Alle inzendingen over Doventolk OR Schizofreen OR Gebarentaal

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Geheim gedicht van en voor foppe dit gedicht is aan mijzelf gericht ik had een geheim en dat moet zo blijven maar ik besprak het met beitske de hulpverleenster en nu neem ik het mee in mijn graf met dit gedicht dat ik haar niet gaf ik ben schizofreen in gedachten maar helemaal niet ziek alleen een betoverde kikker met een tabaksverlaving…

Aan de achterkant van het welkom nam ik ruimteloos mijn plaats in bij mijn geboorte raakte ik verweesd en mijn ouders hadden het eeuwige leven de weinige woorden die ik had verdwaalden tijdens het spreken zelfs in mijn dromen had mijn stem geen naam doofstom liet gebarentaal niets van zich horen ach, ik voelde…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Soms ben ik complex, schizofreen Onzeker door de mensen om mij heen Want ik kom alleen en ga alleen Niemand die durft te zeggen ik ga met je mee Ik ben een egoïst in het vertellen van mijn problemen Altijd op mezelf geweest door het verleden Maar toch spreek ik mensen aan die ik mag En zoek de zonneschijn op een regendag Mijn pijn onderdrukken…

leven kan niet sterven achter steen van rollend gruis orthodox geween, klaaggezang en religies zijn het houvast van angst en verloren momenten, eigengereide machthebbers die het zwaard laten spreken zijn de wereldleiders in alle kleuren gebeden herinneren slechts fantasieën de antichrist herleeft in de handen van de messias, een schizofreen…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

het was zo’n dag dat ik mezelf driftig bezig zag opererend tussen jouw lach en de speren in mijn hart balancerend met liefde en onmacht om aan beiden gestalte te geven in het schizofrene uren beleven ik dirigeer maar mis de basis om op terug te vallen mijn stok verkort steeds meer bereik zodat chaos over blijft weer bloedt…

hij is mijn vriend of toch niet onze dialoog put uit dezelfde bron welt op en verloopt verdroogt stroomafwaarts of bevriest in beweging ik wil zon zand zee en golven de onder bloemen bedolven ogen en lach van een vrouw hij zonden en berouw twijfels en lijden zekerheid in vaste tijden ik licht op hij weerkaatst spiegelt genadeloos…

Ze staan er De mannen Jasje dasje voor mijn deur De stemmen Beamen het Je bent een hond Alles klopt De zenders Spionnen Ik zie hen Ik tel af Mijn laatste peuk En neem de sprong…

Meisje aan haar haar getrokken uitgefloten en ondersteboven weggezet, blikt terug op de dagen die nog zorgeloos waren en zegt stem, na stem, na stem gedag.…

als ik wakker word is alles wit geen grijs en blauw alleen maar wit zover ik kijk ik maak het goud omdat het dan de wereld wordt waarvan ik houd die ik vertrouw in goud en later rood ben naakt omdat ik zwart wil dragen een jurkje met bandjes mijn schouders zijn nog mooi de rest is vies daar walg ik van dat is verrot en aangeraakt…

chaos schept in korte zinnen wartaal uit begrip brengt wanhoop bij mij binnen in een leven zonder grip ik lach maar voel wantrouwen loop maar ben de weg steeds kwijt wil met jou kastelen bouwen maar de lucht krijgt altijd spijt zie me in je ogen breken mijn woorden hard en vol venijn dwing je zo mij te vergeten dat denkt de chaos in mijn…

je kijkt naar mij maar bent mijn horizon al lang voorbij doolt in onbekende verten ik voorgrond niet in een wereld waar de waan het spook verscheurt en vreemde geesten krijsen toch wil ik bij jou blijven als een laatste draad voor je ons voorgoed verlaat ik pak je hand je kijkt verschrikt en voelt ineens je eigen ik en lacht…

je handen weven een verhaal de vingers zijn emoties aan het vlechten hoofdpersonen vechten maar niemand wint je ogen zijn gekluisterd aan het spel je aandacht is geboeid ziet blikken die snel kunnen doden je hoofd laat schimmen vrij met duistere gedachten ze ondermijnen fantasie betoveren de goede krachten en overheersen met magie…

ik zag haar uit de ruïne ontsnappen met een middeleeuwse steenlawine dicht op haar hielen hoorde hysterische paniek in haar stem zag de intense chaos in haar geest vliegensvlug om zich heen grijpen nog is zij heel beneden gekomen want het enige dat ik vond was haar warmte op een grote ronde steen die rustplaats was uit zijn…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

de schreeuw is niet van jou alleen ze splijt de rotsen en vergruist het steen echoot door de dalen jankt door merg en been bloed schandt in het niet verstaan kruipt bergenhoog geen regen wist het onbegrip maar sluiert slechts haar eigen mist het stugge linnen gidst je streken in gebarentaal nagelt de verkeerde kleuren…

