Alle inzendingen van Mark

De jongen spijbelt langs de dijken, zijn vader jaren zoek, zijn moeder half zot, door heel de school vernederd tot op het bot, verdwijnt hij naar het veen. Daar lijken drie schapen hem nog uit te blaten. Over hekken gaat hij, riet, moeras en voorbij de vennen, weer wat gras. Hij ligt er neer, krijgt in de gaten dat tussen groene pollen kweek…

Daar liggen, een verslagen legermacht, zwarte schimmeldraden vreten door de stammen, bomen, geveld door gele honingzwammen. Nu heel het beukenbos is omgebracht blazen duivelzwammen sporen over heel dit continent. Er wacht het hoge leven een koude nacht. Schimmels grijpen, vreten, boren. Uw beeld waart in mijn bestaan als een wrede schimmel…

Zijn ogen gaan de hoge kerk door. De lijnen op het platte doek verdwijnen en scheppen ruimte, overdekte pleinen van steen, van glas. Het orgel speelt, hoor, een psalm van Pieter Sweelink. Een stoet van zwarte pakken schrijdt daar plechtig in gouden ochtendlicht en deftig begroet de kleine hond. Waarom doet een wolk het gouden licht verzwakken…

Vanaf het hoge duin verbeeldde hij ons land. Daar ligt de stad, de kathedraal verheft zich hoog zodat de kleine mens beseft zijn ware taak, het werken, zwoegen. Mannenhand bemest en egt en wiedt de arme grond. Dan oogsten vrouwenhanden al het taaie vlas en roten, braken, spinnen, weven, daarna pas is daar het witte laken, beeft stille rond…

De wijn gedronken glas na glas, de nette heren met dames aan hun zij, naar huis. Wat restte: de meiden, jongens zonder geld, de beste schilder van de stad. Hij roept: ik zal trakteren, Ja, ik betaal de waard een schilderij. En gij vergoedt mij zeven kruiken Rijnse wijn door vrolijk, dronken, speels en jong te zijn. Een luit, een fluit, een…

Is dit dromen? Is dit dronken zijn? Dwalen door de stille stad, de nacht, Waar mijn moeder is geweest, waar mijn Vader kwam. De huizen hoog, hij wacht, Wacht en wenkt mij uit de wijk, de pijp. Hij gaat mij voor op het grote plein, De kleine tuin van vroeger toen rijp De druiven aan de stokken, de wijn. Hij opent kort de deur, de kleine Zijingang…

Een alledaags probleem Ik kom er niet omheen. Je zou het haast maar eens vergeten. Een vrij simpele vraag Die ik stel aan mijn maag. Wat gaan we vandaag weer eens eten? De opties zijn immens Daaraan zit geen grens. Hoezo begin ik te zweten? De interne strijd Die zich altijd verspreid. Ik voel me door mezelf bezeten. Een mening die…

Twaalf kleine eekhoorntjes Zaten op twaalf kleine takjes. En deze twaalf kleine doorntjes Bestelden twaalf grote cognacjes. “Hoe is het, Jaap? Net uit de winterslaap?” Hij trok zijn bek wijd open. “Wat is er Piet?” Piet is er niet, Hij is al weggelopen. De praatjesmaker Kwam hier wel vaker. Maar dat niemand hier Zin had in vertier…

Was ik maar een échte Zwaaiend in de wind Huppelend met vlechten Onbezonnen als een kind. De zon mijn bestaansrecht Kruin door stralen bemind. Grenzen voor mij verlegd Nu word ik niet getint. Mij is ontnomen het plezier Verruild voor kilte van cipiers Slecht zijn ze, slecht tot op het bot Trekken de kroon van mijn kop Opgesloten in een…

Ik lig op de bank, Verveel me dood. Dan baart de spermabank Weer zorgen in mijn hoofd. Het risico blijft groot Zoals de dank. De nood is hoog Het aanbod slank. Loopt hij mank? Wordt hij joods? Is hij blank? Of toch rood? Ligt hij op schoot Warm bij Frank, Die overspelend voost Ondanks gejank? Word je bang Blijf je het ook?…

Alleen in de kamer in het holst van de nacht Ik heb het er weer niet te best afgebracht Allang niet meer nuchter, maar net nog niet dronken Toch stiekem nog één keer mijn glas volgeschonken Alleen op de bank, het is bijna te stil De stem in mijn hoofd zegt precies wat ik wil En ik word als mezelf, er is niemand die kijkt Van de stilte, de nacht…

Schat, je ogen zijn zo mooi, je huid is o zo zacht, je glimlach doet me trillen, je tanden glimmen in al hun pracht. Waarom ben je toch zo mooi, van binnen en van buiten, ik vind dat niet alleen, hoor al die mannen naar je fluiten. Maar zij roepen je voor niks, je houdt alleen van mij, we horen bij elkaar, dat maakt me superblij.…

Een onverwachte achterstand, in de 84e minuut, een extra spits wordt ingebracht, voor hem een officieel debuut. De aanvoerder kopt op de lat, de spanning is te snijden, de thuisploeg wil kost wat kost, een nederlaag vermijden. Het is al in blessuretijd, de verse spits ontvangt de bal, hij passeert de nummer vier, geeft dan een droge knal…

Zie haar zitten. Samen delen we onze hoop. We lachen tegen sluimerend verdriet. Tranen in onze ogen. Zie haar zitten. Ik voel weer even dat allereerste gevoel.…

