Alle inzendingen van Ton Rijkers

Toen de klokken bedroefd luidden verstoorden zij de intense stilte niet Elkeen besefte waarop zij duidden die klokken vertolkten het verdriet Één ogenblik absolute stilte geven aan hen die veel te jong zijn gegaan Zij, die thans in zuivere stilte leven nadat hen de deur was dichtgegaan Alle gedachten dwaalden dan even naar die tocht die…

Naar het donker om mij staren en daarin de stilte rond mij zien Ik voel mij zo vreselijk naar en ik vraag mij af of ik dit verdien In ’t diep duister om mij tasten met het eenzaam als reisgenoot Draag ik een heel zware last en nadert de drempel tot de dood Bij het donker zo stille wenen om erin de tranen te laten gaan Voel ik mij gruwelijk…

Terwijl de laatste lucht verdwijnt roert mijn stem zich nog eenmaal Eenmaal kom ik nu nog overeind wijl ik luister naar het eindsignaal Terwijl de laatste lucht verdwijnt prevelt mijn stem het zacht gebed Van de duisternis, die ondermijnt wijl ik lig te sterven op mijn bed Terwijl de laatste lucht verdwijnt zucht mijn stem bij ‘t einde…

Mijn neef, dat is een rare vent iedereen kan dit duidelijk zien Hij doet raar op ieder moment Is hij dan stapelgek misschien Nee hij schijnt normaal te zijn op één gedragsgebied, althans Doch die indruk is maar schijn dat is simpel zijn schijnbalans Altijd vriendelijk is mijn neef en naar je lachen, doet hij ook Dat is wat ik ruiterlijk…

Na zijn ziekbed van dertien weken is hij dood, de zomer van vorig jaar Hij had ‘t namelijk al lang bekeken hij was met vorig jaar al lang klaar Na de vorst was de lente gekomen daarna scheen hij binnen te sluipen Hitte leek ineens binnen te stromen maar soms lichtte het groeistuipen Zoetjesaan stierven oude bladeren die zomer voelde zich…

Vlinders, allemaal rond haar alom, op elke boom en struik Al die vlinders kusten elkaar en kropen terug in haar buik Vlinders zongen van het lief dat zij heimelijk, zo beminde Hij was jong en ook inventief met een passie die verblindde Vlinders minden elke nacht; lieten haar naar hem dromen Ze had haar plannetje bedacht om snel in zijn…

Reeds met ’t eindpunt in zicht ging jij ‘t laatste pad betreden Je verlangde naar rust wellicht in de eeuwigheid na het heden Met de laatste adem om je lip sloeg jij de laatste kadeweg in In de verte naderde al ’t schip; langer wachten, had geen zin Met al de rust in je lieve hart bezag jij mij een laatste maal Op je uiterlijk niets…

Ach meisje van mijn stoutste dromen zo meteen komt, wat jij niet verwacht Nog eventjes dan kom ik op stoom en ik heb grootse plannen voor vannacht Ach meisje van mijn stoutste dromen mijn vingers zijn als fluweel, zo zacht Ik houd ze ternauwernood in toom en ze willen je strelen, wel heel de nacht Ach meisje van mijn stoutste dromen ik…

Jou zo zacht en teder minnen en je kussen steeds maar weer voert mijn hart je wereld in en laat mij bedelen om nog meer Jou zo zacht en stil omarmen en je behoeden voor 't kwaad wekt mij met een stil alarm en zorgt dat jij m'n hart verstaat Jou zo stil en zachtjes strelen en kusjes geven op je lieve lijf maken je huidje tot fluweel en…

Winter heerst er in mijn hart ‘t is er snijdend koud en guur Wolken zijn er grauwig zwart wat ik mis, is het levensvuur Stilte heerst in mijn innerlijk alleen de nacht is deelgenoot Duisternis schijnt onsterfelijk even onsterfelijk als de dood Smart beheerst de lange weg waar de zon het schijnen laat De verlaten weg, die ik afleg voert…

