Alle inzendingen, jaar 2011, week 37

een spelend kind van acht met pop en wieg op straat de camera’s paraat de wereld wacht het kind zingt zacht een lied en ziet de perslui niet het offer moet gebracht het lam geslacht de spanning stijgt de wereld zwijgt de scoop die komen gaat houdt ieder in zijn ban en plots met bruut geweld en onverwachte kracht wordt ’t kind van…

Er was eens een emeritus uit Tiberius Hij was een doctorandus genius Verloor zijn hart aan zuster Tactica Zij nu was ook een doctoranda Zo werden zij elkaars fructuarius…

Ik doe wel flink, Dacht de blinde vink. Binnenkort, Lig ik op een bord, Dan wordt het pas link. Die blinde vlek, Was zijn grootste gebrek.…

Ik wil niet dat je ruzie maakt want je bent zo lief Toen die nacht jouw stem gedempt en vervormd door de broze tussenmuur Ik volg je silhouet Je gelaatsuitdrukking Traag, je gaat weg En met het sluiten van de deur ben je er niet meer Mijn kopje koude thee Je bent zo lief zo lief [Opgenomen in de bundel "Dicht in de Buurt" (Groningen…

de stilte om me heen zit vol geluiden die mij geruisloos naar ervaren leiden nooit ben ik alleen in mijn omgeving waar groeien het ongehoorde reiken naar de hemel is zwaartekracht mij zonder decibellen aan de aarde plakt zonnestralen hun bombardementen zonder herrie steeds herhalen de echte stilte treedt pas in als…

Een dag doorweven met een gouden draad Mijn hart dat vreugdevol slaat. Waardevolle contacten, rijkelijke gesprekken Heerlijkheden waar ik me aan op kan trekken. Sprekende mooie ogen waar je in kan verdrinken Warme rode lippen, woordenschat om aan te likken. Tact, respect en zalige lichaamstaal Dit waardeer ik echt helemaal. Het saldo…

Het stamt uit de hoeve; van rendierhoeders, ergens waar de weg ophoudt en elektriciteit eindigt; uit een noordelijk land. De luxe specialiteit van die herberg is kluizenarij. Er werden stroppen verkocht, te nauw voor de hals. Maar als Noorderlicht straalde daar het wandbord, bol als een drinkend oog, blauwe en rode bloemen op zwart hout.…

Aan de horizon breekt de nevel als in een sprookje Zonnestralen besprenkelen licht als feeënstof over golvend water In de verte verschijnt een loper Stap voor stap betreedt hij dit theater. Het verhaal vertelt zichzelf Van die wonden van de oude boomstronk die zich angstvallig vastgrijpt in moeder aarde. Van de magie…

De vroegte van de dag kwam Langzaam op gang De zon kroop omhoog Als een difuus licht Dat vocht Voor een vaste vorm De zon won Werd rond en krachtig Wolken wijden uit Gaven ruimte Door juist daarin op te gaan In de middag brak het groen door Nerven waaieren uit In de wind Een omvangrijke tak Van de familie Bloeit Richting de verte…

Voor O. ter nagedachtenis aan M. Achter een ivoren lach galmt zijn wereld staccato in wegstervende woorden Vraag en antwoord vlechten zijn gedachten ineen tot een gordiaanse knoop Hier, in dit leven knarst de tand des tijds het gruis in open wonden Ongemerkt slibt het zout in jonge ogen tot geen traan de pijn nog schreien kan…

Aaneenrijgen van woorden Samensmelten tot een zin Poëzie of gewoon vertellen Iedere klank steunt de andere Even mooi is de verwoording Even goed het begrip Emotionele ontlading Prettige herinnering Hersenspinsels putten uit het niets Nooit aan gedacht Maar toch de pen gegrepen Zoniet eeuwig verdwenen Schrijven is blijven Als uw eigen…

In stilte wordt de golf van zwijgzame liefde door draagbare stromingen verweven in het geweven net van het leven. De wereld verdwijnt in verzonken wetende dromen en gulzig drinkend van de nectar die wordt aangeboden kan elk gebroken deeltje zich helen. In de tijdelijke tijdloze ruimte van het onmetelijke zijn kan het wiegende…

stil... mijn liefde verscholen achter mijn blonde lokken mijn vragende ogen als je langs mij loopt. jouw fel blauwe ogen die mij ontmoeten en mij iets geven van nieuwe hoop. er zijn zoveel verschillen dat ik het me ga verwijten dat ik zo ben. waarom ben ik niet zo'n sportief, knap en sociaal meisje, zoals al jouw vriendinnen die…

Woedende wolken scheuren kleuren uit een sprookjesboek terwijl het zand roerloos rust in aanzwellende zuidenwind trekken dennen kragen op weldra barst de toorn los het land zet zich schrap verankert de karige boedel de zachte glooiing biedt ruimte voor hemelse cascades en duivels vuurwerk het gewest kent de kuren en grillen van…

