Alle inzendingen van Ton Rijkers

Voor jou zal geen kaarsje branden jouw bestaan is slechts op aarde af Gisteren vouwde ik jou de handen morgen zakt je lichaam in het graf Van jou kon de dood vlug komen jouw lichaam schonk je maar pijn Je bloed zal bij het mijne stromen zodat je voor altijd bij mij zal zijn Voor jou bestaat nog slechts rust liederen bij je uitvaart hoor…

Mijn spiegel is heus geen leugenaar of zie ik werkelijk alles zo verkeerd Mijn lichaam is rijp voor ’t abattoir dat is wat die spiegel altijd beweert Mijn spiegel ziet, wat niemand ziet een dik en vet meisje dat daar staat Tja wat mijn spiegel mij dan gebiedt is strenger worden in mijn zelfhaat Mijn spiegel ziet een meisje met pijn het…

Een kille wind blies door de nacht voor hem was ik óók ’t doelwit en Louter strijdend met zwaartekracht zag ik mijn leven nauwelijks zitten Een zachte stem klonk in de nacht gedragen door die stil zachte wind Het was de mijne, ik kreunde zacht doordat oud verdriet mij verblindt Een droog blad dwarrelde omlaag zwevend door de kille najaarswind…

Vannacht droomde ik een bericht een kleine advertentie in de krant Als watermerk stond mijn gezicht de luttele tekst vulde mij de hand Woorden tegen vale achtergrond en letters in een roetzwarte kleur Las ik wijl amper betekenis vond van de hemel en diens open deur Rondom ’t bericht een open plek welke straalde als de warme zon Over heel…

Haar hemd bestond uit zacht satijn als ‘t lichtblauwe van een lentelucht Om haar zweefde het requiemrefrein en erdoor soms een wanhoop zucht Haar gelaat bestond uit dodenbleek gelijk het winters witte sneeuwtapijt Niemand had behoefte aan een preek aan ‘t einde van haar zwaarste strijd Haar haar bestond uit zacht schoon als van de prachtigste…

In het eenzaam stille duister slaat een trieste donkere klok wijl ik zachtjes om haar fluister dwarrelt ook een enkele vlok Over het koele donkere stille ligt een bleek en stervend licht Geheel versleten is al het prille zelfs ‘n traan op haar gezicht Langs de stilte van de oever klinkt het fluister door het riet en het stille wordt nog…

Vanuit een diep dal staar ik omhoog naar alle grauwe wolken voor de zon Een traan ontsnapt dan aan mijn oog bij ‘t openen van je kleine medaillon Tussen ‘t grijs glijdt een zonnestraal net of ze ontsnapt is aan ’t grote licht Het straaltje licht lijkt schier illegaal en is waarachtig exact op mij gericht Dan zie ik jouw lach in ’t medaillon…

Als straks de zon gaat schijnen en de schaduwzijden verdringt Zal mij geen smart verdwijnen omdat ‘t mij nog altijd omringt Als straks de nacht gaat vallen en ‘t donker zich om mij kleeft Kijk ik met pijn in het heelal en merk ik dat jij daar ergens leeft Als straks lichtjes gaan doven en de hemel kleurt vlug blauw Zie ik in het blauw,…

Dromend dat ik bij de snelweg stond reisde ik naar bestemming onbekend Oud verdriet, misschien zonder grond stierf simpel in dit prachtig continent Opzij van mij hield een voertuig halt de bestuurder bood zijn diensten aan Daarna gleden we over ’t zwart asfalt tot aan de grens van ‘t aardse bestaan Vriendelijk informeerde de chauffeur of…

DE PEDOFIEL EN HET MEISJE Handenwrijvend, haar lippen strak stond ze tot ze zijn stappen vernam Evenals steeds voelde ze zich zwak al vòòr hij aan haar lichaam kwam Ze was nog jong, juist vijftien jaar en verder een nogal eenzaam kind Online ontmoetten hij en zij elkaar de pedofiel en ‘t meisje tegenwind Zijn woorden klonken zo…

