189 resultaten.
verdriet en verlangen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 415 ik weet nog niet
wat ik ga schrijven
misschien lantarenpalen
schijnend in vallende sneeuw
of een eenzame reiger
en hoe alleen ze kunnen zijn
mogelijk een binnenvaartschip
in een sluis en ik zie haar naam
wie weet iets over voetbal
en de goal van het jaar zo prachtig
maar zeker mijn verdriet en
dat ik haar mis voor altijd…
Spookjes nacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 443 Somber hangen wolken
zwaar en kil
en winden kolken
door straten verlaten en stil.
Huilen door kale kruinen
als lugubere muziek
van vals gestemde bazuinen
zonder klank, zonder ritmiek.
En donker zijn de nachten
zie geen sterren, zie geen maan
‘t is alsof spoken wachten
tot de klok twaalf zal slaan.…
Aan Godse ginder?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 160 Ik zoek toegang door de deur van
nieuwe dromen, tevergeefs
want ik word niet aangenomen
waarna ik afdaal in spelonken
waar de zon en maan hun vingers
op hebben gelegd, stromen zilveren
vonken door het duister in geluidloos
licht van kindervleugels, illustraties
van gewichtloze gedichten, verschijnt
de kleur op de lippen van de zee…
Zachte hindernissen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 109 de tocht gaat over één nacht ijs
en lijkt een onverstandige zet
ik ga in eigen gebiedende wijs
zonder dat enige rede mij belet
wat is het dat ik zozeer mis
dat ik denk dat het er ooit was
terwijl toch volstrekt zeker is
dat ik voor een schijnwereld pas
misschien wel omdat ik vind
dat gelukkig zijn niet bestaat
maar is als een zuchtje wind…
hartsvriendin
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 495 ik ben liesje
heb twee collega's:
die noemen boesje en moesje.
samen zijn wij de zonnebos heksen
wij verzinnen loesjeskaarten
maar dan inside jokers.
vaak komen ze schokkend over:
beter je schaamhaar verliezen dan je passie
dat is om alles op school te kunnen verwerken.
van mijn overgrootmoeke geleerd vooral
dat je om alles moet kunnen…
Mijn hart gegeven
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 186 In golven van verlangen
spoel ik bij jou aan
Gehuld in een wolk van liefde
zal ik voor je staan
Neem mij in je armen
heb mij lief voor even
Gaan wij weer ons eigen weg
heb ik mijn hart gegeven!…
Vrede
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 191 Na zwarte dagen, uren vol van pijn en
vragen, schijnt nu de zon zo vredig sterk.
't is winter en de dagen lengen, en plots
is er weer vrede met heel dit klein bestaan.
Waar ook die vrede plots vandaan, ik kan
alleen maar danken en vanbinnen juichen.
Ineens is iedereen gezegend, ook al zien
de mensen niet hoe ze zo stralen, hoe
ze vredig…
Dat wat blijft...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 444 Stille avondlucht, lege woorden
Het leven heeft zo zijn eigen
Ritme met vaak valse akkoorden...
Men breekt de stilte door wat vertier.
Een kilte, een leemte omrand soms
Door champagne en veel bier.
Drank vloeit rijkelijk tussen zinnen
Die ongezegd zijn gebleven en een
Hunkering, een diep verlangen blijft
In het leven.…
De vogels fluiten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 951 Behoedzaam volgen mijn vingers
het spoor van leven op zijn gezicht.
Laat mijn vinger één moment
rusten op zijn gesloten mond.
Tracht zijn eenzame handen
te warmen met de mijne.
De stilte vult zich met flarden verleden.
Een vroege fietstocht over paarse hei, wij
oogsten zwijgend uit zwarte grond,
handen vol paarse bessen.
