Alle inzendingen over haperend

de tijd bleef even haperen voor de alledaagse vitrine met de aanblik op dreigend somber en aan de overzijde een helder licht uitnodigend geestdriftig naar een speelse uitstalling versierd met een dynamisch leven waarop hij zichzelf over een andere steven wende en werd meegesleurd door een ontroering van bloeiend geluk verlangend vluchtte…

Jouw nacht wil ik zijn als het dekbed rond jouw prachtige contouren Jouw ochtend ben ik als in die fragmenten van een voorbije tijd 't Middaguur slaat twaalf hoewel de tijd slechts e- ven lijkt te haperen Start volgt voortvarend uren worden groter glijdend in de avond schrijdt de tijd voort tot in de nacht die roept dat mijn…

eenvoudige sierlijke lijnen van een uitermate geweldige compositie die zomaar enkel in schoonheid gekleed van het papier sprong later heb ik je met kleur licht en contrast chique sportief gegeven waarbij de harmonie een opening naar volmaakt maakte toen jij je ziel met glanzende ogen liet spreken in lichaamstaal zonder hapering…

Een hapering, een twijfeling in mij. Verschil van dag en nacht. De stroming gaat op het ritme van het tij. Perfectie is een dood evenwicht. Alleen pijn prikkelt, het foutje zet iets in gang. Zonder vlekken is alles een kale vlakte. Leve de imperfectie.…

losknopen, struikelend in mijn mond, ongedwongen en met moed kijk ik de kamer rond maar stilte breekt mijn hoop als de vragen gaan vervagen, blindgeworden letters durf ik niet of nauwelijks te raken ruggelingse ogen vullen zich met zinnen nog te gaan, onvoldragen klanken die ik steeds maar weer herhaal woorden blijven haperen…

je perst cumulatief beweging uit de meest volmaakt getrainde gewrichten met een souplesse zonder haper en start waar ga en glij zonder stop naadloos in elkaar overgaan lijkt vloer de meest effectieve baan om op te gaan in begeleiding zijn er de kleine ongeziene touches in het richt- en duwmoment versnellen en vertragen van de…

Het overdonderende applaus van de 2e Kamerleden met voorzitster Overdondert hem niet Hij kent het klappen van de zweep Maar ook de stok om te slaan Hij kent ook Hem En zijn Hosanna Maar vooral ook het krijsende volk: Kruisig Hem, ja kruisig Hem Zonder hapering spreekt hij “Zo waarlijk helpe mij God almachtig” Hij is gelovig en geloofwaardig…

mijn eerste pop behoed in de kelder tot in de hoekkast leeft nu naast een koek In een kinderhand taal spreekt zonder hapering in tijd en relatie die in rolstoel een leuk ritje maakt schillen en appelsien verdeelt in partjes sap dat langs vingertjes kittelig aan mijn kin als geboren gave zorg delen ze pakt haar zindelijkheid op…

te vroeg voor naweeën mengen stemmen met de wind te verstaanbaar voor ijlen gekleed in afzondering smoort een zucht in het strooisel van verlatenheid doch niemand vraagt hem de weg aan de zoekende in tastbare ommekeer enige monden stuwen woorden leunen langs gevels naar ver, weg uit haperend zicht waarom ook omarmen, beklemmen als…

Het maatvaste was een vereiste een gedicht mocht best een lied van melodie en ritme vertonen Hij tikte met zijn hand het tempo In het ruisen van het bloed kwam een hapering in, een huppeltje dat de cardioloog verontrustte eerder had gehoord en gezien Jij hielp me eens een gedicht te vervolmaken, ik vraag me af waar dat sonnet is gebleven…

een gedicht te bedenken het is een moment bij eenieder bekend dat de ochtendstond met de nacht is aangelengd of dat uw benen vechten tegen de aarde ; ze moeten wel, maar deze dag heeft toch geen enkele waarde ach, een week zonder rijm wie zal het merken ik schrijf daarom over weinig; ja, dat ook u een keer mag haperen…

Ze laten zien wat gaat haperen, wanneer we onnatuurlijk leven. Artsen helpen kundig herstellen, wat levensvreemde biologen, onmogelijk kunnen weten. Niet repareren kunnen. Artsen helpen bewust te worden, van verslavende levensstijlen. Maken wat niet functioneert. Helpen wie gebroken is.…

De ochtend keerde alles, bloedsomloop En haperingen maakten rechtsomkeert De binnenzijde van mijn kussensloop Was ook geheel naar buiten toe gekeert Geluiden klonken anders, het getal Was niet meer logisch en de mijmerij Verlichtte elk bereik van het heelal De waarheid werd gewoon een schilderij Ik werd verdwaasd gewekt als nooit tevoor…

Dwangmatig bespeel je mijn gedachten, kunstzinnig en grenzenloos, zonder weemoed geen hapering alleen een soort van g..... e zucht! Het is als grasduinen in voorbij gegane liefdes, een labyrint van ingedompeld voelen. Ik verlang naar lentebloei en dooi rond mijn hart.…

