Alle inzendingen, jaar 2013, week 20

Slik! klonk de Herfst ik heb dit jaar de Lente verorberd nu ben ik een natte app volledig heer en meester voor en na de zomer! tenminste… als ik de zomer nog een kans geef ahaa aa aa aaaa aaaaaaa…

Die altijd zuinig Geweest is op zijn Leven, zorgvuldig Inhoud gevend aan Het menselijk tekort, Plooien effenend In zijn dagelijks bestaan, Ziet terwijl hij voortgaat Alleen nog maar de Rafelranden waarlangs Hij moet gaan…

Het Tropeninstituut gaat op de schop We hebben immers helemaal geen tropen Ja vroeger wel, dat is fout afgelopen Dus ruimen we die zooi nu maar eens op 'Wat doen we Halbe, met Max Havelaar?' ' Is dat 'n boek? In de versnipperaar!'…

Twee levenslustige jongetjes van negen en zeven jaren oud werken en spelen vol druk genot lijden echter onder felle twisten van hun gescheiden ouders toch strijden de kinders moedig willen eigen bestaan versterken tenslotte maakt vader radeloos een eind aan 't leven van zijn zoontjes die wellicht nog een lange toekomst met schone beloftes…

Mensen zijn bang bang tijdens het leven bang om krankzinnig te worden als ze de weg van het geweten openen... en bang voor de dood als het geweten afgewogen wordt!…

als ik een vlinder leven laat door slechts haar vleugels uit te vouwen in pastel dan schijnt geluk door ramen en mijn open deur laat lichte uren binnen daar dan teken ik een ziel in broze schetsen tot de glimlach van de tijd ons bij elkaar brengt in de dromen van vandaag och wat zie ik graag een zomerbloem in wintermaanden…

* Voor Hilly Nicolay * Dicht mij als een open wonde Lijm de kille aderlating met het kader dat verschijnt Dicht dit uitzicht uit mijn ogen verder weg dan lichterlaaie boe geroep of schone schijn Dicht de waarheid als een loper wat zich uitrolt over zee Bloedkoralen, anemonen, zwarte parels, schelpenruis Neem mij mee in beproefde…

Als je lang alleen bent kijk je minder in de spiegel spiegel je dus minder blijf je langer alleen!…

Achter de tralies van de geest zit de mens levenslang gevangen…

Dàt moet je wel en dàt mag je beslist niet wordt mij almaar voor de voeten gegooid Het lijkt verdikkie wel of ik word bespied omdat alles wat ik zeg, wordt nagevlooid Geen rotzooi op je kamer maken, hoor ik ik ben evenwel toch diegene die erin leeft Als mama komt acteert ze slecht: Stoor ik en ja, dan knik ik eenvoudig heel beleefd Ik ben…

We zetten zwinnen in de zandplaat af met warnetten en joegen stapvoets bot en schol op, vingen emmers vol. De kotter op de drooggevallen vlakte hing scheef, de eerste stilte scheen te dalen uit de zon, een oever was er niet. Uit water waren wij getild, samen met gesloten schelpen, om tenminste één keer haast te weten hoe het is: te zijn…

Kom, zij de ruzie nu gedaan, verdwijne om 't frisse rozenbekje - hoe lief 't u sta - dat pruilrig trekje, En zie me weer eens vriendlik aan.... Laat fladderend waaien in de wind de golvend losgerolde haren, en reik me, - och, ge doet het garen, de rode lippen, zoetlief kind. De handjes hier.... wat woudt ge doen? laat aan de zijden…

ik laat jou de wereld zien een beetje kinderlijk op mijn manier misschien herontdekken wat ik ooit heb mooi gevonden zaken die toen mijn interesse bonden jij kijkt me aan en zegt ik vind je lief opa wanneer kunnen wij weer verder gaan met spelen…

Waarom zou ik de duivel mores leren Hij blijft maar lekker zitten in dat lijf Uitdrijven is niet goed voor mijn bedrijf En ik zou bovendien mijn baan riskeren Want zonder hem is mijn taak overbodig Zijn inbreng is 'helaas' verduveld nodig…

