Alle inzendingen, jaar 2011, week 31

ik zoek verdwaalde woorden in verborgen hoeken van mijn geest waar zij huizen onder stof en tussen muizen in schatkamers van eens geweest ik poets ze op ontdek nog andere rekwisieten zo maak ik het verhaal compleet niet uit de oude doos maar jeugdig broos weer klaar voor een nieuw leven hun bestaan heeft generaties goed gedaan…

Lopende in de woestijn Denk ik, hoe ben ik hier gekomen ? Is het waar of ben ik aan het dromen De nachten ijzige koud De dag niet meer vertrouwd Jij mijn Fata Morgana Hoe kom ik hier uit…

de onbeschrijflijke stilte van een dodenakker waar men, rij na rij en zij aan zij verwacht dat de herfst eindelijk dat blad laat vallen laat de pen en de doden met rust…

het slikken verleerd adamsappel verzonken bet ik zijn lippen laaf de tere barsten zijn tong ligt verbeten in de gehavende mond de neus versmalt zich beklemtoont het einde soms wil hij iets zeggen maar zijn ogen spreken het zwijgen van de dood woordloos verzonken hij hapt naar adem wil niet dat het leven hem elk moment tergt in…

Die homo-optocht ligt weer aangemeerd Een mooie dag voor mij als potenrammer Alleen dit jaar – en dat is rete jammer - Wordt homo’s meppen niet getolereerd Ze mogen ‘m van mij wel over slaan Want zo vind ik er dus geen flikker aan…

O Heer, hoe vreeslijk zijn de dagen, Nu heel de wereld schreeuwt van nood, Naar uwe hemel waaien vlagen Kreten om bloed, klachten om brood. Gij geeft, en men verdelgt uw spijze, Verwekt kunstmatig hongersnood, En stilt op uitgezochte wijze Wanhopigen met lust en dood. De vlakten liggen braak en bloedig, 't Zaad en de zaaier sloeg terneer…

Prijs toch de zwaarte die de kracht blijft houden om de balans te bewaken koos je immers niet onder zijn leiding liever voor vermijding dan voor het risico van een zoektocht na een kwijtgeraakte weg het risico van niets lijkt immers per saldo ook weer niets rest alleen de vraag hoe je dan toch ooit wilt komen tot iets prijs dan…

als ik je in de windstilte in de luwte zo stil vergeet lijkt het alsof na al die tijd tijd niet was terwijl gevoel beklijft als zij zachtjes roept herinner ik en vergeet…

In mystieke ogen woont de liefde van het eeuwige kind waarmee deze kleine held ons in het leven siert met intuïtieve helderheid Het kent de hemel van dichtbij daar deze in hem woont Het speelt met zon, maan en sterren met water en met wind vertelt prachtige sprookjes verslaat draken, spoken en heksen Het zingt en danst om de Goden…

Worden de zintuigen dood geboren, licht verzonken in lege ogen, ontstaat geen beeld om het leven aan te leren, zijn de sterren uit de nacht genomen. Geen benen om te dragen, het lichaam schiet geen wortel uit de knieën om de wereld op te beuren, er volgen geen zachte stapjes om de doodsweg van de manen - in hun stilstand - te betreuren.…

het meisje zwaait naar de overkant niets te zien, dan het gortdroge land en wat magere koeien hoe kan ’t mij boeien, dat meisje en haar hand, wat ligt er verborgen aan die andere kant waarom stel ik mij die vragen zelfs de roerdomp die ‘k plotseling zie tussen dorre rietkragen verzet geen poot in de lucht wat gevorkte vegen de vlerk…

Een landmacht-generaal te Wehl ging nu en dan naar het bordeel. Het was de generale staf, die, zei hij, daartoe opdracht gaf.…

ik zie een schip voorbij mijn raam varen beelden van toen ik zes was drijven doorheen tijd en zeewind een verloren ziel helt over moeders en dochters en wie niet zien kan zij, op het dek, verliest; er liggen stenen, straks of later zal ik woorden vinden om vorm te geven aan het schreeuwen het is nooit van mij alleen: het…

Wat doe ik hier, dicht bij gevoel dat mij totaal vervreemd verlamt willoos laat ik de boel de boel door droge tranen ingedamd blind voor waar wij ooit voor kozen moet de oude bloem verdrogen rozen wil ik, verse rozen op de stelen van mijn ogen toon mij tuinen om te wonen waar ik mezelf nooit meer beperk vrij om zwakte te bekronen alleen…

