Alle inzendingen, jaar 2014, week 39

beter dit of dat had je kunnen doen dat is zeker aan je twijfel nooit meer twijfelen is waar je naar streeft maar pas op wie nooit meer twijfelt is bijna dood toch strijdt elke religie tegen de twijfel de filosofie niet, of toch ik hou van de wind die over het riet waait en over het water waar die ook naar toe…

(Lijnen van eb) Net als de zee zich terugtrekt stroomde toen bloed op de plaats van hangende hoofden boven een vloed van woest waas een vaag beeld dat beslist niet weet vernedering boven opgehitste menigte die nooit heeft geweten Zout water kabbelt in getij laat liggen 't geen het niet meer hoeft en ook niet verdient parels toegedekt…

Ik ken geen schoner kleuren Dan die van 't Hollands bos In bruine najaarsdos; Ik ken geen zoeter geuren, Dan die uit droge mos, Uit geelrode eikenbladeren En varenkruid dat bloeit, Mij op het koeltje naderen, Dat met mijn lokken stoeit. Ik ken geen schoner zangen Dan vink en lijster slaakt, Bij 't morgenlicht ontwaakt, Eer hen de strikken…

er zit muziek in je stem ook al heb jij dat altijd ontkend metrum en ritme zo geperfectioneerd alsof jij daar jaren op hebt gestudeerd frivool dansen blikken twinkelend in donkere ogen met verlokken en kozen het licht passionele zal ieders hart stelen in haar warm liefdevol delen met je charmante lach wordt alles nog eens samengevat…

Ik ben dat slap geleuter meer dan zat Een nieuwe maand een nieuwe rekenrente Het wordt hoog tijd voor een pensioenen-lente De dekkingsgraad moet van mijn levenspad ‘k Heb jeuk aan mijn pensioengat...ik ben kwaad Weg rekenrente...fuck de dekkingsgraad!…

Dat draaft maar, hondsdraf Dat draaft maar Pijlsnel, in 't blauw, eeuw in en andere uit Eer de staak de hop droeg was hondsdraf de hop genas wie zwak was, troostte de hutten Oud-heilbrenger, beroemde; hé, Blauwe Loper! Stadswapen voor de onbekende stad Plant hondsdraf, inwoners Hondsdraf onder je ramen Ruil jullie tamme…

Hoogseizoen geboeid stilte op straat als de nacht trekvogels keren…

Zijdezachte ogen strelen jouw gelaat, fluisteren van liefde die nooit meer over gaat. Vragen zonder woorden: "weet je wel hoeveel"? Soms gewoon benauwend, grijpend naar mijn keel... Geen leven kunnen zien zonder jou naast mij, als aan elkaar vergroeid levend zij aan zij. "Weet je wel hoeveel , hoeveel ik van jou hou"? Ik lees…

Ik heb weer dat gevoel Van een gedicht op weg naar buiten Maar 't is nog niks concreets Ik kan het nog niet uiten 't Blijft daar ergens hangen Zo halverwege m'n pen Totdat ik plotseling in dat gevoel Woorden, een zin, herken Dan begint die pen te schrijven Rijgt woorden aan elkaar Totdat hij plotseling stottert En het gedicht is klaar…

Hij verfde onze tanks met giftig chroom Defensie heeft dat jarenlang verzwegen Ondanks alle rapporten die ze kregen En nu lijdt Jan Soldaat aan carcinoom Na al die tijd gaat toch de beerput open Die body-bags ... ik zou ze niet verkopen.…

~vervolg~ Ze zat daar zo triest alleen -Mogen we even naast je uitrusten dansen is best vermoeiend en het uitzicht is hier mooi veel ruimte nemen we niet in we zullen je niet storen als je dat niet wilt- ze maakte een gebaar van uitnodiging gaf hem toen een halfvolle fles wijn -drink deze eerst leeg dan praten we verder maar neem niet…

Het valt te verklaren de moedigste Hollanders zijn de leidenaren.…

Over de brug zie ik jou graag tegemoet vanuit het licht naar mijn schaduw. Mentaal verlicht jij mij als een zegen om de hartstocht te verzilveren. Zo parmantig als jij over de brug beweegt kan geen model aantippen. Dit beeld laat het bloed weer stromen naar mijn organen via de aderen. Een overbrugging vanuit de duisternis naar het centrale…

Hier verplicht niemand ons te schrijven alsof het bloed van een mug geplet staat op het net geschilderd stucwerk je kent me door en door muren spreken wij samen een winter lange na ieder uur van onzekerheid voorbij Raadsels zonder enige vorm van genre je draagt dezelfde ring als mijn mededogen geloven is niets anders dan kracht vinden…

Zacht bloeien de snaren in kleur Iedere klank een eigen lied Temperament dwingend als geur Stampend snakkend naar adem Als een arend spiedend vanuit de hoogte Snijdt de eenzame klank door het hout Danst en wiegt als dons op het water Spiegeling van smaragd in goud Timbre, kracht, gevoel, melancholie Snikkend, helend, in passie gebracht…

Deze tractor heeft van voren Een stuurwiel verloren. Voor het evenwicht zit zijn vrouw als tegenwicht maar wil daar niets van horen. In een huwelijk hebben veel zaken Met evenwicht te maken.…

