windgedicht
in zachte gebaren
vochtig langs een koele wang
opgestoven door wat haar
en wild
bespeel de takken
als de dwarreling van oud bewaren
stil verkild
in doosjes van geluk
de snelle vlucht naar toen
gelijk de zilte zoen van ooit
een vlindervleugel wordt heel zacht
omhoog
getild
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...ht.php?fotogedicht=windgedicht
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 8 april 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie