Een stem die uit de gewelven van een oranje morgen zonnestralen laat uitwaaieren als vertrekkende zwanen uit het blauwe meer. De avond opent zich met kruimels maanlicht sterren als kastanjes vallend uit alle bogen van de horizon. Het vuur laat zich niet vangen de nacht rust in haar handen lilalinten strijken door de nacht een onzichtbare…

Een vogel slaat zijn vleugels uit Laat zich dragen op de handen van de wind Het enige van waarde is dat hij zijn vrijheid vindt De stilte kunnen horen Zacht dansen met het leven Heelt verdriet en pijn Laat vergeten en vergeven Niets meer willen Alleen maar zijn Zoals de vogel op de wind Waarom moet een mens vaak eerst hard vallen…

Hij probeert de bloedzuigers op een dwaalspoor te brengen geruchten over zijn leven doen er eigenlijk niets toe hij ademt zilveren sprookjes in de achtertuin van zijn geweten roostert er koperen visjes en knoopt zijn veters stevig hier moet ergens het kikkerpad zijn in naakt gevulde droomwindkussen hervindt hij zijn verhaal, tot morgen…

Je kijkt me aan met een mistroostige blik, in ademnood lijkt het of ik stik,de dorst gelest uit gelijke vaten, dreig ik te verzinken. Je hand om mijn denkbeeldige keel, ons doel niet overeenkomstig is, ik niet van gelijke wijn wil drinken, je ideeën niet deel. Toch,mag je die worsteling niet vrezen, niet bedroefd zijn om de pijn,…

Mocht ik me ongelukkig uitdrukken vergeef me, ik ben een oude toon ik heb het al die tijd geheim gehouden maar ik rook de herfst in Amsterdam en het rilde in mijn dorstig lijf als een bondgenoot, een mooier lichaam mocht ik iets verkeerds zeggen vergeef me, ik heb een lage toon ik wil geen geheimen meer verbergen want ik ruik de herfst in…

Je naam viel in een toevallig gesprek onder vrienden en bekenden Men lachte om je vergeefse daden jezelf te zijn onbegrepen boos op een wereld die je niet begreep een vuilnisbelt van weggegooide dromen Ik herinnerde me je nog, vol vuur bereid om alles op te lossen maar zelfs ik niet voldoende was om je te laten blijven…

De stad vol tekens, de vogels die een spoor trekken boven het Malieveld of de blik van die fietser op het Voorhout. De haringkar en wat iemand daar zegt. Je bent weer terug in deze speurtocht vol betekenis in een spel van het ene woord en het andere, waarin de mensen weer rijmen in een doorlopend gedicht.…

Mijn naam wordt nooit genoemd wanneer de wortels worden gesnoeid en ik ontdaan mij verschans achter de bladeren van mijn schizofrenie Twee gezichten hand in hand het sterven als een mokerslag dichtbij, noem mij de snelheid van het uur als ik voorbijraas en me verkijk op de dichtheid van de muur Dwaas maar onafhankelijk behang ik huiden…

Wat valt er nog te zeggen als de angst spreekt en poppen plagen dansen uit Pandora's doos die dreigt wanneer de kunstenaar steeds naar de grond neigt omdat de duivel in zijn nek het laatste oordeel hijgt Wat valt er nog te zeggen als het licht breekt en zwartgevlekte inkt met vegen hemelrecht verkrijgt omdat het vrije woord zich met…

Jij en ik en de wind om ons hoofd om ons heen met ogen dicht lijkt de wereld nog veel kleiner verder weg alleen jij en ik en de wind om ons heen heel ver weg van de rest van de wereld…

ik denk dat ik niet meer geloof denk ik geloof ik het rechte pad blijkt krom, als een hoepel ik ben van god los en het voelt als een bevrijding…

Uit je hand valt de macht die je had op stenen die je niet kon tillen sappig gras ertussenin we kijken ernaar vol verbazing onder modder liggen varkens begraven regenboogcirkels van hoop het zwart wordt geschild een zacht briesje geurige lentewind waait over de rimpelige oceaan richting woestijn…

met open dak rijden wij op de kust af met open geest nemen wij de tijd op in ons bewustzijn ons bestaan is op een hoogtepunt iedereen is nog onwetend sommigen weten al wat de kleuren betekenen kunnen berekenen de cijfers van leven daar de kust jij kust me gekko de zee ons origineel stekkie een plek van rust en bewust bestaan de drang op…

weemoed kleurt de lucht grauw grijs snijdt littekens in mijn ziel maar hoog boven winden spreidt meeuw haar vleugels hoger steeds hoger draagt zij de pijn ver boven ruimte en tijd geen stilte geen lawaai niets is alles - alles is niets haar klagelijk gehuil verdwijnt in nevelen op vleugels gedragen offert zij zich aan de zon terwijl tussen…

tranen breken mij open onder de bladertooi aan het ruige klif. op een Scandinavisch scheer verkorrelt het bittere water eenzaam in een vliet, verkrampte lucht bokst tegen het licht en ligt erna zalig te wezen. ik ben het die geluk proeft en het helder weer meebrengt als lachende kinderogen. donker abrikozenhuid is het palmares…

Ik laat me vallen In vol ornaat De muren versnellen Mijn adem stokt Een mislukte lach Mijn tanden ontbloot De druk in mijn brein De pijn die bevrijdt Het staat vast Verplichtingen zijn weg Mijn gedachte gegeven Ben verlost En niemand die het weet…

verankerd in gevederd bestaan, dat waren ze, de kraai-achtigen, de gevleugelde zwarte ratten, ze pikten niets en alles alles was voor niets, de parkiet introduceerde zichzelf weggevlogen uit gevangenschap met een groene boodschap ka, kraai, ekster, raaf en roek en ook de vlaamse gaai betreuren deze bio-overval zo groen hadden ze het nog…

dit is een klein gedicht het heeft geen gewicht het is zelfs niet geschreven getikt vond het zijn weg misschien moet het er ingewreven woorden, want ik zeg er hoeft niets voor te staan…

Als ik weg ga uit dit leven, liefste dan leg ik mijn hand in die van jou Je moet nu weten dat ik alleen dan me kan overgeven aan het onvoorspelbare Op weg naar de eeuwigheid zal ik zo zeker weten dat wij van elkaar geleerd hebben met overgave lief te hebben…

de balans tussen dromen en leven is soms voor even wazig en zelfs onbepaald zou de last van contemplatie ook wegen op een simpel wezen? Zijn de rede en reflectie middelen tot overleven? Nemen zij ons bij de hand? Is afstomping soms een zegen? Voor ons strijdende geweten we kunnen er soms niet meer tegen we vallen van ons evenwicht…