Alle inzendingen, jaar 2017, week 18

diep in mezelf beleef ik, wat we collectief niet meer willen daarom in herdenking de vinger leggen op onuitgesproken pijn zoveel jaren later nog aanwezig zijn, in hart en hoofd de ziel in vrede opgetild de dorst naar delen thans gestild, en uitgesproken pijn verlegd de stilte voelt oprecht…

Tegenwoordig sturen we sms’jes om te melden dat we een mail hebben gestuurd. Sms’jes, bovendien, waarin we de taal dingen aandoen die ons voor het internationaal Strafhof in Den Haag horen te brengen. Zorgvuldigheid is vet noch cool. Door de mooie Nederlandse taal geweld aan te doen is de totale verdwijning van het woord gedoemd tot waanzinnig…

Grijze muis zo thuis Verdelgen kan ik echt niet Me geliefd, ben gek.…

En laten we niet vergeten ,ook deze groepen niet vergeten de Roma , de communisten, de Joden, de homoseksuelen, de vrijmetselaars, de Jehova's getuigen en de mindervaliden ook slachtoffers van de vernietigingsdrift van nazigezag. Hoe zit dat in de huidige tijd, heerst er ergens echt spijt. Toen allemaal naar dezelfde kampen, met hetzelfde doel…

(voor Souad Boumedien) In het volop bekeken tv-programma 'Pauw' vertelde je over jouw lesbische geaardheid en hoe moeilijk het voor jou was om dat bij jouw Marokkaanse familie bekend te maken. In die ouderwetse schande- en schaamtecultuur valt een onderwerp als homoseksualiteit al gauw rauw op het dak, hoe het mes ook snijdt, geheid dat…

ik liep in je passen, klopte mijn hart in je lichaam er stond een huis tegen de leegte van de straat we dronken uit onze stad sliepen in ochtendnevel groeven een tuin in het dorpsplantsoen. Nu weerklinkt ons kabaal als sterrenstof met ruis dempen grachten hun achterstallig water terwijl de getelde dagen het verleden uitdijen…

Bloemen, sterren, grassen en de zon Nemen voortaan het bedoelen over Van de kleine mensen op de aarde. Want de werelden die in hen zijn Moeten wachten op het mensenwoord Dat hun zeggen zal waarom zij werden Bloemen, sterren, grassen, en de zon.…

zij draaien zich niet om in het graf denken hooguit wie had dat nou ooit gedacht met duizend bommen en granaten is de vijand platgewalst hebben zij de vrede teruggebracht samen zijn wij weer gaan bouwen na die vreselijke oorlogstijd aan een europa van getrouwen zelfs de muur en koude oorlog hielden het in daadkracht niet langer…

Voor één keer geef ik op een rijm respons Waar ik tot nu reacties heb gemeden. De maakster ervan is al overleden, Maar nooit meer rijm ik over carillons. Aan Ida Gerhardt ben ik dat verplicht, ‘HET CARILLON’ is een volmaakt gedicht.…

voor H.N. Werkman we lopen het zandpad op de akker rechts, iets verder de bosrand de steen met namen een oude man met bloem vertelt van die avond, terwijl de vogels zongen en de vijand schier verlagen de tuin in voorjaarsgroen met geur van appelbloesem en sering -weet hij nog het grijze lood dat door de kleuren sneed tien keer heeft…

Ben ik hier om licht te zien of het duister, bij de kolom die opzij staat, in de stad waar uit op ijzeren wegen Ben ik hier om gedachten mee te geven, woorden? Woorden voor terreinen en gruis? Zoals uit de zwart geslagen boom met afgescheurde tak toch weer het groen bloedt en straks de bladeren komen, zo wil ik hier mijn woorden laten…

Twee minuten stilte....... Ieder jaar als we onze doden herdenken op Waalsdorpervlakte en stil staan bij het Nationaal Monument op De Dam schuurt het verdriet nog in menig hart. Ze zeggen dat je op den duur vergeet De bezetting, oorlog, Holocaust, het geluid van bommen en granaten de geur van angst en dood, En nu ook beelden van MH17,…

En morgen zien we het voertuig van vrijheid herinneren we: de 5 jaar lange strijd de vijand -nu 'n goede buur met verbintenis weer rond te lopen op eigen grond bevelen aan de laars gelapt Gesnapt...... dat wapens -tevergeefs- in elke hand kletteren De kinderen van ons weten dat morgen door hen wordt geborgen: in het rood…

Een bos met sleutels. Een ring waaraan in iedere pasvorm wordt bewaard; gekarteld gevormd; kort of lang bemeten een mogelijkheid die deuren opent naar een toekomst die niet met rancune de ruimte in staart. Gestaalde toegang soms breekbaar, maar altijd eenheid zoekend met een slot. Is er altijd een vreugde te beleven dat er een deur…

Blijf bij ons Heer als het avond wordt en wij angst hebben om achterom te kijken er is teveel lijden, teveel onverwerkt verdriet blijf niet langer die Vreemdeling achter ons maar kom heel dichtbij en maak u bekend spreek ons met liefde aan, en leer ons verstaan wat u met uw woorden zeggen wilde zit met ons aan voor het Avondmaal wij hebben behoefte…

voor H.N. WERKMAN we lopen het zandpad op de akker rechts, iets verder de bosrand de steen met namen een oude man met bloem vertelt van die avond, terwijl vogels zongen en de vijand schier verslagen de tuin in voorjaarsgroen met geur van appelbloesem en sering -weet hij nog het grijze lood dat door de kleuren sneed tien keer heeft…

