170 resultaten.
Annonce
gedicht
2.0 met 19 stemmen 7.181 Wind water en buitenvergiet
druppel keer op keer onaangekondigd
zonder oponthoud maar geruisloos
in groen geheveld gras,
als de zomer wegkrabbelt
die de blinde mol het eerste zag
Bevend inderdaad zonder twijfel
wakkeren de herfstvuren aan
zodat geurige harten
licht laten spelen
in de mossige schaduw
aan weerszijde loef en lij
Onvernieuwd…
fantoompijn
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 343 op de einder
van verwachten
langs wolken grauw
en regenstormen
krommen
schaduwen in mijn hand
zuivere klanken
in tweeheid gedeeld
waaien dovend
als was ik terug
het stille kind, gestraft
ergens buiten de wereld
want waar begint of
eindigt pijn als
lijfstraf van leven
van liefde
wanneer stilte
niet meer zingt
of neuriet…
Drenthelingen 2
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 267 In het afgeperkte weidje
stond al dagen een zwart paard
van het malse gras te eten
het was drachtig en bedaard
en op deze mooie zondag ochtend
waar het gister nog niet was
lag daar opeens een veulen
naast de moeder in het gras
op onzeker dunne pootjes
kwam het wankel overend
om voor het eerst te drinken
een ontroerend mooi moment.…
Reizigers in ademnood door overvolle trein
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 447 Een treinmachiniste uit Leiden
wist niet hoe je dit moest vermijden.
Ze zei, met een zucht:
'We krijgen pas lucht
als RandstadRail straks weer gaat rijden...'…
Had een wit gezicht
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 331 je wintert warmer dan gedacht
valt in regen naar beneden
daar waar sneeuw is verwacht
je vorst nog voor
geen ogenblik slechts een
enkele ochtend had een wit gezicht
want jij kunt niet vriezen
in een warm hart door alle
lieve lentebloemen die ik bracht
open het seizoen en weet
dat vorst is afgelopen samen
breken we een nieuwe lente…
Sed in Arcadia ego
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.187 Achterin de rozentuin,
staat een theehuis, half in puin,
Overgroeid met rozenstruiken.
Zonder ramen,
zonder deur,
met verrotte vensterluiken
en een muffe schimmelgeur.
Vroeger was het een juweeltje.
‘t Was mijn eigen klein kasteeltje
en daar ging ik stiekem spelen
met mijn vriendjes eed’le delen.
Goeie God, wat deed dat deugd…
Zeelui
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.126 Hij stond aan de kant
en op de golven dobberde Marie
en hij riep maar: Stop!
Hou ze! Hou ze tegen!
Keilde stenen voor haar boeg.
Maar ja, wat wil je,
na zeven jaar windkracht tien
was haar ankerketting geknapt,
zwaar aangetast door roest.
Daar dreef ze verder weg
even ontroerd als blij.
Hij bleef snikkend achter op de wal
en werd schouderbreed…
ontregeld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 343 alsof een waterput
vol ongeschreven wetten
emmertje voor emmertje
wordt leeg gedregd
zo schrijven wij gedreven
via voorgeschreven regels
in rijm verdrinkt misschien
een inhoudrijk gedicht waar
vrijheid zinkt tot op de bodem
maar geef mij een stuk touw
en ik bind mijn gedachten vast
geheel ontregeld…
Pretvignet
snelsonnet
2.0 met 16 stemmen 1.093 Ging je vroeger met 't gezin een dagje uit
Naar Duinrell of naar Ponypark Slagharen
Liet vader stipt zijn remmingen weer varen
Als hij de gift zag op de achterruit
'Voortaan gaan we naar Vlaanderen, want
Aan stickers heb ik regelrecht het land!'…
il pleut - het pleurt
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 1.591 aan de wandel
droop de hemel
alles duister
verwaaide luister
zong stil verdriet
een droevig lied
onophoudlijk in coupletten
soms hield ik stil
dan hield het even op
het was te kil
om te blijven staan
pas na een sanitaire stop
een poep een scheet te Petten
met in de hand een bakkie pleur
kreeg het bestaan weer kleur
in het voorbijgaan…
Jammerend hout
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 991 mijn ingesnoerde leest
kon je niet verleiden
mijn snaren vaker
te beroeren
gespannen wachtte ik
op jouw vaardige vingers
maar jij bespeelde liever
háár g-sleutel
in een zinderende apotheose
fiedel ik haar mijn compositie uit
ik laat me niet kisten
als tweede viool…
Wilder dan de zee
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 727 Nog wilder dan de zee is de woede in mijn ziel,
Boos op de wereld die in onnodig geweld verviel.
