agora
tussen al die ruimte binnen steen
verandert het gezicht van mijn
geborgenheid
de weg is zoek, langs veel
te brede zomen
er is geen pad
dat veilig is
wel is er mijn keel
mijn hart en wijde oren
en een stem die stilte schreeuwt
mijn roep in angst
de ruimte geeuwt
en alle deuren sluiten
... Uit: kleine meicyclus ...
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...ogedicht.php?fotogedicht=agora
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 14 juni 2013
Geplaatst in de categorie: psychologie