Alle inzendingen, jaar 2009, week 10

Verbluffend hoe mild zijn antwoord was en zijn gezonde nieuwsgierigheid vooraf…

ik kuste u niet zo zeer maar 'k beroerde slechts uw lippen gebalsemd als ze waren gingen ze mijn leven mee doch u vergat in twijfel mijn hunker tot u te nemen en uw zachte vlees met het roodste rood verdween zoals ik had bevreesd wie was ik nu nú ik zocht naar vervanging van uw lichaam en ik vroeg me af of ik wel van u had gehouden…

het pad bergop loonde niet de moeite was aan de top niet helder bovendien nu vraag je mij om puin te ruimen jij kunt het niet meer overzien…

We schiepen zelf een paradijs maken ons zelf en anderen wijs dat wij de wereld sturen. Hoe lang het ook zal duren. Een tuin zo vol met dromen in verkeerde handen gekomen. Wij zelf zijn daar gebleven Hem uit ons paradijs verdreven Verdwaalde God,vermist,verloren. Niemand wil nog van Hem horen. Ontgoocheld door de mensen die Hem de kruisdood…

In 't midden van China's aarde eb ik weg van de vervloed van het vele, grote, mooie dat alsmaar verwonderen doet en de oevers, wanden, rotsen, banken nu nog droog met steen, gruis en groen worden bodems van verloren oude steden nieuwe stromen wat in feitelijk mensenhanden doen om meer welvaart, meer welzijn te verkrijgen zou China zijn ego…

ik kan u dagen bezighouden over mijn Mauritius Blauw ook mijn zilvergrijze Rolls is goed voor een uur of twee maar neuken copuleren als u wilt door velen ook vermomd als sex of door de jongeren onder ons of beter opgeleiden thans gespeld als seks vermag niet meer te genereren dan hijg en oh en soms nog ah voor een minuut of twee…

Tot tweeduizendnegentien had ze nog voor geen meter te klagen: hoe vredig verliepen d'r dagen! Een hemel op aarde was dat. Voor haar was dat lang zo gebleven. Ze voelde geen oorlogsverdriet en angst voor terreur had ze niet, maar plots kwam de ramp ven d'r leven. Ineens bleek d'r wereld een bende. Ze kwam in een crisis terecht. Geen plek…

door een waaier van spinrag ontvouwen zich ragfijne draden in het gouden zonlicht zilverachtige dauwdruppels spiegelen als diamantjes daar midden tussenin uit de verte komen mooie vogelklanken ze fluiten blijde melodieën op hun eigen wijsjes schetst over al het aardse leven pure poëzie in beeld en klank op verschillende tijden…

Denkend aan toen Direct op slag verliefd Één blik was voldoende Niet durven geven die eerste zoen Gelijk alles te verliezen Als je me niet ziet staan Voor het eerst onzeker en verlegen Wat heb ik mezelf aangedaan. Wat ik niet wist en nooit had durven dromen Mijn blik had doel geraakt en was hard aangekomen Zo hard dat toen ik weg…

ze kijkt naar mijn stem zegt ze... en ik bloos maar dat ziet zij niet kijken met andere zintuigen is niet een ieder gegeven laat dat haar een troost zijn…

Boekenbal is boeken met zijn allen Lekker bij de schrijvers met hun ballen Over lekkerder en lekkerst kallen Carnaval van katten, muzevallen Terwijl de oude druk nog veel te duur Er honger, het oorlog, literatuur Zie ook: http://www.omroepbrabant.nl/?news/1148761183/Boekenbal+ernstige+literatuur+op+sterven+na+dood.aspx…

Zucht op de schoolbank Examen zonder voorbereiding…

Dag droom fluisterde ze toen de morgen haar wakker kuste ze rekte zich nog slaapdronken uit dag meisje zei de droom heel zacht vanavond neem ik je weer mee voor vandaag een mooie lente lach de wind lokte ondeugend haar warrige haren bij het open venster goede morgen klonk de fluister in haar oren dag vlinder zei ze zacht, stuurde…

De Dotatie-commissie geeft de raad : geef enkel Filip een pree van de Staat. Laurent in penarie : bye-bye Ferrari. Straks moet hij gaan schooien langs de straat.…

Vrijheid is nodig en fijn alleen zijn is niet naar het geeft mij ruimte te zijn wie ik ben en te kunnen blijven. Natuurlijk voel ik liefde uit aandacht niets tekort maar nu is het ongepast genoeg te willen genietend bovendien je blijft me echt wel zien! Fluisterend is stilte in alle liefde van je hart en niets neem ik je kwalijk…

ik zag de bui al hangen dreigend donker het regende nog niet maar je ogen bliksemden lippen vormden stormen vol verwijt je stem sloeg in als donderslag en siste na met scherp venijn ontlaadde met een furieuze kracht je had het helemaal met mij gehad toen de tranen kwamen ben ik gegaan omdat er na een bui weer zon en regenbogen…

Lente. Je bent nog in je winterslaap als de eerste lentezon voorzichtig de kamer binnen sluipt. Ze lijkt wat rond te kijken en begint dan langzaam te drinken van de koude duisternis. Dan vertelt de lentezon me van je ontwaken. Ze doet haar traag verhaal, over je haren, een voor een, op het kussen, over je armen, die ze betovert…

