1051 resultaten.
Goede Vrijdag
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 337 Verlatenheid en duisternis
oeverloos lijden
toen en nu;
liefde niet begrepen,
licht niet gedoogd,
God, wees ons, zondaars,
genadig…
Pasen 2006
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 610 Dit einde is het einde niet
al is het graf verzegeld.
Vrouwen zijn op weg met balsem
en geur van voorjaarsbloemen.
Een tuinman, bezig aan de heg
groet onverwacht, en weet een naam te noemen.
De steen al weggerold, de engelen gezeten.
Wie had dit uit geloof geweten
of zijn het beelden uit een droom?
Reeds bloeit de levensboom
en welt het…
Stil staat de magnolia
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 418 Stil staat de magnolia
te wachten
tot er wat zonnestralen
trachten
door de wolken heen te breken
en kleur en licht
doen bloeien.
Stil staat de magnolia
te dromen
tot er wat lieve mensen
komen,
die door hun glimlach lente worden
en vrede en hoop
doen bloeien.…
Een ongeziene glimlach
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 417 Wat loopt er volk in al die straten
op deze mooie zomerdag;
elk heeft zijn wensen en zijn woorden,
ziet hier of daar iets wat hem trekt,
wat hem belooft geluk te brengen,
vervulling van een stille nood...
Maar wie goed rondkijkt ziet ook dingen
die nergens zijn te koop:
een kleine glimlach, blij begroeten,
een kind dat juicht om even niets,…
Mannen-eer
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 781 Wat is dat met dat drijfzand
en dat beknibbelen?
Zijn dat de hoge heren die zo graag
de eerste plaats bezetten,
en daardoor zelfs niet meer
op wat fatsoen gaan letten?
Ik snap de humor wel
maar voel de pijn ook steken;
de een wil voor de ander niet
in sterrenglans verbleken...
Ach lieve heren, welk belang
heeft toch die eer voor even,
Je…
Een warme avond
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 298 Een warme avond en weer wordt alles stil:
de stemmen en de drukte,
het wachten en het heimwee,
de jacht en heel veel dwaas vertoon.
De sterren gaan verschijnen
en plots het weten ook
hoe alles heel vergankelijk is,
hoe eigenlijk heel weinig
er echt toe doet;
alleen de liefde, het vergeven,
want heel gauw komt ook hier en nu
het afscheid dat…
Niet genoeg
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 403 Ik kan er niet genoeg van krijgen:
de geur van de linde,
het rood van de papavers,
het groen van de velden,
het rijpen van oogst...
Alles is teken van een groot geheim,
iets achter en over de dingen
dat telkens weer juichen doet
en dieper zoeken
naar de bron en de bestemming;
dat doet vergeven en hunkeren,
dromen en beminnen;
dat leven doet…
Je zou voor minder...
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 528 Voor minder zou je zuchten
in deze hitte,
maar ook dàt gaat voorbij;
straks komt een malse regenbui
en dans ik in de wei!…
Problemen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 442 Ze zijn daar weer ineens: problemen!
Je weet je nergens meer
en niets kan je nog raken
want enkel dàt trekt alles aan
en doet je adem bijna stoppen.
Maar wacht, er komt ook weer wat licht
van mensen die echt willen helpen;
dus sla niet zomaar deuren dicht,
en laat je niet eronderdoor gaan.
Vertrouw, 't is alles wat nu moet
en durf ook…
Zo ver van huis
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.482 Zo ver van huis, een andere wereld
met vreemde mensen, toch vertrouwd.
Ze wenen wel dezelfde tranen
en worden hier ook graag vertrouwd...
Er is de hete lucht, het dromen
van altijd weer een ander licht,
de stilte soms tussen de woorden,
de klanken van een nieuw gedicht,
maar ook het zoeken naar de namen
van ander fruit, van zoveel vreemds,…
Geworpen in een zee
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 680 Geworpen in een zee van geuren,
van licht dat anders is dan thuis,
van vreemde namen, klanken, kleuren,
van andere woorden,... straks naar huis.
