70 resultaten.
Danspartner
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.400 Zeker is dat jij in mijn armen
een Argentijnse tango danst
de boze geesten in ons bloed
het vacuüm in jaagt.…
het oog van de storm
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 100 loodzwaar de stilte rondom
ergens zweeft de weergalm
van een dichtgeslagen deur
de storm lijkt voorbij
maar dreigend de lucht
in haar roerloosheid
gevangen in het vacuüm
van verwachting
gerommel in de verte
als snelle stappen op de trap
nadert de ontknoping
in natuurgeweld
met bonkend hart
gewapend voor de confrontatie
wars…
In de modder
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.167 Oude beelden liggen in de modder
zelfs de stenen zijn als zand vervallen
in de tijd en
onophoudelijk
Waarom is er eeuwigheid
als het oude en het nieuwe
slechts de bleke stipjes zijn
op een eindeloze lijn
Heel de ruimte om ons heen
is ontstaan doordat toevallige fluctuaties
en rimpelingen in het continuüm
evenwichten in het vacuüm
verstoorden…
Onrustig weefsel
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 57 ik schreeuw
maar hoor
geen geluid
trek vacuüm
net onder de huid
waar onrustig
weefsel chaos
genereert die
ik niet beheers
in het
dagelijkse en
normale uiten
komt wanorde
naar buiten
nu stapelt het
in wachten
op de trigger
flikker op
stroomt onmacht
met fijngevoeligheid
verwoestende kracht
uit het stuwmeer
van onverwerkte…
meelopen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 70 aan de zelfkant van nu
twee koppen koffie schenken
in een vacuüm van rust
één met- één zonder wolkje eigendunk
als afdronk zonder gêne
en de wereld schuift voorbij
ze raast zo hier en daar
vierwielig snel van A naar B
of op de raderen van twee in
beweging gezette benen
ach
het loopt zoals het lopen moet
we blijven zoet de voortgang…
over Introversie
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 1.683 Weckpot
Wangen vacuüm vol woorden
Aan tafel hun gelach
steeds meer zuurstof weggezogen
Ooit zo vers, zo vochtig, ja sappig zelfs
Zinnen met krakende randen
Kijk nu, daar achterin de kelderkast
Een weeïge gedachtensoep
vergeten door moeder
Nee dan de wijn
Gist, gist, gist...
Tot het glas breekt, En hoe!…
Vriend
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.634 Gevangen in een vacuüm,
geen uitweg en geen licht.
Struikelend en op de tast,
ging `k steeds op mijn gezicht
maar
plotseling was daar die stem,
die zei : “geef mij je hand,
ik trek je uit die donk`re put,
gewoon over de rand”!…
Stiltespiraal
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 258 Tussen muren van eenzaamheid
krijgt de stilte nauwelijks ruimte
in volume van leegte
herhaalt het vacuüm een spiraal
ook zonder jou gaat de zomer voorbij
dwalen dromen tussen geesten
van overleden vrienden
die hebben gezien hoe jij
geboren werd
in dit zonderlinge land van stilte
en falende voorbehoedsmiddelen
ben jij het ongewenste product…
Blinde spot
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 216 Leegte heeft geen vaste plek
Ze roert zich als een blinde vlek
Net als goede satire soms niet
Vacuüm verpakt in loze woorden
Een verdorde dodelijke geest
Uit eenzaam kwaad gefreesd
Is nergens niemand ontgaan
Laat iedereen achter ontdaan
Die kop kan niet meer in het zand
Maar hup, zand erover, in de krant
Verstand op nul gevuld met angst…
Hartkloppingen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 589 De stilte had haar plaats gekregen
Een eeuwigheid sinds korte tijd
Om in een gekaderd vacuüm te bewegen
Het pad van relatieve zekerheid
Plots de wanden die trillen vol venijn
Een roep om een teken van leven
De cirkel is verworden tot een lijn
Een hart dat heftiger is gaan beven
De eerste aanraking teder en zacht
