Alle inzendingen, jaar 2008, week 39

Gesloten gezichten Ze fietsen langs me heen Ik zeg ze gedag Er reageert er niet één! Ze zijn somber en in gedachten Het was mooi weer Toen ze tegen me lachten.…

zoveel aren, zoveel pluimen onder de grove dennen wiegend tegen elkaar, zacht sprekend over de heuvels jij stapte af liet je fiets argeloos achter terwijl ik tegen het licht in de bloeiaren aan jou liet zien jij knikte boog voorover en streelde het ogenschijnlijk vergeten gras voorgoed in je geheugen…

Ik las, eenzaam verwilderd verliefd de mooiste woorden van de huwbare dichtdanseres verbleef een kille nacht in droeve eigen stilte tikte de tijd terug in mei mijn hand reikte naar de dunne horizon maar werd in drastisch tasten afgehakt en meegenomen in eb en vloed door zielsverwanten ik kon kiezen tussen de dood en gezelschap…

Een op de zeven kinderen maakt iets schokkends mee kopt vandaag de Volkskrant De rest komt voortijdig vrij met de keizersnee klinkt toch frappant…

De Rechter voelde zich onverhoeds belaagd Door GeenStijl.nl die hem iets vroegen Waarna bij Jaap Smit de stoppen door sloegen En hij nu zelf voor de Rechter wordt gedaagd Er op los meppend wil hij als zo velen Ook graag privé voor eigen Rechter spelen …Rechter Jaap Smit van de Amsterdamse Rechtbank slaat camera GeenStijl.nl kapot……

Een schaal op het dressoir Twee kommetjes op de vensterbank In de tuin een groot stenen blad Gebakken steentjes op de boekenplank Waar is de pottenbakster in mij gebleven.. Tekeningen door het hele huis Schilderingen aan de wand Wat mijn ogen zagen zette ik ooit Op papier met mijn hand Waar is de kunstenares in mij gebleven.. Fotodozen…

god is een kind iedereen maakt fouten in het begin.…

De zon die zakt de nacht hij valt je voelt het opkomen je moet weer op pad de maan staat hoog en de muziek roept je gaat naar de plek waar je haar weer ontmoet niemand weet waar je heen gaat niemand weet wie je bent want jij behoort tot de stad jij behoort tot de nacht leven in een rivier van duister tot de zon weer lacht.…

De jeugd kijkt veel tv, Of is bezig de computer te bezetten Om spelletjes te spelen of te chatten En als ze weggaan, gaat de gameboy mee. Maar één week lang zijn het de kinderboeken Waarin het leuk is om een boek uit te zoeken, Bij de boekenmarkt op onze school. of in de bibliotheek. Zeker deze week!…

Die Bassie, dus toch niet gevreeën… Privé en de Weekend getweeën te kakken gezet. Ik vind het wel vet: De pers was er ruim voor de weeën.…

Eens bevroor de zee - hij die hier geboren was vatte niet de slaap Vroeg in de morgen weer dat helder makende indringende licht Schuimbekkende steigerende paarden golvend op de kust Turend over zee ziet hij door nevelen heen het witte Engelland Het donkert vroeg maar altijd aan de zee die toegift van licht Verstomde branding…

Ik zie je lachen met vrienden. Ik zie je glimlachen, glimlach je naar mij? Of verbeeld ik het me maar? Ik probeer heel voorzichtig je aandacht te trekken. Je lijkt te kijken, kijk je? Voorzichtig glimlach ik naar je. Dan, een moment. Ik kijk in je ogen, jij kijkt in mijn ogen. Nauwelijks één seconde lang. Je hebt mooie ogen, met een zachte…

Hoog of laag recht of krom knap of toch een ietsje pietsje dom groen of is het nu geel is het een beetje of wordt het teveel ben je dik of ben je dun sta je stil of maak je een run ben je somber of heel blij moet je werken of ben je vrij allemaal woorden met een contrast tegenstrijdigheden, los of vast.…

Mijn zusje mocht de wereld alleen maar voelen Ze deed dat met een glimlach Nu niet meer…

De Chippendales in Hoogeveen!!! het theater gaat mij nu verleiden en stuurt al sexy ingevet een wasbord naar mijn scherm Wat windt je op, vraagt mijn vriendin, en brengt voor jou de stoute fantasie zijn het die gladgeschoren lijven of moet het veel subtieler zijn zoals de grijsbehaarde pols die heel voorzichtig zoekend van het stuur afglijdt…

langs de stenen van de woning aan de zee van onheil- waren ramen zwart gelakt en de muren donkerbruin gekwast. daar achter een kleuter met hemelsblauwe kijkers. zo jong en zorgeloos zó zoals het moet zijn maar de zwarte tinten bederven het zicht op licht.…