Nu je ogen voor altijd zijn gesloten staar ik dikwijls in de donkere nacht Door ‘t traan zien mijn ogen rood en besef ik dat eenzaamheid mij wacht Nog altijd fluisterend met je praten laat ons nachtenlang toch samenzijn Dan voel ik mij nooit alleen gelaten; lijdt mijn hart een tikje minder pijn Duizenden verre sterren schitteren alsof ze…

Vanwaar hij was gekomen weet ik tot op vandaag niet Ik zag enkel tranen stromen tranen, die hij biggelen liet Tranen boven zijn bierglas die hij uit eenzaamheid liet Zijn stem met versleten bas was gedrenkt in ’t verdriet Ruwe huid en kalende kop toonden het rauwe bestaan Handen als een kolenschop wreven timide door ’t traan Vanwaar…

DAT HEERLIJKE MEISJE Ze was heerlijk, ongelooflijk gebouwd doch vooral verrukkelijk slank en groot Nooit had ik zoiets moois aanschouwd doch vooral lag dat meisje geheel bloot Ze baadde in die drukkende zomerzon waar ze waarachtig zo heerlijk genoot Mannen van haar overliggende balkon die genoten zelfs van haar zachte bloot Opeens…

Op vijf december in een heel ver verleden zou Sinterklaas persoonlijk bij ons komen Op zijn knol moest hij komen aangereden edoch kennelijk had hij zijn auto genomen Later en alsmaar later werd het die avond wij de kinderen zongen ons de kelen rauw We vreesden al dat hij het adres niet vond en we wachtten buiten in de snijdende kou Zeven…

Mijn lieveling die is jarig, vandaag en zoals ook eigenlijk reeds elk jaar Is het voor mij absoluut geen vraag; dan schrijf ik een gedicht voor haar Heimelijk schrijf veel lief op papier over haar, die ik na jaren nog bemin En schenk haar dat met veel plezier dit gebeurt al, sinds ons prille begin Haar leeftijd.. zal ik niet verklappen…

Nadat het laatste woord gevallen was zakte ‘t duister als een deken over mij Wijl ik nadien die laatste woorden las kwam ‘t einde stap voor stap naderbij In het duister taste een hand naar mij die stil in ‘t dodende duister schuilde In het donker kwam de dood naderbij en hij vroeg mij waarom ik zo huilde Zonder woord verstond hij mijn hart…

Toen mijn klok twee had geslagen gleed uit mijn mond een stille zucht De diepe stilte kon ik niet verjagen voor het leven was ik op de vlucht In het duister, in het kille eenzaam weerklonk stervend verkeersgeluid Mijn oog zag naar ’t beslagen raam en als vanzelf stapte ik het bed uit Uit mijn mond fluisterden woorden iets als een droevig…

In ‘t winter donker, enkel op de tast, vond haar hand bijna vanzelf de weg Vanuit haar bed zocht ze in haar kast naar het mes, dat ze vond bij de heg Nu al drie uur huilde ze zonder traan want ‘t eenzaam deed haar zo’n pijn Na zoveel jaar van altijd alleen staan dacht ze aan de dood onder een trein Voetje voor voetje, zacht de trap af,…

Onder de waas van vele tranen zag ik weer haar schoon gezicht Ik zag haar als in nevel gaan en raakte totaal uit mijn evenwicht Onder de waas van vele tranen schoven oude beelden voor mij Poogden mij in gister te wanen doch die waan was rap voorbij Onder de waas van vele tranen probeerde ik haar te overreden Ik zag haar de ogen opslaan…

Vredige rust heerste rondom haar ergens zong een vogel op een tak Zijn lied raakte gevoelig de snaar die iets in haar teer innerlijk brak Tranen gleden over haar wangen innerlijk voelde zij zich een wrak Zij ging steeds intenser verlangen wijl zij zacht tegen ’t steen sprak Klanken zweefden uit haar mond over heel het ongelijke oppervlak…

