Een moeder is een baken een thuis in elke leeftijd een moeder is je troost en toevluchtsoord een moeder kent je vragen al heeft ze de antwoorden niet een moeder doet gewoon haar best ze heeft je allang gehoord een moeder heeft geen regels ze voedt op, vanuit haar hart en niemand weet beter dan zij, wie je bent een moeder heeft kracht…

elke dag opnieuw gun ik alle moeders graag dat de mannen in hun wereld als de kleuters die zij ooit waren zo innig verliefd op hen blijven omdat zij heel bijzonder zijn serieus een speciaal iemand die zij eren en respecteren voor de aandachtige aandacht die elk geheim bewaren kan de niet aflatende zorg ook waarbij niets ooit te veel is…

Mijn moeder is een oceaan van liefde waar een boot mij naar onbekende bestemmingen brengt Dat ik al vroeg in de morgen word gegroet door golven vol blijdschap en trots zodat ik haar tederheid opnieuw mag ontvangen. Rust en zorgzaam kruisen elkaars wegen waar zij ook stevige knuffels geeft bij enig angst, pijn of verdriet tegelijkertijd een luisterend…

de handen van een moeder na maanden van afwachten zij koesteren ons als eerste als wij het levenslicht zien de handen van een moeder wiegen ons in rust en slaap voeden en verschonen ons leren ons kruipen en fietsen de handen van een moeder zij staan en liggen nooit stil van vroeg al in de ochtend tot ver nog na het schemer de handen…

moeder ben ik en kind met het steenvocht hartsgrondig weg van het bonken en beuken waar de grote verhuizer ik, de rechtopstaande, ik, de bloedende gaten betast van de verlossing. o moeder, o sterren van ogen, o schittering wit waar wij u vinden zouden en blauw waar wij ons u geven konden, ware het niet dat wij vonden slechts de droomrode slaap…

ja weet je mam ik dacht, ik vertel het later wel ik had ook wat haast en ik had geen zin in al jouw vragen kijk nou niet verbaasd ach lieverd dat begrijp ik best niet dat ik je niet vertrouw of zo jij staat op eigen benen en dat doe je goed ik kan je zo wel loslaten ik ben het aan het trainen een moeder moet ook in stapjes leren…

we zwegen en moeder keek aan mij voorbij alsof ze de pijn in m'n ogen niet had gezien we deden alsof alles koek en ei was onderweg naar huis vanuit het ziekenhuis thuis aangekomen ging ik zitten terwijl ik rond me heen keek in de kamer alsof er iemand op mijn hoofd had geslagen met een hamer moet ik wel of moet ik het…

moeders gaven ons het leven te vieren terwijl zij ons houvast bieden als zijn zij een schaduwrijke boom die ons altijd schutting geeft moeders zijn de rotsen in onze branding die ons steun en toeverlaat geven als de aarde met water en voedsel voeden en laven zij ons koesterend moeders zijn als dichtbegroeide heuvels waarin wij een schuilplaats…

Oh moeder, wat een fijne dag Je loopt je benen uit je kont Je praat je liefjes naar de mond En luistert naar hun zelfbeklag En ieder jaar krijg jij spontaan Weer nieuwerwetse plantenbakken En onbestemde bloesemtakken die morgen in de kliko gaan…

Wat is een moeder meer dan de vrouw die heeft gebaard wat zijn haar harde handen voor een kwetsbaar klein kind waard wanneer komt het ware woord dat een bange ziel verklaart wat is liefde van een kind voor een missende moeder waard een vrouw die heeft gedragen en met haar lichaamsvocht gevoed zou er zacht voor moeten zorgen om…

als ik moeder zijn kon zoals jij er een bent dan zou ik iedereen onvermoeibaar elke dag tot een feest maken dan zou ik als jij met eindeloze liefde herinneringen maken die de kinderen als rugzak graag dragen als ik moeder zijn kon zoals jij er een bent dan zou ook ik thuis het hart kunnen zijn dat voor iedereen klopt dan zou…

Engel in de morgen In de ochtend klopt zij op mijn hoofd vraagt of ik thuis ben en nog van haar hou Op mijn ja-knikken neemt zij mij bij de hand trekt mij uit bed, mamma mag blijven slapen Straks als ons hoofd helder gewandeld is gaan we haar met een ontbijt verrassen Engel in die oggend Soggens klop sy aan my kop vra of ek tuis…

van klein tot groot jonger nog of ouder al groeien moeders ons van wees voorzichtig tot welkom thuis kussen moeders ons waar groot geluk ons lachen laat omhelzen moeder ons bij wat ons huilen doet het klein en groot verdriet troosten moeders ons bij het doen of laten met standjes en lieve woordjes corrigeren moeders ons hoe…

Moeder is een schilderij. Zij ademt pastoraal, draagt zonnebloemen in haar lach. Weinig ligt bij haar het leven stil. Een dulle griet, bij tijd en wijl een schreeuw. En altijd schuilt in haar de piëta. Zij is de grondkleur en de was. Tussen de lagen laat ze vlakten open. Haar kader is haar kroost: de randen en de bressen. Ze leeft in…

De deur je staat ervoor voor 'n gesloten of voor 'n open deur Je snuift de geur op van moeders zondagse maaltijd al zaterdag bereid Moeder neemt de tijd de spijs te bereiden en vader zorgt voor drank Met dank komen de herinneringen die zingen als 'ons kinderkoor' Bij het staan voor een deur nu -voor altijd- gesloten.…

In de trein achter glas brandende zon als zomergast van stilte naar hitte coupé een droogboeket verschoten rood 'n hart als blanco kaartje waarschijnlijk voor een vergeten moeder…

mijn moeder is niet meer dat is al even ze heeft lang geleefd was broos van geest, doch in overleven bedreven geaard in schraal zand met gelovige angst onder een streng regiem mijn moeder is niet meer al even ze heeft mij gezoogd gedroogd, wakker gelegen was bang voor woorden van buiten al lang voor het einde heeft…

Ik kan geen bloemen of bonbons meer aan haar geven simpelweg omdat ze geen deel uit maakt van mijn leven de dingen gaan zoals ze gaan en zo is ook zij gegaan ik wilde haar slechts zeggen dat ik haar mis en dat ze niet vergeten is.…

Het rook er zo naar bloem en gras en nat en bloesem in de bomen een slingerpad van scherm in berm het koolzaad geel in 't groen als felle fijne franjes daarin het fluitenkruid als tere kant de kaarsen klaar van de kastanjes het water met bosschages aan de overkant. 'k Beklom de steile trap en zag uit raampjes van de vuurtoren de weiden…

In de ochtend van de bedaagde dag zie ik mijn oude moeder in mijn grijsheid ze heeft een glimlach met een waas van de dood op het kastje naast een vaas met gladiolen we zien dat we elkaar in de ogen kijken maar de gevoelens uit het verleden overtreffen de werkelijkheid van het heden alsof het stof van onze wonden herleeft in de hereniging…