Alle inzendingen, jaar 2010, week 36

als er dan toch iets valt vanuit de lucht vannacht Dionysos geeft je zacht een glaasje wijn wens dan maar wat fijns als je dat lichtje ziet bloei op en grijns en het donker roert je niet rood of wit vul die kylix laat het rollen langs je tong geniet van de ondergaande Helios wens iets kleins en blijf voortijd jong…

Je bent er nog niet klaar voor. Je wilt het nog niet. Maar je moet, je hebt geen keus. Het zwaar, je moet je er doorheen slaan. De een is daar beter in als de andere. Sommige mensen kunnen het niet. Die vinden niet de kracht om door te gaan. Die liggen dagen lang in bed te huilen. Maar dan is het ineens over. Je tranen zijn op. Je moet accepteren…

Sommige mensen zie jij nog als beste vrienden, maar zo zien zij jou niet meer. Het was wel zo, maar ze zijn verder gegaan, maar jij nog niet. Jij was nog niet zover. Jij had verwacht dat de vriendschap voor altijd zal gaan duren. Je wist het zeker. Maar ben je daar nu nog zeker van? Je vindt het moeilijk om verder te gaan. Je wilt die goede…

In je korte grijze krullen zie ik nog steeds de lange lokken van het meisje om te smullen dat met mij wil samenhokken je ogen hebben meer gezien dan wij ooit nog kunnen delen en alle ervaringen van dien steken spaken in ons spelen het is je stem die mij beroert alsof de tijd heeft stil gestaan nimmer in passie uitgevloerd en eeuwig met…

Het veulen had je op zien groeien de grote ogen aten uit jouw handen en blijdschap was vaak onverdroten galoppeerde zonnig naar jouw hart en ook de dagen van het draven dresseren vol met goede moed gaven geduld om niet te veel te vragen gedurfde tijd maakte de twijfel goed het veulen werd een grote jongen 't kleine paard een machtige…

De eenzaamheid van het niet kunnen maar wel willen staat op zijn voorhoofd gegrift het niet kunnen vragen, omdat ie zo niet is opgevoed belemmerd hem in zijn doen, zijn laten zijn alles. Tot de ander hem de vraag stelt, zal ik even… hij glimlacht en mompelt: ik durfde het niet te vragen… en zo is eenzaamheid geboren, uit mensen…

Zet de sluisdeuren open naar mijn gemoed het samenspel is begonnen beleven we het firmament zeven maanden lang is de strijd weergegeven overal kwam ik mijzelf tegen soms midden in een gesprek lang was het eigenlijk niet als met blote voeten op een koude vloer ging ik afgedroogd verder heerlijk fris en opgeladem daar eindelijk te zijn…

De altijd enge gast bracht zich er altijd toe anderen schrik aan te jagen vooral in de lente wanneer de mensen zich schik inprentten en ze toeleefden naar de zomers toe. Hij ging met een winterbijl op ze af en sloeg de leuke voornemens bij ze weg met wortel en al, ze bleven verwilderd staan stonden verstijfd toe te kijken, stonden paf…

de bliksem sloeg de wind uit je benen de kracht uit je arm de zin uit het leven je was pas vier groeien was pijn kijken naar afzien van maar binnenin onrust en honger innerlijk ongeschonden verbeten streven surrogaat leven maar iedere avond toch weer naar huis met je krachteloze benen je kromgegroeide arm geen zin meer in leven…

Prachtig kleuren bomen en struiken de herfst is op komst je kan hem ruiken bomen laten hun bladeren vallen en de wind blaast ze dwarrelend in het rond ze bedekken de paden met een goudgele laag de vogels krijgen een dikker verenpak en egels beginnen weldra aan hun winterslaap de bosbewoners zijn ook in de weer zoekend naar proviand dat ze…

Nevel dat als een gordijn is gevallen over de nacht stilte in een rustig dromen. De aarde is in diepe rust als ze loopt tussen de nevel in gedachten verzonken. In de verte klinkt de echo van de nachtegaal maar er is niets wat ze hoort of ziet ze is door nevel en gedachten omsloten.…

Samen zingen is de muziek van de liefde. Elke snaar van het leven is dan gestemd in het moment van verbondenheid. Samen zingen is als het ochtend licht van een nieuwe wereld. Een wereld die de hemel heldere kleuren geeft en de donkere wolken voorbij laat drijven. Samen zingen voert je naar de stilte in je hart die gevuld…

Jouw kus in de morgen verjaagt kommer en kwel maar nu heb ik andere zorgen wil ik dat wel....…

Hij vindt de dame welgeschapen en zij is gek op zijn salaris, zodat voor haar er geen bezwaar is om samen met de man te slapen. Vlak voor de daad laat zij hem weten: 'Ik wil, dat jij je jawoord zegt.' Ze treden spoedig in de echt, waarna ze tevens samen eten. Dan stellen zij elkaar teleur, geteisterd door de huw'lijkssleur. Ze scheiden…

