Alle inzendingen, jaar 2011, week 11

Zij heeft een snor speelt tweede viool al is het niet in Wenen huilen is er niet bij behalve na het vallen over het vele geld uit Oliesthan: het dorp waar zij vandaan komt pompt papalie veel poen vooral ‘s nacht hangt alles aan de strijkstok en wordt er gezwommen in walsen haar hart is verpand aan Johan Strauss en Andre Rieu…

Een zondag vroeg in mei de Wolfsputten een verhaal vol tinten groen en zonlicht gevangen in een gele dotterbloem Terwijl een eksterkreet de stilte scheurt houd ik mijn pas en adem in…

gij heiligde onze aarde in Gods naam verricht je zoon te vergeten in verduisterd levenslicht stortvloed van tranen over jouw Bijbelse land wonderen in verhalen ruïnes in het zand gij schiep vele kinderen in eerbied en roem wij lezen in geschriften het leven van toen 1974.…

ritmisch kloppend hart van 't geboren voorjaar omarmd door 't licht…

Geweld en liefde liggen in het zelfde bed van tijdelijkheid. Zij vinden elkaar in de finishing touch van van de omhelzing.…

vijf reeën snellen in sierlijke rij door Duunse Landen hun silhouetten verspringen vluchtig naar nevelige verte kleine bosschages om in te schuilen een veilig toevluchtsoord…

mijn geliefde in Delft uit de bus gezet - boze droom haiku in foto http://bit.ly/dQ2iZs bronnen: http://bit.ly/eUJKQP http://bit.ly/gBzQck…

Lichtverschijnsel in de aardse atmosfeer. We zien een lichte gloed van bewegende bogen. Gordijnen van licht zelfs een vlammend zicht. Als zoeklichten schieten ze omhoog aan de noordelijke horizonboog. Het is een geestenwereld een strijd tussen de krachten van de hemel. Angstaanjagend. Wanneer aurora haar roodgloeiende ogen opent…

Ik zou nog wel eens even dat kind willen zijn dat nooit in mij helemaal is verdwenen leven zonder zorgen dat langs het strand liep, luisterde naar de golven waar ze haar kinderdromen aan vertelde en haar verlangen. Fietsen door de bossen met haar neus in de wind, weer even voelen hoe het toen was dat vrolijke kind. Maar ik ben niet…

Kom Op tijd. maak tijd, geef het tijd, neem de tijd, alle tijd, altijd.…

Zij omarmt haar pijn achter muren van zwijgen voelt haar vraag veel te klein woorden kunnen breken waar zoveel verdween slechts stilte kan spreken door het grauwe heen de wind draagt haar tranen - hij ziet ze niet graag- zout waait naar zee waar het licht valt, vandaag...…

De zon gaat onder hij schijnt bloedrood de hemel kleurt het is een wonder wat daar gebeurt. Ik laat mijn gedachten gaan en raak ontroerd door deze sfeer. Ik blijf nog even staan en verlang op dit moment niets anders meer...…

ik kijk uit naar de dag dat ik je weer zie want we lijken kilometersver weg van elkaar maar ik weet dat jij mij nu ook mist daarom is het, dat ik je naam in mijn hart bewaar. en op de drempel van de slaap (het is te saai voor woorden) denk ik aan wat je tegen me zei ik blijf het altijd voor je herhalen terwijl ik op je wacht, zelfde tijd,…

Telkens weer, liet ik de deur op een kier, een kleintje dan, maar toch, telkens weer dacht ik: niet helemaal dicht dat is zo definitief, telkens weer, dacht ik bij het sluiten, o nee, niet helemaal, zette mijn voet er even tussen, telkens weer, totdat, de klink afbrak, de sleutel niet meer paste de deur uit zijn voegen…

geen supermaan zal mij weerhouden om in de nacht verdoemenis te brouwen vrees, gij wratloze wangedrochten want ik heb al met iedere duisternis gevochten vol zal mijn gif zijn in iedere ster en 't water mijn betoverd gezang zal jullie lokken als een onweerstaanbare sater gij klein gespuis, al baadt gij nog in superlicht, leiden elfjes u,…

De winterkim haalt haar – zoals men met vliegers doet - onder grote voorzichtigheid binnen Nog dansen de schaduwkegels over het zandloze strand tot ze achter de stammen wegsterven Het oude land geeft de stralen door aan het teruggewonnen prille polderland dat achter de dijk rijpt in de tijd Water sluimert in de laatste winterstand de…

