Alle inzendingen, jaar 2009, week 49

Jouw hart en mijn hart Samengesmolten Onze Liefde Samengebundeld Onze lichamen Ineengestrengeld…

AAN/UIT TeleVisie UIT Het Leven AAN!!…

Geluk binnen handbereik sluit men met eigen ogen de rijkdom vaak af Gevoelsinhoud het goede sleutelwoord van interpretatie is verstaanshorizon Flinterdun de lijn tussen goed en slecht, is soms flinterdun is maar relatief Luisteren door te luisteren leer je meer levenslessen dan door te spreken…

sommige avonden vallen pas wanneer de liefde zich heeft neergelegd in het niemandsland van mijmeren verstopte dromen die niet verder gaan dan de volgende slok of een lopende zin om toch nog de kunst te verstaan dat te verbeelden op een krimpend eiland waar niets verder komt dan een kort weekend…

Gans Limburg staat in rep en roer door de Q- koorts die zich als een lopend vuur verspreidt -verwekt door een bacterie die zich schuil houdt in een geit- ligt de ziekte nu overal op de loer De vreemde plaag krijg je echter niet tot bedaren Door de kool en de geit te willen sparen…

M'n notitieboeken met bier bevlekken terwijl 'So what' van Davis en Coltrane uit m'n koptelefoon tettert En m'n eigen 'genialiteit' me vanaf m'n beeldscherm in de ogen kijkt Wat wil je nog meer? Het biermerk Duvel bevat 8,5% alc.…

Waar zwaluwen de zomer kiezen straalt de zon laag aan de hemel kleurt de winter een gloed vol warmte en is het tijd voor chocola met slagroom. Ik denk aan de sneeuw die maagdelijk wit op weilanden kan blijven liggen waar de koeien velig en warm gestald staan en wij bij de open haard onszelf warmen.…

mijn voeten blijven warm door mijn groene kikkersokken in de winter spring ik rond want ik ken de kikkersprong ik wacht nu op mijn Kerstprins eenzaam onder de mistletoe ik smacht naar lieve kusjes maar die kwakerd komt niet droef is toch mijn liefdeslot mijn prins slaapt in de modder…

O, machtige God, niemand is aan U gelijk U, die hemel en aarde hebt voortgebracht U, die de mooie schepping hebt uitgedacht Niet te omschrijven en oneindig is Uw rijk. Hemel en aarde, het is alles Uw domein Ja, van U, o God, zijn alle dingen Hoe kunnen wij Uw naam bezingen U, die was en is en er altijd zal zijn. Hemel en aarde, alles zal…

Even, heel eventjes nog schaart de krab zich onder de levende zielen een kleurig waterleven spat parels in het niets een laatste greep in angst ze bloost paradijselijk groen – boven het het oranje maal - om de aandacht op afstand het is triest en wrang omkomen in een haven zo bijna thuis te sterven zilt water heelt het beeld van…

In de toekomst ligt verslaving evenals in die goeie ouwe tijd De uitdaging van het heden slaat je als altijd opgewekt in het gezicht maakt alert, aan pijn niet gewend Jij wil niet bitteroud en verzuurd zo een die zich aan dieren hecht op de vlucht voor menselijke intimiteit het raakt te hard en gaat voorbij Alleen muziek heeft je verzoend…

zachtjes wrijven lieve woorden over de zijkant van haar wang blozend slaat ze haar ogen neer geraakt bekruipen letters haar ongevraagd maar niet ongewenst drukken ze haar lieflijk aan 't hart…

vanuit haar ivoren toren regeert ze over haar onderdanen wie danig uit de pas loopt straft ze af met haar hautaine blik die als ze kon doden heel veel graven zou delven op haar dodenakker waar levend begraven slachtoffers nog immer knekelen en in de nacht hun botten laten rammelen vuurspugend uit ingekaste holle ogen met eendere schedels…

zigzaggend door ogenschijnlijk wil ik mezelf niet kwijt wring mij in de kijker om hard rennend warmtesporen op te wekken rode vlekken die als flitsend vuurwerk mijn verwachtingen blootleggen…

een waaier kleur van links naar rechts dan stilte en de vleugels vluchtparaat een fladder na voor evenwicht in oog en pootjespel de lange tong diept nectar uit de wel een wiek vooraf dan tuimeling van lijn en licht en weg ben jij uit zicht…