Wat heb ik heimwee naar `t vertrouwde,
naar koele lucht en zomerblauw,
maar zal ook daar de zon zo branden
dat ik er echt niet meer van hou?
Laat me nu hier nog maar genieten,
nog even dan, en…
Geen woorden zijn te vinden
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 677 Geen woorden zijn te vinden,
geen adem die verlicht,
het is alleen maar dulden
tot het weer koeler wordt
en tot er regen valt die alles schoon spoelt
en die de mensen doet herleven.
Wie kan er nu nog helder denken
wie woorden vinden licht en speels?
In kelders en in kerken
kan je nog schuilen voor die zon;
maar toch moet je lachen en dromen…
Gladde kiezelstenen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 324 Gladde kiezelstenen
die glinsteren onder het licht van de maan,
die koelte verhalen
en het water doen glimlachen
als in de dagen van de schepping
toen alles nog fris en nieuw was;
gladde kiezelstenen
die verhalen vertellen
van langzaam geslepen worden,
gepolijst
door eeuwen traagheid
en stilte.…
Heel gek is dit
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 317 Heel gek is dit:
ik kan alleen nog lachen
en hopen dat het anders wordt:
de druk van het weer,
zo heet, zo heet...
het werk dat niet opschiet:
altijd weer fouten...
het willen elders zijn,
maar hier moeten blijven
en moeten werken en lachen.…
Nog eens een sonnet
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 239 Zo graag zou ik een helder vers nu schrijven,
met woorden puur zoals een bergkristal,
maar daarvoor zou mijn hart best heel jong blijven
en niet te vroeg gaan meedoen aan verval.
Dat vers zou moeten zingen in de morgen,
door niets zich laten storen in zijn vlucht;
maar ja, volwassenen zijn vol van zorgen
en zien vaak niet het blauwe van de…
Een windje zacht als neveldruppels
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 406 Een windje zacht als neveldruppels,
een beetje late zonneschijn,
niet meer zo wild en onuitstaanbaar
maar teer als 't liedje van een kind;
zo kan ook deze avond worden
na al het drukke en de last
van loden hitte, zwoegen, zweten,
een blij voorvoelen van de nacht
die koelte brengt en even vrede
al is het oorlog in Beiroet
en gaan vannacht…
Adem ten leven, vuur en licht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 381 Adem ten leven, vuur en licht,
liefde, vertrouwen, Aangezicht,
hoop op een toekomst, zachte bries,
fluisterend spreken, teder gebaar,
stem die ons thuisbrengt, woorden waar,
licht in de morgen, avondrood,
weg naar het leven, door de dood,
vriendelijk teken, golvend visioen,
nooit echt te grijpen, hier te doen.…
Regenboog
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 374 Hoe kan iets er zijn
eer het er is?
Hoe kan iets eindigen
eer het begint?
Hoe kan een roos geuren
zonder de zon?
Hoe kan het licht breken
eer de dag begon?
Regendruppels
kleuren de dag,
de roos en de zon,
het einde en het begin;
tekens van hoop,
groene olijftak
na de gloeiende hitte.…
Omgekeerd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 318 Na de gloeiende hitte
een groene olijftak,
teken van hoop;
het begin en het einde:
de zon en de roos
kleuren de dag,
regendruppels...
Hoe kan het licht breken
eer de dag begon?
Hoe kan de roos geuren
zonder de zon?
Hoe kan iets eindigen
eer het begint?
Hoe kan iets er zijn
eer het er is?…
Bij de plotse dood van Frans (mijn neef)
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.613 Verbijsterd laat je ons achter;
zo jong was je nog, zo krachtig,
zo boordevol energie en plannen,
maar de tijd staat stil
en wij begrijpen het niet;
kunnen zelfs niet meer denken.
Er is enkel de leegte, het duister,
het staren in de verte.
Wie spreekt over zin en betekenis,
wie voelt wat niet kan gevoeld worden?
De aarde draait door
en mensen…
Wat is dit vreemde leven toch?