De dag dat alles anders wordt breekt aan. Zomaar, alsof het altijd zo bedoeld was. We gooien de ramen open, luchten de bedden en schonen het huis. Piepende scharnieren worden gevet en de vloer wordt flink geboend. Alles zal glanzen als nooit tevoren. Zo mooi is het hier.…

Je naam zegt me net zoveel Als de lach op je gezicht Je straalt met heel je lichaam Een onweerstaanbaar licht. Jij bent voor mij de enige De vurigste liefde, en diep van binnen Weet ik wat je wilt Waar zullen we beginnen? Het is een beetje donker In de kamer waar ik slaap Ik open mijn ogen Gaap……

Jij en ik Je weet wat ik bedoel Je moet me toch snappen Dat ik iets meer voor je voel. Het leven is niet Altijd datgene wat jij ervan verwacht Je leeft even alleen Dus aandacht is waarnaar je smacht. Ik heb je dit gegeven Niet wetende wat me te wachten stond Gevoelens staan me in de weg Zal ik het nog een keer beleven? Het is toch…

Trager dan je blote oog loop ik door het veld dat gaandeweg verbost. Het mos een olievlek, de horizon een poort. Het standbeeld zal ik zijn van de wandelaar die ieder jaar -voor mij dus om de haverklap- een roos aan zijn voeten krijgt. Dan voorover neigend zie ik net wat rest van de steel vergaan.…

Waarom? Dat wil ik weten Waarom heb jij mij verlaten? Waarom liet god dat toe? Ik zal je moeten missen Maar ik weet niet hoe Iedere dag ben ik gelaten Waarom Moest jij mij verlaten.…

Zoals de stilte en de leegte naar mij verlangen, niets overhoop, geen verwarrende gedachten, geen vragen, alleen een trein tussen weilanden die als je wilt ook opstijgt. De reis is een niet eindigende, het perron de dag waar men aan de overzijde overstapt.…

Wat ik wil Is een verschil, een oorzaak van verandering zijn Ten goede moet worden gekeerd door mij heen iets geleerd Ik moet iets van ons worden weg van het niets door jullie Pas uitgemaakt kan ik sterven vermoorden…

De nacht is duister donker gefluister De nacht is stilte geluidloze kilte De nacht is maanlijk lichtpuntig bekijk De nacht is zwart kleurloos hard De nacht is Ongeloofelijk Werelds koninkrijk Maar dat maakt allicht niet uit Want de nacht is slechts een plek waar De morgen weer kan komen…

ik haatte op een dag al mijn leugens, mooi verpakt in knik en vriendelijke lach terwijl ik anders voelde ik wilde dus mezelf zijn en niet zo op mijn hoede gaf alle ruimte aan mijn pijn en opgekropte woede zie nog mijn baas, de heer van Geel geheel van kleur verschieten mijn handen wrongen om zijn keel dat was pas écht genieten…

Ik was verliefd, verliefd op jou. Maar dat was toen, hoe is het nou? Ik zag je lopen, zag je gaan. Meteen die liefde weer, zo spontaan. Jij bent voor mij de vrouw, waar ik nog steeds van hou!…

e.h.b.t. (eerste hulp bij tranen) De regels van dit vers heb ik voor jou paraat, als het leven ineens wat minder gaat. Pak wat je wilt, wees helemaal te gast, in deze dichterlijke medicijnkast. Regels die zorgen voor een goed herstel, Als een trompetsolo, bezorgend je kippenvel. Als een hete groc, die de griep overwint, een kruidenthee…

Een mooie vlinder fladdert in de blauwe lucht De warme stralen van de zon verwarmen haar tere vleugels Het licht laat de kleuren van haar vleugels schitteren De zon lacht naar de vlinder, de vlinder lacht naar de zon De zon brandt van verlangen De vlinder fladdert van geluk De warmte tussen hen is voelbaar De liefde tussen hen is zichtbaar…

De man en de angstige jongen verdwalen gescheiden door tijden en dromen en dalen van hoge, verdorde, bevroren gedachten naar donkere wouden van telkens verwachten. Wie zag in flitsen het verleden verschijnen en dan de verwarde, gewonde verdwijnen?…

Zal ik zijn wie ik ben, Zal ik worden wie is was, Zal ik verdrinken in een zee van chaos, Zal ik mij snijden aan een bed van glas? Moet ik doen wat in mij op komt, Moet ik luisteren naar de rest, Maar als ik het zelf ook niet begrijp, Wie weet het dan het best? Zien mensen mij wel eens staan, Als ik buiten van de kou verga? Weten mensen…

Wat is een dag,een jaar, een mensenleven Wie weet, waarheen de wolken dwalen En wat de nieuwe morgen brengt? Alle vogels zingen van de jongste lente Maar Gij, zonder uur of schaduw Gij die nimmer wederkeert... Ik denk je alle dagen om mij heen Deze woorden, dit hart, de blauwe hemel waarin jij voorgoed verdween...…

20 jaar voorbij gegaan Te jong voor een biertje Stiekem wel gedaan Zoveel antwoorden niet gehad Zoveel vragen nooit gesteld Alles is anders Veel is zoals het was Herinneringen vervagen Versnipperd in momenten Ik zoek je in mijn gedachten Maar vind je niet altijd Het is goed Want ik raak je nooit kwijt…