Alle inzendingen over Ring van het bestaan

kromgebogen wilgen tussen eindeloos verbolgen riet het water deint tot kringen waar je zonlicht zuiver ziet, in ringen goud vol koudgebleven rillingen daar verglijdt de tijd tot ooit want niets heeft nooit bestaan we gaan, we groeien en de bloei van toen blijft glanzen langs haar eigen baan de nimmerzat van weten -meet zich met de…

voelt mis dan (niet) de ring die je droeg als sterren vallen, bedenk dan (niet) dat ik wensen zou om ons samen te zien…

Zïj gaven mijn de kracht om door te vechten Zíj dwongen mij niet ‘neer’ te gaan in de ring tegen ‘de slechten’ in de strijd om het bestaan.…

Ondergronds botsen mijn gedachten op hem Ze scheuren vlammen uit zijn gestalte, uit zijn stem Ze blazen vuur in zijn huis leggen vuur om zijn vrouw Een keten van kraters Aswolken over de wereld En ik in het Stille Midden van de catastrofen die zijn huwelijk moeten treffen zonder hem te deren Hoeveel naschokken nog? Hoeveel hitte…

hoe die ring me terugbrengt naar de tijd van tandjes krijgen schommelspelen paardje rijden bijten met z’n twee in die eerste volmaakte koek onze vingers in die ring pasten samen roze…

Licht strijkt over wapperend geel van Heereweg tot in het hart, een slinger door heel Aduard versiert het dorp als feesttoneel. Het inspireert de kunstenaar, kom in het rechthuis exposeren, hoor Juliana musiceren, ideeën worden scheppend waar. Hier komt men in beweging, een heel jaar wordt dit dorp belicht, het spreekt van de verbeelding…

O moeder der goden, laat mij vergaan, gun mij de sluitende ring van haar al. Eindig in schokken dit wrede bestaan.…

na ring groeide mijn boom Nu in de herfst van mijn droom Tel ik de ringen die mij verhaasten.…

Uw ring mij bood uit rode liefdemond, Weet 'k een geheim, nooit zonder u geweten: Die kleine ring omspant heel 't wereldrond.…

Je kocht er ooit dat rare schoonmaakding Die autowas die bommen kon weerstaan Een flightcase in de vorm van een banaan Maar Tel Sell gooit de handdoek in de ring En bíj die handdoek (wit of anthraciet) Krijgt u die ring cadéau (geheel om niet!)…

verkeken Nu mijn muur en masker het begaven Hoeven op de Ring rond Simonshaven…

Oh de olympische ringen. De allerbelangrijkste heilige zeer kwetsbare ringen. De ringen van samenwerking over de hele wereld. Ringen, ketenen, trouwringen, ringen van beloftes. En wel vijf ringen in vijf kleuren door elkaar op een smetteloze wit laken. Oh hij wordt gehesen, oh gaat het nog wel goed!…

Ik ben geen mens maar ding, en toch te schuchter om op te bouwen, om mee te sluiten in een ring. Ik heb geen grip op het bestaan, het glipt als zand door mijn handen. Ik ben onvruchtbaar als de maan, ik hap naar lucht en knars mijn tanden.…

een glazen bol kaarsen flakkerden door koude tocht een slanke hand met artistieke vingers verstrooide licht uit tal van ringen haar donkere stem legde mijn leven feilloos bloot hoewel ik weerstand bood zij slechtte de muren rond mijn hart het gelag dat ik betaalde in mijn bestaan duidde de plaats waar ik ontspoorde wissels die…

nu tellen wij de ringen in het hart van de omgevallen boom…

Twee gouden ringen, Ons toegezonden. Waren de dingen, Die ons voor altijd verbonden.…