Als je nu warempel eens wist hoe ik iedere nacht lig te wenen Sinds jij je van bed hebt vergist heeft mij geen zon geschenen Als je nu warempel eens wist hoe ik naar jou kan verlangen En hoe ik je direct al heb gemist jij houdt mij eeuwig gevangen Als je nu warempel eens wist hoe ik ’s nachts lig te wachten Dromend dat jij vlug herbeslist…

De dood kwam ’s nachts, zo onverwacht hij reikte mij, als goede vriend, zijn hand Zijn stem klonk stil zijn stem klonk zacht en hij sprak, ik breng je naar de overkant De dood een vriend, wie had dit gedacht zijn warme, milde stem stelde mij gerust Ik proefde in zijn stem zijn geesteskracht en ik werd mij al van het nieuwe bewust De dood…

Zachtjes in je oortje fluisteren in ons verrukkelijk liefdesnest Handen tastend in ’t duister en zo wordt de liefdesdorst gelest Liefdevol aan je lelletje bijten en je kussen waar ik maar kan Ik hou van je, dat is een feit en ik ben vannacht veel van plan Zachtjes in je wangen knijpen tot je mond zich tot mij draait Zoveel moois voor het…

Ik heb geheel geen honger, mens foeterde ’t tenger meisje agressief Ik voel mij fijn met een lege pens en nee, nu ben ik eens niet zo lief Ik heb vanavond toch al gegeten je mag ‘t mijn vriend ook vragen Ik heb enkele broodjes opgegeten daar hij alsmaar door bleef zagen Ik heb thuis iets gegeten vriendje wilde ze haar geliefde wijsmaken…

Wijl de zon reeds rood verkleurend zo achter die verre einder verdwijnt Weent een meisje hartverscheurend omdat zij van pure smart wegkwijnt Wijl haar oog dan rood wil kleuren ziet zij weer die vreselijk lange dag Waarin haar zoveel moest gebeuren onder het oog van het schoolgezag Wijl tranen zouden moeten vloeien stagneren deze welhaast…

Op een donkere half oktoberdag zag zij voor de laatste keer de zon Ze fietste met die innemende lach naar links waar haar einde begon Een automobilist die te hard reed naderde snel en raakte haar fataal ‘t Meisje slaakte haar laatste kreet helaas trof die auto haar..frontaal Beroemd worden, wilde zij graag als actrice zou ‘t dan moeten…

Pesten tot ‘t uiterst is bereikt tot weer mijn tranen stromen En naarmate de dag verstrijkt gaan die enkel sneller komen Schelden, dat doen ze steeds Dat doet geen pijn, zeggen zij Doch almaar begint het reeds als ik nog vroeg in bed schrei Snikken voor het spiegelglas als ik mij de lange haren kam Strakjes zit ik weer in de klas dan…

Ik houd de hoorn aan mij gedrukt dikwijls als ik jou bereiken tracht Onder smart om jou ga ik gebukt altijd als ik vergeefs op jou wacht Ik hoor de telefoon dan overgaan en ik veronderstel ‘t ook van jou Ik heb duidelijk voor je afgedaan mijn ogen zijn daarom vol dauw Ik wou dat je thans luisteren zou bij ‘t nachtelijk stil van mijn hart…

Toen duisternis mij in het hart gleed zong de nacht mij naarstig zijn lied De eenzaamheid voelde kil en wreed en in mijn hart schreide het verdriet Wijl ‘t stille mij de keel dichtkneep zat ‘t duister vol van met onbekend Van de nacht gloeide de wurggreep waaraan ’t verlaten mens nooit went Waar klokgeluid het stille verbrak restte mij…

TRANEN VAN EEN GODIN Luister als ik zachtjes tot je spreek hoor toch mijn stem als ik je troost Ik laat jou toch nimmer in de steek voor ik jou in ‘t geluk heb geloodst Ween maar nu mijn arm om je ligt laat alle tranen allemaal maar gaan Laat ze toch glijden over je gezicht ze dragen ‘t verdriet uit je vandaan Zwijg toch met woorden…