Alle inzendingen, jaar 2007, week 14

Een opgetogen Willem-Alexander De vader van de koninklijke drie Denkt: dat is toch een goudmijn die'k hier zie Als ik die eerste letter niet verander Een voornaam met een A gaat Holland horen Waarna de groep A3 hun hits kan scoren…

Ik zie je zitten op dat wolkje, nee, niet die grote, maar op dié daar. Je kijkt meewarig naar beneden, 'k zie je denken, wat maak je me nu klaar? Ik denk, die blik die moet van je gezicht, ik lach en steek m'n hand naar je uit. Je kijkt, je glimlacht en ik weet, zo is het goed. Ik zie je zitten op de wolk, die langzaam oplost…

Het kent geen diepte. Het is een gevoel. Iets zonder benoeming. Zonder reden of doel. Ergens waar niemand komt. Een donkere stuk. Waar je al je angsten voelt. Er rust een hoge druk. Het kent geen vreugd of liefde, Noch haat of verdriet. Met geluk duurt het maar even. Vakantie waar ik niet van geniet. Het verdrinken in onzekerheid.…

vla muesli in grote brokken koesteren halve waarheden water op tafel onderhuidse frustraties pers de ogen amen.…

De lente is mooi zij brengt de aarde weer in de plooi. Geluk, vrolijkheid, liefde en vriendelijkheid alles komt weer terug in het leven van de mens. Na een lange donkere periode hangen de winkels weer vol met vrolijke voorjaarsmode. De mens zit weer boordevol energie en is toeschouwer van een leven vol groen en kleur De mens wordt weer…

Je handen hangen als gieren boven het blauwe kind, je adem stokt. Het is vreemd te leven in deze kleurige sfeer, de kromming van de buitenwereld is niet te bevatten. Je schuilt in het witte licht, het water breekt en je ademt. De reis begint.…

ik ben geen dwerg, ik ben geen reus ben geen atleet, ben niet gedrongen ik heb twee ogen en een neus een hart, een lever en twee longen is dit het lichaam van mijn keus of werd ik in mijn huid gedwongen? misschien is dit te serieus toch ben ik een gewone jongen zo hier en daar heb ik een pukkel net als zovele anderen maar hoe dan ook:…

stoelen door het laatste leed verlaten lege plekken in het echtelijk ledikant waar ooit warme gevoelens zaten waait koude wind over het land het trage licht gestaag ontloken zeeft schemering door het gordijn van tederheid voorgoed verstoken klinkt onrust door als een refrein niets wijst nog op het oud geluk waarmee zij eens elkander bonden…

Nu is de dag begonnen, een uitgestrekt gewelf vol dichte mist, een keurslijf van peilloze muren. Bebloed ochtendgloren door nevelheid, uren turen naar geblakerde valwinden omarmd door zichzelf. Hij gaat de ochtend gevlochten en verwrongen te lijf, koortsmandala’s mijmerend; het wiel snakt naar uitvinding. Hij praat visjes uit het water met verkreukelde…

Iedereen heeft een licht vlammetje in zich. Soms zie je het. Maar ook vaak niet Dat is jammer. En daarom: Hou je licht niet verstopt, Hou je vlammetje niet voor jezelf. Kijk eens rond mischien Heeft er iemand Om je heen, Wel een beetje licht nodig Hou je licht niet verstopt Hou je vlammetje niet voor jezelf Beschijn er anderen mee…

Je muist zachtjes door mijn haar Ik krijg een erogeen gevoel Oh was ik maar, Immuun tegen je gewoel…

gelukkig maar, je snapt die ophef niet je weet van niets, je bent nog veel te klein en ligt daar maar, vertederend en fijn je slaapt en drinkt of huilt het hoogste lied vandaag geboren: Fatimah, Margriet Mohamed, Carmen, Aafke, Sven, Martijn die allemaal ook koningskind’ren zijn als jij prinses, een leven in ’t verschiet en waar de wieg…

ik ben niet wit noch zwart ik ben aarde en bruin tinten van noten gekraakt op mijn buik ik ben bomen, het hout, het zand aan mijn voeten verwaaid tot wind en stormende vogels diep en donker de afgesneden huid verder dan dagen ontraadseld ik ben ik traag gevonden de vrouw in het schors van beschilderde zonden waarom…

Al weet je niet of het zal helpen om iets te doen aan zoveel leed, vertrouw je dromen en durf kijken naar wat een nieuwe morgen heet. Het tere groen aan al die bomen, het spreekt van kracht en stoere moed, het laat je zien dat ook het kleine, het niet getelde er toe doet. Durf dan te dromen en te werken, en lach zoals een kind dat kan,…

de octopus tentakelt jou en zuigt zijn noppen vast spuit inkt op maagdelijk papier vlekkend op a-vier je zinkt in troebel water waar stilte schreeuwt om later het zicht is woorden kwijt als angst met morgen strijdt kom zwem met mij de warme golfstroom de octopus is slechts een tijdelijke droom…

hallo broer, hoe gaat het met jou het was toch gister dat je verjaarde ik ging elders naar het toilet daar hing geen kalender waar jouw naam was opgezet hoe oud ben je nu geworden ja, ik vraag dat elk jaar zou niet graag willen dat je een foutief ingeschatte leeftijd ziet als een ongeïnteresseerd gebaar had je nog visite deze keer…

