Alle inzendingen over Droog verzuipen

Me dunkt men kan niet liegen hoe men ze hebben wil, het schoonste zijn ze, droog en stil!…

Ik had een lief - bij mijn vertrek Zag ik veel tranen in haar ogen; Die wangen, bitter nat geschreid, Hoe spoedig kunnen zij weer drogen!…

Liep Heer Jezus, die zieken genas, over water met pijlsnelle pas, dan bewoog Hij zich droog als bekwaam uroloog, daar Hij waterloopkundige was.…

Oranje spelers drogen blauwe spelers af met natte vinger(s)…

Komt droog water voort uit het brein van onze professor Gobelijn ? Naar men verklaarde redt het de aarde. Nederland kan wat geruster zijn ...…

Droog je traan en lach, de wereld Geeft je weer een nieuwe dag Als je tranen dan gedroogd zijn Vul mijn hart dan met jouw lach Droog je traan in een vlucht Alsof je het slagveld betreedt Schreeuw daar dan al je angst weg Net zoals je gister deed Want in het centrum van jouw leven Tot in het hart van mijn bestaan Zal ik altijd alles geven…

Wie z'n leven inricht op regen houdt het geestelijk langer droog!…

het bos is vol zon; uit dicht loof valt een druppel: verlate regen.…

een rij regendruppels hangt heerlijk aan de waslijn te drogen…

Twee einders hebben blauwe lucht; daartussen hangt grillig wolkengrauw.…

Dat hij zo handlen moest na 't lot, dat hij ontging; Hij was zo nat van lijf en kleren 'k Dacht, dat hij zich te drogen hing."…

Kom snel nog even mee op een korte wandeling waar je door de bomen het bos niet meer kunt zien dan gaan we opzoek naar de redekavel waarheid waaronder wij kunnen schuilen bij het trefpunt neem een bijl mee zodat wij kunnen hakken daar waar het nodig is en omdat wij het meer dan zat zijn strooi hier en daar broodkruimels tegen verdwalen kabouters…

Droge plek, strook onder bomen, heggen e.d.…

op een kale berg zoekend naar waar ik echt ben loerend op stand het verlangen is mij liever dan bevrediging de beek staat droog genept in meppel door eenrichtingsverkeer zoals overal haar paardengezicht boven nog pronte borsten een oud dom blondje annabelle - je bruine kleur van rotting nog eens zo schoon…

Het sijpelt aldoor in de goot en valt dan ergens droog.…

denk niet dat de woorden die ik op het blad heb neergegoten eerder zullen bekoren dan dat de inkt de kans krijgt op te drogen er zijn nu eenmaal bomen waarvan de vruchten mij na het drogen meer bekoren.…

In alle stilte drogen woorden op papier roepend om vrede in de schreeuw te worden gezien ecce homo ‘zie de waanzin’ hangen ze zichtbaar in roodwazig licht nog druipend van bloed ecce homo achtmiljoen geteld de thuisblijvers drogen hun tranen thuis ‘terreur is menselijk’ drogen mijn woorden op het papier waaraan ik mij snijd…

Toen ik werd geboren Was ik al droog achter de oren De vroedvrouw die dat zag Schoot danig in de lach Daar zullen we later noch veel van horen. Maar droog of nat Mensen hebben altijd wat Als ze worden geboren.…

Heel langzaam verdrinken onder schuim bedolven zandbanken geven geen kram terwijl vaste grond wijkt Verslaafd aan de zee in al haar facetten wenkt en roept zij lachend met haar golven Wateraders zuigen wreed tijgen aan gevoel verzuipen verstand aanzwellend denken verdrinkt Misselijkmakend metershoge golven maken zwemmen onmogelijk…

vele geledingen doordrenken mijn denken en feitelijk bestaan ze brengen zo vaak verwarring in de weg die ik ja ik, moet gaan soms trekt mijn verdriet mij naar binnen of geniet ik intens van mijn zinnen om het lijfelijk genot te beminnen soms wip ik in de speeltuin van het leven naar verre hoogten en duivelse diepten of verzuip…

bladeren druipen Ik wou dat ik een vlinder was Dan zou ik mijn vleugeltjes zo hard bewegen Dat aan de andere kant van de wereldas Een orkaan zou ontstaan met de zwaarste stortregen Ik wou dat ik een vlinder was Uit mijn gespinde cocon zou ik dan kruipen Ik zou vliegen over die grote waterplas Terwijl onder mij alle strijdende mensen hulpeloos verzuipen…

aanvankelijk mee in de flow verzorgde onopvallend zijn aandeel in de roes maar toen de broeierigheid overkookte en een onnoembare spleen de poëten in (nog) hogere sferen bracht zat B. reeds lang en breed op de wc-bril aan een sigaret te lurken in gedachten beitelend aan een passende tussenzin ------------------------- Uit: Objectief verzuipen…

Wie z´n leven instelt op regen ervaart veel meer zegen als de zon schijnt!…

de zee houdt mijn gedachten in bedwang een tijd lang, tot ze het beu wordt en alles uitspuugt mijn gedachten belanden op het natte zand, en drogen op in de zon waar ze zich weer vermengen met het droge zand, en zo weer verdwijnen...…

de deur is open, maar je kunt niet staan een ongenode gast kan binnensluipen je weigert pertinent om weg te kruipen want kruipen heb je al te vaak gedaan je hebt beslist de strijd eens aan te gaan al voel je angstzweet van je voorhoofd druipen je weet: nu is het pompen of verzuipen een engel heeft ook vleugels om te slaan de verre diepte…

lichtgewichten en verdwaalde anorexia ’s wist hun agenda’s door het turen op uren in ledigheid doorgebracht met negatief passionele kracht in dwangmatige perspectieven doorstonden zij therapieën gingen niet door de knieën voor zorgende freaks die actief in de eerste uren van de dag onverwachts opduikend hun pupillen met raad verzuipen…

Verzuip hen die fatsoenlijk als mannen behoren te sterven, hun vrouwen en kinderen beschermend, oude steden verdedigend, hen die in plaats daarvan hun zondagen luizig in plastieken kuipjes verklitten, blikken uilenzijk zuipend, onmachtig lallend: ‘’Aanvalluh !!’’ ‘’…

meisjes van drie-en-dertig jaar hoog opgeleid goed gevuld met weetjes van wanten flexi in allerhande varianten contactueel zo hoog begaafd ziet ze toch pompen of verzuipen zijn het de genen die het doen een veter in een oude voetbalschoen de biobreuk die krijst en knaagt door hoeveel bronnen ook gelaafd ze knakken op één mankement…

jij voelde hoe bloemen struiken en bomen hun dromen kleur gaven geaard en reikhalzend naar de hemel met energie en licht je glimlachte naar de prilheid van knoppen en blaadjes ontlaadde hun spanning door ze in warmte te laten ontluiken had oog voor het struikje tussen tegel en muur dat bij iedere bui leek te verzuipen maar al…

niet opstandig zijn wel venijn zacht knijpen tot de pijn je weg doet kijken uit mijn donkere blik want ik schrijf vlak omdat jij diepte hebt ik wil duiken en verzuipen in je huid wegkruipen en de hel kortsluiten in genot want ik zit in je kop niet op plaatsen die geschapen lijken voor intiem plezier ik ga je strelen met woorden…