Fleurige bloemen bij de spoorwegovergang van een tragedie zijn zij enige stille getuigen Elke dag getreiterd worden..en dat jarenlang liet haar van haar weg naar school afbuigen Bloemen voor dit arm meisje dat zij pestten totdat de dood haar de enige uitweg scheen Bloemen voor dit meisjes’ stoffelijke resten herfstbloemen op de rails, daar…

Hoog in de hemel fonkelt een lichtje ‘t enig lichtpunt van de zwarte nacht Het doet mij denken aan je gedichtje dat jij daarboven reeds op mij wacht Diep in mijn hart gloeit ’t verlangen naar wat in ’t verschiet verborgen is In gedachten aai ik zacht je wang en fluister dat ik jou verschrikkelijk mis Hoog in de hemel fonkelt een lichtje…

Valentijn ik moet jou iets gaan vertellen beloof mij wel dat je dit geheim bewaart Ik zit mijzelf toch permanent te kwellen al ben ik niet voor een kleintje vervaard Ach, hoe moet ik het jou nu toch zeggen ik ben verliefd op zo’n prachtige schone Edoch hoe zal ik je dit nu toch uitleggen ze is een schatje, echt een buitengewone Weet je ze…

Een oude uil droomde op zijn tak terwijl najaarswolken opdoemden Vier dragers met het donkere pak die zich enkel verdrietig noemden Een donkere kist, daarop ’t kleed en letters die van hemels spraken Uit niets bleek die wanhoopskreet waarom ‘t meisje af moest haken De stilte, die haast te snijden was beheerste volkomen de atmosfeer Weggegleden…

Laat mij weten als ze komen in hun heel lange witte jassen en ik dan mede word genomen om voortaan op mij te passen Laat mij weten als ze naderen met de dwangbuis in hun hand als ze stappen door de bladeren naar ’t gesticht waar ik beland Laat mij weten als ze kloppen op de deuren van ’t alleen zijn dan kan ik mij nog verstoppen in het…

Haar handen gevouwen; de ogen dicht wijl haar lippen fluisterwoorden spraken Stroomden tranen haar over het gezicht ‘t Liefst wilde zij er een eind aan maken Haar woorden hortten; de nacht viel stil terwijl haar fluisterwoorden alle zwegen Stroomden gedachten; haar hart werd kil Het leven, ze kon daar niet langer tegen Haar vingers kneedden…

Stille eenzaamheid daalt thans neer over niets dan vochtig koude straten Zij drukt haar stempel eens te meer op mij. Jij hebt mij immers verlaten Droeve eenzaamheid wint ’t terrein dat uit louter reine liefde is geboren waar water proefde als zachte wijn en elke blik op jou mij kon bekoren Enkel eenzaamheid woont er in mij zeggen druppels…

Van verre slingert een koude zon mij slechts stralen naast ‘t gezicht Als een veraf gelegen luchtballon schenkt ze schaduwen van ’t licht Ik ril en tracht warmte te voelen doch koude kruipt mij in het hart En donkere zon, zonder gevoel en met stralen slechts uit pure smart Warmte, zou zij dienen te bieden zoals dit een eerlijke zon betaamt…

Stille wegen donkere lucht zacht geregen en ik zucht Droeve uren en zware mist Al één uur en weer vergist Kille nachten bij verre maan In gedachten kom jij eraan Stille paden donkere nood dalende bladen Ik wil dood..…

Nu al zevenenveertig jaar getrouwd, potverdorie wat gaat de tijd toch snel Adembenemend lang, welbeschouwd doch kort voor ons, als gelukkig stel Zoveel jaar reeds bij de zelfde schat na ons ja woord sloeg die tijd op hol Geen seconde hebben wij spijt gehad noch mijn lief, noch haar krullenbol Door de ware liefde aaneengesmeed ontstond de…