Ze gaat verhuizen zegt ze Ze gaat buiten wonen Ik vind het een gek idee Ze loopt er al op vooruit met haar rode konen Ze wil een tuin met kruiden Ze heeft horen verluiden dat de lucht er zoveel schoner is Ze zegt dat het zal lonen Er is m.i.natuurlijk niets mis met verhuizen maar haar verdriet verhuist mee.…

Er is in India nogal wat mis: de helft van alle jongetjes en meiden heeft onder seksueel geweld te lijden. Men onderzocht ook wélke helft dat is. Van al die kinderen, da’s het bedonderdste, blijkt de misbruikte helft veelal de onderste.…

haar sterkte en trots waren steeds te bekoren nu is haar leven verloren verloren in tijd het heden ongrijpbaar verleden niet tastbaar verdwaald in twee levens soms meisje, soms vrouw…

trap eens een zwartje om een blauwtje te lopen de sympathieke gast vergast en verguist hij is zowaar racist elke pacifist heeft zich vergist er is hier niets dat niemand wist de wereld ieders achtertuin met groenwachters achter elke boom om vast te stellen wie ze daar heeft onder gepiest lachen mag, lachen moet, lachen is gezond, de…

vandaag pers ik me in een korset met niet eerder gedichte veters het teveel aan kubieke centimeters trek ik blozend strak met binnenpret mijn boezem probeert te ontsnappen als ik naar adem snakkend buk maar kan niet ontkomen aan de druk van de reeds vastgesnoerde lappen toch ontstaan er enkele scheuren doordat mijn goed geconserveerde lijf…

Een leegte Niet te vervullen Met mijn tranen Misschien Eens zo vol Van leven en geluk Bruisend en nu Een leegte…

Ik schil mezelf in tranen druppel glas in duizend ogen kleur de ringen donkerrood snij momenten vrij van leed. Ik fruit mijn geest in olie smoor het verleden dicht kruid de toekomst met peper blus af met koele analyse. Het leven smaakt me weer.…

ik heb een kleitablet gevonden met letters diep er ingedrukt door stolling aan de tijd ontrukt gericht aan wie nog niet bestonden de tekst, verwoord door dode monden en door een aardlaag onderdrukt lijkt uit de ijle lucht geplukt met handen op de rug gebonden geheimschrift; niemand die verrukt eureka roept en opgewonden de straat opgaat…

dicht bij de zee de wind in je gezicht in je haren het zout op je lippen een zilveren licht strijkt over het water strijkt over je gezicht brengt je gedachten tot bedaren niet uit te leggen wat je niet kan zeggen niet wilt zeggen wellicht de ruimte, de wind dicht bij de zee maakt je licht geeft ruimte daar waar je hoofd te vol…

Mijn adem heeft zich om jouw naam gevouwen en draagt zijn klanken deinend door het bloed voor ze als tere fluistering de lippen strelen jouw beeltenis heb ik in mijn zicht gevangen en elke lijn zorgvuldig op het vlies gebrand zodat jij rust in elke blik de warmte van je stem zweeft voort gevleugeld door mijn zuchten die de stilte van jouw…

Ik herinner mij nog goed de dag dat ik een vlinder was. Een eendagsvlinder op een witte roos. Ogen op de zon gericht was ik verblind en zag de dood niet komen. Ontstegen aan mijn lichaam nog even een vluchtige mensenhand, die mij het leven had ontnomen. Toen ik terug mocht komen koos ik de kracht van zijn zoon.…

'stilstand is niet bewegen' en de onbewogen tijd toch zien vervliegen als vluchtigheid neem de wereld op het oog ook al onbewogen... maar ik weet beter bijvoorbeeld wanneer ik draaierig wordt en moet kotsen Lejo van Kuijeren…

De tsunamie van het leven Overspoelde mijn persoon De modder klitte zich vast, aan mijn anders zo gelukkig bestaan. Het water baande zich een weg in de eens zo mooie ogen. Stukken hout werden als pijlen door mijn hart gepriemd. Lucht was er niet meer, ondergedompeld in de smerige ellende. Ik trachtte mij vast te grijpen aan mijn…

Je koos ijzerwerk hard materiaal produceren dag in dag uit bejaarden in fabriek mocht je vrij kiezen werden mogelijkheden aangeboden was dat jouw wil koud hard en kil je werd innerlijk armer maar de productie nam toe hoe onverschillig objecten -dingen- je vormen is dit het geschenk van een schepper sterker dan je eigen wil tevreden…