Vier lippen komen…
Spielerei en gekte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 75 we draven door
en graven weer
naar de geschiedenis
van het authentiek detail
in de cirkel der historie
is dat altijd het geval
als wij in een stijlloos
vacuüm zijn beland
de mens grijpt terug
naar schoonheid uit
verleden tijd omdat heden
zonder inspiratie blijft
ook muziek en schilderkunst
borduren voort op
vroegere patronen maar…
Beklonken en verdoken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 135 Jij danst rond prille eenzaamheid
aan de kolkende rivieren
van een verdoken droomland
je verlangt naar de onthulling van het geheim
in dichte duisternis zonder enig licht
maar de stem geeft geen geluid
adem brengt slechts sereniteit
om de diepte van jouw afgelegenheid
te ontwaren
hoor je de echo van jouw leegte
het intieme vacuüm van…
Coronatijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 De tijd is nu niet uitverkocht
zij heeft haar waarde verloren
Iedereen is gestationeerd
op zijn eigen eiland
sommigen opgeborgen achter plexiglas
Er zijn mensen die smeken om adem
onze vrijheid is onbewoonbaar verklaard
en telkens plaatsen wij een deksel
op wat weer achter ons ligt
In het vacuüm van ieders alleenzijn
cirkelen wij in…
Sterrenlicht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 304 Rustig drijvend in het vacuum,
onbereikbaar en mijlenver.
En als de nacht is neergedaald,
baad ik in het sterrenlicht.
Van dit mooie universum,
met mijn ogen half dicht.…
Zinledig woord
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 46 Weet wel dat een zinledig
woord niet werkt
Als glas holfrazig, zonder zeggingskracht
Een vacuüm vol
tandeloze macht…
Sein und Sollen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 83 Het zwoof in klare koepelzalen
In 't vacuüm van Maegdenburger bollen
Beklemd in Sein en losgeraeckt in Sollen
Verblind door primavera's zonnestralen
Ons past verschoning echter niet, Ghislaine
Noch van uw kant en evenmin der mijne
Het was een cul-de-sac, mijn madeleine
Elck speelt zijn rol, u d'uwe, ick de mijne
Ick kus u, leg mijn…
Mediatransparant
netgedicht
4.0 met 127 stemmen 59 zij sterde in
versplinterd glas
nog voordat zij
geboren was
opende dimensies
waarvan het
bestaan in heden
weer naadloos past
daar waar het
spirituele een
goddeloze dood al
lang gestorven had
het geestelijk
vacuüm al eeuwen
zonder zuurstof een
zieltogend einde zag
wachtend op de implosie
van haar verschijnen
dat alle tegenstand…
en toen werd het stil
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 885 ik zie dagen, eenzaam
en graven
niets dan graven
een straat
die uit het grijze gat kruipt en wijst
naar een glazen brug
plastic water wuivend als zeewier
tot net achter de dode bocht
een stronk
die met haast rechte groeven
knielt tot elk geluid gevangen is
en ik zie vogels, niets dan vogels
vacuüm verpakt
onrustig dromend…
tender points
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.786 komen
omdat de pijn je grenzen zoekt
of bezit neemt van je dromen
en zo een overwinning boekt
als het schuldgevoel weer welig tiert
in de tuinen van je geest
waar een golf kwaad je rust verstiert
en je de waanzin vreest
als op de “dove” vlekken op je huid
vreemde ogen blijven branden
waardoor je steeds je hart weer sluit
en je in vacuüm…
Tumultueus passeren
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 42 bij nader inzien
alles weer
snel verhulde
zonder dat er
vingers op
werden gelegd
je raasde vol
geluid voorbij
in tumultueus
passeren
beschadigde je
zo her en der
een spiegelruit
waarvan barsten
scherven weer
als gift erfden
nog is het
niet voorbij
zijn haast
maakt plaats
voor een
volgende zucht
want in een
cyclisch vacuüm…
Er sterft een droom...
