Alle inzendingen, jaar 2007, week 11

de klokt tikt met de regen in hetzelfde refrein en geeft commentaar, dat is een zegen voor wie aandacht nodig heeft boven links slaat een stofzuiger aan beneden rechts een zwarte bouvier van de vrouw met hoge hakken die op bureau haar lusten viert zet Nelly Furtado wat harder zij is het helemaal met me eens hoe goed je ook ergens in bent…

Hij zit bij haar graf zijn graf spreekt woorden als ik mis je weet je nog zo goed iedere sproet vorm van je lippen jouw gloedvol karakter moeder geliefde jeugdvriendin meer dan mijn vrouw ben je ik wil niet denken was alleen.... waarom wij!…

Ik zie de hoge golven vanaf de waterkant, snuif de zilte zeelucht op, en vlij me in het zand. Blik op oneindig, eindeloze zee, de wind met harde vlagen, neemt mijn gedachte mee. Minuten worden uren, van elke gedachte ontdaan, hoofd leeg gemaakt, ik kan er weer tegen aan...…

Als God er een van liefde is waarom doet hij zo rot laat hij de mensen vechten en er is altijd mot? Hij laat de aarde beven en er gaan er vele dood hij zorgt steeds voor rampen en ook voor hongersnood. Er moet een reden wezen als je dit alles doet Heer kunt u mij verklaren waarom dit al zo moet?…

Gewicht in elk gedicht – hoe vluchtig ook licht bestook ik de duisternis wildernis verdoemenis Geschiedenis nu zonneklaar maar onveranderbaar Richt me tot de luisteraar Gijzelaar van dicht Open mijn gevangenis en bedel naar vergiffenis - een zondaar met bezwaar op schijnbaar eenduidige betekenis Onverstaanbaar aan de top -…

Een vogel is een vis die niet kan vliegen. Een vogel is een vis die niet zonder water kan en op het droge snakt naar lucht. Een vogel is een vis die hoog moet omdat hij lijdt aan dieptezucht. Een vogel moet landloos balanceren op de horizon tussen verlangen en vlucht. Een vogel is een vis die tegen de hemel kleeft, een beest dat zijn…

Op onze scholen in óns land is van alles aan de hand het geven van lessen is te kort. Kinderen spijbelen dusdanig dat er een speciaal team op pad gaat de spijbelaars alsnog te motiveren naar school te gaan om precies, te leren. Op onze scholen mankeert het een en ander een nieuwe les is geïntroduceerd de les van wapens en het liefst…

Jouw valse fluisterende woorden gleden af langs de berghelling van mijn pantser en stortten zich pijnlijk beluisterd in het ravijn wat zich vulde met jouw verbale agressie Modderstromen van ziekelijke verwensingen schoonden de richels waarlangs zij omlaag gleden en nimmer ontsloot jij het dal der minnen steeds wachtend op de winter voor…

de ingetogen buren van de overkant constateren beduidende onregelmatigheid in het patroon van de vingerverf, althans de met zuignappen op de moederbuik geplakte omstanders zwaaien met zakjes gekruide kinderkoekjes en zeggen dat er plakjes nieuw leven kleeft onder de nagelriemen er schuift een wazig mistgordijn voor onze blote ogen het…

Het lijkt wel mode om te sterven in het niets ik lees van zelfmoord en moord het leven steeds meer verdoofd. Het idee, we stappen er maar uit kan er bij mij nog steeds niet in en ook; we leggen hem maar om daarvan zie ik nog steeds niet de zin. Woorden die mij te binnen schieten zoals liefde, vreugde en rijkdom lijken in de wereld van…

voet mijn stappen terug zoek sporen die ik ben vergeten rest nog een vaagjes weten van hoe het was ben op pad stap de treden die ik ben gegaan tot heden en leg verleden bloot tot in de moederschoot voel weer de buien en donkere luchten zie bliksem waar we vaak voor vluchten de kou en warme dagen kwam jou om liefde vragen…

het wegdek weerspiegelt jouw laatste levenslicht de wind helt over in verstrooiing van licht de straten in bezwerende onduldbare geheimen uitdagend in wiegend wankelende angst levenskrachten in ongenaakbare strompeling als net afgestroopte bladeren van bomen het lijf in woekering, eens ongeschonden maar nu in verzoening van de ruwe dood…

In het bos is een moord gepleegd. Ik ben er langs geweest, mensen fietsten er gewoon voorbij! Er is een moord gepleegd. Ik hoorde de klappen, luisterde gespannen, mensen liepen er gewoon voorbij! Er is een moord gepleegd. De vonken vlogen er van af! Ik wilde er naartoe gaan, maar was te laat. Duiven maken vaker ruzie.…

Een vrouw is alleen een vrouw Zolang de man haar begeert; Wordt de roos zonder regen en dauw Ook niet door de hitte verteerd?…

Als mijn pensioen maar niet te klein is later kan mij het echt geen ene moer verdommen of men mijn spaargeld steekt in clusterbommen, in plaats van dat men investeert in water. 't Is toch wel cynisch dat de een zijn dood moet leiden tot een anders daag'lijks brood.…

