Alle inzendingen, jaar 2008, week 15

Liefde is er in véle vormen, allerlei gradaties. Liefde is er heftig of subtiel in beide variaties. Liefde is er - gegrift voor 't leven - ergens in mijn hart. Liefde is er voor wat je hebt gegeven ook al leven wij apart... Liefde IS er !…

Handig toneel gespeeld Hélemaal afgekeurd! Ik heb me fraai Uit de dienstplicht geluld Nee hoor, dat kwalijke Militaristische Heeft mij destijds al Met huiver vervuld Marco Bakker (Scheidend commandant van de strijdkrachten Dick Berlijn ziet wel wat in herinvoering van de dienstplicht. Sinds de afschaffing in 1996 heeft Defensie steeds…

wier- en tabaksrook met regen in het gezicht naar de pretfabriek voor de lage brug in de hoge rijndijk zucht een telefooncel bij de oude rijn bevechten twee oude gekken een bovenkruier spaanse estola een volle en een lege fles de wijnvlek enorm de alledaagse gang van leven en sterven bij zonsondergang…

De tranen rollen over mijn wangen, als ik aan je denk voel ik mij zo gevangen. Hoe moet dit nou verder? Ik voel me zo alleen. Ik weet wel dat het goed is. Hier moeten wij allen gewoon doorheen. De gevoelens zijn niet in woorden uit te drukken, het is zo vreemd, onbegrijpelijk. Hoe kan dit? Hoe slaan wij ons er doorheen, hoe gaat ons…

Soms wil ik vliegen hier ver vandaan. Even van niks weten of gewoon ... Even alles vergeten.…

Buuf ligt te zonnen Ik heb trek in gegrilde Kikkerbilletjes…

Z'n achternaam is Nieuwenhuis. Z'n voornaam is Jehova. Hij vindt, zoals-ie heet, niet pluis en noemt zich Casanova. De man heeft stoten bij de vleet en houdt van zijn gemak: hij heeft, omdat-ie vrouwen vreet, een harem onderdak. Ja, Casanova heeft geluk. Hij heeft z'n dames lief en neemt z'n stoten stuk voor stuk. Zo krijgt-ie zijn gerief…

Niet te stelpen is de lente in haar bloeien, geur en kleur; ook al moet ze later komen, ze komt aan met goed humeur en ze doet mijn hart weer zingen, juichen, danken, luid en licht. Jammer dat zovele mensen dit niet zien of achteloos door te grote drukte missen, maar jouw hart en ook het mijne zijn nu opgelucht en blij; klappen voor de…

zie mij dansen, zie mij vangen ja daar waar vlinders liefde wegen en immer naar de zomer streven zie mij wiegen, zie mij vliegen ja hier waar vogels luchten dragen en immer naar de hoogte staren zie de dromen, begrijp het dan dat ik huil en honger in de bomen omdat ik nooit zo licht in jou kan wonen…

over het scheppen van de juiste afstand weggaan om te blijven, jezelf herkennen in wat is geweest en verlangen naar een beter onherkenbaar dubbelleven je met het andere gewone omringen getroffen worden door een détail mezelf en jou daarin tegenkomen me afvragen hoe wij zijn gegroeid…

Het ontbrekend licht barst los als stoom, in stilte. Het licht is als de dood, er komt geen einde aan, het kent geen falen. Het licht heeft een begin van vuur en kalk dat niet valt te bepalen. Het licht is slank. Het oog is sloom, in kilte. Onbewogen waakt het licht als een godin die met ons zinkt als lood, onsterfelijk maar dood, en droog…

Duinen dansen in de wind zeewierharen golven onder een purperen hemel en zij zij zwijgt in al haar verlatenheid als een verzwegen herinnering in een verbleekte droom. De nacht spookt de zee kleurt donker en weer wist het water haar sporen uit. Een spiegelbeeld ebt weg en breekt in zonnestralen steeds weer spoelt zij in scherven…

Ieder mens heeft zo zijn nukken helemaal als iets niet wil lukken men wordt dan boos en kwaad omdat het dan even niet gaat zorg dan dat niemand zich aan je irriteert heus je bent het nog niet verleerd probeer het later nog eens een keer dat is beter voor de sfeer wedden dat het dan wel meteen gaat kalmte en rust zijn je redding vroeg of laat…

Opstaan, werken, dingen doen, uitgaan, slapen. Dezelfde handelingen, dezelfde gebeurtenissen, alleen een nieuwe dag. Mijn huis vol met mensen, vrienden. Toch is ze leeg. Ik staar naar de televisie en voel me blij, maar toch ook verward. Ik denk diep na en merk dat ik juich en huil in mijn hart. Ik denk diep na en merk dat ik juich en huil in mijn…

