114 resultaten.
Over de dood gesproken
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 339 De vleugels van vader
zijn gestorven in teugels
van handarbeid, huisvlijt
moeders zwarte garen
stug, in winters leeg behangen
bond schaatsen
onder onze kleuterschool
toen praten nog niet kon
is mijn broertje jong gestorven
hij was niet van mijn ouders
maar kwam uit de boerenkool.…
Pacifist
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 93 Wat gebeurt er
met het woordgeluid
wanneer kanonnen bulderen
en stromend bloed
de nacht inluidt
voor doden en gewonden
waar is de stem
die vrede liegt
terwijl geweervuur
steeds meer harten grieft
mensen niets meer vragen
dan doden-loze dagen
is er geen zin
geen woord of taal
die einde maakt
aan dit verhaal
van wreken
en verdelgen…
Pacifist
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 172 Wat gebeurt er
met het woordgeluid
wanneer kanonnen bulderen
en stromend bloed
de nacht inluidt
voor doden en gewonden
waar is de stem
die vrede liegt
terwijl geweervuur
steeds meer harten grieft
mensen niets meer vragen
dan doden-loze dagen
is er geen zin
geen woord of taal
die einde maakt
aan dit verhaal
van wreken
en verdelgen…
Poes
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 85 Er loopt een poes door mijn stilte
het is een kleurrijke poes
vol met heimwee droomgeluiden
ze komt op mijn schoot zitten
om de stilte te omhelzen.…
Raven en zwanen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 184 Jouw stem nadert de betekenis
van zwarte vogels boven het veen
tijdens de herfstnacht
en ik verzamel de kornuiten
als zangvogels van tegenspoed
in een obstinate droom
hoe ze jouw graf hebben verlaten
met het geluid van dode boeken
ontmoedigd op weg naar de zon
in hun duistervlucht over de meren
waar zwanen dromen over dronkenschap
en…
Ravenspel
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 560 Er was iets ouderwets in mijn jeugd
ik deugde niet voor zwarte raven
ze loerden altijd naar mijn ogen
er zaten er twee, goedgebekt
op de grijze nok van een schuur
ze leken tegen elkaar te praten
in een gesprek over mijn ouders
sloeg mijn vader haringen
aan gort
bij het graanveld
waar de tent waarin we woonden
wind verdroeg
liet mijn…
Regennacht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 160 Het is bijna alsof je de zomerse zon
achter de horizon hoorde dalen
nu je met de blauwe verf
van jouw stille liefde
jouw geweten kleurt
om te overleven
onder het maanlicht
van de nacht
ben jij de mens
die jij voor ogen ziet
en ook de druppels
van de nachtelijke regen
blijven dalen in jouw gehoor
door het vertrouwde
van de regennacht…
Regennacht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 75 Het is bijna alsof je de arme winterzon
achter de horizon hoorde dalen
de wind alles weggeblazen
herinneringen verdwenen
nu je met de donkerblauwe verf
getuige van jouw stille liefde
de ernst van jouw geweten kleurt.
Om te overleven
onder het maanlicht
van de duisternacht
ben jij de eenzame mens
die jij voor ogen ziet.