Het kan niet, dat je nu zo licht bent, dat ik je niet meer dragen kan. Dat gaat er bij mij niet in. Of je zou een wolk moeten zijn, dan geef ik het wel op. Want een wolk dragen: gek zou ik moeten zijn. Het kan niet, dat je gewicht nu door de hemel wordt gedragen. Dat gaat er bij mij niet in. Zag vandaag toch nog je gezicht? Wou…

Jij bent mijn zonsopkomst het brein van mijn intieme gewoonte boven diepe wateren met vrije vogels op de golven van het meer waar ons zomerkamp, zonder droomverlies daar bij het bospad, droomvrijheid achter een horizon plaatst ons liefhebben is nu samen geworteld jouw seizoenen zijn eilanden rond dromen de oeverlanden zijn het blikveld het…

Ach: wat men niet leert uit de wijn, Dat leert men ook niet uit het Boek. Een leven met minst mooglijk pijn, Een stille Dood is wat ik zoek. II Ach, wat is waarheid? Wat is zeker? Dit is de waarheid, die ik vond: Men schenkt de wijn uit een kruik in een beker En uit de beker in de dronken mond. III Wie in de druiven meer proeft dan het…

De bruidegom deed weliswaar wat vaag, maar daar de rechtbank streng een oordeel velde werkte de ambtenaar nu mee en stelde als hoogtepunt de cruciale vraag: ‘Wat is hierop uw antwoord?’ En daarop vroeg toen de bruidegom verbaasd: ‘Wáárop !?’…

vlak voor ik wakker werd heb ik een droom gevangen zij draaide richting het dak om mijn venster te verlaten ik groef een gat in mijn geheugen vond een koffer met oude geluiden over holland en molens aan de vliet ik kende het lied van vreemde hand het walste onder een scherpe nagel maakte geregeld rare sprongen over tussenliggend land…

Zo’n 7 voor Christus werd Jezus geboren, Voor zijn tijd en voor altijd Misrekend door een Romeinse monnik In de eerste helft van de zesde eeuw. Jezus kwam onze onrust verstoren, Onverwacht – al werd hij verwacht – En onverlangd. Dus werd zijn leven In dertig na Christus vroegtijdig verkort. Verbazend snel liet hij van zich horen: Hij zou…

Als een blad valt van een vergeten boek en de kamer bewaart de vertelling in azijn door zwart verbrand op een scharlaken rust bezoedeling in perkament van geschreven pijn door een tafel gedragen, de kaften gekust zijn we slechts gewapend met een bladwijzer het ijzer met handen breekt door de middelmaat in stukken geleefd en doorzeefd met verleden…

Dag lieve schat Gedroomd, gevochten en gezwijmeld We hebben over je gefantaseerd Duizende tranen zijn er gevloeid. Nu is het tijd om afscheid te nemen Ik zal je nooit vergeten Ik sluit je op, voor altijd in mijn hart. Je bent geen jongen of meisje Je bent geen levend wezen Maar je was ons diepste verlangen Die ik nooit kan vergeten…

Paulus de boskabouter Heeft het niet meer, Want hokus Spokus De heks zie daar, Met zwart haar Hoe heette die ook alweer Aa.....s Ja…..Akalipta Is al vroeg in de weer. Ze zal hard moeten, Niet op blote voeten. Zoals ze paradeert. Weer of geen weer In de leer, Met hoge hakken Van leer. Want wat is zij aan het bakken? Luchtkastelen,…

Misbruik. Een vreselijk woord, de vreselijkste daad. Eenzaam, alleen, je kan het niet vertalen Vertrouwen geschonden, ’t vertrouwen in de ander, Maar ook het vertrouwen in jezelf. Misbruik. Verkocht, verkocht aan een ander Verkocht, jijzelf Waarom ik, wie ben ik? Ken ik mezelf? Deze daad zou ik zelf nooit hebben begaan Misbruik. Verloren…

Lief klein meisje, dat onder mijn hart groeide en zonder dat ik het in de gaten had tot een vrouwtje opbloeide Lief klein meisje waar was ik al die tijd toen jij ongemerkt opgroeide tot een grote meid Kon ik de tijd maar even terug zetten en een beetje beter op je letten Gisteren zat je nog bij me op schoot en opeens ben je…

Van alle kanten nadert de ongewenste winter Rillend loop ik door het aangeslagen bos Alle twijgjes van de kale berk glinsteren van de regendruppels in tegenlicht. Even sta ik stil bij deze levende ets van een wereld gereduceerd tot lijnenspel. Haarscherp komen structuren aan het licht. Bij mij daarentegen geen glinstering, geen heldere lijnen…

Kerstfeest Donkere daken. Sterren die pinkelen. Veel kleine lichtjes. Een kerstboom. Kerstfeest Twee mensen die een verre reis maken. Niet zoals nu, even kunnen winkelen. Want in haar buik een kleine Jezus. een herbergier die de deur dicht zonder schroom. Kerstfeest Een groep herders die over hun kudde waken. Schapen die om…