Alle inzendingen, jaar 2013, week 20

ik reed vanmiddag door de kerkstraat en wie schetst mijn verbazing, daar stond een kerk. ik reed verder en kwam terecht in een dorp en wie schetst mijn verbazing, op het bord stond: dorpstraat. ik sloeg rechtsaf en kwam in de esdoornstraat en wie schetst mijn verbazing, er stond niet één esdoorn. ik sloeg linksaf een zag een paar…

onder wolken vogels varen onder golven vliegen vissen maar daartussen rust de visser golven worden hoge wolken wolken worden hoge golven maar intussen rust de visser ---------------------------------------------- uit: 'Van de afgrond en de luchtmens', 1978.…

zag licht spelen in glas stralen weerkaatsten andere braken verlieten in kleur wat wit was…

De worm en ook de muis beproeft het al De genenactie van de MRP Hoe trager des te langer ga je mee (tenzij de haak en uitgezonderd val) Zo komen er nog generaties na Met kans op seks met La Patricia…

Ik vroeg haar 'wat doe jij hier', Zei zij 'ik maak kwartier'. Zij was bescheiden Een kwartier aan het voorbereiden In goede banen te leiden. Toen zei zij vol vuur, 'Ik doe 5 kwartieren in een uur'.…

Kunnen we overgaan tot de orde van de dag? Ingeslapen belofte is verdwenen in een gapend gat. De ochtend is nu vacant, stilte van weer een bezwete nacht is verzwolgen door het lawaai van de stad. Kunnen de dagen zich verdomme niet eens verzetten tegen voortslepende sluiers van hun voorspelbaarheid? Zouden al die dagen zelf niet moe worden van…

geduldig wachtend op zon en vlinderslagen hangen zij doordrenkt [haiku] illustratie: Martien Montanus…

Het hart bloedt van onbegrip Een vader die zijn zoontjes vermoord Zij krijgen hun toekomst nooit meer te zien Hun stenen voor een gezin zijn verpulverd. Lafheid, zijn eigen vlees en bloed Dat zo iemand dat doet Haat heeft zijn hart opgevreten Had die man wel een geweten. Hun mama is voor de rest van haar leven getekend haar kinderen die…

Hoe kort dit leven ook kan zijn, we hopen op erkenning en beminnen. We zien geen tijd tot echt bezinnen totdat er plots een breekpunt komt, een dwaas vertoon van macht of ijdelheid. Dan stolt de tijd en zien we wat er echt van waarde is: de liefde die gegeven is, ontvangen en herkend in kleine dingen. O laat ons teder zijn, begripvol en…

gebonden beloften geven verstrengeling weer evenals vervlochten haren in de wind zonlicht weerkaatst de tinten van het immense bloemenveld waarin ze als snel verloren loopt als een jas valt de nacht om de dag wiens schoonheid niet te bevangen lijkt zo ook zij zelf…

We zaten samen in de nachtbus richting Amsterdam Zuid jij hield het niet uit en gaf mij vluchtig een kus zomaar een kus midden in de nacht geheel onverwacht maar ik heb er mijn leven lang aan gedacht we stapten uit en vervolgden ieder zijn weg in Amsterdam Zuid.…

Stilstaan in het nu, Herbeleving van het Moment, dat is waar Mijn geest naar verlangt Noem het rust voor Het overwegen van een Gebeurtenis die anders Ongemerkt vervliegen zal In de oneindigheid van De tijd - in het nu Wil ik leven, altijd in Het nu, ook als ik zeker Weet dat die rust me Niet gegund wordt, want Zoals alle…

Schoorvoetend sla ik Deze bladzij van Mijn leven om Nog niet wetend Of ik de volgende Eigenlijk wel lezen wil - Angst doemt op aan De rand van het Blad dat hier en daar Met ezelsoren verrijkt is Verder moet ik, altijd maar Verder, terwijl de grens Al lang bereikt is…

Mijn ziel kan zien tastend in het donker, alleen dan wanneer een licht tot me schijnt en ik wist, vermoedde, dat daar in het donker jouw krachtig licht tot me flonkerde.…

Uit mijn armen zwom je weg over de onstuimige jaren van de zee, zwemmen hoefde ik je niet te leren, waarmee je mij mee kon laten uitdrijven. Nu jouw hand me niet meer streelt, maakt dat mijn lichaam vleugellam en bleef steken in het zand, in een droom gevangen, die je niet meer met me deelt. Het natte strand verwaaide niet en niets…

Teveel verdriet om te huilen Teveel woede om boos te zijn Te leeg voor de stilte En te donker voor de warmte van de zon Maar na de droge tranen en de grijze stilte Klinkt er muziek in de groene bladeren Brengt een frisse lentebui de kleuren van de regenboog En schieten bloemen als nieuwe beloftes uit de aarde Een slak kruipt dwars over het…