En ook de…
Rimpelwoud
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 102 We beklimmen samen
in een droombestaan
dode bomen
geworteld
in een oneindig bos
waar klatergoud lokt
voor de verloren kinderen
je laat mijn hand niet los
peutert handig uit jouw neus
roept wat vlinders om versterking
en in het bij je zijn klinkt een lied
over hoe jij jezelf bent gebleven
onder het maanlicht
van de nacht
ben jij…
Rouwkaart van mijn vader
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 200 Op de rouwkaart van mijn vader
stond een gedicht geschreven
niet door mij, vermoedelijk door mijn zus
ze heeft een andere vader
ik vond het een flauw gedicht
mijn vader is nu al lange tijd dood
maar ik mis hem niet
want hij was nooit een vader voor mij
hij was de vader van zijn andere kinderen
en daar hoorde ik niet bij
ik werd door een…
Schaduw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 137 Is het eenzame onzekerheid
van een boom in de regen
van de vroege ochtend
tijdens een winter
die aarzelt in stilte
nu adem valt
in zwijgend verlangen
met niemand
die de droom opraapt
is het de schaduw van de nacht
die me terugroept naar jou.…
Schildering
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 152 Je was even in het waarom
nadenkend op schilderspapier
waren schimmen mensenzielen
kwamen streken in vorm
alsof de horizon weer hoopvol was
met zijn bomenrijen aan de einder
bij iedere golf een riviertje verf
en onder de zon een beekje.…
Schizofrene zwaan
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.024 Ik koester geen romantische gevoelens
tegenover het bestaan van de zwaan
het zwanenmeer was in mijn jeugd
spiegelmeer van angst en doodsverlangen
mijn vader was een schizofrene zigeuner
die langs de oevers liep om verzameld hout
mijn moeder continu in perkament
blies kleine veertjes van zijn schaduw
er vielen soms dauwdruppels
van mijn…
Schoon
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 262 De waarheid bij nacht
heeft hier niet veel om het lijf
nu je naast mij ligt
blijf je voortaan onzichtbaar
licht in tijdsverblijf
schoon in jouw vergankelijkheid
neem ik ontvangst van jouw muze
met kleine gebaren omring ik
de liederlijke lethargie
van jouw ontheemde bestaan
iets in de intensiteit
heeft een vacuüm doen ontstaan
terwijl…
Schuilplek
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 97 Er ontwaakt een droomwereld in mijn werkelijkheid
alsof ik weer dat stoute jongetje ben geworden
in een boom geklommen om de horizon te zien
van verre landen, adembenemende vrouwen
die de vuile was schoon weken in de rivier
stevige billen vilein naar achteren gestoken
en ik roep vanuit mijn hoge schuilplek
om vrijheid en het recht om weer…
Slobberwijn
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 221 De avond valt in droomschaduw
slobberwijn op tafel, pantoffels
radio mijmeringen over de zee
vaak wanneer hij zich verplicht
in het alleen zijn te peinzen
vreest hij de eenzaamheid
die in zijn jeugd voelbaar was
het is hier niet heilig meer
oude boeken door het stof gehaald
liggen te huilen onder regenlaarzen
achtergelaten in de hal;…
Spreeuw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 207 Het is avond op de gladde daken
geen schimmel waagt zich uit zijn stal
ik zie mijn schizofrene vader
in een kakelbonte spreeuw veranderen
hij breekt uit zijn zwijgen
als een oude ijsschots
op het bevroren meer
ik heb geen herinneringen
aan zijn fysieke agressie
mijn lichaam vindt veiligheid
in mijn lucide droom
het is avond en een…
Stad
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 De stad ligt in een kuil
maar jij laat het niet los
de wolken, regendruppels
de hemel, alle sterren
maar jij laat het niet los
armoede, verdriet en pijn
het laat je niet gaan
de stad schuilt in een droom
je kan niet meer ontsnappen
de bomen, de lucht
alles ademt jouw stilte
je bent een vreemde
op de vlucht
er droomt een schaduw…
Steracteur
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 169 Muizenissen van de zomer
lezen lectuur op de bank
over een horizon die niet liegt
terwijl jij droomt in verhalen
probeer ik de liefde te vertalen
het raam is niet veel verder dan
de steracteur die open en dicht kan
met hetzelfde gevoel als gisteren
maar het lijkt verder hier vandaan
muizenissen van de nacht
ze kruipen over het tapijt…
Stille bagage
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 386 Het is bekend, alles wat onopgemerkt bleef
leeft in stilte onder de wolkenzoen
in het land van jouw heimwee
geen schurken die de boel bedriegen
of eenzame goden, het noodlot in de hand
geen krant met leugens over liefde
of een acteur op een zonnig strand
met slechts de zon als gezelschap
nu de liefde geluidloos is
in alles overstemmend zwijgen…
Stille getuige
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 350 Hoe waarheid draait in menselijk verkeer
de ziel die merkt het telkens weer
een vreemd verhaal over moraal
een man begrijpt zijn geest niet meer
maar toekomst werpt een rechte lijn
de winterkou vindt niemand fijn
klimaat hangt aan een zijden draad
en smeltend ijs ten einde raad
zorgt voor extremen in het weer
de mens die krijgt geen lente…
Stilte van de heimweehut
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 185 In stilte van de heimweehut
zat jij niet langer in de put
gedachten gingen nergens heen
daardoor was jij met God alleen
het oergevoel waarmee je kwam
was uit een ander toneelstuk
een wereld waar ik niet aanwezig was
zelfs niet in de brieven die jij in stilte las.
