Alle inzendingen van Ton Rijkers

Wat hem het liefste was, was dat ene stukje grond Midden in ’t groene gras als niets de stilte schond Wat zijn fijn plekje was, was waar hij stilte vond Met goed geknoopte das verzorgde hij zijn wond Wat hem ’t mooist was, was ‘t steen dat er stond Met erbij dat plaatje glas dat hij zijn vrouw vond Wat hem het liefste was, was de…

Twee goedgevormde benen plus twee goddelijke voeten Ze loopt warempel alleen en waarom zou dat nou moeten Twee zalig gevormde billen plus nog die prachtige ogen Zou ze misschien wel willen wat zij ook niet mag mogen Twee heerlijk stevige dijen plus nog haar zalige knieën Zal ik eventjes mogen vrijen tot wij erna zijn met drieën Twee…

DAT HEERLIJKE MEISJE Ze was heerlijk, ongelooflijk gebouwd doch vooral verrukkelijk slank en groot Nooit had ik zoiets moois aanschouwd doch vooral lag dat meisje geheel bloot Ze baadde in die drukkende zomerzon waar ze waarachtig zo heerlijk genoot Mannen van haar overliggende balkon die genoten zelfs van haar zachte bloot Opeens…

Af en toe voel je je vreselijk alleen en heb je allerhande onzinnigs aan je kop Dan zou je zomaar stil kunnen wenen; denkend mijn dood lost later alles op Dan ga je over heel ‘t leven nadenken hier zag je al in je kinderjaren tegenop Toen haast iedereen jou wilde krenken zag je de dood lost naderhand alles op Soms treft een afgrijselijke…

Wat was ze toch heerlijk gelukkig geweest de dag dat hij de ring aan haar vinger schoof Al meteen echter de dag na ‘t huwelijksfeest zag zij zich beschouwd geworden als sloof Zijn verliefde vlammen die doofden al direct zelfs de vonken stierven reeds geleidelijk uit Hij had in de buurt een andere dame ontdekt die dolverliefdheid overkwam ook…

De laatste pil lag op haar hand de pil die haar moest verlossen Dacht ik doe ik wel goed, want kan deze pil alles wel oplossen Ze aarzelde een klein ogenblik want die stap beangstigde haar Eerst maar een streepje lipstick en ja daarna moest ‘t dan maar Ze staarde nog even in ‘t glas of dat haar opzet wijzigen kon Ze zonk terug op haar…

De eerste letter van ‘t woordje waarheid dat is een L zo menen een aantal politici Een enkeling laat dit woord zo beginnen en ministers liegen nog over hun functie Ik heb daar zeker geen herinnering aan of: Ik herken mijzelf daarin beslist niet! Ach, waar komt dat belletje nu vandaan en ik ben niet rood zoals u hoort en ziet Mijn meest…

Toen mijn klok twee had geslagen gleed uit mijn mond een stille zucht De diepe stilte kon ik niet verjagen voor het leven was ik op de vlucht In het duister, in het kille eenzaam weerklonk stervend verkeersgeluid Mijn oog zag naar ’t beslagen raam en als vanzelf stapte ik het bed uit Uit mijn mond fluisterden woorden iets als een droevig…

Schrijf mij onmiddellijk een gedicht gebood de dood aan een muze man Nog vòòr voor je mij bent gezwicht schrijf het nu dus, nu je het nog kan De poëet zag, dit zou zijn einde zijn en schreef bijgevolg een dag of tien Dat was niet naar de wens van Hein had hij angst om te gaan, misschien De dichter dichtte heel de lange dag alsof gans zijn…

Nu jij de deur zo ruw dichtsmeet en ik derhalve alleen moet verder gaan Heb ik nu wel gedronken en gegeten van jou. Ik laat je wel, zonder traan Nu echter die woede is gaan luwen ga ik jou toch alsmaar meer missen Trots ik dat gevoel wilde wegduwen zie ik om naar al onze belevenissen Nu ik ’s nachts alleen in ‘t bed rust sluipt het eenzaam…