Ik zit gevangen in mijn cel Al was ik nooit een verdachte Toch ga ik door een hel Veroorzaakt door mijn gedachten Voor kracht bid ik veelvuldig Tot nu toe genegeerd Waarschijnlijk ben alleen ik schuldig Of ziet God dat verkeerd? Al die moeite om me op te sluiten Het heeft geen enkele zin Ik kan misschien niet meer naar buiten Mijn gedachten…

uit de band springt de hoge wolk in het land zingt het gewone volk in het ijs blinkt de zon die aan de hemel staat in de dag klinkt de nacht die komen gaat uit grijs groeit lichtend blauw uit ijs bloeit het licht van de kou in blauw broeit de kleur van de nacht in de nacht vloeit de dag die wacht…

Ze zijn al jaren aan het proberen Om de zorg te coördineren. Door de dienstverlening te verminderen Probeert men te verhinderen Een negatief effect te sorteren. Maar een van de grootste zorgen Is de jaarlijkse bonus te waarborgen.…

soms moet je verhalen ver halen maar de verhalen van de dichter zijn dichterbij dan verhalen…

zwijgen is zoveel moeilijker dan praten onze tollende hoofden houden de overtreffende trappen (wat zijn ze met veel!) koortsachtig in toom verbeten lippen verstrakt tot dunne strepen niet wijkende nagels boren zich in onze handpalmen het zwijgzame verleden ingepakt in koffers met uitgesproken bagage op de granieten vloer…

Reuzenpanda's op jacht om een vrouwtje aan hun haak te slaan Moeite kost dit zeker Geurklieren worden, staart en billen over een boomstam wrijvend echt enorm geactiveerd Zeer beperkte vruchtbaarheid; timing gewenst Beslist gewillige vrouwtjes paarlustige mannetjes Helaas door zeer uiteengevallen gebied slecht of helemaal onbereikbaar…

alles verklaren is soms een vruchteloos verpozen in het ongekende immense heelal ik ontkom dan niet aan het erkennen dat ik me doorgaans gedragen voel; deze weg niet zelf heb gekozen vaak hoef ik ook niet meer te zeggen wat ik eigenlijk bedoel om me heen immers herhaalt zich alles in wezen weliswaar regelmatig…

ik leg al mijn zorgen in de veilige handen van morgen en kus gisteren vaarwel lang genoeg heb ik mezelf verstopt mijn diepe gevoelens opgekropt ik heb genoeg van dit spel gooi de ramen, van mijn ziel, wagenwijd open voel hoe regendruppels over mijn gezicht lopen en weet ik zeker, ik kom er wel…

Hoe diep de afgrond Is waar langs ik Gelopen, soms geslopen Ben, kan ik van hieruit Niet zien, geen meting Mogelijk om deze diepte Te peilen en van de juiste Mijlen te voorzien, Afgrond met op de diepste Bodem een sediment van Onverwerkte emoties die Mij met alle geweld Naar beneden trekken, en zonder Mededogen naar zich toe…

Als de hel de anderen zijn is dan de een voor de ander een duivel of zijn wij desondanks mensen op zoek naar aandacht en tederheid een warme plek om te blijven waarover Carole King zong genoegen nemen met genoeg of schreeuwen we om niets door het hardst willen klinken…

Al zijn we stilaan ouder, vervlogen de jaren van onze jeugd, toch leg ik nog steeds met vreugd, mijn grijze kop tegen jouw schouder.…

De ochtend rekt zich uit haar bed licht omwoeld tussen de lakens is het nat zij zucht vol verwachting door stromende spanning weer een plas gedaan te laat door inrollen en klagen volgt er geen warmte even knikt de zon wacht af wolken drijven door lente heeft geen zin de zomer popelt samen naar de herfst het groen verzuipt…

meiregens vloeien langs kleine wangen verdroomt een natte morgen…

In hout geschreven Legden wij indertijd Onze liefde vast - Jouw naam in de mijne Verbonden door een Hart voor eeuwig In deze boom gekrast - Nu jij me hebt laten Gaan is dat nog het Enige dat ervan over is: Ons nog net leesbare geluk Beschreven in een berkenbast…

Liefde geef je door liefde bestaat voor die ander, ik geloof, dat er dan telkens iets verandert.…

Bij de deur waar de conciërge een wereld in de gaten houdt luisteren tuinvogels naar Beethoven terwijl het regent zonder humor stromen de reacties binnen op jouw overlijden er zijn geen betere argumenten om van de natuur te houden werp je me tegen vanuit jouw diepe graf terwijl mijn zwijglied helder klinkt probeer ik te verzinnen…