136 resultaten.
Knipoogje
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 360 Netjes passend in de glaasjes
van mijn leesbril,
vangt ze mijn blik.
Een knipoogje ontgaat me niet.
Zij huppelt dartel
door deze woorden en schaaft
letters tot woordenschat.
Barrages worden gebroken
maar nooit mijn hart en
na omhelzing ontdekken we
het woordje 'loslaten'
in het woordenboek.
We scheuren oude bladzijden,…
Influenza
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 198 Linker neusgat dicht,
oor vol fluitgeluid
en op mijn hoofd hamert
een kingsize heikraan
wijl ijzervijlsel mijn keel schuurt.
Het brood is op, en de honing,
en er is nog één aspirientje.
Als ik stil blijf liggen,
voel ik amper
de nachtelijke kuitkramp
en elke wervel in mijn rug
creëert torturen die blijven duren.
Maar het brood is op,…
Fabelachtig
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 291 de speelman zit nog op het dak
hij knipt de maan mooi middendoor
het blauwe licht zal blijven
de trouwerij gaat door
buurmans kater zit naast zijn staart
hij vraagt de bruid opnieuw ten dans
en na het liedje Yesterday
mauwt zijn hart in diepe smart:
nooit waren ooit die goeie Beatles
in ons lieve vaderland
de speelman klaart aldra…
Tuintalig
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 500 hoe oud mijn tuin wel was
in zijn fraaiste kleuren
leert hij taalwoorden:
sapstroom - buikrivier -
seizoensgebonden honger
hij droomt van zon
en maan en sterren
van eenzelfde makelij zegt hij
zoals een mens ooit amoebe
zo werd ik net als jij
met een durende kracht
om de kleur te bewaren
het hout te behouden
als een toegewijde…
Klaarheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 482 het is de ochtend die na lange
nachtelijke uren klaarheid brengt
het dorp en het land weer mooier maakt
de vrijheid schenkt waardoor
een heerlijk hogelijk geluk
het zijn de laatste sprokkels jeugd
ze leven in mijn hoofd
ze jagen door de dagen
en mijn bloed kent nog geen pijn
er is de eerste koffie en het honingbrood
de wijze raad van Spinvis…
Wintergras
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 154 ze raken nooit uitgeteld
stilte wil een hoofdrol
in een huis dat blijft verhalen
een draaiboek dat niet liegt
ik heb het leven nu geleerd
ik zal het water blijven dragen
tot de avond binnenkruipt
morgen zullen er branden zijn
ik wil het wintergras zien groeien
ik zal ontsnappen aan de tijd
het moet me lukken om
de snaren van een harp te tellen…
Ironia
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 155 uit regenbogen spaar ik kleuren
om zwarte gaten te verlossen
uit hun donkerte
het blijft een dingetje
op mijn bucketlist
met snaartheorieën
hemelse klanken componeren
zou een waardige tweede zijn
muziek als zoete bekoring
donzig neerdalen op aarde
wordt een moeilijke oefening
hier moet ik de wind verzwijgen
en alles wat op mijn ziel…
Zuiver wit
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 177 De wereld slechts
in schamele uren
getooid in zuiver wit.
Maagdelijk nog,
blind door schoonheid,
en eindeloos stil.
Onder zoete balsem
zijn beelden
dichtgesneeuwd. Enkel
een streelzachte adem
geeft de zekerheid
dat jij er nog bent.…
Verbroken
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 223 in mijn Hof van Eden
flirten met het licht
van Haagse Schoolschilders.
en de nobele nimf Eva
vereert mijn adamsappel
en slikken wordt moeilijk
en praten lukt niet meer
en ik verlies alle puntjes
op alle i'tjes, maar
vind er twee terug
om te plaatsen op de 'ij'
van het woordje 'paradijs'
waar Eva en ik zijn aanbeland.
en het…
Schaduwloper
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 253 een gedicht waar vleugels
en schaduwen elkaar
verknijpen in poëtiek
ik wil het niet
maar ik hoor en zie
ganzen in een lucht vol vleugelslag
schaduwschuivend over het land
meer dan ooit
overboord het rotsvaste van
zachte zandkorrels op geopende hand
een wervelwind blaast
en neemt ze mee
zoals tijd het leven neemt
of geeft aan…
Mijmering
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 541 de tijd legt vingers op de dagen
hij lijst mijn jaren op
hij wordt mijn liefste vijand
ik toets naar toekomst
van vroeger wil ik zingen
maar dansen kan ik niet
mijn kinderen mogen namen dragen
door open ramen waaien ze
naar verre hemelstreken
zij zullen leven godzijdank
het witte doek valt
ik schilder lucht en landschap
(schilderen…
Vriend van mij
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 702 Hoog in jaren
zit hij daar,
in gedachten ver,
mijlenver verwijderd
van de ratrace,
toch ons aller lot.
Kind noch kraai
beroert hem
en de klank
in zijn donkere stem
is lijzig, gebaren
overbodig.
Oude ogen vragen
om droom en hoop.
Met een schouderklopje
en een Koninckske van ’t vat
maak ik hem
tot vriend van mij.…
Missen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 275 planeten blijven blind, verkruimelen tot niets
er is de vrees voor zwarte gaten
nooit zie ik de achterkant van de maan
nu dit huis te groot is voor zo weinig woorden
onvermoede geesten de dagen verlammen
de klok stilstaat, de scheurkalender onaangeroerd
weet ik dat jij de sterren niet meer tellen zult
omdat ook sterren sterven, omdat jij…
Botox
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 203 Het verkleumde lopen
door historische koude.