Heel lang geleden hield ik een knalfeest; alle feestlieden kwamen een voor een aan Één van het gezelschap zoop als een beest ik ging daarom even bij die zuiplap staan Ik sprak hem aan met: o, je zuipt je dood o zei hij, ik lust nog wel tien kratten wijn! Ik dan weer: welnee man je houd je groot hij, ik kan niet dood, ik ben magere Hein Aha…

Diepblauwe ogen zagen mij aan terwijl haar mond gesloten bleef Op haar wangen gleed een traan waarmee ze haar leed beschreef Beide ogen zagen mij niet staan blijkbaar zagen ze door mij heen Minutenlang ‘t meisje gadeslaan reeg mijn droefheid ook aaneen Diepblauwe ogen met hun traan zij wachtten op een troostgebaar Een arm om haar schouder…

‘s Avonds werd gisteren nog laat aangebeld; benieuwd wie het kon zijn opende ik de deur Mogelijk had eentje het gemunt op mijn geld 't bleek echter iemand met een lijkbleke kleur Mag ik mij even voorstellen, sprak hij zacht ik ben de dood; ik kom me over u ontfermen Ik sprak sorry kerel, jij bent al nummer acht! hij uitte toen teleurgesteld…

Haar tengere lichaam schokte toen zij hem opeens ontwaarde Wat hem uit ‘t donker ontlokte dat hij het wel met haar klaarde Haar stem leek bijna bevroren toen hij haar de mond bedekte Hij fluisterde: Je bent verloren als ze, wat hij wenste, verrekte Haar hart hamerde als bezeten toen zijn hand de weg verkende Haast aan alles had hij gezeten…

DOVENDE STERREN LIEFDE Vanmorgen scheen er hoog gehemelde zon voordat al de sterren rap verdwenen waren Mijn engeltje wekte mij in haar nachtjapon mijn gevoel zei, dat ik ‘t vaker had ervaren Gisteren scheen er ook al een hemels licht want ook toen aaide haar hand die van mij Ik opende de ogen en zag haar lief gezicht en ook toen ontwaakte…

Een oude uil droomde op zijn tak terwijl najaarswolken opdoemden Vier dragers met het donkere pak die zich enkel verdrietig noemden Een donkere kist, daarop ’t kleed en letters die van hemels spraken Uit niets bleek die wanhoopskreet waarom ‘t meisje af moest haken De stilte, die haast te snijden was beheerste volkomen de atmosfeer Weggegleden…

Ik kijk om naar een voorval van toen toen ik dat zalig meisje had gevonden Al bij de eerste kans volgde een zoen ja, of ze door de hemel was gezonden Al vlot zei ik, eind dit jaar huwen wij oké sprak zij dit is een geweldig idee Hoe zalig zei ze, je maakt mij dolblij voor mij is jouw suggestie allicht oké We trouwden; het geluk lachte…

Ik streel jou waar mijn handen voelen heel jouw fantastische lichaam, zacht Je beide wangen voelen lekker koel en ik voel dat ik naar jouw liefde smacht Ik streel je teder en met gesloten ogen op elk streepje van je fantastische lijf Vele uren zijn inmiddels omgevlogen sedert ik op deze wolk van liefde drijf Ik streel je verrukkelijk mooie…

Nog altijd droom ik, droom ik stil van jou met die droevige blik Kom terug. Toe nou Nog altijd droom ik, droom ik nu van ons met zo’n droeve snik Ja je gaf mij de bons Nog altijd droom ik, droom ik van ons bei met die tranende blik omdat ik uren schrei Nog altijd droom ik, droom ik stil van jou met zo’n zachte snik Lieveling...Kom…

Ik mijmerde van een meisje lief; niet enkel ’s nachts ook overdag Echt zo’n schat..zo’n hartendief zo’n lieveling met een gulle lach Ik droomde van een meisje fraai bijna heel de dag geschiedde dat allicht lief, nochtans een haaibaai en toch de allerleukste die ik had Ik mijmerde zo lekker over haar Ieder ogenblik van de hele week Zo’n…