Dit is eene bescryvinge van het leven der vromen, ende eene aenvvysinge van haere gelucsalicheyt: also den onvromen ende godloosen alle ongeluc vvort toegeseyt. 1. Die niet en treed't inder god'loosen raet, Oft op den wech der sondaers niet en staet Noch op den stoel der spotters is geseten, 2. Maer heeft zijn lust in s'Heeren Wet te weten…

laatst hadden wij een vos in de keuken mijn broer die schrok daar zo van de koffiekan viel uit zijn handen alles nat, niets bleef er droog maar de vos stond daar en trok zijn lip omhoog verbaasd keken wij naar zijn puntige tanden ksst zei ik, scheer je weg vals beest wat is dat voor een gekkigheid om hier vos te zijn nog vóór het ontbijt…

ontmoet je steeds in transparant maar na het ochtendwit kleuren we elkaar in vleugels vieren we de teugels en fladderen we weg een gulle lach in samen nectar vinden vlinderen wij de ganse dag zo buiten gezeten op een bloem gaan we voor een lange zoen de nacht zal zacht de bladeren gaan sluiten…

weergaloos schijnt een licht aan het einde ik noem het tunnelvisie…

Twee gore criminelen mochten vluchten met hulp van onze eigen overheid. En van dit overprincipieel beleid plukken die meisjes nu de wrange vruchten. Door óns zijn zij nu in hun hemd gezet en uitgeleverd. Aan een maffe wet.…

in het diepste donker van een zwaar bewolkte nacht kneep ik mijn ogen samen om meer te kunnen zien van het onbelichte een gepiep uit de duisternis gaf mijn verwarring nieuwe energie een muis in het donker het licht van een vallende ster ik wist het niet meer maar wilde een wens doen er doemde een wensgedachte uit het benevelde bewustzijn…

ik zag je lopen aan het water je blik gericht op niets je zag me niet maar dat is geen wonder ik speelde wind of zoiets ik trok je aandacht door golven te maken je stiekem nat te spatten je glimlach verscheen alsof je me voelde maar niet goed in kon schatten ik sprong op je lippen in piepkleine druppels je likte me dorstig op…

Gedachten en vragen die elkaar steeds antwoorden met een lome twijfel. Van langzaam wachten dat niets verdeelt en niets beweegt. Van mezelf en de spiegels die niet spreken omdat ze niets nieuws ontdekken en de woorden niet verdrijven of om een echo vragen als de regen valt die de dagen hun laatste kleuren ontneemt. Alles herhaalt zich…

Die bladstille avond in het tanende licht van de nazomer dook ze op uit het niets schitterde in mijn ogen even maar… heel even… Toch scheen het mij toe als was het moment dat ik haar aura omhelsde haar glimlach mijn hart verrukte even intens zalig als eeuwigheden van tijd melkwegen van schoonheid…

Nu al kan ik de rimpels van lente tellen April grillig weet niet wat ze wil Er is wind uit allerlei hoeken Er is regen en hagel herinnert aan winter Wie mint er... zo'n lente? Misschien de vogels in hun spiegels van water Misschien de vogels bouwend aan hun nest.…

Pijlsnel daalt grijpgraag een gier met zwarte klauwen - toch een aalscholver…

Wegvliegen als een vlinder Vederlicht Op de vleugels De tot poeder geworden zorgen Waarvan de wind Een zachtgeel wolkje maakt...…

Elke schouder draagt zijn lasten gaat gebukt onder zoveel zorgen maar eens zal dat weer over zijn is er ook voor jou een nieuwe morgen Ook al is er nu nog geen vooruitzicht en zijn de dalen dieper dan verwacht ik zal je helpen je mannetje te staan je hebt het in je....sterke kracht Al lijkt het misschien nu nog uitzichtloos je krijgt je…

hoe zou het zijn als wij woordenloos met elkaar konden spreken? we zouden weten waar te beginnen en tijd speelde geen rol we zouden elkaar raken in vergeten lagen in een ongekende ruimte we zouden elkaar treffen in een geluidloze aanraking zouden we elkaar ontmoeten hoe zou het zijn?…

Als herinnering ben je veel aardiger dan in werkelijkheid mijn selectief geheugen stripte je nare trekken…

liefdesverhalen eeuwenlang bezongen in magnifieke fonetiek een troubadour zingt lyriek zijn minnelied klinkt bij juiste snaren opgezwiept de harmonische muziek stuurt een mystieke vibratie door strelende handen rillingen in het hart zijn diepere lagen laat ons hartstochtelijke woorden schrijven muziek en klanken componeren verlicht…