde Kan ik verhinderen dat meerminnen paren In onbegrijpelijk gemengde kring En dan weelderig gedichten baren Die geen enkele vrouw nog verwacht Ik voel mij opgewonden…

Na meer dan honderdduizend broodjes poep kan Ome Willem moeilijk afscheid nemen. Drie generaties opvoedingsproblemen bracht hij terug tot foei- en boe-geroep. Dat afscheid geldt nu ook, na veel uitglijers, voor Balkenende en zijn geitenbreiers.…

Wat is dat met dat drijfzand en dat beknibbelen? Zijn dat de hoge heren die zo graag de eerste plaats bezetten, en daardoor zelfs niet meer op wat fatsoen gaan letten? Ik snap de humor wel maar voel de pijn ook steken; de een wil voor de ander niet in sterrenglans verbleken... Ach lieve heren, welk belang heeft toch die eer voor even, Je…

eindelijk heeft zij haar noot gekraakt het kabinet gevallen onderhandelingen gestaakt dames konden niet meer samen door één deur uithuilen en opnieuw beginnen na het benoemen van 'n formateur…

Pas op Zoek de nacht niet in duisternis als schaduwen zachtjes dichtbijsluipen je verrassen in onwetendheid Neem enkel niemand in vertrouwen en verlies niets uit het oog Alsjeblieft…

(op de melodie van: ik wil terug naar de kust) 'k had vannacht iets geks was dat nu wel echt of was ik aan het dromen 'k was een vogel klein o wat was dat fijn, 'k vloog over alle bomen refrein: 'k wou omhoog naar de zon 'k wou hoger dan ik kon nee, zeiden de bomen daar kun je toch nooit komen vlieg wat hoger, zei de zon zij…

Een blad valt niet het dwarrelt zoals ook jij het is, volstrekt niet logisch omlaag te vallen zo vond je mij…

nog proef ik je zinnen ik slik ze langzaam door stik bijna in de punten die je overal van maakte bitter is de afdronk van verwijten die je schonk een aroma vol bevelen zonder geur van overleg nog even zit ik met je in mijn overvolle maag daarna zoet ik mijn lippen met beaujolais primeur…

Een weg volgen Nieuwe dingen kiezen Winst boeken Dingen verliezen Het nieuwe In het onbekende verdwalen Een tegenvaller Gevoel van falen De moed niet opgeven Dingen accepteren Je eigen slag slaan Van fouten Leren…

Je naakte lichaam voelt klam en zacht je streelt langzaam het mijne zo glijden wij door deze vochtige nacht waarin we in elkaar verdwijnen Je huid zo vol glans als satijn je zweetdruppels glinsteren als dauw het is heerlijk om hier met jou te zijn en ik besef hoe veel ik van je hou Je lichaamsdelen die mij beroeren maken mij buiten zinnen…

Iedereen pleit voor verdraagzaamheid maar toch zit men vol vooroordelen want hoe het werkelijk is gesteld kan sommige mensen maar bar weinig schelen.…

golven eten zeeën vreten oceanen huilen om buien in wolken te kussen ik ga met je mee in een pogen de elementen te sussen met regen te druilen sneeuw te trotseren vorst de rug toe te keren met winden te waaien hard en met vlagen in jachten en jagen dollen en tollen blaadjes op straatjes wou dat ik God was niet zo kapot…

Een uitloper van een cypres liep ver uit, want in seks wou hij les. 't Was een wand'lende tak en hij was nogal mak. Daarom zocht-ie een leermeesteres. Zo vond-ie een tak van een linde die hem onderdanig beminde, maar toch wel wat miste: hij zocht een sadiste en hoopte die later te vinden. Hij verliet 'r en zocht onverdroten een pijnlijke…

ik zocht woorden vond er geen het geluid viel stil in late rozen weemoed en wind in je naam verscholen dromen die ik langzaam heb veroverd zacht en zuiver aan mijn lippen gefluisterd ik gloei rood glanzend schapenwolkjes in de zomer…