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 293 Wat is dit vreemde leven toch:
onstuimig als de zomerzon
of leeggehaald als de bomen
in de herfst?
Alleen het essentiële is er nog:
het ademen, het kijken,
de liefde.…
Kluis Brugge 31/05/2006
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 551 Het komt niet slechts
op de prestatie aan,
maar op de stilte, het luisteren,
het vinden van de weg
die dwars door alles gaat
en die verbindt met allen;
de eenheid diep verborgen
die trilt doorheen het vele,
die hoopvol stemt en leidt
naar nieuw verstaan en morgen.…
Kapel Mercy-center Madison (U.S.A.)
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 422 Zaal vol stilte
maar voelbare aanwezigheid
waar de zee ruist
en de golven breken
en waar het brood
als sprekend teken
de band is die alles vereent.
Vogelenzang en eeuwig water,
altijd weer ebbe en vloed
maar diep besef van de Ene
die allen in allen begroet.
Hartslag die duurt
maar rustig wordt als het water
golvend en kabbelend
slechts…
Luchthaven J.F.Kennedy, New York, 14 juni 2006
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 509 Zoals overal in luchthavens:
mensen van allerlei kleuren en geuren
lezend, etend, wachtend.
Gezellig of droevig,
pratend, zwijgend, wachtend...
Big business, maar ook
kleine tederheden,
woorden verloren in de drukte,
herkenning en vreugde,
mededogen, ook hier.
Wachten op de weg naar huis,
opnieuw naar huis,
Upekka (1) betrachtend,
wachtend…
Een mosterdzaad
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 663 Het kleinste aller zaden,
zo zegt ons toch de Heer
kan groeien tot een grote boom
die schaduw geeft en woonst;
zo is soms ook ons klein geloof,
het is haast niet te zien
maar met geduld en veel heel veel moed
kan ooit het wonder komen:
de zon schijnt door de bomen!
Een kind begrijpt dit alles wel,
maar ik en wij, die zo verstandig
zo heel…
Stilte
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 352 Stilte draagt en stilte vraagt,
brengt je bij de ander;
stilte breekt de dadendrang,
weeft een kleed van tederheid,
vult een vreugdebeker;
stilte dekt de dagen toe,
doet de wolken zingen;
stilte wil ook jou
met warmte zacht omringen.…
Ik ken ze niet
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 333 Ik ken ze niet, de wegen in
het labyrinth van mijn verlangen,
hoe soms mijn diepste wensen
aan iets kleins gaan hangen
en hoe het diepe leed me
niet meer raakt...
Wie ben ik dan?
Ben ik de zoeker die zichzelf verzaakt?
Ben ik dat kleine kind dat dwalen moet?
Ben ik die jonge vrouw die waakt?
Ben ik verloren in dit koud heelal?
Ik ken ze niet…
Wat zoek je hier?
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 285 Wat zoek je hier;
een stem, een ziel,
een woord van troost?
Wat zoek je hier; herkenningstekens?
Of enkel maar wat fijn plezier?
Wat zoek je hier?
Ik weet het niet,
maar vind een mens net zoals jij,
met weemoed en met vragen,
met zingen en met klagen...
met soms een klein begin
van iets te durven wagen...…
Dromen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 543 Voeten lopen in schoenen van rood leer,
maar vind ik mijn kindervoeten weer?
Ik weet me verloren in dit beeld van gisteren
en durf niet verder denken dan dit nu...
Wie kent mij echt, durft mij vertellen
wat ik weet en toch niet helder krijg?
Een boterkoek, een paardenvijg,
een speelgoedtram, een broodtrommel,
een hemel vol van mist
en niet-gedroogde…
Fientje
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.435 Dag Fien, je bent nu thuisgekomen
na deze allerlaatste reis;
zo graag vertelde je van vroeger
van hoe het was en wat de mensen deden;
je maakt nu zelf al deel uit
van heel dit groot verleden
en lacht om heel veel dwaas vertoon...
Wij snappen niet hoe ginder ver de dingen lopen
of wat er echt gebeurt met hen die gaan,
maar weet, je naam blijft…