Op het blauwe Weerib water wiegen zacht de waterlelies voorzichtig opengevouwen witte kronen rond een gouden hart lieflijke landingsplaats voor eftelingelfjes. Daarnaast de Gele Plomp brutaal verheft de groene knots zich boven water de gele geile bloem toont de wereld trots haar pronte stempel met haar zoete nectar. Slootsloerie.…

Ik zie de paardenbloemen over de velden galopperen het voorjaar loopt in hun kielzog mee Wie zal hun durven of willen keren bij ‘t veranderen van groen gras in goudgele zee? De kou sluipt weg naar het noorden Maakt plaats voor een nieuw jaargetij Zoekt haar heil in andere oorden Het voorjaar staat klaar in de rij De bloem wekt de zomer uit…

Wat heet echt? wat nep? de wereld wil bedrogen worden Het zijn niet alleen 'de witte boorden' die bedriegen Het is jokken halve waarheden, leugens liegen... alsof 't gedrukt staat We zijn 'aan de maat' hoe...... nu terug te keren in Holland, klompenland waar alleen tulpen? de akkers..... achter de duinen kleuren.…

Eenjarige plant met een hart van diep donkerbruin Bekleed met franjes gelijk een fonkelend bladgoud Helderblauwe hemelen rondom zijn bloeiende kruin Als de menselijke geest die vrij is van gedachten Warme winden hebben donkere wolken weggeblazen Diezelfde wolken zullen nooit meer wederkeren Aan de Zonnegod behoort al deze roem Want hij schiep…

Tegen een amechtige garagemuur, tussen vergeelde stengels, uitgeplozen grassen en distels kortom de jaarlijkse tragedie waar mensen met herfstproblemen uiteraard aan voorbijlopen staat daar op een verlaten namiddag zonder ons medeweten het noeste blauw van een korenbloem! Voor onze aftakeling een teken: doof de zomer nooit met…

Zij wuiven mij tegemoet zij geven niets om geel zij geven veel geel Geschut door de wind en gevoed door het water en gezien door mij en veel geel Onverschillig kijken zij mij aan hun daad is gedaan, ik ervaar hun leed Geel en veel geel en de horizon, zij is weg opgelost Is opgegaan in de gele zee…

Begroeten doe ik lente het beetje meer zon Het briesje dat takken met jong groen in beweging brengt De stoel die ik van binnen naar buiten draag om het zachte pastel van bollen beter waar te nemen Het is voor mij .....geen vraag naar het zingen van die ene merel.…

Kijk, naast die kei, die zwarte rots uit de oertijd, ruik, er geurt daar akelei zo geestrijk. Haar blauw bereikt mijn oor als klare klank. 's Morgens staren haar stengels naar de Ossenhoeder die verbleekt. Het klaart op in mijn hart, een serene open plek, door eik en els omzoomd. Geestrijk geuren de klokjes, bij een kei tijdens…

Ik ben op weg dwaal en draal op twijg, op bloem Op weg door blauwe luchten op m'n vleugels: zon Het dwalen en dralen nooit echt moe Voldaan na elk bezoek aan een bloem het zoet te proeven.…

Bermen langs de snelweg kleuren groen en geel, boeren kleuren als de bermen. Waar geel het land kleurt rond een overall wacht de veestapel op stal.…

Boom ben ik, bloem tussen gebouwen besta hier buiten het toerisme, buitengewoon aan de rand bescherm, beschaduw, beziel de bovenstad. Benedictus, toevallige, betrap mij, bezie mijn begenadigde bladerbos! Beter éenmaal doorgrond dan biljoen keer een doorsnee-plant.…

Toen ik het keukenraam opende om een spin uit te laten, het raam weer wilde sluiten, zat haar hoofd ertussen ongegeneerd naar binnen te kijken, niet willen wijken deinsde niet terug, integendeel, leek me persé erin te willen. Bij de voordeur heb ik er nog zo één een lange slungel van een naar voren leunende lavendel.…

Op een zonnige dag in maart zit je ontspannen uit de wind tot je een grassprietje ontwaart dat brutaal tussen de tegels zich als rechthebbende openbaart Die tegels heb ik vorig jaar vast aaneen gelegd juist om te voorkomen dat onkruid zich daar hecht Eén rukje, maar het haartje blijft Nu houdt het sprietje voeling en groeit tot m’n…

Ik pakte mijn fiets uit de schuur keek terloops naar de grond iets schreeuwde luid als met wit open mond paars randje, oranje de tong 'wij zijn hier weer en kijken je aan zijn door de donkere winter gegaan wij zijn de stralende sterren in zwarte aarde, tussen beschut droog en dor blad, nu zijn we sterk en onze bruine beschermheren…

Hoge appelbloesems wiegen losjes in wijde bolle kruinen waaronder kleine krentenbomen luchtig ademen uit hun stil vlammend wit de grote gaard vol zuchtjes is een kluwen flamingo's die op wil vliegen maar steeds laag boven de grond door zich heen blijft zweven blije verwondering geeft met opwekkende vragen en antwoord naar ieders zin.…

Traag daalt een bij op een struik bloemen. Vast en zeker, ongehinderd, louter zachtjes zoemen. Behoedzaam en trefzeker wordt zoet vocht ingenomen. Een ontzielde bloem blijft over, het is haar overkomen. Op naar het volgende wonder gesteund door welriekende geuren. In het schijnsel van de zon blijft het insect speuren. Zichtbaar…

Zij behoren aan de herfst en grote vazen met takken eikenblad die ogen trekken mijn tuin sterft reeds af accepteert geen chrysanten behalve dan de afvalbak als ook zij gestorven zijn…

De klimop klautert, klimt zo graag, zo veel wil ze omhoog ze loutert mijn luie deel, ze spoort me met haar kracht aan in te grijpen, haar te begrijpen want hoewel ik haar telkens snoei, aan haar nieuwe scheuten trek uit angst dat ze mijn bomen, struiken bedekt en wurgt, trekt zij 't zich niet aan, laat mij begaan en wortelt, klimt onbedaard…

ze is in volle bloei van knop tot wasdom blad na blad opent zich tot het hart zich toont donker tot lichtroze pronkt zij haar barok totdat zij gaat verwelken in een sierlijk sterven op tafel vormt zich een krans afscheid van haar schoonheid…

In de supermarkt stond je met je soortgenoten de koude grond zo op te fleuren dat ik wel stil naar je kijken moest. Bijna de donkerpaarse tulpen naast je, afgeprijsd, gekocht, hun droge kopjes hingen net teveel. Twee dagen later was jij afgeprijsd, je violet nog steeds zo fel, jouw knopjes klein en teer hingen nu gebogen neer. ‘k Nam…