De aarde schudt en beeft stuiptrekkend en schokkend over het land. Schrik en paniek krijgen de overhand bij een ieder die het heeft overleefd. Ontredderd zoekt men zijn liefste op plaatsen, die onherkenbaar zijn verminkt. De zee schuimt en stapelt zich als een muur van water, rolt met verpletterende kracht als tsunami aan land, overspoelt…

Ik heb au fond een zonnige natuur 'n Vrouw, 'n huis, 'n hond en mooie spullen Het is met mij vaak lachen, gieren, brullen Maar dat beperkt helaas mijn levensduur Dus pak ik nu maar razendsnel mijn biezen En ga ik in mijn eentje zitten kniezen. AMSTERDAM – Als mensen van nature opgewekt en humoristisch zijn, heeft dat een negatieve invloed…

vol overgave vouwen dames in zwart-wit hun handen samen senryu foto:Martien Montanus…

n.a.v. Trein/olieverf op doek/1975 Drie stellen met loc Zweven door het land ------- Over en in groen Onder een met Wolken Gesloten kap ------- ONVERWACHT Op naar het Oosten Rechtstreeks helaas ------- Met over stappen Met en door een Landschap Recht toe. Recht aan ------- MET VEEL KRACHT Onbeschrijf lijk zijn…

Hoe vreselijk hard kan ‘nee’ klinken en hoe ontzettend het woord ‘voorbij’ Maar jij sprak ze zonder te verpinken en daarna, nu zijn we beide weer vrij Hoe verschrikkelijk kan ‘nee’ luiden en hoe kil kun je dan vervolgens zijn Ik hoorde nog lang die ‘nee geluiden’ terwijl mijn hart bijna stierf van pijn Hoe vreselijk moet ik vandaag lijden…

Na maanden wat afstand en vooral rust genomen te hebben, te hebben gepraat, gehuild en gelachen, schreef ze me, dat ze weer helemaal thuis was. Het ontroerde me met met blijdschap en blijfschap en ik stuurde haar onderstaand netwerkgedicht. WENNEN Heel veel sterkte met je beterschap dat is 't liefste wat ik wil geven 't is allemaal hoe je…

er zaten buizerds langs de weg hun lichte buiken vingen zon, de snavels leken scherper nu ze zacht met bomen spraken het voorjaar had veel kou begraven, maar op de grond viel nog een grauwe waas en waar de autoweg voorbij kwam riepen raven dat vandaag al over was we reden sneller, toen een stormkraai wind verwachtte thuis in de zachte…

hartverscheurend het geluid dat jij voortbrengt in jouw vroege leventje door dramatische keuzes word je met stress gevoed welke onschuld vermoordt liever had je twee veilige armen om je heen die jou behoeden voor al wat komen gaat…

Jouw handen strelen haar de diamant wiens schittering mijn ogen pijnlijk raakt. Ik keer mij af (ach schijn wat lijk je schoon) en zie daar buiten druppels dauw de zon weerkaatsen Mijn ziel zoekt onze band jouw ogen gulzig spiegelen de diamant wiens geslepenheid jouw ziel verblindt. Kijk, liefste, zie mijn hand omringd met druppels…

als tafels konden spreken had niemand voortaan noch honger noch dorst door al die onverteerde, opgekropte rotzooi van dubbelspel en achterbaks geroddel, dat werd verteld tussen de soep en de patatjes, of in een bruine kroeg tussen pot en pint in de donkerste hoek.…

Heeft u ook veel kritiek Op de achterdeurpolitiek? Omdat ik uit een dorp kom, ga ik bijna altijd achterom en nooit voor om. dat is stom, dat ik daar nu pas achterkom.…

de dagen zijn voor jou geschenken ontwaken met een lach na een vaak rusteloze nacht je eigen dingen doen volgens vaste rituelen het staan op eigen benen in wankel evenwicht de liefdevolle handen zijn hun werken niet verleerd van baby tot groot kind zij hebben alles geprobeerd jouw ogen blijven hen verbazen in bewondering hoe jij…

Zonnen als behang, onbeweeglijk boven werelden als medaillons waar de toekomst ligt geschoren, in het onkruid van de golven, draag het tij en ontij in gelijke maten met me mee, om de nek van de tijd geborgen, een doolhof van de aardse stee en in de boezemkamers van de hartslag in het ongezouten leven, gedolven uit het ritme van seizoenen en…

Heel dicht tegen jou aan voel ik mezelf bestaan Doordrongen van dat gevoel Intens en zo zalig en zwoel Jouw armen om mij heen mijn been over jouw been De geur in de plooi van je nek maakt me wild helemaal gek Jouw handen die mij strelen tussen de lakens die wij delen Die kriebels die ik zo goed ken maken dat ik echt gelukkig ben En…