Morgen terugkomen en kijken of gisteren veranderd is, achteraf een treurwilg wiegt met de wind Een engel gemaakt in de sneeuw een sneeuwman met steenkolen ogen versleten muts op en sjaal Zelf geschapen met koude handen rondgelopen met tenen, stampend koud naar de melkman gezwaaid Een poging tot vliegen gedaan een meter van de grond gekomen…

Ik ben al thuis Maar mijn hart huppelt nog Achter fanfare De Eendracht Vaart nog rond met de gids Die het evenbeeld is van de Adam op Van Eyks polyptiek Het hangt nog rond op de Kermis, spreekt met leerlooiers Wolwevers en vrije schippers Het huivert nog bij een terechtstelling Schiet textielarbeiders te hulp, prijst De spinmachine…

Gewenst geboren vrolijk kind zijn gelukkig met man en kinderen liefde kunnen geven aan groot en klein Als een rode draad geluk en verdriet liggen heel dicht bij elkaar geregeld een traantje laten ik ben er nog niet mee klaar Wanneer ziekte zo dominant aan regels gebonden ik ben een ander met stil verdriet verbonden Vrienden om je…

Daar stonden ze dan: De Mannen Broeders van de Christelijke Gereformeerde Gemeente Elburg fris geschoren, schoon overhemd, stijlvol in zwart aan de zijkant, zich warmend aan de avondzon, van hun Kerkgebouw met het opschrift "18..De Vrede door het Bloed des Kruizes..63 " Zo sprak ik ondeugend vriendelijk: "Hangplek voor Christenen" De…

hier is niet meer dan gebarentaal hier spreken geen kletterende lippen en hoef ik niet te aarzelen om lief te hebben het openen en strekken als een wankele windgolf waarin ik gedachten verf stand houd in het enige verhaal dat er toe doet het is hier op deze dag en geen andere dat hoge lucht me niet lager schreeuwt…

Kom ik er vandaag toch achter, dat een minder fijne karaktertrek zich in mij genesteld heeft, wat me toch bezield? Nooit geweten dat, terwijl ik mezelf als grote meid toch bezighield, ik gezellig zit te kletsen met de wachtenden met mij in een wachtkamer. Tegenover mij zit een echtpaar, zij een leeftijdgenoot van mij zegt; mijn…

Hoe hier vrij gedachten hangen op deze plek... om ze zomaar te plukken en tot een veldboeket geschikt, in een mooie vaas te sieren bij vieren 's nachts.…

~Mijn jongste zoon is een verstandig kapelaan Hij weet het antwoord op de meeste levensvragen In zijn parochie wordt ie op de hand gedragen Men spreekt hem dagelijks met Weleerwaarde aan~ ~Mijn oudste zoon bestiert de hele kerkprovincie Hij woont in Utrecht want daar is ie kardinaal Maar ook in Rome kennen ze hem allemaal Hij wordt door…

Eindeloos leek de dreef van herfstige kastanjelaars in de mistige oktobermorgen. De grond lag vol blaren. Wij stapten daarin majestatisch en speels. Het geritsel drong door tot de wortel van al onze zintuigen. Links was het blinkend water en statige zwanen staarden volkomen bewegingloos naar hun spiegelbeeld. Rechts lag het vierkante groenvlak…

Vreemd te leven in het Huis van de angst Waarin ik geboren ben En mijn hele leven Ben blijven wonen - Heb nog wel pogingen Gedaan om ooit nog eens Te verhuizen, Maar angst hield mij tegen - Was een goede raadgever, Dan weer slecht, ik weet Niet hoe ik hem noemen zal; Maar als ik Dag Bert al Niet meer verdragen kan En…

Er ligt een intellectueel eigendom op een eiland van pijn met mensen die hun eigen letters zijn geworden en ver over de zee praten papegaaien over heimwee toen alles nog gelukkig was en meubels in de kamers spraken jij bent onbereikbaar voor mij je zit, je staat op je spreekt, je slaapt je hebt een mening maar je blijft onbereikbaar…

Zó gezwind kan nooit een vogel vliegen, Als hij stort door alle heemlen heen. Maar hij voelt zijn vallen als een wiegen En de sferen rimpelen alleen. En het is in 't weerlichtsnel verschijnen Van de dingen, of hij stille stond. Even glanzen zij en zij verdwijnen, Als de glimlach om zijn zachte mond. En de werelden, die langs hem rollen,…

langzaam zijn zij afgesleten woorden met een creatief moment bij introductie ooit een nouveauté gebracht om nooit meer te vergeten zij zijn verworden tot wat wisselgeld bezoedeld door intens gebruik soms krijgen zij een tweede kans maar gaan vaak als een nachtkaars uit alleen de echte hebben ziel zij storten zich met kloppend hart in de…

Agenten die om zes uur ’s ochtends vragen: “Wilt u misschien de blaastest even doen?” Dat vriendelijke aanbod heb ik toen Vanaf mijn stalen ros maar afgeslagen: "Mijn blaas is al de hele nacht getest, Twee kratjes bier verwerkt mijn blaas nog best."…