Alle inzendingen, jaar 2012, week 49

Als verzen nog geen verzen zijn, maar woorden in mijn hoofd, dan lijken ze heel even fijn, net iets dat wat belooft. Ik word, als soms met een roman, nieuwsgierig en haast blij. Maar als ze op papier staan, dan is dat gevoel voorbij. En dus vergeet ik ze ook gauw, kijk ik er nog eens naar, dan denk ik: Hé schreef ik dat nou? Wat handig…

Van een omroep die zich afficheert als Max Verwacht je alle inhoud uit de kan Grijp ieder genre wat je grijpen kan En toon het aan je fans van nu en straks Maak kringen in de somberzwarte plas Een gouden glimlach op het kijkbuisglas…

naar huis gelopen naast m'n fiets ik probeerde nog ergens aan te denken maar ik weet niet zeker of dat is gelukt, missschien wel misschien ook niet…

De drinkebroer zit aan de toog te beslissen en denkt wegens droogte: 'Een afzakker maar.' Het is contradictoir, want daardoor krijgt-ie extra de hoogte. De nathals weet amper van wijken. de torenklok echter laat blijken, dat 't waarlijk hoog tijd is, terwijl het een feit is, dat tijd ongemerkt kan verstrijken. De beschikbare tijd gaat…

Zie in de woestijn naar het wuiven van het riet in de wind zend de bode voor je uit Hij baande de weg zit als kind'ren op het marktplein speel fluit wilde je niet dansen tussen twee reien zing een klaaglied wilde je niet treuren door lelies omzoomd Hij is opgestaan tussen de bloesems ontloken waar zal ik jou beminnen neem geen aanstoot…

Ann kon er psychisch niet zo goed meer tegen, Ze vond dat kiezen altijd al gedoe: “Neem ik een pruik of neem ik een tattoo, Een kale kop heb ik ervan gekregen… Ik zat maar met mijn handen in mijn haar, Wat valt me zo’n biljartbal dan toch zwaar".…

waar is de tijd gebleven dat ik buiten speelde en van alles beleefde zonder dat mensen me benadeelden. waar is de tijd gebleven zonder zorgen. die tijd toen we nog als één familie leefden, ik heb het veilig opgeborgen. maar waar is toch de tijd, toen ik was wie ik hoor te zijn. ik ben mezelf kwijt en dat doet ongelofelijk veel pijn.…

een goedheiligman in lichaamswarme bubbels zakt onderuit en ziet een wereld zonder kindjes met de auto naar zijn werk en wie stout is mag erin de ogen sintelijk geloken tikt hij met zijn handschoen op zijn lege glas piet draagt nieuwe bubbels pumps en vraagt hees of ze nog meer kan doen he ouwe je mag hoor tis groen sint zucht spuugjes…

ik zit met een brok van verdriet en onmacht in mijn keel... sinds die ene dag viel alles in duigen het leven werd plotsklaps anders, onvoorspelbaar... toch geniet ik bewuster van de mooie momenten... want ik besef, ze kunnen ieder moment weer verdwijnen als sneeuw voor de zon... die momenten zijn soms zo pijnlijk mooi die mogen…

Je komt me zo vlot voor vandaag met of zonder bra ik heb je graag met bra klinkt het gevat aldus vandaag verpakt ik zie je graag ik ook…

Omdat het zo ver weg is en toch ook dichtbij Omdat mensen ongelijk behandelen vanwege kleur, uiterlijk kenmerken die je hen toeschrijft soms redelijk lijkt zelfs aanvaardbaar wordt gevonden maar nooit redelijk of aanvaardbaar is Omdat mensen beoordelen, mensen veroordelen als een minder soort beschouwen leidt tot het vertrappen van…

Vroeg in de middag, stilte om het huis, in het huis. Geritsel van bladeren hoorbaar door het open raam. En bij tijd en wijle een verdwaalde stem. Alles lijkt doordrenkt met leegte. De dingen hebben geen naam en het is alsof ik er zelf niet ben.…

Mens die schepping is En in wie de grondtoon Van de liefde hoort Door te klinken - Te zeer naar de ogen Gezien en met alle Egards opgevoed in Grenzenloze vrijheid - Tot ondersoort verworden Bij de beesten af…

Dromen deed ik Vannacht dat ik Oeverloos - en Vooral vergeefs - Mijn weg probeede Te vinden in De doolhof van Mijn verloren tijd - Nimmer zeker of Ik deze ooit Nog zinvol goed Kan maken…

