Alle inzendingen

Demissionair minister Van der Wal Gaat tegen de natuurherstelwet stemmen De stikstofuitstoot valt niet meer te temmen De boer haalt toch z'n trekker weer van stal Wij zuchten straks: de stront staat tot de rand En dan: wat is natuur nog in dit land?…

Hij staat in 't zonlicht, in een vloed van bloemen, 't Verwarde kluwen van zijn kers te ontvlechten, En zorgzaam, wijl de hommels hem omzoemen, Helpt hij een stengel om zich vast te hechten, En iedre nieuwe, rood getroste slinger, Die hij bevrijdt van wie zijn bloei bedekten, Betast hij zoekend met voorzichtge vinger, En stoort de blinde…

op een dag zo licht en zo hoog aan de hemel dat je denkt, er is geen reden om binnen te blijven en te gaan twijfelen, tekent met een droge tik van de tijd een ster in het venster de helderst denkbare nacht en een merel in het gras een vogel voor de kat plots zit er een barst in ons geheugenverlies, het huis waarin wij verloren gewoond waren…

Klavier akkoorden klinken herkenning van de melodie en ritme dat herhaalt hier danst men vrij vertaald de rapsodie Brabande men zoekt naar elkaars handen en vormen saam een kring Maroesjka leer mij dansen op schoenen en op klompen de passen en patronen het grenzeloos vermaak zeg mij hoe dat de dans ontstaat stappen stampen klepperen…

verleden tijd veeg je niet uit met een gommetje, die blijft je achtervolgen, die kleeft aan je huid, die kriebelt, verdorie, in elke porie. met jou zou ik zo graag vandaag nog eens een ommetje maken om opnieuw dat zalig geluk te smaken van samen te likken aan ' t zelfde ijsje en nadien met koude tong aan je warme lippen en diep in je…

Toen ik vroeger als straf op school moest nablijven kon ik echt probleemloos, en zonder te overdrijven, tien telefoonnummers op m'n arm noteren van meisjes die ik wist te charmeren ! Nu kan ik ze allemaal op mijn buik schrijven ...…

soms neigt het gedicht naar de galm van een psalm dan weet ik dat er weer iets is misgegaan dat smeken en loven voor alles daarboven 't geeft iets onrustigs dat doet denken aan waan zelf ben ik te nuchter geloof niet in fabels en heb al genoeg aan mijn eigen bestaan…

( een weemoedig vergezicht ) café 'Het Bolwerk' sinds 1904 te Enschede zie daar Willem Wilmink op z'n vertrouwde stek ter inspiratie in zijn stamcafé in dorstige verwachting van zijn Vlaamse Duveltje de dichter broedt zo op het oog wellicht weer op een versje want stand verplicht dat wist hij als geeneen...…

rustige biartstraat werd deze nacht een helse meir door borrelpartij bij jonge dertigers. gekir,geluid,gebral vanaf twaalf tot vier. feest en drink wij waren ooit ook jong. heb tenminste empathie voor die mensen die daar in nottebohm sereen op de dood liggen te wachten en niet kunnen slapen. kan dat niet minder en anders, jonge buren…

Zie jij in mij Zie ik in jou Kunnen wij elkaar wel zien Of blijven wij alléén…

het niets is niet het anders iets het niets is niet het niet iets het niets is pijnloosheid het niets is zijnloosheid het niets is oneindige ruimteloosheid het niets is eeuwige tijdeloosheid het niets is het oorverdovende oogverblindende adembenemende diepste van het diepste blauw ginds aan de andere kant van de horizon ach uit te kunnen…

Het luchtballet van spreeuwen een schrijvende vogelwals die zich in driekwartsmaat laat lezen in deze late herfstlucht. In het sleepnet van de schrijver landen woorden om te vertrekken door de mazen van de tijd. Een gewonde engel schildert boven een vlucht wilde ganzen verten van onbeschreven lucht. Zal ik woorden tussen lijnen schrijven…

Helemaal alleen zonder dak boven mijn hoofd ik ben onzichtbaar Met breekbaar hart en ernstig eenzaamheid in deze veranderlijke wereld kom ik hem tegen, een arm kwetsbaar persoon die er sjofel bijloopt met tijdelijk verlies van gezichtsvermogen die hij nog niet zo lang geleden kreeg. Dat hij vervuild verweerd vergrijsd is kan ik helemaal…