Tussen beton en steen en stinkend gas In nauwe engtes opgesloten En neonlicht vervangt de zon Slechts hier en daar een sprietje gras Tussen klinkers of asfalt ontsproten Geen notie van de horizon Het gloren van het ochtendrood Geen geur van bossen of weiden Inspanning vergt slechts ademnood Voor iedere ruimte strijden. Hoe liefelijk is…

Met de paplepel krijg ik het ingegoten (De -r- is weer in de maand) Ja! Met suiker en al wordt het me door de strot gedouwd - Ik praat nu onverstaanbaar met mijn binnenmond: 'k Heb liever gewoon een bordje havermout, Zoek langs het halfopen gordijn troost bij de glimlach van de volle maan, En huil heel zachtjes kleine druppeltjes…

Lopend over uitgestrekte velden Gedachten waaiend in de wind Denk ik aan wie mij vertelden Waar ik het schone Holland vind Koeien grazend in de weiden Vogels zingend boven goudgeel graan Zinsontgoochelend bevrijden Zo nu en dan blijf ik even staan. Een ver de nevelige bomen Voor d’ horizon tussen dorp en hei Een paard dat daar staat te dromen…

zal ik je verhalen verhalen over de nacht waarin ik mijn kind-zijn verloor daar ik onmogelijk op kon boksen tegen de manipulaties van hem mijn lichaam niet meer ’t mijne was maar te grabbel en te grijp voor hem gekocht werd ik gekocht middels cadeaus er even samen op uit zodat ik hem dan gedwongen kon betasten met z’n allen op…

Als ik morgen op het Rembrandtplein sta, sta ik ook in gedachten op de Dam, bij het Homo-monument en natuurlijk in Rotterdam, mijn zo zwaar gebombardeerde geboortestad en als ik daar dan sta denk ik wellicht alleen maar aan: mijn overleden vader Gerrit Jan, dwangarbeider (11/44) in Duitsland en na mei 1945 alleen teruggelopen; 36 jaar mijn…

je weet het: deze nacht zal de laatste van mijn leven zijn ik heb geen weet: wat speelt zich af in een onverzettelijk hart en hoofd in deze nacht met de dood in zicht schilder je een vredig tafereel de landelijke boerderij bloembollenvelden de horizon onbewogen onder een zacht wolkendek in deze heldere uren bestaat de oorlog…

In elk soort weer, op elk uur van de dag of nacht, ben ik gretig om het moment te vangen, en in mijn stok te kerven, om op het trefpunt van twee eeuwigheden te staan, het verleden en de toekomst, op het punt dat exact - het Heden is.…

Een mens zou in 'n dip gaan zitten, bij een druilerige donkere dag, een mens zou een depressie oplopen, bij 't zien van zoveel ellende. Een mens zou, zo zwaarmoedig worden, dat er geen grein hoop meer voorhanden was, echter: Vandaag is het somber, donker en nat bovendien, maar is een ding zeker: Morgen laat op zeker, de zon zich weer zien! Dan…

Mijn hoop is op God de Heer Op Hem mag ik altijd bouwen En op Zijn woord vertrouwen. Mijn hoop is op God de Heer Hij wil mij al het goede geven Al wat nodig is in mijn leven. Mijn hoop is op God de Heer Hij blijft mij altijd dicht nabij En maakt mij van zonden vrij. Mijn hoop is op God de Heer Zonder Hem kan ik niet verder Zoals…

een fladderende vlinder vlucht schichtig in het avondrood gevolgd door de... vliegende dood ondervindt hij op zijn weg veel hinder geen weerstand en geen kracht de dood komt steeds dichterbij zweeft vol van furie en razernij op zoek in deze enge rode nacht grijpt hij gulzig zonder… hinder mijn hart gebroken, hij was verloren het…

Voel jij ook die kriebels die vogels voelen wanneer ze zingen muziek waar stilte ooit een plaats had ik wens het je toe je bent een nieuwe liefde van een oud verlangen ik heb het al die tijd geweten je ruikt naar de lente in Amsterdam als een muzikale toerist in het zonlicht van de lentezon op een terrasje, gitaar naast je stoel een…

Kon ik maar elke dag lezen wat jij schreef op papier. Dat heb je meermaals bewezen, met je mooie zinnen hier. Je bent beter dan literatuur, jouw pleonasme is mijn tautologie. Ik voel je passie en je vuur, wanneer ik je schrijversnaam zie. Betekenisvoller kan een vrouw niet zijn. Vanaf gisterenavond weet ik dat. Heerlijk wanneer ik in je…

Ik koester de amechtige epistels in mijn bezit. Schaamt u nooit voor de brief welke u anderen hebt geschonken. In een vlaag van helderheid hebben een vriendin en ik ooit brieven die we van elkaar hadden gekregen, gefotokopieerd en de kopieën aan de auteur geretourneerd. De vriendin is al vele jaren dood, onze soms aandoenlijke correspondentie…

jij weet het snufje zout subtiel aan anderen te geven het vroeger zogenaamde witte goud als verrijking van het leven de smaken zijn gekeerd met zoetigheid worden de meeste tegenslagen gepareerd maar in een wereld vol onzekerheid ben jij al snel de remmen kwijt we lopen vol en groeien dicht gezondheid raakt steeds meer uit zicht…