Er is niets uit onze werkelijkheid te vereenzelvigen met het woord gevonden onder een zware steen de nacht heeft zijn verhalen over heengaan van ratio in gevoel weemoed die zich slijt in eenzaamheid er verschijnen brieven aan de maan over ooievaars met rugzakjes van de belastingdienst die over zee zwaait er…

Elke dag al ruim voor dag en dauw, gaat onmiddellijk haar kwebbel aan Ik vraag: Wat is zij voor een vrouw? die die kletser zo lang aan laat staan Van slijtage heeft ze nooit gehoord of wel, maar is ze ’t geheel vergeten Wordt die stoorzender ooit ontstoord ze breekt elk record al voor het eten Praten, kletsen ze is ‘t nimmer moe je oren…

Mijn landgoed is niet groter dan mijn eigen huid, de omvang van mijn schoen, de omvang van mijn vuist, ik gaf het namen in de kleur van regen, ik keek er dwars doorheen, vluchtige stof en zag de horizon, de lengte van mijn armen, van mijn benen. --------------------------- uit: 'Het zinrijk", 1971.…

Dàt was een lief mens, die wij nimmer zullen Terug-zien, stervende als hij is geweest Heel ver van wat hij lief-had, als een beest Gezeuld in 't eerlijk graf-zijn, dat met mulle   Plof zacht viel op zijn trouwe hoofd, het rulle Zand, dat's der dode' allerlaatst aardse feest. O 't dood-stil graf, dat nooit weet wat geweest Is 't arm mens-lijf…

de bloemen raken maar niet uitgebloeid worden door de kou geboeid tot overleven kleine vruchten die niet in warmte rijpen verdrogen later zonder nageslacht om mee te prijken verstilde schoonheid met een triest verhaal de kille lente vertraagt het leven van ons allemaal…

“Ja, hoho, Azerbeidzjan, wacht eens even! Wij Russen gaven wel het volle pond, Wat men ook verder van het liedje vond, Dus moet je ons dezelfde punten geven!” “Begrijp je! ’t Is een soort van carrousel. Vraag maar aan Cornald Maas, die snapt het wèl.”…

Vandaag gaat Wilders naar de Schilderswijk De Hagenaar lijkt, door de Sharia Aldaar in eigen wijk een paria Daarop heeft Geert zijn eigen Wilderskijk Het schijnt dat in die buurt zoveel niet speelt Maar Geert is, dankzij Allah, weer in beeld…

Mijn kamer staat vol bloesemtakken van kers-en perenboom van ‘t vers gesnoeide hout. Het bloeit in alle vazen die ik heb. Aan alle knopjes kwamen witte bloempjes groene blaadjes, opgevouwd. In mij is ’t een bloemenzee door de bloesems in mijn huis. Buiten bloesemt het nu mee en het geurt er en het kleurt er, in de straten, in de tuinen,…

in zijn 360 graden horizon, zag hij alleen veel beton. want, in het centrum van licht had hij totaal geen uitzicht. in dit duister gesloten ansicht, zocht hij de pen en schreef een gedicht. over de grijze massa beton, én hoe hij met schrijven zijn licht herwon!…

Daar zit ie dan, die oude man, negentig mocht ie worden dan, die eenzame, oude man. Het enige wat ie nog wensen kan is zijn achterkleinzoon zien das niet zo moeilijk dan? Maar toch gooit men roet in de pan, zwart, voor die oude eenzame man, omdat ie het joch niet zien meer kan, niemand die er bij komt hem te vereren met een bezoekje…

(tanka) Die Spaanse heer leunt onspannen in een strandstoel; zijn gezicht is vol zuidelijke gemoedsrust, heerskracht van de generaal.…

Het pad was geëffend samen dobberen is zo zalig zottig meer dan gedachten alleen, niet langer dralen, maar blij zijn samen! onbenulligheden zonder bedenkingen in de sloot lozen van vandaag.. nochtans drukt morgen nog wat zwaar wat zoveel betekent.. uitkijken voor gevaar! we doen voorzichtig aan, samen dobberen, jij en ik.. dicht bij elkaar…

Het hart lanceerde stilstand In een tijd van druk, druk, druk Ongevraagd pauzeren, voelt als verlaten Enkele dagen zonder licht betekent langere tijd een enorm gevoel van groot onbehagen Stilstand is achteruitgang juist zeker als in de vaart der volkeren topsnelheid wordt opgevoerd Stilstand is zeker schoonheid in gevallen van toevallig…

ongesproken blijven ze vooruit gerold in namen, één voor één en geen verlies aan zeggingskracht toch verdwijnend, naar een niemandsland hun band voor eeuwig stil geloken in de ogen van verraad het kwaad was al geschied nog voor dat men het noemde rond de uitbraak van vandaag ik had het zo graag anders gewild maar weet nu dan mijn…