Alle inzendingen van Mark

Zoals de stilte en de leegte naar mij verlangen, niets overhoop, geen verwarrende gedachten, geen vragen, alleen een trein tussen weilanden die als je wilt ook opstijgt. De reis is een niet eindigende, het perron de dag waar men aan de overzijde overstapt.…

Zijn ogen gaan de hoge kerk door. De lijnen op het platte doek verdwijnen en scheppen ruimte, overdekte pleinen van steen, van glas. Het orgel speelt, hoor, een psalm van Pieter Sweelink. Een stoet van zwarte pakken schrijdt daar plechtig in gouden ochtendlicht en deftig begroet de kleine hond. Waarom doet een wolk het gouden licht verzwakken…

Dag mooi pleintje Wat ben je ver Vanaf mijn balkonnetje Snuif ik je lucht Adem ik je licht Was ik een vogel Dan was je dichterbij…

Wat is een dag,een jaar, een mensenleven Wie weet, waarheen de wolken dwalen En wat de nieuwe morgen brengt? Alle vogels zingen van de jongste lente Maar Gij, zonder uur of schaduw Gij die nimmer wederkeert... Ik denk je alle dagen om mij heen Deze woorden, dit hart, de blauwe hemel waarin jij voorgoed verdween...…

De replay value van het leven is gelukkig laag. Almaar ploegen om de volgende dag het land onaangedaan te vinden, dat zou niet leuk zijn. Het is de bedoeling dat we zaaien, zaaien. Oogsten. Zelfs mislukt is de oogst een verhaal, en eetbaar. Vertel! Vuur brandt in de haard. Laag de rook. Schaar ons rond de zware tafel. 'Mij overkwam.' 'Geen…

1 Het kind is wijs. 2 Het kind weet weinig maar wel zeker. 3 De mantels glanzen dof, 4 van ouderdom en betekenis, 5 een purperen glans over het zwart. 6 Dan was jij de vijand. 7 Dan vochten we tot de avond. 8 Het kind brandt zich 9 aan de schoonheid van het speelgoed. 10 Het mompelt. Het is geen spel. 11…

Na dagen sloegen dan de ogen open, De lippen dipten, likten van het water. - Och lief, ik kan eenmaal de tuin in lopen, ik spaarde al mijn krachten voor dit later. De oude dame steunde op mijn schouder en schuifelt bevend door de glazen deuren. Op de drempel zegt ze: -het wordt weer kouder, maar de oude lelie begint te geuren Hoor! Hoor…

Verwikkeld in een sneeuwbui op het strand vind ik mij bevangen in de wachtkamer van de hel, verrast tot een amalgaam van afprijzing en verlangen, hoor hoe vreedzaam de zee rond mij hangt, alsof ze geen weet heeft van de monsters die haar doodbedaarde gebaren het licht bedillen. Kon ik maar grijnslachend gillen: één twee drie los! ----…

Ik lig op de bank, Verveel me dood. Dan baart de spermabank Weer zorgen in mijn hoofd. Het risico blijft groot Zoals de dank. De nood is hoog Het aanbod slank. Loopt hij mank? Wordt hij joods? Is hij blank? Of toch rood? Ligt hij op schoot Warm bij Frank, Die overspelend voost Ondanks gejank? Word je bang Blijf je het ook?…

Daar sta ik dan Op dat spoor Turend naar die bocht Zoekend naar wat je dacht Die laatste momenten Flitste je leven aan je voorbij Dacht je aan je vrouw Je kinderen Aan mij Of dacht je aan niets Was je gewoon bang Voor die klap En dan…

Ik was verliefd, verliefd op jou. Maar dat was toen, hoe is het nou? Ik zag je lopen, zag je gaan. Meteen die liefde weer, zo spontaan. Jij bent voor mij de vrouw, waar ik nog steeds van hou!…

De trein reed door nog honderd meter. Langs het spoor een verdwaalde veter Ook een jas, in donkerrood, Oh, wat was hij dood...…

Stilte draagt ver vandaag ze slurpt de snelweg op omhult de hamerslagen in straten vindt traagheid haar bedding terug, kinderstemmen kaatsen en sleutels vragen aandacht als komma, treingeraas uit de verte als punt…

De verloren tand onder het kussen, het hoopvolle hoofd in ondiepe slaap er krachtig opgedrukt. Alles kan ontsnappen. Van elk verlies moet iets goeds komen, dat is beloofd. Dat het vertrouwen en de aangeboren hoop lang bij ons mogen blijven. Sommige dingen weten we liever niet. Er is de ernstige oudertaak dingen niet aan te leren. Zelfs geen…

De dag dat alles anders wordt breekt aan. Zomaar, alsof het altijd zo bedoeld was. We gooien de ramen open, luchten de bedden en schonen het huis. Piepende scharnieren worden gevet en de vloer wordt flink geboend. Alles zal glanzen als nooit tevoren. Zo mooi is het hier.…

Voorlopig zit hij hier. Er is nog tijd, en eerst moet de vermoeidheid zakken. Anders zal het kruispunt net te ver zijn, of hij zal, versuft, tegen te lage prijs zijn lieve ziel verkopen. Kort geluk, één hete nacht: te weinig. Slechts een eeuwig vuur voldoet. Ziedaar: een andere van Dam. Een verre donderslag stemt in. Collega's, vrienden…

