3.620 resultaten.
Onbereikbaar blauw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 ik draai
zwaai naar
en aai de golven
dompel in het
witte schuim
dat weg flitst
van de rafelige
kammen die
zich kuivend
verheffen
naar het
onbereikbaar
blauw van
de hemel
terugvallend
hun draai
eindelijk weer
vindend uitlopend
op rul zand
van het strand
waar ronde
schelpen
hun laatste
gebeden
murmelen
tussen
scherplange…
Lichtgevende symbiose
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 ik sprokkelde in
een narrige wind
streepjes licht
tussen herfstig
natte takken
met zwammen
en paddenstoelen
als kameraad
met goede neus
wat wij zochten
was eetbaar en
vochtig met een
schimmelkleur
in de rood met
witte stippengeur
van uiterst gevaarlijk
toch leefde ik nog
samen met bacteriën
die met het bleke
wit als schutkleur…
Explosie en implosie
netgedicht
1.0 met 185 stemmen 46 ik laveerde
op de thermiek
van een warme
weerkaatsende
aarde waarbij
door verschillen
in ondergrond
kleine tornado’s
ontstonden
nauwelijks
zichtbaar
maar in snelle
ontwikkelings-
potentie
redelijk gevaarlijk
als de condities
gelijk blijven
in de bovenlucht
zeker daar
waar houtbouw
vlot construeren
mogelijk maakt
werken explosie…
Even
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 66 Er is
geen droefenis
voor wie
met kinderogen
nu kan kijken.
De witte
bloesems
doen je juichen
om al dat
nieuwe leven.
De hoop
vervuld
en dankbaarheid
voor zoveel moois
al is ’t maar even.…
Geluk
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 86 Daar lag het
voor het oprapen
gedroogd en ongeschonden
bij toeval gevonden
op bladzijde vijftien
zomaar uit het niets
een meeval
niet tussen grazende koeien
na uren op de knieën
omringd door melodieën
van de honingbij
nee hier
gewoon bij mij
het brengt geluk
al eeuwenlang
wat niemand zegt te geloven
maar eenmaal gevonden
dan…
KLEM
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 130 daar loopt hij schrijdend
over het land
van bult naar hoop
controleert hij z’n vallen
in het opgeworpen zand
op zoek naar de dood
het moet blijkbaar gebeuren
en zonder zeuren laat
de vijand van menig boer
ze niets vermoedend knallen
hij heeft nog enkele
vallen te gaan en daarna
moeten ze hun zwartfluwelen
jasjes zonder meer afstaan*…
Maanlichte woorden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Zonnige wijzers
hopen dat u een goede nachtrust genoten heeft.
Dat dromenvangers de nachtmerries op stal zetten zodat
de rust weder keert.
Stille momenten als gebeden
rustig als bomen
Uw geluk mag herstellen
genegen genezen…
[ De storm rukt daken ]
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 De storm rukt daken
weg van zoldergeheimen --
verslindt verledens.…
Als het dauwt
netgedicht
1.7 met 3 stemmen 90 Ochtend schoonheid
dauwdruppels kussen
dorstige blaadjes
Hoe plots verschillende schitteringen
aandacht trekken om mijn lichaam in beroering en
vervoering te brengen zowaar het breekbare-en-kwetsbare geraakt
Waar komen ze allemaal vandaan daar ik hen nog niet eerder heb waargenomen.
Het begint vroeg in de morgen wanneer
deze kleine kostbare…
[ Opzij van wat ooit ]
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 47 Opzij van wat ooit
het erf was, een keukenstoel --
in het hoge gras.…
Als de storm spreekt
netgedicht
1.7 met 3 stemmen 57 Een grauwe lucht
het grijszwart stapelt zich op
in en om me heen
Eerste beelden van wind komen voorbij
Dat hij met lang aanhoudende stoten ook nog eens
regelmatig terugkeert als een strijd die in ongekende hevigheid
woedt en publiekelijk wordt uitgevochten, einde is nog niet helemaal in zicht.
Men heeft hier te maken met verschillende…
Vlinderlicht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 61 vlinderlichte
wervelende klanken
vullen de leegte
een melodieuze melodie
laat de snaren trillen
van het universum
majestueuze muziek zorgt
voor het wijken van de nevelen
stormen liggen rustig
in de armen van de wind
bomen begroeten
hun bloesem
op de lieflijke tonen
van hemelse muziek
een nieuw begin
voor natuur en mens…
Paradijs maart 2020
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 84 Op de kale takken bloeien kwistig
de magnolia's
als romig witte wolken
ook de prunussen staan volop in bloei
's winters bescheiden
nu een explosie van roze bloemen
mijn eigen paradijs
mijn stek onder de linden
kom
dan vieren wij het voorjaar
en vellen de appelboom…
bij titanium daglicht
netgedicht
2.3 met 3 stemmen 68 dan lijkt ‘s ochtends de marmeren hemel op een heengezonden doorzon
is er overal gelijkenis met toekomstige oertijd, stilgevallen in een slot van zilvervlies
bomen zijn kaal maar weten zich spoedig omarmd
het landschap luistert nauw, stemmig onder begeleiding van vogels
de kenner weet welke, de argeloze toehoorder verzet zich nergens tegen…
Terug van weggeweest
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 65 Een zanglijster fluit
vanaf de top van een boom
het vroege voorjaar
Als de dag ontwaakt, zal
menig vogel vrije geluiden produceren
Keer op keer meesterwerken op maat die voortborduren
op de stijl van afgelopen periode aangevuld met enkele nieuwe creaties.
Wonderlijk leven vol klankkleur
waarin hun muziek ook nog eens voortdurend
is doordrenkt…
De juweliers van deze wereld
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 40 De rupsen in een cocon
De vlinders op de bloemen
Met grote voorraden aan 'goud'
Zijn zij de juweliers van de-
ze wereld
Die zonder deze gevleugelden
Ineen zou krimpen tot een zo
Goed als stuifmeelloze bol
Geen odeur, dus geur
Geen kleur…
De wind
netgedicht
4.9 met 176 stemmen 132 heb je wel eens met de wind gesproken
de wind kent je gedachten
en denkt met je mee
heb je wel eens de wind horen zingen
de wind kent je hart
en droomt met je mee
heb je ooit dwars door de wind gelopen
een fluisterzacht briesje of harde vlagen
de wind wandelt altijd met je mee…
Bomen
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 140 Kijk hoe bomen
met hun wortels
stevig in de grond daar staan
maar ze kunnen
nooit en nergens
naar hun vrienden zoeken gaan.
Jij en ik en
lieve mensen
kunnen elkaars hart doen slaan
zo zijn wij ge-
lijk en anders
dan de bomen langs de baan.…
Daar bij die molen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 60 Een molen in rust
een met het polderlandschap
een bewaarde schat
Wanneer tijd is gekomen dat het
prachtige blauw van hemel vermeerdert waar
zon gezelschap krijgt van steeds minder donkere en grauwe
wolken gelijktijdig zorgt een opkomende wind voor aandacht en verstrooiing.
Nog even heerlijk genieten van de
heersende rust en verstilling…
Aan de zoom van de duinen
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 98 voor Olivia
Neen, geef mij de duinen aan zee,
een flinke bries, een lage lucht,
de sfeer van onstuimig, herfstig weer
bij noordwestenwind,
neen, de duinzoom van dit vlakke land
laat mij niet los,
dit overgangsgebied, het is als met de zoom
van een bol opwaaiende vrouwenrok,
een mysterieuze overgang die een ondeugende
droom bevat -…