Hongerig kijkt het naar me, zomaar een kind,
Onzeker omdat het nergens zijn eten vindt.
De storm woedt, feller nog dan ooit tevoren,
Maar niemand lijkt de wind te kunnen horen.
Iedereen keert zich af, iedereen keert zich af,
En wij mensen, we graven…
nieuw avontuur
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 843 ieder ontmoeting een nieuw avontuur
iedere lippen een andere smaak
hoe leuk
op de drempel van mijn woonst
iedere huid een andere kleur
om aan te likken
zijn spraak
een ander gezoem
uit een andere taal
wat een geluk
dit mogen beleven
in mijn straat in mijn huis
voor dat avontuur
hoef ik niet meer te reizen
mijlen gaan…
Vallen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 843 Ik val
ik breek
naar het dal
ik smeek
laat me gaan
niet hier blijven
een traan
moeilijk te beschrijven
ik val
het gevoel vrij
het dal
dichterbij
het voelt goed
en raar
is dit wat moet
nee niet waar
ik val
ik zie een hand
ik pak
en sta weer op het land
deze keer niet gelukt
het wou niet meer
de gedachte die rukt
we proberen het…
Leliëngetreur
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 227 De natuur bloeit aan onze rug
groene parasiet, verscholen paradijs.
In herfstig getreur graven we ernaar.
Daar schiet het beschut
op naar voren. Zij draagt nu
de sterren in blinkend koele knop. Nog gaan we voort.
De wolk barst, waait de hemel weg.
Bedeesd en statig wiebelen zij heen en weer,
gezegend zijn de takken die mijn ogen openen,…
Restjes vrouw
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.370 een dag kleedt zich aan, rekent zich rijk
smokkelt uren langs mij heen
die ik later terug vind
in abrikooskleurig ondergoed
ik draag 's avonds de verloren tijd
voor de nacht
die haastig de restjes uren ophaalt
alles uitrekt alsof ik geen vrouw ben
een dag kleedt zich, prikt zich
aan schreeuwerige prijskaartjes
raakt ziedend mijn lef…
De taal en het spreken
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 714 Woorden kunnen zoveel zeggen maar ook
kunnen ze verbergen, tegendraads zijn, inpakken
of doen oplichten;
woorden kunnen worden tot gedichten,
of vloeken klank geven, lofprijzen of liegen.
Woorden zijn machtig, kunnen bouwen of breken;
mensen verbinden of uit elkaar doen gaan.
Woorden kunnen troosten, zalven, zegenen
winters oproepen, zomers…
Zachte winter laat gras groeien
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 529 Een grasmaaimachine uit Vleuten,
gewend in de winter te teuten,
kwam haast niet tot rust
en zei, uitgeblust:
‘Echt overal voel ik nu scheuten.’…
Varen
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 563 De waarheid is een zeilboot
die zich laat leiden door de wind
Het is die ruk of windstoot
die voor jou het gezochte vindt…
Bladwijzer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 273 Verhalen geplet,
Tussen dichtslaande bladeren,
Woordenballet,
Vol van verbeelding,
Wegdromen bij groot avontuur.
