Alle inzendingen, jaar 2011, week 11

Mijn naam is Caesar. Pardon Sylvio. Ik heb als staatsman hier iets hoog te houwen Wat is dat met die 33 vrouwen? Ik ben te oud. Kom op, dat zie je zo U lijkt me als O.M. ietwat verward En seksfeestjes? Ach maak dat maar eens hard…

Wanneer het lente worden zal? Reeds bloeit de vlier en ritselen de gronden, De trage beken krijgen duizend monden... De lente, lente. Wanneer het lente worden zal? Aan strakke lucht een helle ster gaat lopen, De heide legt een blad van purper open, .. . De lente, lente... Wanneer het lente worden zal? Hoort gij de nacht? de schemering…

Ik kan je naam niet meer noemen daar het nu te pijnlijk is en ik genoeg geschermd heb met mijn literaire kunnen. Ik kan je afdoen als een van de vele femme fatale's, een mannenverslindster, een ijdele sirene, die mannen naar de afgrond leidt en pure destructie wenst, maar dan getuig ik niet van zelfinzicht, want we waren beiden gevangen…

Zo wou ik dat het altijd zou blijven Je blonde lokken los En door je blouse, even, De zachte ronding van je borst En onder je wenkbrauwbogen Omlijst door perzikhuid, zo puur Je blinkende scherpe ogen, Helderder dan azuur. Liefde, met al zijn begeerte en lust Niet verteert als vuur in de sneeuw Een liefde, ongeblust Kreunend, spelend:…

stel je zou zelf kunnen kiezen wat te stoppen in 't verschiet zelf bepalen wat er in komt en bovenal wat niet vooraf al bepalen hoe je levensloop zal zijn geen verdriet geen tegenslagen geen ziekte en geen pijn geen fout om van te leren geen keuze meer verkeerd weg met zorgen weg met twijfel weg met alles wat je deert weg met…

Hij slaat haar gade in de expositiezaal van achter een omlijsting. Wat zou hij graag haar denken observeren zoals ze daar gebiologeerd zijn schilderstukken bestudeert haar ene schouder lager dan de ander, het ene been een tikje buigend, dat tasje op haar zij. Vooral haar blik intrigeert onder dat rode hoedje, het mysterieuze…

Niemand die jou hoort schreeuwen midden in de nacht, je bent alleen op straat en er is niemand die jouw pijn verzacht. Niemand die ziet dat jij kapot gaat van de pijn, niemand die voor jou een luisterend oor wil zijn. Je kunt bij niemand terecht, terwijl jij weer een nacht voor je leven vecht.…

Duizend en een vragen, duizend en een gedachten gaan door me heen en ze gaan nergens heen. Mijn gedachten zijn niet hier. Ik denk vaak aan jou, mijn zoon. Waar je bent? Wat je doet? Vraag me af of je ooit aan me denkt. Eén ding moet je weten: Ik zal altijd van je houden tot m'n laatste snik. Dat mag je nooit vergeten!…

Ritselend in de wind Zo onbevangen als een kind Puurheid, au naturel, Veranderend ieder seizoen Rood, bruin en schitterend groen De cocon als tijdelijke metgezel Een dauwdruppel vindt zijn rust De regen die je vluchtig kust Een vergeten detail in het levensspel……

Kent u ze nog, de spelen van de straat, weet u nog, hoe buiten spelen gaat? Kent u nog het hoepelen, touwtje springen en meer van die genoeglijke buiten-dingen? Weet u nog van knikkeren en verstoppertje spelen Dan bent u met weinig want echt, er zijn er velen die niet meer weten wat buiten spelen is!…

In de lente Zie ik je staan. Maar in de herfst Ben je al weer vergaan. Stil, muisstil als de wind. Maar dan plotseling Hoor je weer een kind Zoekend naar de ouders. Zouden ze daar ooit nog staan? Wachten of je ze ooit nog ziet. Je hart vol verdriet. En jij, jij bent nu alleen Met niemand om je heen. Zo eenzaam, Zo alleen. Denkend aan…

Sterren in het zand Ontelbare stofdeeltjes Zal ik je geven…

Het begint met de gedachten Aan die af en toe kleine klachten Waarvan je denkt dat ze vanzelf wel weer over zullen gaan Na een paar bezoekjes en een paar onderzoekjes in het ziekenhuis Blijkt dat die klachten toch niet zomaar weg zouden gaan Dan heb je ineens een ziekte Je begint te beseffen dat het erger is dan je dacht Dan verlies je ineens…

Stel je voor: We lopen samen, Ik laat iets vallen, Ik raap het op van de straat, Een auto kan niet remmen, Wat dan? Stel je voor: Je komt thuis, Je zus is er niet, Je ouders zijn er niet, Alles is over hoop, Wat dan? Stel je voor: Je loopt naar huis, Je ziet een man en een vrouw, De man lacht, De vrouw gilt, Wat dan? Stel je…