Handschoenen weer
thuis gelaten. Vergeten
staat wel degelijk
in mijn woordenboek.
En ik denk aan jou.
Hoe jij leeft onder
mijn oude, warme
huid. Kou verdwijnt en
ik word tien jaar jonger.
Zolang jij bij me bent,
mijn lief,
hoef ik niet aan de Botox.…
Alles wit
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 229 het sneeuwt
op mijn hart
en in mijn ziel,
het legt er stilte neer,
zalig zacht en niet meer denken
worden kleuren wit
en wit is altijd schoon
zei moeder
op haar laatste
rustbed.…
Land van Loon
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 521 Noblesse oblige, zegt ze
in haar Land van Loon.
Ze adelt mijn lijf en mijn leven
en zingt een lied
van koketterie en handje zwaai.
Zij kan mijn dromen lezen.
Het lustige land
van vijftig tinten groen
gehoorzaamt
aan haar lichte tred,
aan de gratie
om haar ruisende rokken.
In huizen en kastelen
van ooit, van ergens
toen tijd nog…
In mijn tuin
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 209 een pimpelmeisje
met twee grootborstjes samen
in vogeltjesdans…
Verre verten
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 318 landschap Bruegelt naar winter
naar het spel van verre verten,
haasje-over
voorbij de horizon en terug.
verloren wegen glooien. ze plooien
naar paarse stilte tot ze dwalen.
en kijk, ginds, in het laatste huis
de ongeschonden winterochtend,
de geur van spek en koffie.
daar trekt de kachel aan het langste eind,
daar soezel ik de dagen…
Mijn Grootje en de Grooten Oorlog
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 406 zij was het korenblonde meisje
met sproeten als een sterrennacht
op klompen langs het smalle pad
de lange weg naar het oude dorp
de hemel kraakt, de stilte kruipt
Duitse ulanen op hoge paarden
als moe geplaagde horzels
in hun Grooten Oorlog, slaan de avond blauw,
het volk huilt, het dorp brandt, de onschuld
sterft, de nacht likt het zwartgeblakerde…
Moeder
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 595 in dat te late licht
je ogen haast onzichtbaar
verliet je een wereld
zoals een eindig verhaal
rustte op je handen
op je lippen woorden stierven
zo zal ik het verweesde kind zijn
dat dagen noch jaren telt
uit jouw mond mag ik spreken
van toen en later
in ontastbare tijden
zal ik bij je zijn
zal ik voor altijd…
Op zoek
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 294 nu komt verzoening
in deze na-nacht
heersen over schuld
en onschuld
zoals oude geesten
van duizend jaar
zal ik zwijgen en liggen
als de aangebeten hond
de bezworen zoektocht
naar rust en vrede
langer dan leven
mag ik leven
langer en liever dan lief…
Aan de Dombrug
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 108 hier mag ik blijven
aan de Dombrug over de Zwarte Nete
de kleine beek van oost naar west
het zicht op weelderig grasland
waar Canadese ganzen langzaam grazen
en winnen van het trage vee
om dit lieve laagland
om de schoonheid en de troost
om de hoge hemel blauw naast witte wolken
om nooit vreemde handen aan dit kwetsbare
om de angst…
'40-'45
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 167 het dreigen van wolken
de grom van het dier
de Duitsers kwamen
als een beest uit een kooi
ze zongen zo mooi
ze rolden hun oorlog
over dorpen en dijken
waar kinderen speelden
klein en dun
luisterend naar de stap
van lederen laarzen
met hun donkere ogen
hun donkere haren
ze zullen niet spreken
ze kenden geen namen
en de dagen…
Claustrofobia
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 377 op de bühne een schimmendans
voorbij verloren deuren
als in harde klanken om adem
om lucht om leven
een zwarte oorlog woedt
ik wil niet maar ik moet
een beetje sterven
tussen allen in het donker
bidden om wat licht…
Terugblik
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 434 en nu in deze dagen de zon
hoog aan de koude hemel staat
blikt een man in de spiegel
in de ogen van een jongen
in houtje-touwtje jas
een zachte wereldredder
een lange-afstandzwijger
hij was zo graag de held
met statements geweest
het mannetje van de wereld
maar toen begon het leven…
Avond
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 154 weer valt de avond
plichtsgetrouw raap ik hem op
ik kan niet zonder…
Wordt niet vervolgd
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 173 in een suikerspin
vond ik als vlieg met vliegangst
een beetje redding…
In triomf
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 162 als een koud harnas
spant de winter
om mijn schouders
ik ben het huiveren moe
in mijn hoofd laat ik hem sterven
een zachte witte dood of zo
op tv in de woonkamer
een meisje van honing
een meisje van glas
Pommelien T.
overschouwt haar angsten
als zeepbellen zullen ze breken
jeugd en schoonheid in triomf
illusies zijn belangrijk…
Ooit
netgedicht
3.0 met 47 stemmen 195 Knijpkat, tochthond, echt?
Huisdier gevraagd aan de Sint.…
Dichter bij jou
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 359 de dagen dat ik jonger word
en mijn verlangen ouder,
dat ijsheiligen verdwijnen,
een langzame zon mijn terras vertedert,
een lijster mijn tuin vol zomer zingt,
een blauwe lucht op het groene land ligt,
mijn lome lijf weer zwichten zal
voor een nonchalante ligstoel
in markieslinnenlijntjesstof
én schoonheid liefde wordt,
die dagen…