Een stoel stond op een andere plek
het schilderij was van een vreemde gek…
Territorium
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 176 Je dwaalt in een vierkant land
waar ratio en emotie oorlog voeren
zonder elkaar pijn te doen
af en toe
komt er een spreekwoord voorbij
toepasselijk in de tijd
maar verloren voor de eeuwigheid
van het alsmaar dieper innerlijk voelen
alsof het land geen bodem kent
beadem je verleden in de toekomst
haal je alles wat overbodig is weg
om…
Textiel van de dood
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 181 De dood
van jouw stilte is lawaaiig
achter de horizon
trompettert het orkest
in nieuw leven
ik draag jouw broeken
in mijn geest
het textiel van de dood
in gevoelig bewegen
linnen tegen huid
weg naar andere wegen
wollig in mijn hoofd
oneindig langdradig
toekomst die ooit is beloofd
door het verleden genadig
textiel van…
Thuisloos
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 40 thuisloos zonder dak
boven het hoofd
kille winterwind
over zijn schouders
gedachten verdoofd
zwerft hij haveloos
met een hopeloze kater
thuisloos zonder bezit
op zoek naar tabak
thuisloos en alleen
raapt hij peuken
van de stoep…
Toereikend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 139 Nooit zag ik de hemel meer toereikend
dan die nevelige juliavond
na het voorbij trekken van onweer
dampend boven het liefdesweiland
waar wij betrapt door een terugkerende zon
onze kriebelkleren weer aandeden
om aan de waanzin te ontsnappen
het was bijna aanraakbaar geweest
die zonde tussen het zomerse gras
maar nog voor het tot werkelijk…
Tranen van de boom
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 75 Het niets impliceert hier
dat mijn krachtige wortels zwijgen
rumoer van mensheid zegt me
er is niets ernstigs aan de hand
we zoeken het zand
van vergeten dromen
op het verkeerde strand
verdwaalt tussen desillusie
meneren die negeren
mevrouwen die miauwen
voor de kat zijn kut
in de ochtendkrant
en door het licht van nieuwe wanhoop…
Vacuüm
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 128 Jouw angst heeft
plaats gemaakt voor leegte
het schilderij van de dood
is veranderd in een witte bloem
de armoede van jouw faalangst
heeft je vacuüm gezogen
alles wat er over is
zweeft in de kleinte
van een droom.…
Vakantie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 113 Er grenst een blauwe wereldrand
aan de horizon van ons geheugen
we eten er boterhammen met kaas
en gaan te paard de heuvels over
daar klinkt weer dat vertrouwde stemgeluid
van een moeder die haar kinderen roept
om te gaan zwemmen in de blije rivier
en in de avond bij het kampvuur
drinkt vader zijn bedroefde bier
om de volle maan te begroeten…
Vanaf de horizon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 355 Het gras kleurt grauw
waar jij dromen verspeelt
slapen zeemeerminnen
op vaste wal, vervreemd
golven klotsen tegen kadekust
dromen hernemen liefste lust
en jij schrijft brieven aan de toekomst
vanaf de horizon tot aan het heelal
voor wie het hoort, de zondeval
is door jouw ogen droomgestoord
maar het leven is geen carnaval
door liefde…