Teruggeworpen in de kindertijd komt alle onvolwassenheid retour, het speelgoed op de eikenhouten vloer, het broertje dat ik met een kar aan rijd. Met veel toneelspel draait hij mij een loer en hoor nog steeds zijn pedante verwijt. Voor eeuwig sta ik bij hem in het krijt, blijf ik immer voor hem een lompe boer. Is nu de open wond al lang…

een zachte foto uit gedeelde tijd brengt lief vertier, een kleine lach en grote lege handen maar mijn hart is vol, het klopt waar het wil stranden en ik laat mijn liefde blijken door te kijken naar dat mooie dat er was liefste Sas, jouw broertje voelt je in een fijne ring twee namen aan de binnenkant verbonden door een cirkel wit en…

Alles wat ik schreef, zal schrijven om te blijven. Alles waarvoor ik leef, vanuit het diepste uit mijn buik, dieper dan diepst boorde ik aan; borrelden naar boven: alles, de ervaring uit mijn levens... al mijn streven, over al de levens heen, ik legde het vast, zo een dichteres betaamt. Mijn vele gezichten in velerlei gedichten!…

Prachtige voetbalsport! Moedig en mannelijk! Recht op het doel en bepaald niet halfzacht Dit was voorspelbaar: die scheidsrechtersassistent had zeker drie keer onnodig gevlagd…

haar lach is warm ijs onbegrepen door de wereld de taal is meer een eis waarbij de vraag het antwoord blijkt zij droomt het leven naar haar smaak die raakt aan sprookjes neemt een uitgestoken hand zo in beheer de rest bestaat niet meer de wereld dat is zij wij figureren er kan geen ander bij…

ga maar terug naar jouw meisjesdromen een prins op een wit paard te lang werd jouw leven beladen met verwachting hee kleine meid ga maar lekker slapen…

Zij was ooit mijn toverdraad, ik was jong, een halve meter literatuur verder ben ik al jarenlang niet meer de herder van schaap poëzie. Men zegt dat ik echt zong. Het zingen is mij goed vergaan door niets; louter dagtaken, scheren, ouder worden. De blauwe stad hangt als een baard aan iets dat ik 'ik' noem. Ben half-veertig geworden. Een…

Sinterklaas, goed heilig man! Trek jou beste tabberd an; Rijd er mee naar Amsterdam, Van Amsterdam naar Spanje, Appeltjes van Oranje, Pruimpjes van de bomen; Sinterklaas zal komen.…

De hoogste leider van het Vaticaan, Heeft op z'n eerste digitale schreden, Als Pontifex het Twitterrijk betreden, Maar op z’n tijdlijn zie ik nog niks staan. En zie, reeds doet hij wonderbare dingen: Niets zeggen, maar al zoveel volgelingen!…

Ben je een beetje vent, Dan ben je eloquent. Het zijn vooral de heren, Die gladjes converseren, Ik hoop dat u zo’n vent kent. Moet je het hebben van je praten, Kun je het zwijgen maar moeilijk laten.…

het verwonden van de tijd kent geen aanknopingspunt waarom een mens toch lijdt het verachtelijke ligt verscholen ergens dieper dan de spijt doch kent berouw geen waarheid want wie we ook mogen zijn het is de afstand van geboorte…

ze pakte mijn hand en trok me mee haar wereld in van kakelbonte bomen op wit gespoten gras haar ogen flonkerden toen ze het verlichte huisje zag ze wist van Jozef en Maria en het kind dat in zijn kribbe lag maar niet dat ze mijn moeder was…

. als vrede iets met harmonie van doen heeft schuilt het geheim misschien wel hier terwijl een bleke maan op het water drijft een late vogel naar zijn rustplaats wiekt waar het boerenland zich in gewijde stilte hult en elk gerucht in het duister verstomt het riet een bewogen lied van vrede ruist de schepping hier…

De twitterende Paus heet Pontifex Wat gaat straks de prelaat de wereld melden De praatjes die hij ons al eens vertelde Of staan we na de eerste tweet perplex In plaats van social media infiltreren Eerst die vermolmde kerk moderniseren. Paus Benedictus gaat per 12 december twitteren.…

Het liefdevolle kerstfeest geeft gezellige lichtjes bonte versieringen die ieders oog mogen strelen heerlijke spijs en drank vol vrolijk genot geweldige weelde geritsel en gerinkel van voortdurend rollend geld fleuren decemberstemming op wellicht een belediging voor God Heiland en Geest?…

Innig kus ik de droom en niet de man Kan ik dan wel houden van…? Lief ik het hart van een fantoom die mijn hemel schiep? Wie was jij, mijn lief naast wie ik sliep? Drapeer jouw lover als een schijn op beide slapen waartussen ik mij heb verliefd Geef mij de tijd om te ontwaken Heeft jouw beeld mij nu verlaten? Dan -lieverd- wees…