Al pratend weef ik je tranen tot een geheel begeleid door jouw meesprekende ogen de gedachte hieraan brengt mijn twijfelen danig tot bedaren jouw tranen zorgen voor een speels schimmenspel adembenemend wat ik voor je voel jouw puurzijn ongelogen zo,n dierbaar gebaar sleept mij erdoor…

je puntig schrift deed pijn verloren zijn de ronde krullen voelbaar het venijn woorden sisten afgekort in zwarte zinnen eilanden op eenzaam wit de koude woordenstroom verpakt in envelop mijn naam er op vernietigde een droom…

ogen breien knus als een warm zittende trui liefde om ons heen…

Als een Kut de strategie bepaalt weet de Generaal Het is zinloos Ik heb verloren…

De allerhoogste graad in een zin of regel, die geen twijfel laat bestaan, van wat ik zeggen wilde, daarin zou nog menig onversneden boodschap moeten staan om al wat mee - of tegenzat, uit losse hand geschreven, uit ervaring of uit leed bedreven, met tol en taal betaald, zich braaf verhaalt tot het heden vanuit het gekuiste dicht…

Terwijl de fuiken drogen, druipend van het zilte nat braakt de zee onverstoord haar golven en spoelt ze de netten schoon, die visloos wachten op Siel , de oude zeebonk, met zijn kromme pijp en aftandse zuidwester Een oud vissersvrouwtje kaakt wat verse haring De stank van vis lokt meeuwen die -op de hun zo eigen wijze- danken voor…

De ambtenaren waren gister druk Met stellen trouwen op 8–9–10 Dat stijgt, dat piekt, dat laat vooruitgang zien Die combinatie leidt naar het geluk Een tip voor niet aan bod gekomen stellen: Tot 9–10 in 11 af gaan tellen…

De definitie van een definitie Is een begrip per definitie Hierdoor kun je het definiëren En indien nodig abstraheren Zodat het past in je cognitie Dit moet u weten Dus niet vergeten !…

Nooit wordt het weekend meer als vroeger thuis, toen ik op zaterdag niet uit mijn bed wou komen. Onder de dekens kon ik van ontsnapping dromen, zoals ik 's avonds van ontsnapping droomde voor de buis. Wat was ik, veertien, vijftien jaar? Niet langer veilig voor mezelf of voor de ogen van de anderen was ik zo onomkeerbaar aan het veranderen…

Denver (15) staat wankel op zijn pootjes hij loopt dan ook de laatste loodjes. Toch blijft zijn humeur heel felien hij wil het leven tot op de bodem zien. Bovendien likt hij nog fervent z'n vacht alsof hem nog wat glanzende jaren wacht. Ach, ik gun hem er zeker wel zes want elke dag geeft hij me wijze les in de volharding van het bestaan…

Het begon niet met het zwijgen, de stilte die je me zo lang toevertrouwde tijdens het reizen van mijn ademloze wachten de regen hield onze dromen bijeen en wij sliepen terug naar jou bij jou, bij jou, bij jou was er een andere horizon en minder ruimte voor twijfel bij jou bleef het onbewuste binnen de inhoud en had de vorm geen kans…

ik herfstte in het monogaam liet jouw gebed de vrije loop plukte uit een verre boom vruchten die ik niet had mogen eten jij snoeide niet terug, maar liet de akker het koren rijpen, pelde mijn behoeftes aan eens mijn gegeven belofte en traanden je wangen op mijn lege kussen nu september ik naar de herfst en sterf in mijn nachtelijke adempauzes…

Sommige mensen waren eerst je vrienden. Daarna lieten ze je staan. Sommige mensen kunnen daar mee omgaan. Sommige niet. Sommige mensen liggen dan uren te huilen in hun bed,want zonder vrienden ben je niks. Je moet 1 en al is het er maar 1 goede vriend hebben. Om bij uit te huilen, te lachen, of dingen samen doen. Het is nu wel duidelijk…

Teder kuste zachte wind het lover en zo warm beminde ‘t briesje mij Mij sloeg haar hartje alsmaar over haar liefde kwam nooit dichterbij Langzaam naderde een waarheid door deze nacht, zo zwart als roet Einde liefde streed de doodsstrijd ‘t einde kwam mij reeds tegemoet Gesproken had deze zachte wind van mijn lieve liefje van voorheen Die…

Vandaag naar Lauterbrunnen afgedaald En daar de hoge waterval bewonderd Me even op het kerkhof afgezonderd Met Zwitsers geld koffie en taart betaald Nog naar mijn strooien zonnehoed getaald Me over ‘t klingelende vee verwonderd Chalets gezien stammend uit achttienhonderd Besneeuwde toppen dichterbij gehaald En dan, het groene gras in Interlaken…

wij keren terug in stilte naar het niets ontwaken is het lot dat ons bind de reis is prachtig mooi ik fiets verder weg tot je de waarheid vindt zolang alles draait om alles heen blijven de koren spreken in `t veld alles verdwijnt zelfs in `t veen houdt daar geen rekening met de tijd die blijft wel doorgaan tot ieders spijt in de ruimte…