Verdwaal in de tijd,
Beweeg tussen kaften,
Verborgen geheimen,
Een wonderlijk heden,
Berooft je van menig uur.…
Aan een moeder (haar zoon viel op het slagveld)
poëzie
4.0 met 14 stemmen 3.563 Je hebt me gezegd: ‘Mijn zoon is gevallen, -
jij hebt hem niet gekend, zijn voorhoofd niet,
of zijn lippen niet
of zijn handen; geen van allen
die nu naast mij zijn, hebben hem gekend,
maar enkel wààr mijn zoon is gevallen, -
op het veld van eer.
Als ik stappen hoorde op de straat
zei ik: zo zal zijn heimkeer
zijn. Dat luisteren en verwachten…
Zomermorgengroen
hartenkreet
4.0 met 19 stemmen 1.806 Slaperig de dunne lakens opzij gegooid
ik hoor de roep van opoe voor ‘t ontbijt
de zon die zijn licht door het raampje strooit
reeds wollig warm en vol belofte van jolijt
snel naar beneden, de waslap om de snuit
in de kamer het zingen van de ketel op de stoof
roggebrood met kaas, thee met melk en een beschuit
snel een dankgebedje voor het geloof…
Ollekebolleke Jezus
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 250 Ziet in het kribbetje
Jezus van Nazareth.
Herdertjes lagen bij
nacht in het veld.
Morgenvroeg snel naar het
volkstellingsbijkantoor.
Kindje moet, net als de
schaapjes, geteld.…
11 mei 06, de zwarte dag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 750 de
natuur huilde vrijdag in Antwerpen
de druppels liepen
als tranen over
ons heen
kinderen en ouderparen
iemand alleen
onverstoord
druppels liepen over onze huid
zwart wit groen blauw roze oranje
over onze wangen liep geen traan meer
gestold
we stapten
stap voor stap
alsof iedere stap
de pijn kon verminderen
alsof iedere stap…
Afwas
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 810 Met zinloze woorden schilder
ik het verlangen schaamteloos
op haar blanke huid. Steeds wilder
roffelt het maanlicht op ons broos
duet. Het satijn golft op de klanken
van vroege lijsters en nachtegalen
we drinken van weelderige ranken
vergeten zorgen en daagse kwalen
de verslagen extase kantelt
de jongste herinnering binnen
een sluimering…
Ketelmuziek
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 492 Een ijv'rige jongen te Vorden
wou iets in de horeca worden.
't Hotel-restaurant
had al een gerant;
nu wast hij als koksmaat de borden.…
De ochtendzon
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.463 De ochtendzon op mijn gezicht
Laat mij van binnen stralen
De warmte van haar gouden licht
Is nimmer te betalen
Zij geeft als ik naar buiten ga
Dat niets mij kan bedreigen
Als ik bloot tussen bloemen sta
Kan jij de kleren krijgen…
Flatneurose
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 792 Soms
is het zó stil om me heen,
dat ik opsta
om te kijken
of er buiten nog wel
mensen lopen.
Soms geeneen en dan denk ik:
ze hebben groot gelijk,
het is er veel te stil.
Soms één, die ik vang
in mijn blik en volg,
waardoor hij een onbehaaglijk
gevoel krijgt en schrikt
van z'n eigen voetstappen.
Soms legt een spitsuur
een knoop…
Waarom?
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.975 ik wilde je nog zoveel vragen
maar alles voelt nu leeg
eenzaam slijt ik hier mijn dagen
geen gevoel meer dat ik leef
in tijden dat we samen waren
scheen de zon op mijn gezicht
liefde groeide met de jaren
als paar in evenwicht
een lijf om aan te warmen
altijd in voor een gesprek
lag ik uren in je armen
aan passie geen gebrek
toch wilde…
Bemiddelingspoging
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 483 Omdat het loon van mooie Miep uit Schouwen
het einde van de maand maar zelden haalde,
terwijl ze hevig naar gemeenschap taalde
van goederen, was zij van plan te trouwen.
Ze wist, dat zij een seksbom was en prijkte
opvallend met gewaagd decolleté.
Ze troonde zo een heer met stropdas mee
en hoopte, dat een huw'lijk haar verrijkte.
De echt…