Na maanden gezeur en doen alsof tot woede van het Koninklijk Hof zag God vannacht pas dat 't eind'lijk goed was. Albert mag dus terug met verlof.…

je daagt me uit omcirkelt mij jouw prachtige zijn verleidt mij hongerig zoek ik je in uitgebloeide vlinderplanten alwaar de rest van de familie zich te goed doet aan…

Dit is het moment van absolute vrede: ik hou van ieder. Niet van hun misdaad maar van hun weldaad geniet ik dit ogenblik. Dit geeft mij hoop, dat het nog goed zal komen met mij en jou dus. Gelukkig kun je weer lachen in het leven en soms ook naar mij.…

het is fantastisch dromen in de pijp van een brug intrigerende takken bevroede bomen op grasgroene bermen ze leunen als een beschutting op de schaduwwand een schuilplaats, hol maar warm waar ik stille dromen koester in de schutting van beton omsloten en onbeduidend knieën onder mijn kin gesteund in de rug ik zou hier kunnen zingen de…

De spinnenwebben zijn er weer; ze zijn zo mooi maar ook bedrieglijk. Ze laten zien hoe schoonheid kan vangen, listig ons kan vertellen dat draden niet binden, maar wijzen weten wel beter. Leven is nooit alleen maar mooi; er zijn geen primaire kleuren, alles is gemengd; van blauw en geel maak je groen, maar dat schept toekomst en vernieuwing…

Langzaam sterft het Wad een stille dood waar het eerst slagvelden overwon van het wassende water ligt het sluisje er verslagen bij waar eerst vissersboten aanmeerden drijft nu een leeg flesje bier toch kom ik iedere keer terug naar mijn Wad en kom ik tot conclusie dat ik hier mijn jeugd verloor…

jij bent anders groter in ogen liever in je lach de wereld gaat aan jou voorbij maar jij blijft blij aan kleine dingen vind jij kanten die ons vaak ontgaan in steeds herhalen probeer jij uren in leven te vertalen geluk zit als een vlinder op je handen je koestert vleugels die je nooit zal vangen…

ik vul de leegte met een warm woord dat men zingend zingen hoort uit de zwoele monden van de tijd die de taal met klank bevrijd…

jaardag eenendertig jaren later vraagt jouw kinderhand om kleine daden, kleurrijk in de glimlach van een mooi bestaan er vergaan geen lieve ogen, die hun spreken in mijn hart hebben gelegd ze kleuren nog als toen en geven alles wat je wilde éénmaal, tweemaal rondt de maan haar kleine kringen maar de zon verlicht je haar in zacht…

O, zo vele tedere kusjes dalen op gans je mooie lichaam neer Komen liefde geven..en halen en ze willen zelfs almaar meer O zo zachte kusjes dwarrelen rondom jouw ogen plus je oor Willen ons nu laten scharrelen en ‘t allerliefst zelfs uren door O zo heerlijke kusjes dartelen op je twee benen en op je voet In schijn even tegenspartelen…

Elke dag nog praat ze met zijn grafsteen op het kleine kerkhof aan de overkant uitzicht over het dal met het dunne riviertje glinsterend als een spinnendraad in het Noord-Franse licht sinds hij dood is doet ze minder aan de tuin eens haar trots ze kreeg er nog een prijs voor de senator kwam er voor over helemaal uit Parijs…

Een broodje gyros is het meest humaan Een souvlakischotel met een kwak tzatziki Maar de snackadept ziet de verjaardagswiki: Naar de Amsterdammer of Amerikaan! De Macgek en de Febofetisjist Hebben deze week geen kluifkado gemist…

0 ! Ik denk zo innig aan je, ik verlang zo innig naar je !... Zeg, voel je 't niet komen, van verre niet komen als geuren van bloemen naar je? Mijn ziel staat open voor je, mijn armen gaan open voor je... Zeg, voel je 't niet branden, niet tintelend branden, zengezacht op je handen, op je schouder, je lippen, je tanden, op je boezem,…

Sinds Happy Feet het ruime sop verkoos Is er geen piepje meer van hem vernomen Waar hangt hij uit, hoever is hij gekomen Er is een moddervette pinguin loos Wie weet is er iets mis met zijn mobiel Of werd hij soms voor Jaws een Happy Meal?…

Het ademen is reeds zwaar, avond in de vroege ochtend, licht gloort in de verte, maar duisternis omhult het droeve hart. En langzaam verglijdt de tijd.…

In de wirwar van draden die dwars door mijn kop lopen spant er één zo'n draad zichzelf te strak om nog te dienen als tegenvaller een footprint in je hoofd of een butterflykiss De muur is bebloed met mijn gezichtsafdruk zelfs de plint kleurt rood draden langs de muur Ééntje spant zichzelf te slap om nog te dienen als een reminder of…