Aanmoedigen langs…
ADELE
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 359 Mens die puur
Theater bracht, zoals
Het hoort, die als
Geen ander het applaus
Kon laten klinken -
Na jouw bewerking
Van Goodbye Saigon
Dat compleet met
Helicopterlawaai
Snoeihard bij ons
Binnenkwam - en toch
Een kwetsbaar mens
Met ongekende podiumvrees,
Die ondanks je bulderende lach
Van pure angst zat te bibberen
Voor je…
Brandnetels
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 243 In de nacht kwam hij
hij vond zijn weg moeiteloos
hij bleef en voelt als brandnetels
vernietigt alles op zijn weg
de rots spat uiteen
laat me
laat me toch.…
De jacht is geopend
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 138 Jagen doen we
Zodra de dag
Wakker wordt
Op alles wat
In dit ondermaanse
Onbereikbaar is -
Althans lijkt te
Zijn - rust komt
Pas als we beseffen
Dat we voor vrede
Alleen maar in
Onszelf hoeven zijn
Waar de eeuwige jachtvelden
Voor altijd velden van vrede
Zullen zijn…
I've always been decent until now
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 1.182 Je geur, je lichaam,
je warmte
De blik in je ogen
kom dichterbij
Je adem tegen mijn wang,
je lippen vol en nat
Een zucht, je handen trillen,
strelen nog niet voorbij
Je rug die kromt,
mijn mond die gromt
En dan de vlucht
we komen los
Golven breken op ons neer
Je zucht, ontspant en lacht
en pleased en zegt,
ik wil nog een keer
Bostok…
(Geen) respect
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 233 De advocaat is in zijn doel geslaagd
Die trieste zaak eens grondig uit te pluizen:
“Het is de schuld van Richard Nieuwenhuizen”,
Bijkans wordt hij postuum nog aangeklaagd.
Respect gaat weer als eerste in de kast,
Die Roos heeft zich voorbeeldig aangepast.…
Tonen zetten op je ranke lijf
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 215 Geconcentreerd, bloed serieus sta je erbij, lang, slank, beheerst met ingehouden adem.
En ik zet de tonen op je lijf met flinke halen, zwieren, sla ik mijn kwast tegen het tere doek.
En jij wacht af als een halm een aar als staand riet sta je daar.
Mijn klodders raken je zachte huid je rilt en wuift, een decor van gebroken wit lijnt je lijf nog beter…
Aldaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 169 tien pilaren
in 't midden vrij
een roterende uitgang
alle rust voor mij
een relaxed muziekje
'n stel dat flirt met elkaar
een moeder met haar baby
het gaat heel gemoedelijk aldaar
hyacint geurt op tafel
veroorzaakt wrijving in 't oog
buiten regent 't pijpenstelen
maar binnen zitten we heerlijk droog…
kranslegging
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 88 schimmelgeurend zucht de weg
een lange gang rond oude buitenwacht
de nacht verduurt de maan niet meer
als het raam geen uitzicht biedt
geniet zijn zwarte gat van alle boze dingen
kenteringen in een plas
brand een kaars tussen de was
schroei diens oude luister weg
en zwaarte zal van daar verdwijnen
als ik
witte bloemen leg…
Bloemen van kristal
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 203 zonder doek
slechts water en
een breed penseel
zo schilder ik
een onvoorstelbaar
winters tafereel
met strakke streken
breng ik water aan
op een ijskoud raam
zacht vriezen
bloemen van kristal
al naar het opengaan
een transparant boeket
als ode aan het jaargetij
bloeiend op de ruit gezet…
Vacuüm
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 127 Jouw angst heeft
plaats gemaakt voor leegte
het schilderij van de dood
is veranderd in een witte bloem
de armoede van jouw faalangst
heeft je vacuüm gezogen
alles wat er over is
zweeft in de kleinte
van een droom.…
Taxi
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.256 Je wordt geboren en
Op de wereld gebracht
Door een perskracht
Een spiercontractie
Met je moeder als taxi
En niet als ooievaar
Daarmee ben ik klaar…
Wee, wee, wee
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 603 Daar komt een wee
Als een golf op zee
Soms als een orkaan
Alleen op de oceaan
Hevige pijnen verzuchten
Je longen even luchten
Warme waterstromen
Weer een wee gaat komen
Respect en ontzag voor jou
Mijn lieve sterke vrouw
Na een verdoofde poos
Een hele weeënhoos
Uitgeperst, bevrijd en geboren
Is dan eindelijk te horen:
“Wèh, wèh,…
Verstandsverbijstering
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 321 Al de momenten
waarop ik het hardst vroeg
aan mezelf
te vechten tot in het vuur van de dood:
het waren de mooiste secondes,
minuten en uren: de allerheetste vuren
voor water om van te leven.
