Alle inzendingen over Onverbloemd

Een vlinder kust een passiebloem Een voorjaar vol verlangen - En onverbloemde lust...…

Ik zeg het onverbloemd, mijn licht onder de korenmaat zal ik echt nimmer zetten. Vraag het maar aan de mensen om me heen, mijn bazen en collega’s de buren en mijn vrienden. Ze zeggen allemaal: “Ze is gewoon geweldig. Dat zegt ze immers zelf .”…

Een fijn Charisma, dat zich onverbloemd Manifesteert in eenvoud of in veelheid? & dat waarneembaar is, niet opgedrongen? Erkend, herkend, door iedereen gevoeld? Een stille ziel, van tweedracht schoongespoeld? Realisatie uit de kern ontsprongen?…

Na een eindeloze duisternis ‘n Helder metafoor als warmtebron Lichte taal vervult betekenis Er zijn betekenissen zonder woorden Ook na het breken van de horizon Het vage wereldbeeld zoekt naar geboorte Een vol bewijs, begrip, een compagnon De echte feiten blijven onbenoemd Ze zweven voor de ogen tijdens dromen En klinken in verbeelding onverbloemd…

borden en met een soort verantwoordelijkheid denken aan morgen, kommer en zorgen en dikwijls gedonder binnen de muren er kwam hier geen druppel melk tot verzuren we hadden niet veel maar we waren geborgen Hoe dikwijls heb ik mezelf niet gemeden in spiegels en winkels en in dat wat ik zei maar ik heb altijd de waarheid geschreven ze onverbloemd…

Esthetiek fladderde toen fragiel Bunkers ogen dan ook vooral viriel Hoop ging achter een gewapende poort Barbaars geweld typeerde onze soort Betonvast geschraagd door viraal applaus wordt wreedheid voor krijgsheren donkere saus Terrorisme heerste toen zo onverbloemd dat het nu eensgezind oorlog wordt genoemd Straffe bommen testten hun stenen…

Ze toonde haar misnoegen onverbloemd, toen hij 'r asfaltbloempje had genoemd.…

Met een arm vol groot gezag, een stem die slakken doet springen, zal hij in hachelijkheden onverbloemd zijn lichaam lenen aan onooglijken, geringen.…

Op het terras kraakt het riet van de stoelen kranten lezen rug aan rug elkaars letters en de koffie valt ditmaal niet verkeerd ogen staren onverbloemd duidelijke taal naar een rode blos waar wangen een lach laten vallen in dat ene kuiltje langs lippen bloot danst lonken naast verleiden ik voel mij even mooi en swijlens voeten vochtige…

hondjes ja die deden hèt Eenvoudig terwijl ze buiten stonden, hield die ene hond, die andere bezet Onder ‘t plaatje prijkte er een naam van hoe dat prentje kennelijk heette Deze naam, waarvoor ik mij schaam en dewelke ik ook nooit zal vergeten Leedvermaak, zo werd het genoemd Een titel welke ik niet begrijpen kon Zij deden hèt namelijk onverbloemd…

kleine engelenziel omarmde liefde met twee werelden lijk in eeuwigheid straalt de lichte dag vulde geest het huis met kinderlach sprookjesachtige mooiste regenboogkleuren ruiken naar bloemen wolken wenen weldoordacht vullen dimensionen eeuwigheid er komt nooit een eind aan het verdict wegglijden in een andere mooiere wereld onverbloemde…

Dus staan deze woorden hier onverbloemd op papier, begrijp ik nu van mijn lief het onbegrepen plezier van het dichterlijke werken tot in de morgenstond. Het is een uiting van een ongeremde vrije geest, maar voor vannacht is het wel weer genoeg geweest, evaluatie, morgen, niet te vroeg, van mond tot mond.…

Je lijkt ineens zo rood vannacht zelfs onverbloemd beschaamd vannacht zo openlijk van stuk gebracht Denk je dat je vallen zal? Je schrijft op het gedroomde meer waar zand je diepste waarheid leest Verwijten spoelen monddood aan verdronken in je vloed van woorden Je telt van nul tot éénmiljard Maar welke nullen tel je dan?…

m’n vrouw vertrok en een illusie lichter moest ik dan toch geloven aan een baan een dame keek mij wenkbrauwfronsend aan en sprak met droeve klank: u bent dus dichter vervolgens vroeg zij streng en veel gerichter of ik wellicht ook écht werk had gedaan met onverbloemde trots zei ik spontaan: ik ben ook filosoof en vredestichter ze zuchtte…