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 274 een toekomst samen, nogmaals
in de handen van deze tere geest
Al wat leefde tussen hen is vermomming
Is de gedeelde discrepantie
Een vacuüm der ontkenning
Ditmaal zal de Hemel zich voorgoed van de Wereld scheiden
De brug bezwijkt onder een torso van machteloosheid
Want waar de herinnering aan beter ligt begraven
rest slechts het kruim…
Kosmonaut
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 172 Een vacuum, zwart, eenzaam, eindeloos en koud."…
#gameover
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 De roodgloeiende paddenstoel zuigt in zijn vacuüm de schijnwerkelijkheid op.
En daar sta ik dan, naakt in de wereld.
Klaar om opnieuw te beginnen.…
LUCHT
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.056 ben ik helaas geworden
onbegrijpelijk vluchtig zonder houvast
onzichtbare papieren baas vingerloos
vind ik mijn weg op de tast morgen
overmorgen de dagen daarna een klucht
voor velen anderen zijn boos vergaand
geïsoleerd informatieloos ik ben lucht
niet bestaand of anders een vliegende vis
die hapt en hapt naar adem verstikkend
in het vacuüm…
Afgebrand
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 973 Vastklampend pomp je vacuüm,
mijn vlees weekt zich in je los
De onvolkoren halmen
toornen bitter in de zon.
Piramides van bloemen,
pluimende fakkeltoortsen,
brandende geuren gonzen
mijn eindeloze nederlaag.
Bloedzuigers werpen tongen,
wespen steken zich krom.
Zo wijzen alle wegen
als assporen naar jou.…
veelzeggend
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.997 met een onbestemd verlangen
legt hij vingers op haar lippen
die vochtig zwijgend toestaan
dat de trilling haar verrast
zal zij komen
moet hij weggaan
is het fictie
of een waarheid
dat intense “willen hebben”
dat hen eigenlijk niet past
in een grondeloos beleven
legt hij handen op haar lichaam
dat lief en leed vergetend
in een vacuüm verkeert…
Windstilte?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 94 Vacuüm waarin ik moet berusten
ik vaar in de schaduw van je licht
waarin je de werkelijkheid bewaart,
geluidloos in het oog van de orkaan,
ik kan er moeilijk tegen dat je van
gedaante wisselt, daarin ik vrijwillig
moest vervreemden, een windstilte
waaruit ik de kracht ontlenen moest
om schaduwen te binden, niet uitlegbaar
dat alles…
Peer
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 1.328 De stilte valt zodra de peer loslaat
Zachtjes knapt de navelstreng
Geluid gezogen in vacuum
Dompelend in water, de broosheid van het bordes
Waarover in stilte rollende peren pantoffels
- Glijdend door de tussenhemel
- Losgerukte stoeptegels uit vernedering
- Ellendige cadaverbeelden uit marmer
Geen haar op mijn hoofd en een kale hoofd uit haar…
Lente
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 604 Zwart, als een vacuum, leeg maar ‘t meest berucht
in hoofd en lijf, verlicht slechts door een zucht,
die druk, de pijn reeds lang voorbijgestreefd.
De alcohol verlicht, maar toch ze heeft
geen invloed op de snelheid van de tijd
en elk moment blijkt steeds een helse strijd
totdat mijn troeb’le geest het weer begeeft.…
een mondvol eeuwigheid
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.062 scheppingsdag
waar tonen en gestaltes nog hetzelfde waren
dwars door woestijn windt zich een pad
komt uit de verte uit een zwarte wolkenband
een windhoos als met hoge hoed in zondagspak
rent heen en weer door ’t hete zand
de grond is overal met kraters dicht bezaaid
alsof men voetangels heeft neergezet
en in de hemel draait een gasplaneet
half vacuüm…