De rafels aan de jas haken rimpels aan haar benen opgetrokken blauw tegen het marmeren blok Het station dat stemmen galmt één toon vult alle dagen een haperende naald die zich niet laat stoppen Lege ogen lozen haar boven zigzaggende voeten de massa dampt en wacht de deuren staan op punt van sluiten Verdwaasde schimmen jachten…

Als de wekker de dag openscheurt rugpijn en vermoeidheid ontwaken en ik mij onder de haperende douche afdoende verbrand heb schiet ik in mijn gewoontekleren stommel woest en wakker de trap af veeg met mijn arm de vaat opzij kauw vastberaden het oude brood drink mijn Senseo en denk aan koffie verheugd visualiseer ik de tredmolen ik harnas…

Waarom haperen ze niet in hun val? Ze hebben dit duidelijk al eerder gedaan, ze kennen hun weg. Maak mij niets wijs. Niets is ooit nieuw, en zeker het einde niet. ------------------------------------------- uit: 'Wees gerust, maar niet hier', 2011.…

Terwijl de stille krachten het verleden laten smeulen houden wij elkaar gevangen in een negatieve spiraal van lusteloze klachten machteloze gevoelens onvervulbare wensen met ongetwijfeld twijfel als wederkerend hoogtepunt ooit waren we tijdloos deel van de tijdgeest nu eindeloos beperkt door onze eigen geest ons haperende lichaam…

Verdwijn je in een wazig beeld omdat de brillen haperen? Spiegel je ogenblikkelijk, erken dat jou wat scheelt: ogen van gepolijst staal die fluwelig terugkijken... Nee, dit spoort en scoort niet meer. Oom moet gauw z'n lenzen strakken. Een tachtiger wil zich toch vermaken? Kijk: het verdoezelende dooft.…

ik kende al je repertoir je koos voor blond en halflang haar de ogen wat geloken in praten klinkt de hapering de woorden iets gebroken emoties in onhandigheid die jij maar snel aan zijn gebrekkige ervaring wijdt je wilde hem zo graag de jouwe maken door hem met volle zachtheid te gaan raken maar hij ontweek je alle keren in…

Geen macht die haar haperen of opkijken doet ze lijkt mij van alle angst te bevrijden. Een zwaluw vleugelt uit het laatste licht en werpt een schaduw op haar vaal gezicht.…

Je woorden beginnen te haperen je pen valt even stil toch blijf je verder schrijven woorden lijken koud en kil. Dan stromen tranen langs je wangen het lijkt of je borst wordt ingedrukt maar als je alles van je af hebt geschreven dan weet je: het is je toch gelukt.…

"Lieve berichtjes" zijn berichtjes met lieve woorden gedachten, gezegdes, grollen en grappen die vooral de liefde verklappen haperingen overlappen die vooral de mensheid laten mengen blijdschap en blijfschap willen brengen in iedere man in iedere vrouw in iedere jongen in ieder meisje zoals jij en zo'n berichtje maken maakt mij…

tussen Wernicke en Broca ligt de wankele brug de haperende verbinding tussen het horen- en pratenland de stem roept: spring! spring nu van de brug de handen vergeefs tegen de oren gedrukt de stem beveelt: je moet springen nu! het verscheurde hoofd schudt verbijsterd nee spring! spring! spring!…

Op net zo’n regenachtige koude nacht Legde jij je hoofd heel zacht Op mijn warme schoot Voordat je me in je armen sloot Op net zo’n regenachtige koude nacht Verklaarde jij me je liefde heel zacht Je trilde als een jongentje van acht Toen je die woorden haperend uitsprak Nu fluister ik je naam heel zacht Het gemis is tien keer groter dan…

met verrijkt splijtstof woekeren ze gezapig verder de leden van de veilige raad vegen de mijnen, de deadline als een zucht in hun nek buitenlandse zaken wil tand om tand de fout van gisteren is een haperende plaat het schept een klimaat van mogen want de valkuil van het verraad gaapt zoeken naar verzoening overzeese stemmen vormen…

Begonnen is de reeks die het leven tekent hiaten zijn het kenmerk haperingen en overslaan toch keert het ritme terug onverwacht maar passend in de tijd onaangekondigd en onbegrepen in een alles of niets even is het er, direct weer weg ophalen en dicteren in zinnen spiegelend in inzichten naar een op- en afzien telt alles wel mee op…

Huizen staan om diep ademen, een zwaar ruisen op lichte grond, dromen haperen dan weer overgaand in het vast ritme van onaantastbaar slapen onder stille daken. Langzaam wordt het weer licht op de weg, de hand heeft de koppeling verzet. Tussen waken en dromen ligt de horizon, de motor gonst een mededeling om.…

vergankelijkheid van de geest, niets achter gelaten alsof het er nooit is geweest wielen wentelen zich naar andere tijden naar daar waar het zoeken wordt gevreesd terzijde van de lange asfaltbanen mokert het groen met weinig blad en tiert de winter in de voortgang des levens de wijzer herhaalt de storm op het slecht verlicht display dat haperend…

het eten wachten op de volgende keer: liefde is wachten en wachten is leven Jij was in de war, je wilde me verwennen, voor me koken, jij fantaseerde geduldig wachtend over een nacht met mij: liefde om een heel leven te laten duren Het is nog steeds een avontuur onze verschillen zijn een hart haperend…