Wanneer ze schrijft lijkt het alsof elk woord haar streelt, haar huid met de zachtheid van een veer van ouderwetse ganzenpennen wordt aangeraakt, alsof er 100 vlinders op haar gezicht gaan zitten zachtjes met hun vleugels slaan een heerlijk aroma van bloemen verstuivend, met daaronder een liggend gevoel van wakker en waakzaam zijn…

De zon, de schaduw, heel dit stil aanwezige, het zoeken, de frustraties en de pijn, de vreugde en de zorgen alle dagen, hoe kan dit alles heel het leven zijn? Waarom blijft reiken naar en altijd wachten op iets beters? Wanneer is volheid van geluk voor lang? Ik weet het niet. Ik wil soms niet meer al die vragen... maar simpelweg er zomaar…

De dag begint op haar huid. Regen laat natte sporen na. De nacht heeft woorden getekend. Kriskras in rimpelingen gleden droombeelden voorbij. Ze blijven liggen tussen de plooien van de tijd, tussen glooiingen van een ouder wordend lijfelijk landschap. In traagheid wordt de nacht afgeschud balanceert ze tussen wakker wordend daglicht…

Als de wolken zweven mijn gedachten langs pruisisch blauw boven velden en wouden naar landen van fantasie. Over eindeloze zeëen blanke palmenstranden hoge bergen diepe dalen en kusten met ruige rotsen. Ik zie meanderende rivieren die stromen tot een waterval doorkruisen wouden en landerijen en vullen zeëen van kust tot ust. Dit…

wie tilt de dood op draagt haar over de velden van razernij stelt iemand vragen over het gewicht van de dingen kan iemand voorzichtig verscheuren de ramen van het huis geluidloos dichtspijkeren wie draagt de doden zweeft tussen heel en kapot tilt het nieuwe leven op wie danst door vale dagen droomt met broze botten staat de…

wij denken ons vrij, als we dwalen door weer een een uitnodiging te aanvaarden om deze dag te boetseren naar het model dat tot de avond leidt met wat was in de handen voelt de kilheid van de zwaartekracht iets zachter aan, er is strijd in deze achtergebleven tijd waar wonderen weigeren zich te vertonen langzaam trekt ontboezeming een…

Soms loopt alles zo anders dan gehoopt en gepland; geluk komt ongevraagd je dag dan binnen. Laat ons zonder voorbehoud elkander maar beminnen want alles vergaat, alleen de liefde blijft.…

De ingesponnen roes die stilte kan voortbrengen vraagt geen crisismanagement, veeleer flaneerkunst en draagkracht. Stilte is als een onderduikadres waarin de schraapzucht naar profilering met zachte hand wordt ontschorst tot onbewimpelde zelfbespiegeling. Ontkoppeld van zweverigheid en verstrengeld in herbezinning vindt men het onversneden…

Ik ben begonnen Heb ik mezelf overwonnen Want ik kan verliezen Dat kun je ook kiezen Daarom leef ik Van dag tot dag Precies zoals ik wezen mag…

Een eendagsvlieg zat op de spiegel de dag van haar leven te beleven De eerste en laatste als imago Plots viel ze pardoes in de lavabo Toen pas zag ik mezelf…

Ga stap voor stap over smalle balans van mijn woorden en gedachten langs stromen van intuïtie en zekerheid of door het duister van niet weten steeds mijn overtuiging volgend aan mijn principe altijd trouw niet star maar zelfverzekerd voorwaarts door mijn eigen wereld en daar omheen genietend alle dagen van het leven in de bescherming van…

wij sterven ook gewoon bladeren worden weggewaaid vlinders worden weggeregend wij sterven weg stikken in de tijd dood gewoon doodgewoon…

we bewegen hemel en aarde en treden de tijd met gehavend hoofd tegemoet sterk hoewel breekbaar smeken we Kronos niet noch treuren we bij de eeuwig rouwende cypres we leunen tegen een oude boom heffen het glas op de dingen die blijven en op vrede met onze vergankelijkheid…

Agnostisch noemen zoeken Kennis vrijblijvend ontmoeten Mag-ik vrijzinnig zijn Leerstellingen uitgommen De Liefde bezoeken Vrij zijn .......Gods aanschijn…

Wanneer we leven in goede tijden Waarin we gelukkig zijn Is het nauwelijks te vermijden Dat ons plotseling de angst overvalt Gelijk een man zonder ballen En een vrouw zonder kut Geluk kan nooit lang duren Wanneer wij in de spiegel gluren Zonder enig nut…

Het leven van eerste schreeuw tot laatste snik met al zijn fasen door de tijd gedragen mijlpalen markeren school en studie loopbaanjaren liefhebben en kinderen baren ouders ten grave dragen onder de grijze en kale kruinen blijven we jong van geest als een amandelboom ook die bloeit tot diep in de winter.…

Je houdt de bloesems niet tegen, niet de verjaardag van een vriend, niet de dood van een dierbare, je houdt de tranen niet tegen. Je houdt de bloesems niet tegen, niet het vallen van de avond, niet de dag die morgen weer komt, je houdt de lente niet tegen. Je houdt de bloesems niet tegen, niet het baren van nieuw leven, je houdt het leven…

als niemand van me houdt behoud ik tóch mezelf als niemand om me geeft vergeef ik het mezelf als niemand met me meeleeft beleef ik het wel zelf als niemand met me mee feest beest ik met mezelf als niemand mij nog ziet kijk ik juist om me heen als niemand mij wil begrijpen snap ik dat alleen als niemand…

en zo worden zelfs onze lichtste dagen bezwaard met leegte…

Laat mij zoeken, blijven zoeken naar wat ik niet vinden kan. Niet in heel geleerde boeken, niet in verzen zonder tal, enkel in de liefde vinden, kracht in heel dit koud heelal. ‘k Zie alweer de botten komen aan de takken van de bomen.…