Een oude uil droomde op zijn tak terwijl najaarswolken opdoemden Vier dragers met hun donker pak die zich enkel verdrietig noemden Een donkere kist, daarop ’t kleed en letters die van hemels spraken Uit niets bleek de wanhoopskreet waarom ‘t meisje af moest haken De stilte, die haast te snijden was beheerste volkomen de atmosfeer Weggegleden…

Toen de zon door de bomen scheen zuchtte ik om wat er kwam, die dag Ik dacht aan haar; aan het kille steen waaronder dadelijk haar lichaam lag Wijl de herinnering even verdween loerde heimelijk reeds mijn realiteit Elke dag alleen. Alleen maar alleen die ik liefheb, was ik namelijk kwijt In de verte wachtte ‘t hemelsblauw koel, ondanks…

Waar ‘t teder licht vredig schijnt en geluiden aan mij voorbij gaan Kom ik weer langzaam overeind kan ik weer op eigen benen staan Waar ik zwelgen kan in het licht en ‘t dromen lange vergeten ben Zie ik je eeuwige schoon gezicht zie ik dat ik jou van vroeger ken Waar er stilte rust in eeuwigheid en waar ‘t serene wordt gehoord Daar woont…

Toen ik door ‘t eenzaam ging dacht ik almaar vaker aan jou Hoe je mij bij ’t oud vuil hing zonder een spoor van berouw Alles brengt nog herinnering ook die trein die ver weg fluit Ooit scheen jij een naïeveling Deze naïeveling maakte ’t uit Zachte zinnen op mijn lippen die geen mens beluisteren zou Onze liefde, ras op de klippen bracht…

Ik ben mijn mammie kwijt, zei mij het kleine meisje stil Ik mis haar reeds lange tijd ’t is nu dat ik haar terug wil Waar woon jij, o lieve meid vroeg ik aan dat kleine kind Mamma zoekt jou al een tijd ze is stellig blij dat ik je vind Ik woon aan een stille weg waar die hoge bomen staan En voor ons huis is een heg met gemene prikkels…

Wanneer het ’s nachts zeer stil is kan ik weleens je stem nog horen Of je daar ziet hoe zeer ik jou mis sedert jij daar weer bent geboren Jouw frêle stem zingt in de nacht over een liefde die eeuwig bestaat Hoe jij daar jouw geduld betracht tot mij het hek ooit ook opengaat In donker vreet die eenzaamheid schoon ik weet dat jij daar wacht…

Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot Gebroken was haar oog 't meisje leek zo dood Haar blik heel verbaasd; haar lichaampje ijskoud Een man schoof ernaast hij depte haar ’t zeezout Haar handen heel zacht haar voeten blauwrood Voor haar eeuwig nacht 't lief meisje lag dood Haar rokje lag omhoog haar benen lagen bloot God,…

Laat mij nu maar in stilte sterven heel ver van alles en van iedereen Ik wil niet langer lopen zwerven laat mij maar sterven, heel alleen Breng mij nu maar geen kransen die hebben alle waarde verloren In stilte maak ik mij de balans en enkel mijn innerlijk kan ’t horen Geef mij ook geen loze woorden hoe goed ik wel zou zijn geweest Dat…

Toen de wind over ’t kerkhof gleed blies hij sneeuwvlokken in ’t gelaat Onbewust van het onmetelijke leed dat er restte na haar wanhoopsdaad Toen haar haar laatste zucht verliet zag de hemel grijsgrauw van kleur Reeds te laat voor het afscheidslied sloot achter haar rug de laatste deur Toen een blik naar ‘t lichaam keek bleek dat reeds…

Opzij van haar weegschaal zat ‘t meisje ineengedoken Trillend met ‘t gezicht vaal leek ‘t meisje wel gebroken In haar ogen blonk ’t zwart als viel schaduw van de ziel Had ze in feite wèl een hart ‘t voelde echter niet stabiel Zwaarder leek zij vandaag doch ze kon ’t niet geloven Niets raakte in haar maag toch ‘t gewicht naar boven…