Een museum is een gebouw met een inrichting als herinnering aan wat ooit was en nooit meer mag een museum zou zo de herhaling van die grote fout moeten voorkomen nu gebeurt het toch wie weet ze nog de namen van de slachtoffers en van de daders van beiden zijn de namen anders hoeveel musea zijn nog nodig wereldwijd…

ongewenst en ongewild beangstigend kil en koud is daar de confrontatie dan van heden met het verleden door juist ook het handelen van mensen tegen mensen die het beter moeten weten waar ooit een wrede macht hen systematisch moordde vervolgt nu hun nageslacht nietsontziend het buurvolk het mens zijn diep onterend vegen zij met minachting…

de eerste keer dat ik je zag was ik overdonderd door alles wat jij had en meebracht jij was het atelier met overal nissen en donkere hoekjes waarin tal van kleuren woonden met ezels aan de kant die verftaal spraken stammend nog uit de tijd van de toren van babel waar ieder alles kon zeggen hier werd pittig gecommuniceerd in elkaar…

ze moesten op reis wisten niet waarheen ze waren met velen toch was ieder alleen er mocht niets mee één koffertje maar ze zaten vol met vragen waarom, hoe, waar de trein denderde voort met wagons vol verdriet bestemming onbekend waarheen wisten ze niet ze hadden niets misdaan leefden in de verkeerde tijd ze hadden geen enkele keus…

Wat kunnen docenten toch boeiend vertellen! Thuis wordt daar nog dikwijls op voortgeborduurd. Als dochter of zoon dan van school wordt gestuurd, dan is het niet moeilijk een oordeel te vellen. De ouders die zo naar vertellingen talen bezoeken de school om verhaal te gaan halen.…

Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

Ik pluk de sterren uit de hemel en graaf de maan op uit het zand. Kijk alle schaduwen verdwijnen ze lopen weg, ik zing en dans. Ik haal het zonlicht naar beneden en stop het in mijn schoudertas. Nu loop ik zingend door de dagen: het is zoals het vroeger was. ---------------------------------------------- uit: 'Zoals de wind om het…

Is trouw doen alsof je van elkaar houdt, hopend -- dat het beter wordt?…

de fauteuil spant strak om haar frêle lijf hij draagt haar het liefst op een mooie dag over zijn rimpels doet ze geen beklag het raam bij de tuin is sinds kort zijn verblijf ze houdt van het panoramisch uitzicht het madeliefje die uit haar knop springt het voorjaar die haar liefdevol bezingt en inlijst in het opkomend ochtendlicht zijn strakke…

Mijn lief, mijn lief waar ben je al die tijd gebleven Om onze oude woning Judasbomen staan Koos je voor sterren achter hemellichaam maan? Mijn ziel en zaligheid heb ik aan jou gegeven Je ging voor lange tijd en ik kon dat niet aan Je handschrift duiden was een vloek en tevens zegen Weerhoudt mij tussen al je regels Petrus' haan? Of mag ik…

hoe je zonnebloempitten plant de bodemlagen uit je hoofd bant toch over het lot van Aleksej N tobt denkt aan bordjes van de kindercrèche hoe je een vogelvlucht ziet je ogen pogen haar te volgen hoe je toch omkijkt naar het ravijn aan het speelgoed van Alice denkt hoe je het onkruid wiedt de bodem adem geeft en zonlicht biedt je toch…

Er klinkt een nobele echo van onbezonnen jeugdige adoratie het idool van de vitale liefde is als een oude totempaal verzadigd de zon daalt in mijmeringen over het idee van het diep verbinden van onze zielen en het bevredigen van onze menselijke verlangens veroorzaakt opwinding die moeilijk te beschrijven is omdat liefde ons…

M'n dochtertje gaat braaf op tijd naar bed en poetst in roze nachtpon met beleid de tanden die ze ook in biefstuk zet. En als mij ooit een tijger openrijt, denk ik vertederd aan die lieve meid.…

Bloemen ontluiken blaadjes dansen in de wind lentesymfonie Hoe onverwacht en plots natuur een einde maakt aan haar sinistere winterse verstilling waarbij gefladder en gevlinder de plaats innemen Dagen worden weer langer tegelijk laat de zon zich van haar beste kant zien. In ongekende euforie leeft ze toe naar haar activiteiten formidabel…

ik heb me zolang als ik leef altijd veilig gevoeld als mijn schaduw maar bij mij bleef omdat hij aardig op mij leek ook al waren de proporties door lichtval en spiegeling niet altijd mijn werkelijkheid toch kijk ik nu wat vaker om als ik het snel doe dan lacht hij erom tenminste dat zie ik of denk ik te zien het blijft af…

de stille muur hoort het verdriet en vertelt het nooit aan iemand door…

alle lof voor de ochtendkrantman spontaan 's nachts een uur of 4:30 komt hij aan een minibakfiets met een lichtje erop een kleine laptop ook dit op op en top leuk voor de klanten interessant leesplezier een warme mok koffie erbij of beschuitje met thee het weekend is begonnen dit is anders dan radio tv een dappere…