Hij slaat haar gade in de expositiezaal van achter een omlijsting. Wat zou hij graag haar denken observeren zoals ze daar gebiologeerd zijn schilderstukken bestudeert haar ene schouder lager dan de ander, het ene been een tikje buigend, dat tasje op haar zij. Vooral haar blik intrigeert onder dat rode hoedje, het mysterieuze…

Kolderiek periodiek (nr. 36 uit een reeks van 100) Waar de welpen met hun akela ook zochten, er viel in velden en wegen niets te verkennen...…

Ik was in Japan, voelde de aarde beven, vreesde tsunami. We holden omlaag van de elfde verdieping, hotel was weer stil. Overal voel ik de aarde steeds weer beven, de dood heel nabij. Ook Noord-Afrika beefde maar nu van vechten, hoe redden we ons?…

wat een ramp in Japan dat een tsunami dit veroorzaken kan wat een power, wat een kracht wat een pure overmacht veel ellende en verdriet angst over de nucleaire straling in dit gebied…

Lieve heer ik wou eens vragen, hoeveel meer u voor me heeft, Hoeveel meer ik moet verdragen, en u voor me in petto heeft. Hoeveel mensen ik moet verliezen, voor het genoeg is en er niemand meer is Hoeveel krijg ik nog voor mijn kiezen, doe ik nou zoveel dingen mis? Eerst verlies ik mijn dierbaarste vriend, kan hem maar niet vergeten…

Twee vleugels heb je om te vliegen wanneer het lopen moeilijk gaat: de ene is vertrouwvol bidden want Hij is steun en toeverlaat; de ander is met humor leven want ons bestaan is soms ook grijs, maar zoveel moois is ons gegeven en dat te weten maakt ons wijs. Twee vleugels heb je om te vliegen wanneer het lopen moeilijk gaat: gebruik ze…

Oog op doofnetels gericht keel gesnoerd gehoor geremd alles gaat langzaam slapen luister en kijk hoe mijn leven te boetseren handen brokstukken rapen scherven rood geel en blauw blinde hitte voelbaar kouder borsten wiegend op de wind het late voelen vroege oorsprong vindt kus ik de glimlach van je lippen scherven raken goudgetint.…

Geruisloos, stil zijn mijn gedachten niet langer ben ik nu bij machte om zelfs het kleinste woord te horen. Ik ben in gedachten verloren. Waar zijn de zinnen die ik maakte waarmee ik ziel en harten raakte, kon laten zien wat we bedoelen of emoties laten voelen? Mijn hoofd is leeg, mijn hart is stil, mijn ziel en zaligheid zijn kil en al wat…

de dichter moet scheuren vormen slopen en delgen zodat de waarheid over blijft…

Voor mij loopt een vrouw ik herken de geur van jou de zeep waar jij je vroeger mee waste of die als verfrissing lag in de kasten ik moet mijzelf bedwingen om niet voor te dringen deze geur heb ik al zolang niet geroken het is net of er spontaan weer herinneringen opdoken glimlachend loop ik naar de deur en denk: wat kan je toch genieten van…

Niet meer dan wat wol aan mijn voeten, hetzij wat katoen als de winter haar vacht weer intrekt en ik een insteek heb aan de wereld waarom trekt de lucht zich samen in 't blauw met zwijgzame strepen het gesprokene is nog niet koud als de donderwolken zich verweiden Aan elke druppel hangt een wit woord dat ik in onvruchtbare grond gezaaid…

Onstuimig hart vol van verlangen ik sluit je in mijn armen. Hart dat houdt gevangen behaagt, vlamt op in rood met wilde, hartstochtelijke passie galopperend als een vurig paard heb ik je weer beteugeld tot kalmte bedaard. Bonzend hart jou koester ik om al wat je me geeft om het sneller kloppen te weten dat ik leef.…

Veel erger dan de beving plus tsunami: Dat Fukushima-kernding in Japan Ik snap er echt geen ene jota van Het hele land is druk met origami Ze doen het, weet ik nu, niet voor ‘t plezier Men vouwt alleen de handen. Geen papier.…

mensen moeten missen die je duurbaar zijn omdat zij jou hielpen dragen door goede en kwade dagen zorgt nu voor ondragelijke pijn. hun stem nu nooit meer horen klinken, die zo vaak zei: jij bent mijn toeverlaat! tijdens die vele jaren, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat mijn moed begint te zinken. 'k ben een gebroken man. maar…

laatste loodjes wegen rekwisieten vergaren vlinders ontpoppen veel te vroeg lange dagen komen na korte nachten geplamuurde gelaten spreken voor zich uren tikken gestaag aftellen is begonnen vol vertrouwen fiets ik de première tegemoet…

zoek al zo lang jouw waarheid in sluiers en draperieën naar het echte van woorden en zinnen vol passie en vuur brand ogen en vingers aan de verblindende kleur op je doek pas in glas heb ik je ziel voorbij de bodem gevonden jouw flonkerend kristal scherfde na vrije val dwars door mijn hart…