Aan de grens van niemandsland wachtte ‘t eenzaam mij reeds op Al gauw kreeg pijn de overhand in mijn keel kiemde al een prop ik was in niemandsland gestrand Over de rand van niemandsland leefden het eenzaam en ’t alleen In het trieste huilden zij constant sinds bij hen het licht verdween droegen zij alleen een rouwrand In ‘t centrum van…

DAUWBLOEMPJE Dauwbloempje o, wat toch schitter jij in die verrukkelijke zomerochtendzon Je druppels zijn als parels van dichtbij jij die ’t donker, vanochtend overwon Klein bloempje ach, het ziet als traan dat tere pareltje dat jou ’t oog vervult Dat je smart hebt kan mij niet ontgaan je oogjes zijn in diepe treurnis gehuld Teer…

DE PEDOFIEL EN HET MEISJE Handenwrijvend, haar lippen strak stond ze tot ze zijn stappen vernam Evenals steeds voelde ze zich zwak al vòòr hij aan haar lichaam kwam Ze was nog jong, juist vijftien jaar en verder een nogal eenzaam kind Online ontmoetten hij en zij elkaar de pedofiel en ‘t meisje tegenwind Zijn woorden klonken zo…

Met diep zwarte ogen zag zij mij aan die stilte van die grauwe herfstnacht Geen ster scheen in de hemel te staan ik huilde zacht, daar ik aan jou dacht In ijzige stilte woekerde een woord; die toezegging jou nooit te vergeten Ik riep je, en wachtte op je antwoord jij die altijd in mijn hart had gezeten Met roestige woorden wees je mij af…

Ergens in het donkergrijze verleden woont nog steeds mijn verwondering Op wegen, al heel lang platgetreden door uitsluitend flarden, herinnering Neerdalen in die oude, grijze dagen betekent mijzelf in ‘t donker zoeken Waar ik geen de weg hoef te vragen welke reis ik nooit behoef te boeken Terugkerend naar waar ‘t ooit begon betekent het…

De wolken weenden, mijn ogen ook naargeestig huilde eveneens de wind Ik volgde mijn verleden hersenspook en scheen voor ‘t hedendaagse blind Het duister lachte, het lachte mij uit, wie je zoekt komt immers niet terug Van het verleden scheen zij de bruid nu stond zij voor mij open, die brug De wolken huilden tranen en tuiten; in feite weenden…

DIE DREIGEND DONKERE NACHT Het was een donkere maanloze nacht we liepen in de dreigend stille duinen We deelden het eenzaam fluisterzacht; als klonk ’t ruisen van dennenkruinen We voelden het gevaar dat er dreigde klemmend naderde die angstige sfeer Waardoor ieder naar vluchten neigde; ’t latent onheil voerde ons naar afkeer Geen…

Zie mij lopen, kijk mij toch eens gaan ik ben een meisje, zonder zelfrespect Mijn eigenwaarde is lang van de baan kijk maar, mijn armen blijven bedekt Wonden in mijn armen en mijn been Ik voel mij zodoende geschandvlekt Niemand merkt dat ik bloedend ween want ze zien mijn armen altijd bedekt In bed huil ik ’s nachts telkens zacht voordat…

De dood kwam stille en in de nacht muren vormden heel geen bezwaar Ik sprak ik had je vroeger verwacht hij glimlachte; wij begrepen elkaar De dood bood mij de rechterhand ja, hij nodigde mij, als het ware uit Ik breng je zo naar de andere kant wanneer ik jou in mijn armen sluit De dood zuchtte: O ik ben doodop ik moet even rusten aan jouw…

Het was doodstil rond jouw graf er hing een donkere schemering In mij kwam jij die trap weer af met in jouw ogen die glinstering Het was doodstil op je kerkhof geluiden klonken flauw, van ver Samen bereisden we dit doolhof en nu bewoon jij een verre ster Het was doodstil op je rustplek een enkele uil kraste in het bos Ik leun maar even…