Ik herken zo goed de onrust die leeft in mij onzekerheid twijfel en angst. Ik herken zo goed zoeken naar stilte in het diepste van mijn innerlijke ziel. Maar ik herken ook gevoel en warmte mijn genegenheid voor de medemens.…

censuur maakt verzwegen gedichten teder als het eerste loof aan bomen na een lange winter ogenschijnlijk nietszeggende woorden die teneinde raad van zich doen spreken in doodstil duister zoals geluk bij het ochtendgloren kan zijn wanneer je ziet dat er een gedicht is geboren…

Het klinkt zo basaal het klinkt zo banaal maar het is ook kaal en volledig naakt het is niet cool het is niet vet baren geboren worden leven geven "denk niet in dat van boven maar denk aan van onderen"! En jij aan haar zij jij bent erbij en wat ze ook roept het haalt het niet bij wat ze voelt! Er is een oneerlijk verschil in…

Zwijg luchtdruk gevuld met vuur zoveel slagkracht gereten vlees zo diep gekleurd het warme rood verkracht angst zet de beurs op winst schaamte ligt op koers.…

Zij kan het gezicht zijn, dat ik nooit vergeet een spoor van lol en grote spijt kan mijn schat zijn of de prijs, die ik betalen moet zijn kan het lied zijn, dat de zomer bezingt kan ook de kou zijn, die de herfst ons brengt kan honderden dingen vol met tranen zijn dat alles binnen de 12 uur van een dag Zij zij kan de schoonheid en het kwaad…

in roodwarme stralen overpeinst de zon de lange zomerdag zakt in het eigen licht als nacht haar donker baart met schemering als tijdloos wisselkind waar eendaags leven overgaat in dood het geboortebrood voor hen die in het duister hun bestaan vergeten…

Tijd heelt wonden Wordt geklokt Tijd in 't verschiet Opgeslokt Tijd en toekomst Ongedeeld Tijd van reizen Nooit verveeld Tijd van hier. Nu Tijd van gaan Tijd van opdoen Afgedaan Tijd van liefde Tijd voor jou Tijd voor altijd Eindeloos…

Als bonus na die wekenlange regen Gaat nu een plaag van net ontloken muggen Op weg naar blote schouders, benen, ruggen In grote wolken komen we ze tegen Tenzij we merken over een paar weken Dat de horde onderweg is blijven steken…

Gelatenheid in 't lot Toont eerbied voor een God, Die alles, wat Hij geeft, Zo wijs berekend heeft. Ziet zich de onnoozle mens Gedwarsboomd in zijn wens, Zijn wrevel stort zich luid In zucht en weeklacht uit. Grimt hem de rampspoed aan, Hij krimpt reeds vóór het slaan, En kermt zelfs de echo moe Bij d' eerste slag der roe, Alsof…

zie ik liefde in je ogen als tranen beter weten voel ik warmte indien schaduw rimpels kleurt voel ik je diepe bestaan wanneer woorden worden gemeten en vertrouwen flinterdun geurt ben ik doof als jij je adem tot me richt hoor ik dan een echo die ik mezelf in ongeschreven geluiden alsmaar toedicht ik hou van schoonheid die verwondering…

Hij wou met zijn gezin de Gotthardtunnel in. pas vijf uur later zag hij kans erin te rijden. De sfeer was om te snijden op zwarte zaterdag.…

Vrijheid.. dat is doen wat je het liefste doet. Vrijheid.. is dat niemand zegt wat je wel en niet moet. Vrijheid.. Is geweldig fijn. Vrijheid? dat zou er overal moeten zijn!…

Wanneer is iets nog echt? Je weet het niet. Voor ’t zelfde geld loop je met open ogen een namaakwinkel in en word bedrogen, omdat je meestal het verschil niet ziet. Zo is er ook een land met veel poeha, dat zich steeds uitgeeft voor “Amerika”. --------------------- ...in China zijn enkele namaak Apple Stores ontdekt en een winkel die…

Mijn kinderen gaan misschien nergens heen maar zij komen uit alle uithoeken vandaan. Alle mensen zijn zo verschillend en toch één, zij kunnen in vrije gedachte overal heen gaan. Langs de grenzen van het stille avondwater gaan schepen over een spiegel naar de horizon. Daar ginds rekent men af met de mensenhater die niet terugkeerde toen het…

Wat eens was, komt nooit meer terug, wat toen gebeurde is verleden tijd. Soms komen herinneringen bovendrijven, maar even vlug, duwen we ze weg, omdat de pijn zo ontzettend snijdt. Als een mes, door vlees en botten, als een moker door gebeente en ziel, wat eens was, komt nooit meer terug. Nooit hoorde ik iemand zeggen: dat verlies…

Een poes die whisky dronk als water, ging uit met een gesneden kater, maar spijtig sprak zij na haar roes: "Zo'n kater is niet voor de poes."…