De momenten van vlagen
in verstandsverbijstering:
ik had het meest lief.
Het waren de meest bijzondere tijden
in het leven...
van deze vrouw, -dan…
Het kind
poëzie
4.0 met 2 stemmen 928 "Het schoonst geluk, dat gij mij ooit kunt geven
Zal wezen als eenmaal een nieuw gelaat,
Uit u en mij geboren bloeien gaat,
Maar toch het meest heeft van uw stralend leven;
En, zoals naar het gouden pracht-sieraad
Een kleiner wordt in fijner goud gedreven,
Zal 't flonkrend blond zijn voorhoofd-blank omgeven
Als 't graan, dat in de zon…
VIJFTIEN
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 443 Haar jeugd werd haar brutaal ontstolen
vijftien jaar geleden door een gore vent
‘s Avonds fietste zij toen van school en
werd, naar zijn woorden, eens verwend
Haar eerbaarheid werd haar ontnomen
brutaal dwong hij haar op de bosgrond
In acht minuten roofde hij haar dromen
terwijl zij hevig bloedde uit haar mond
Vijftien jaar geleden, dat…
Bosvijver
gedicht
3.0 met 5 stemmen 4.038 Soms zie ik de Bosweg voor me, vijvers
bruine bladeren, als 's avonds in de boom
voor huis houtduiven zitten en met veel
geraas verspringen door het groen.
Verband bestaat er niet. Toch loop ik dan
als toen naar donker water toe. het ruikt.
Op de bodem aan de kant weerspiegelt tak
en blad. Wat dreef ligt onder, hangt
erboven. Dekt wat geweest…
Prikkels
snelsonnet
3.0 met 5 stemmen 263 De nieuwe pacemaker is zeer gewild
Een echte boezemvriend - nu zonder draden -
Vindt vlot zijn weg naar ‘t hart langs nieuwe paden
En in ‘t gareel slaat dat nooit meer op tilt
'Is dat niet wat voor jou' vroeg ik m’n vrouw
Geprikkeld zei ze 'wat hartstikke flauw'…
Over het zich vervelen.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 127 Als ik me verveel,
Is dat nooit substantieel.
Het is vaak
Meer een vorm van vermaak
Dan noodzaak.
Maar veel
Is enkel virtueel.…
Meisje
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 2.106 als je pas veertien wordt
gaat tijd niet vlug genoeg
je wil in zeven haasten
naar grote mensenland
't is nog een beetje vroeg
geniet maar van je jong zijn
van spelen en van sport
giechel, stotter, bloos
je mag nog even kind zijn
voor je volwassen wordt
blijf nog even meisje
spring maar in je touw
't duurt nog maar een poos
de tijd…
Nieuw ongerept en onbetaalbaar
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 138 Het was nieuw en onbetaalbaar,
het lag te wachten, klip en klaar,
het was nog van niemand de claim lag er niet
toch was het van iedereen, best wel raar.
Het had geen streepjescode,
geen label of anderszins,
het lag op de plank, net onbereikbaar,
jawel daarginds!
En niemand kon erbij,
maar wilde het wel hebben!
Het was hagelnieuw…
Zuchtje wind
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 148 De zee is ruw
en met gesloten ogen
stromen woorden op het koude strand.
Open de sluizen van de hemel,
vul wat leeg is en zo mat.
Geef woorden zo zacht
dat het hart slechts trilt,
zoals een zuchtje wind doet
met een blad.
Zonder het dodelijk weten
waren we tijdloos jong.
Is er een reden,
waarom ons gebroken hart
begint te huilen?…