Ze lijken af en toe wat schizofreen en ouwehoeren meestal uit hun kraag, waarover blijft onduidelijk en vaag, want klare taal dat spreekt er haast niet een. De flapdrol ja zo’n typisch fenomeen past naadloos in het politiek Den Haag. Adriaan van Dam…

langs de beek Hoe zou het zijn dat ik kan zijn zoals ik wil zijn Mijn masker af te kunnen doen en leven met de pijn De gezelligheid bij mij hebben in de eenzaamheid Hoe zou het zijn als ik niet had wat ik heb, gaf je dan nog om mij Want stel ik kom er niet doorheen Ik blijf nog steeds jarenlang alleen Met momenten als complexheid en schizofreen…

hier te zien, want ik heb mij met uw woorden geamuseerd glimlach rimpels dieper geworden rondom de ogen en de mond Zij beroeren eerst mijn vel, daarna mijn diepere gevoelens onder de opper- en lederhuid en zij vleien zich in het bottenmerg beginnen didgeridoo te spelen spontaan zonder een boodschap in hormonen, gebarentaal…

Ik pas niet in een hokje; ben ik soms schizofreen of, totaal fluïde, mens als iedereen?…

het afscheid valt over het perron, houdt de omarming innig vast tot een fluitsignaal ons losrukt en de deur onze lichamen scheidt mijn ogen spannen zich op achter gesloten oogleden en een diepe ademstoot opent ze weer, diep in de jouwe tekent zich het weerzien liplezen blijkt nu geen kunst en gebarentaal hoeft geen uitleg de trein begint…

Ik zit in ´t stadion. Mijn clubje scoort Ik spring omhoog maar dan schiet mij te binnen Dat ik aan juichen maar niet moet beginnen Mijn blijdschap wordt zo in de kiem gesmoord Van Rutte moet ik stil zijn als een muis Kon ik maar schreeuwen zoals Irma Sluis…

wacht de laptop op inspiratie maar daar moet je wel koffie en nicotine bij hebben foppe eens was hij in het huis van van gogh in arles en nu liggen de boeken op de grond en maakt foppe er een boekje over het is al zo lang geleden en het heden is met zijn hersens zo beperkt maar door van gogh voelt hij zich gesterkt van foppe tot schizofreen…

hoorde mensen schreeuwen, kreten slaken In Dallas, toen de president verdween Die Warren draaide er gewoon omheen Hij moest een levensgroot geheim bewaken Lee Harvey Oswald deed het niet alleen Het eindrapport verraste menigeen: Eén magic bullet wist twee man te raken In Dallas, toen de president verdween U denkt misschien: is hij soms schizofreen…

' Inmiddels doof en blind voor 's werelds schoten, het nieuws in gebarentaal wat laat gevolgd met mijn munitie in de lader een gebedje voor die twee op de 'Schelf' gedaan, het slachtoffer en de dader. Op de keukenkast mijn heiligdom, twee gekleurde levenslichten. Een engel tussen ze in.…

Eens plakte Ernest Pignon-Ernest talloze posters van een schilderij van Arthur Rimbaud op de straatmuren, over het graf heen stond hij er weer met een blik, zo gedrogeerd, zo funest, en een plunjezak langs zijn zij, een levenslot haast niet te verduren, getergd door een schizofreen onweer.…

FRIESLAND GEDICHT FOP In friesland wonen hele stoere friezen de mannen zijn oersterk zoals sven kramer en epke zonderland en drinken op zijn minst een fles beerenburg leeg in het weekend frieze vrouwen worden honderd jaar en zetten in hun eentje een heel voetbalelftal op de wereld die helaas altijd verliezen van ajax de knapste schizofreen…

Magie draagt voor zover bekend Zorg voor een heidens element 593 I think I was enchanted When first a sombre Girl- I read that Foreign Lady- The Dark-felt beautiful- And whether it was noon at night- Or only Heaven-at Noon- For very Lunacy of Light I had not power to tell- The Bees-became as Butterflies- The Butterflies-as…