De kabels los, de zeilen op, dat gaat er op een varen; Al waren wij sinjeurs aan wal, ons hart lei in de baren. Een Hollands kind, dat is bekend, die vindt in zee zijn element, Jo ho, jo ho, jo ho, jo ho ! Die vindt in zee zijn element. En zijn wij zo geen banjers meer als in verleden dagen, Toen ieder voor Jan Companie een flikker had geslagen…

Ik kwam laatst een meisje tegen, ontmoette haar op het internet. Ze gaf haar borsten een negen, zelfs haar poes was dikke pret. Ze wilde sex, en liefst "best veel". Maar helaas, hongerig als ze was, wilde ze voorlopig alleen virtueel. In het echt, gaf ze nog niet zo'n gas. Zo gaat dat op het internet, Oord vol lust en honger: Fantasie…

je spel is een bevel een spin die ik bemin een vangnet dat je weeft waarin je glimlach als een kleinood beeft ludieke tover die mijn zinnen streelt sluwe speler die mijn ogen steelt.…

vergaat mijn zwakte voor jou zieltogend in mistig allure vlucht jij weer weg naar woelige innerlijke oorden waar pijnlijke zuchten sturen en prille zachtheid vermoorden voel jij me nog mijn verre lieve ik was het toch wilde je gerieven zo ga ik weer naar een stille weg zoekend naar mijn verloren deel struikelend over droge tranen stikkend…

heb het voor u vannacht bijgehouden alleen femke halsema gaf te kennen vluchten naar je weet niet waar naar toe weg komen betekent bijna altijd met hulp van leugen en bedrog leren overleven je leert te liegen je eigen ik verbergen als manier van leven misschien had zij Het Dodenschip van Ben Traven wel gelezen een kat in het nauw…

Toen zij instapte viel op haar been langs de zoom van haar rok een schaduw golvend doorschijnend als water getatoueerd in de loop der gebeurtenissen Denk je niet dat die terug dat zij hier weer en haar vader en moeder de auto neer kunnen zetten weer instappen weg kunnen rijden Dat die dan net zo terugkomt ----------------------------…

tijd klaart laat een heldere zomerzon ik was verstrikt in jouw gedachten voelde in wat je verwachtte en speelde mee het was ons strand ik nam je hand gooide je met zand de zee was koud aan onze voeten in eerst begroeten mijn spel kwam snel ten einde toen ik je kuste we samen rustten en ik je in mijn armen nam en jij in…

In jouw ogen staan regenbogen die regen doen verdwijnen. De zon gaat schijnen in mijn hart.…

Zij droomt nog elke dag Van hem die haar verliet Zacht zuchtend zegt ze vol verdriet Dat ze hem nog immer mag Wonderen doorwoelden haar hoofd Haar hart was immer nog van slag Ze dacht aan wat hij had beloofd Het spookte in haar elke dag Teder trok ze zijn foto uit de la Ik wil je weer dicht bij mij Naar dat verre land ga ik je achterna…

Een middag in de zon… Vogels kwetteren druk, het zoemen van een bij; het uitzicht over het boerenlandschap, een wei vol met koren… Het kan me zo bekoren; maakt me innerlijk zo blij. De natuurlijke stilte maakt mijn gedachten vrij en vormen een nieuwe bron voor mijn gevoelens, bezinning… Nieuwe inspiratie, die ik kwijt leek te zijn. Geuren…

Ooit wachtte je als jeugdige fanaat Tot je je eerste plaatje kopen mocht Na veel besluiteloosheid uitgezocht En dan zakte de naald neer op de plaat... Nu kijk je naar een groots gebeuren uit: De naald van de tattooboer op je huid…

Zwervend in gedachten van een redelijke gewaarwording Eenzaamheid is slechts vervelend als je er bij stil staat Lijden is slechts een weg die je ongecontroleerd inslaat Alleen is de schipper die met zijn schip verging Je kijkt me aan met de boodschap; wil je dat ik het uit je wring Verbaasd vraag je af waar het over gaat Ze kijkt met een blik…