Afgeplat wentelt de bol om de as In een ring van puin, steen, stof Miljarden hemellijfjes Volgen de baan De kosmische wet In een samenhang tussen verte en vaart Door een massieve kluit aangezogen (Omgekeerd evenredig met het kwadraat) Zwier- en zwaartekracht houden elkaar in toom Dan scheurt een reuzekruimel los De maan die te dicht nadert…

beiden zwijgen niet meer in staat stilte toe te dekken met een glimlach noch luchtig te laten spreken verliezen ze de wil om samen te delen en vergeten taal een eigen gezicht te geven…

Dan, o liefste vrouwke mijn, Onder des hemels blauwe schijn, Wisselen wij nog eens de ring. Dan lacht hoop en herinnering Boven ons hoofd, in de blaren.…

Tijdens deze zwoele woensdag avond op onze camping, heb jij opeens een klein wit doosje, met daarin een ring. Jij zit naast mij op je knieën, op tafel staat nog een glas sangria Je vraagt “ Wil je met mij ……..”? en ik zeg “ Ja " !…

al zal dit lied niet zingen tussen ringen van schuim als een duif slurp ik het Hooglied: rondom puin staar ik vergruisd in eeuwige zonneschijn met al het wenend volk aan Zijn kant de Bruidegom grijpt ons bij de hand in binnen en buitenland…

het die een liefde kleur en Richting had gegeven; haar Haan die Koning had gekraaid tot die ochtend Dat ze zijn stille blik ontmoette Op slag verteerd door tederheid Bezweken bijna aan ontroering Verdwaalde zij in zijn bestaan Op dat moment werd zij het lam Dat willoos naar de slachtbank Werd geleid...…

‘Dans nu in de ronde ring, Ronde ring van rode bladeren, Dans nu in de ronde ring! Zomer werd herinnering’.... ‘Dans nu in de ronde ring’ Zingt de wind, ‘wanneer ik zing’ En de rode ronde bladeren Dansen in de wijde kring, Zingend: ‘winter zal nu naderen, Laat ons gaan waar zomer ging!’…

Eén tak van de heg wordt door een sierlijke ring omkneld: paddenstoel.…

de ring aan haar hand gevangenis of hemel hier trekt hem aan als een magneet en hij weet het zelf ook hier is een grens te groeten de weeë staat van zijn maag onverteerd beleg, nog geen oorlog hij staat op de rand van overgave van zijn geest en al zijn dromen kunnen misschien nimmer zijn vindt hij een haak in het bestaan kleine mensen…

ik besta uit anderen wat zij van mij hebben gemaakt stilletjes komt de pijn en ik laat ze maar begaan ik word gewurgd door mijn bestaan en wanneer ik morgen heen zou gaan laat dan niemand om me treuren want ik leef in grauwe kleuren de wereld draait gewoon wel verder ik ga op zoek naar een bevrijdende herder bij hem vind ik een begrijpende…

dagen zo donker, nachten zo lang maken soms een beetje bang `n eenzaam gevoel, een droevige gedachte geen enkele troost die men kan verwachten geen naaste vriend of goede maat `n innerlijk gevoel van alleen maar haat keer om die haat in liefde en begrip maak van je bestaan een heerlijk bezit…

in eenzaamheid verdwijnen kleuren als tranen gaan rillen in mijn gespreide hand in donkerheid doven mijn ogen als strelingen huiveren in de laatste samenzang door uitgeputte woorden verdwijnt het leven als mijn hart stuk gaat springen in wat mij lief is door verwrongen schaduwen zwijgt de tijd als mijn adem gaat rusten in wat voor…

Zijn een illusie of echt Tastbaar Herkenbaar Met veel pijn geboren zijn Tijd vervlogen ontastbaar Leven of strijden Sterven De wereld onze nalatenschap laten erven…

Vrijheid heb het nooit gehad, Zit vast tussen muren Alleen door het raam Naar buiten gluren, Praat hardop in mezelf Onzichtbare mensen Om me heen Lijken één voor één In eenzaamheid gestorven Voel me totaal alleen De hoop een stap in vrijheid Te zetten Nooit meer alleen…