De avond sijpelt binnen in het regenwoud waar elke lichte plek door duister wordt gedicht en ogen in de nevels glurend zijn gericht op iedere beweging in laag kreupelhout behoedzaam zoeken poten naar een evenwicht alsof de draagkracht van de takken hen benauwt pas na het aftasten worden ze goed beschouwd als jacht- en rustplaats met een…

de kritiek op de vacht is verstomd, de catwalk ziet weer hopen bont over schouders met een velletje vol overdosis kunstige zon voor speciale dames die niet dénken aan verhuizen een melanoompje meer of minder bezorgt hen toch geen hinder daarvoor zijn er genoeg klinieken of instanties voor rijke zieken waar tussen ons gezogen en gespoten…

De derde vrouw van rechts draagt krullen om haar hoofd en zwaluwen daarboven. De bokkendoornen overheersen met zwartwit gebit het beeld voor ogen. Geen gebrek aan gerenoveerde kiezen. Herkauwers zijn het, de prinsen van het laagveen, op voeten van wilgentenen. De man in het midden draagt rimpels over de vingers. Gegroefd en doorspekt met eelt…

Zo kreupel als hout zwoeg ik door het bos de boomkronen kreunen dissonant mijn gezucht. Dennennaalden prikken mijn zenuwen door verbijt zure lippen wansmaak kin op borst. Oefening staalt spieren schuurt erosie weg ik zweet stofwolken korrels zout in zand. En zie een reebok spichtig wegschieten een onbewaakt moment valt op slag dood…

Hee, jij daar, fletse, jonge kraai, stom onhandig uit het nest gevallen, met je slordig getooide veren. Jezus, wat ben jij een loser! Wat beweeg jij je stuntelend voort, langs de scherpe kiezelstenen van dit grinten pad. Met je scherpe, zwart en blauw stoer gepunte hoornen snavel tikte je vanmorgen vroeg, door de blauwglanzende schaal…

Terwijl de lente het terrein verovert om haar lichtzinnige bestaan ten toon te spreiden rijst een vermoeden van vergankelijkheid hoe veelbelovend mijn perzikboom ook bloeit (Soupçon Tandis-que le printemps gagne le territoire pour afficher son existance léger s'éleve un soupçon de fragilité de mon pêcher en fleurs si prometteur pour…

De zee, groots, onstuimig Je stem spoelt aan Je handen verworden tot water dat streelt Het land waar jij staat loopt door tot mijn voeten De lucht die je ademt de wind die mij streelt Spiegel mijn zinnen of, lief, kom terug…

‘Mijn gemakkelijke zetel staat potsierlijk klaar met open armen, vertrouwde binnenkant, een vleugje nostalgie. De bel barst zwartgallig, mijn licht dooft mijn hemel, de Lethe cirkelzwaddert rond mijn hoofd. Het enige wat ik doe is mezelf horen reutelen. Nasaal gonst en basaal bonst het’ –trombose of geweten?- ‘Er zijn geen wachtenden voor…

bij vertrek van de winter staan de dichter en de lente te trappelen van ongeduld mensen moe van koude en duisternis kijken reikhalzend uit naar het licht en groei van 't jonge leven terwijl ik buiten lammetjes zie dartelen blijft het gemis aan tedere woorden pijnlijk doorhameren in mijn hoofd woorden krom als spijkers slaan een bres in het…

Zwarte leegte, koud en stil... Wat kan ik zeggen als spreken niet wil? Koude stilte, leeg en zwart... Als ik zwijg, dan schreeuwt mijn hart...…

De koude wind vangt mijn tranen Het zout vermengt zich met de regen Druppeltwinkels liggen in de zon Omdat ik je zo mis Al lacht de dag me altijd toe En omarm ik alle nachten Na elk gelopen uur ben ik verder weg Omdat ik je zo mis Is er een route terug Naar de dag dat jouw leven stopte? Je bent zo’n groot gemis In kleine stukjes…

Opeens was het allemaal beslist het boek nog lang niet uitgelezen dicht en terzijde, ik aangewezen op mezelf, jouw pagina gewist. Het heeft geen zin te vragen waarom juist jij moest gaan noch helpt het om te klagen als niemand dat zal verstaan. Soms valt een vogel uit de lucht fladderwiekend met de vleugels valt hij hulpeloos…

Wervelend doet het beloofde de ronde Eeuwige tijden bruiden ongekend Het hoogste streven meedogenloos ongeremd Wee hen die niet deelnemen zij vergaren vuur Het beoogde is het heilige streven Gezegend te verlaten het leven ieder uur Verkondigd door verheven geleerden de wijzen Het geschrevene daar kon men niet omheen Predikers van het…

Mopsus en Dorinde. Mopsus. Dorinde, Puikschone, mijn lust en mijn leven, Wiens wezen zo lang in mijn hart stond geschreven; Ai, zie hoe de telgen en 't liefelijk kruid Verjeugden, nu 't voorjaar de hemel ontsluit. Dorinde. Dat zie ik, o Mopsus, en kan mij verblijden;…

stilte in een schrijn een kerkhof rond de toren versgekalkte muur hagelwit omringd door dakpanrood…