Werkelijkheid verrijkt, duizend keer bekeken, vergeleken, wat is einde, je bent nog heel jong en wat is jouw dood, als de leegte toeslaat en je niet meer laat gaan? Het vasthouden van.. Nacht kleurt het leven alles wat jij lief had, heeft een lichtje voor je laten branden, aan het einde van je zware gang. De stem die begrijpt…

streel de nacht onder de lakens bemin de warmte in diepe rust want in de ochtend vroeg zal de zon er zijn die je wakker kust slapen is genieten onbewust bewust…

Nieuws van het wetenschappelijke front: dat dwang-ding aan zovele domme oren leidt volgens onderzoek niet tot tumoren. Wat er aan hersens is, blijft goed gezond. Maar wél blijft in de trein debiel gebel een blijkbaar ongeneselijk gezwel……

Daar liep een dichtje in mijn gebed, en 'k wilde 't aan de kant gezet, maar, niet te doen, het wilde en 't zou mij plagen, als ik bidden wou! En nu is mijn gebed gedaan, en 't dichtje is 'k weet niet waar gegaan: vergeefs gezocht, vergeefs, o wee, 'k en vinde noch rijm noch dichtje meer!…

Wie ik was en waar jij, het is niet belangrijk meer, je hoofd is nu zo vol Waar wij nu gaan is er tijd en rust laat alles wederkeren, vast wel mijn lief Hou je maar stevig vast aan mij mijn lief en je zult ontdekken wie ik gisteren was en ik zal je weer vinden, vast wel mijn lief.…

Nu je weg bent, geborgen achter Hemelse Gordijnen, had ik je nog iets willen zeggen. Maar oog in oog met mijn herinnering vallen mij de woorden maar niet in. ‘Waarom overkomt het jou en niet een ander?’ vroeg ik, waarop jij zei: ‘waarom een ander en niet mij?’ Ja, mijn geheugen is goed, als de dag van gisteren weet ik het nog. ‘Wat er ook…

Het is onder de brug dat zij plotseling haar ik ontmoet er wordt niet gegroet waar ijzig water wakke werkelijkheid spiegelt geeft licht haar gezicht een wazige gloed wanhoop oogt waakzaam als eenzaamheid sluipend buiten binnen haalt…

Stille Nacht -Heilige Nacht: een Soldaat houdt de wacht. In een ver en vreemd land, kijkt hij naar een ster. Denkt aan zijn dierbaren, van hen is hij zo ver. Vrede zou het moeten zijn, maar wat hij hier ziet, doet hem alleen maar pijn. Kinderen, die geen kind meer kunnen zijn. Mensen op de vlucht, hun bezittingen, op de rug. Alleen…

Het sluipt nabij, ik leef maar door, wacht af wat komt, wat nader kruipt grijpt naar de keel, waarmee de klop verstomd, de dood in eindigheid vermorst, komt na het dagelijks brood, groeit liefde aan tot aangename korst, bloesemkuur in late jeugd, waar in wolken adem van de vreugd de aangeboren rijp ontdooit in het vuur van ouderdom…

Geert Wilders houdt niet van minaretten Niet van hoofddoekjes van een moslima Niet van couscous of broodje shoarma Wil dat alles verbieden met wetten Zou het door zijn blonde lokken komen? Laat hem dan maar in Zwitserland gaan wonen…

Het silhouet van het glansrijk stroomt langs de kustlijnen als een begin of een eind van getijdige draaipasjes rondom ons golven de wateren mee natuurkrachtig naar aangespoelde omhelzingen.…

uitbottend gesteente een vorm komt vrij onderweg in essentie…

naakt kan ik zijn zo vreselijk vervreemd ja, van de wereld om me heen ik tel het vuur in mijzelf op maar as kan je niet tellen roept de gevlogen engel nog uit de verte haast onhoorbaar terwijl de kim toch mijn hart raakt en de kou mijn vel omsluit zo ontkleed kan ik zijn in een vloed van gedachten de handen, zwart van de resten…

Na Zembla is ‘t niet meer te vermijden. Zijn de ministers plotseling kordaat. Helaas is het voor veel mensen te laat. De geitenboer wacht sombere tijden. Zoveel in dit landje, is dat niet dwaas? En ook, ‘t is toch lekker Die Griekse kaas.…

bleek is zijn verschijning als een gravure in glas de open handen ijsblauw perkament zijn vlassig haar verdraagt de winter niet hij rilt, ziet de mens in vrije val schrijft bedroefd een laatste woord zijn ogen naar boven gericht het licht, zo schrijnend wit hoelang nog zullen engelen zingen van vrede op aarde terwijl zijn kinderen worden…