Soms, zijn er tijden dat het leven even niet glimlacht Soms, zijn er dingen waardoor alles anders loopt Soms, is er een strijd om aan het einde te komen Maar altijd is daar weer die iemand, die iemand die hoopt Hoopt op een gelukkig bestaan voor beide Hoopt op een leven vol geluk Hoopt op een zonnige toekomst Maar meestal is dat ook een toneelstuk…

Meesters worden schaars in het onderwijs. Waar zijn ze toch allemaal gebleven? Kunnen ze dan echt geen les meer geven? Degene die er nu nog zijn, zijn grijs. Meesters kruip nu maar gauw uit jullie schulp. We kunnen het niet zonder jullie hulp.…

M'n hemel, jouw lucht, m'n adem, jouw zucht. M'n zon, jouw licht, m'n vers, jouw gedicht. M'n zin, jouw woorden, m'n lied, jouw akkoorden. M'n ogen, jouw blik, m'n tranen, jouw gesnik. M'n emotie, jouw gevoel, m'n bestemming, jouw doel.…

Herfstwind in haar hoofd Dor vallen de gedachten Als bladeren neer…

ik heb de tijd weggegooid niet omdat ze wit was of zwart of kapotgewaaid tegen het raam dat steeds weer gedichten uitstootte in de kamer, koud en eentonig tegen het nachthout van mijn lijf wanneer ik schimmen droeg naar beide spiegels onder mijn schedel en mezelf haastig aan de stilte ophing; het zwijgzame van een woord…

Wat een roffelen wat een kwakken wat een trommelen wat een smakken eikels en kastanjes tuimelen herfst in vrije val…

Een pater uit Gent kijkt me blij aan. ' 't Publiek zal voor mij in de rij staan: ik heb een verrekt formidabele act,' zegt de man, ' 't is een prachtige bijbaan!' In Vlaanderen kom ik wat later. Daar zie ik toevallig die pater. Hij staat voor een tent op de kermis in Gent. 't Is een héél klein insectentheater. De pater roept: 'Dames en…

zag dromen in je ogen komen toen de motoriek je langzaam verliet onhandige gebaren naar verten staren in niet weten wie en wat je kiest onrustige stappen die jouw onzekerheid bevatten in goed bedoelen om je toch thuis te voelen dralen en geen plaats kunnen bepalen zoeken naar je huis in het dagelijks verdwalen…

De winnaar wordt benijd In een zeer rechthoekig kader En de mens is daarbij dader Van de zwart-witte strijd Tijd om ons te bezinnen Zodat ieder van ons gaat winnen…

Ik heb geen foto van je gemaakt je beeld gehouwen in de ziel van tijd de eenvoud als oprechte soberheid, in vergetelheid geraakt. Je telde de sporen van een verleden, je vertelde over scherven in het zand, gedolven herinneringen,ze gleden door de magere vingers,langs de lidtekens van je hand. Waarin je seizoenen zag vervagen, visioenen…

Met mijn opgeruimdste gezichten een dag beginnen: probeer ik het eens, blijkt hij niet op te lichten. Niks geen schaarsgbebloemde voorbijgangerslach in mijn raam of dat kind op haar vuurrode fietsje dat me wolkenloos zwaaide en zag - eerlijke uren waren het vandaag. Dodelijke, onverkwikkelijke, hopeloos uitgekeken uren. -------------------…

Er zijn weer nieuwe Eurovisieplannen De Toppers gaan in Moskou triomferen Da's leuk voor ons, want wij kennen de heren; Europa ziet drie mal geklede mannen Wanneer het clownerie is dat straks wint: Stuur Bassie met z'n nieuwe vrouw en kind!…

De werkelijkheid is kaal en brandend leeg Zo zingt de dromenwever Kom in mijn rijk , Schone vrouwe, satijnen engel Vergeet de buitenlanden Zie het palet van avondkleuren Zij geuren naar rozen en jasmijn zoals je haar, zoals je lippenrood, dat de wolken openbreekt Weet je hoe mooi je lied is, de tere boog van je hals, het verhaal van…

Zingend in mijn hoofd mag ik de tijd vooruit bewegen de symfonie draagt verder tot het einde van de horizon waar de heuvels hoge noten blazen met euforie en klank de koren groene velden stuiven en de regen in een bariton valt het licht blinkt uit in alle kleuren door de zuurstofstaven heen levende larven van de lucht slurpen de grijze…