Hanlo meende dat jij was gelijk de dove Burssens zeide dat gij waart gelijk de domme Nijhoff vond wat u in boeken las gelijk de verwaten Hermans zag wat zich te Brussel openbaart gelijk de grote Lucebert u afrolde en als luchtmens u liet zweven boven de afgrond die uw leven is gelijk de machteloze Elsschot aan het dolen sloeg gelijk de onverbloemde…

logisch ook op zes helmdraden heerlijk heldere vormelijkheid vergelijk dan eens dyonische bloemen zoals de zinnelijke roos en de pioen adem hun geur je krijgt een vizioen occulte types die we hier verdoemen bloemen en mensen soort gaat bij soort onze tulpomanie die niet voor niks scoort afkeer van losbandigheid in vrije dromen werd hier onverbloemd…

steels gluur ik naar je prachtige borsten, met nu nog die zachte rozeknoppen, naar de tere welving van je buik, naar je mooie, ronde dijen, nu durf ik niet meer naar je te kijken, omdat je naakte schoonheid mij onverbloemd onthult wat ik niet weten wil, mijn hart bonst mijn ademtocht versnelt het bloed raast door mijn onderbuik, ja, heel…

Hij was de enige die ‘t waagde, de Koningin te zoenen, had lak aan ‘t protocol hij was de enige die homo’s kon benoemen hij was ook de enige die onverbloemd de waarheid zeggen kon maar, hij is niet meer, wat rest zijn de beelden op t.v. en de laatste eer. Dag Jos.…

'Ik stel m'n biertrip zeer op prijs,' verklaart-ie onverbloemd, waarna z'n Palm- of Amstelreis een pilstrip wordt genoemd. 'Ik heb ertegen groot bezwaar,' zo protesteert z'n gade. 'Je pimpelt en bezat je maar.' Ze wenst het af te raden. Al is 't voor haar een bitt're pil, hij zal er niet voor bukken.…

voorjaar in de velden de zomeravonden warm en zwoel, de herfst raakt ons beider hart, de winter geeft koude een stoel het ontluiken van de natuur, de lange zomernachten, kleuren wandelen met ons mee, sneeuw en ijs koelen verhitte gedachten ogen stralen warmte uit, gebaren vertalen zinnen, handen geven liefde leven, monden willen onverbloemd…

Zóveel kaas heeft het ervan gegeten van de waarheid zo onverbloemd. Vástberaden, is het je zeer geraden dat je ongerijmdheid waardeert val je keer op keer in ongenade ook al als je de nieuwe leider niet eens frustreert. Op, naar hogere sferen, trekt het, vástberaden alle twijfels zullen straks verdwijnen.…

ja elk schatje een eigen hartje en de scharrel gaat voor de baat uit zoals de reutel thuis klingelt is west op z'n Best's doet men met ganzeveder vet op het leder in diepe waat'ren met troebele wonden afgetroefd door Nel van Klaveren als vrouw verschopt schuilend achter ramen tranend tuitjes nog te potten cyclamen op kluitjes onverbloemd…

ongaarne vouw ik toe mijn handen tot willoos ingekeerde knuisten hoe graag geef ik toch open prijs wat mij in dit leven drijft nog leren mij mijn zekerheden dat onverbloemd en vrij vertoon pijnlijk aan het licht kan brengen waarin ik diep te raken ben zing niet graag in ondertonen van versluierd honen en betreuren wil naar boven kunnen…

tijd af en toe vrijen zonder spijt hartverscheurende romances zo snel opgebrand ik wil je zonder deze onzin laat me verlangen naar de spanning die onstaat steeds als je zwijgt en er warmte ontsnapt van tussen jou en mij geef me lucht en buiten zijn een voetbal op het strand wilde verhalen en whiskey drinken aan de waterkant geef me de onverbloemde…

Een onverbloemde voor elk verstaanbare muziek, die aan het ademloos publiek ieder gevoel met name noemde. En even plots werd dit geklater gedempt, twee koopren kelen weenden...…

Nee, nu durf ik niet meer naar jou te kijken, omdat jouw naakte schoonheid mij onverbloemd onthult wat ik niet weten wil. Jij, mooie, sterke, jonge god, ach, je bent wel duizend jaar jonger dan ik: je schoonheid, wat een feest, wat een genot, om die schoonheid te aanschouwen!…

Ik kijk met onverbloemde lust naar de schaduw rond zijn mond, mijn middelvinger volgt lijnen die bij aanraking even verdwijnen. De verte zoemt zachtjes bijen, voordat de stilte ons omhelst. Hij glimlacht in zijn droom. Met gespreide hand streel ik stil zijn doorleefde robbenpels. .…

slecht voorbeeld Van intrinsieke armoede met name van hun geest En door de resten van dat Capitol is Afrika zichtbaar Wat niet meer afhankelijk zou zijn van afdankertjes van welk merk vaccinatie dan ook of kapjes van Sybert Peter preekte in een historische verklaarbare context Hij drukte ons nadrukkelijk op het hart te onderzoeken En liet onverbloemd…