Waarom? Dat wil ik weten Waarom heb jij mij verlaten? Waarom liet god dat toe? Ik zal je moeten missen Maar ik weet niet hoe Iedere dag ben ik gelaten Waarom Moest jij mij verlaten.…

Wat hij niet kent vindt hij er vreemd uitzien. Het vreemde vindt hij lelijk. Het lelijke maakt hem bang. Iets waarvoor je bang bent is gevaarlijk. Vasthoudend aan de schone schijn van het vertrouwde wordt hij een wereld op zich. Hij gaat er vreemd uitzien. ----------------------------- Uit: 'De druiven die te hoog hangen', 1994.…

Wat hij niet kent vindt hij er vreemd uitzien. Het vreemde vindt hij lelijk. Het lelijke maakt hem bang. Iets waarvoor je bang bent is gevaarlijk. Vasthoudend aan de schone schijn van het vertrouwde wordt hij een wereld op zich. Hij gaat er vreemd uitzien. --------------------------------------------- uit: 'De druiven die te hoog…

Zal ik zijn wie ik ben, Zal ik worden wie is was, Zal ik verdrinken in een zee van chaos, Zal ik mij snijden aan een bed van glas? Moet ik doen wat in mij op komt, Moet ik luisteren naar de rest, Maar als ik het zelf ook niet begrijp, Wie weet het dan het best? Zien mensen mij wel eens staan, Als ik buiten van de kou verga? Weten mensen…

Schat, je ogen zijn zo mooi, je huid is o zo zacht, je glimlach doet me trillen, je tanden glimmen in al hun pracht. Waarom ben je toch zo mooi, van binnen en van buiten, ik vind dat niet alleen, hoor al die mannen naar je fluiten. Maar zij roepen je voor niks, je houdt alleen van mij, we horen bij elkaar, dat maakt me superblij.…

'Wij zijn uit de dood geboren', zegt de een, 'en worden aan de navelstreng binnengehaald als een vis aan een lijn.' 'Welnee', antwoordt een ander, 'wij gaan gestadig voorwaarts.' Een derde haalt zijn schouders op. Die laatste heeft gelijk. Het belang van lichamelijke oefening is niet te overschatten, en in het denken schuilt de dood…

Is dit dromen? Is dit dronken zijn? Dwalen door de stille stad, de nacht, Waar mijn moeder is geweest, waar mijn Vader kwam. De huizen hoog, hij wacht, Wacht en wenkt mij uit de wijk, de pijp. Hij gaat mij voor op het grote plein, De kleine tuin van vroeger toen rijp De druiven aan de stokken, de wijn. Hij opent kort de deur, de kleine Zijingang…

Ze verdedigen wat ze hebben. Wat hebben ze? Ze hebben wat ze denken dat ze hebben. Wat denken ze dat ze hebben? Ze denken dat ze hebben wat ze verdedigen. Wat verdedigen ze? Ze verdedigen wat ze denken dat ze hebben. Wat denken ze? Ze denken dat ze verdedigen. Wat denken ze dat ze verdedigen? Ze denken dat ze verdedigen wat ze hebben…

Westerstormen beuken op de dijk, woedend sist het water in basalt. Klompen klossen op de klinkers. Kijk, scheldt de wachter tot zijn God, hier valt geen strijd te winnen. Harder dan hard is de steen, onwrikbaar blijft de sluis. Doggen jagen ieder die mij tart. Zeven vromen stierven in mijn huis. Mijn goud ligt onder de haard, mijn hart is U…

Een alledaags probleem Ik kom er niet omheen. Je zou het haast maar eens vergeten. Een vrij simpele vraag Die ik stel aan mijn maag. Wat gaan we vandaag weer eens eten? De opties zijn immens Daaraan zit geen grens. Hoezo begin ik te zweten? De interne strijd Die zich altijd verspreid. Ik voel me door mezelf bezeten. Een mening die…

De zinloosheid bespeelt de dag zoals de bijl het bos. De uren vallen gretig. Hiervan de zin is de muziek. Meeslepend is het ritme, traag, het doet ons wiegen; traag, vrijwel onhoorbaar, is de melodie die ons omvat. Wat wij kunnen: meeneuriën, nors voor ons uitkijken, energiek of juist bedremmeld protesteren - maar achter alles zingt de zinloosheid…

Zoals het is: zo, zo wil het gezegd zijn. U begrijpt: dat het niet anders is. Dat zou een ondraaglijke schande zijn die bovendien elke noodzaak ontbeert. We laden onze zinnen, leggen aan. gaan in mogelijk genot ten onder. Op afstand, zo is beschikt, zullen wij onze karige daden beschouwen, erom lachen, misschien huilen, nooit aangesproken…

Enen crème gesausd uur zonder spat of gal; zondag: een geglaceerde pudding. In mij sluimert geluier, gelach met de pet af, lichtlinnen gespin. Onder ons goed gezind natafelend. Aan dit fiberfill moment ben ik gehecht, het is een familiestuk. -------------------------------------- uit: 'Ochtendrood en co.', 2002.…

De man en de angstige jongen verdwalen gescheiden door tijden en dromen en dalen van hoge, verdorde, bevroren gedachten naar donkere wouden van telkens verwachten. Wie zag in flitsen het verleden verschijnen en dan de verwarde, gewonde verdwijnen?…