Alle inzendingen over Eenzaamheid OR Verdriet OR Teleurstelling

Als jij aan mij komt, sprak hij tot haar kan ik al razendsnel opgewonden raken Want je vingertjes krijgen ‘t voor elkaar van mij, jouw nederige slaafje te maken Mijn knoppetjes, die pak jij best graag die vingertjes willen altijd met ze spelen Ik vind ’t fijn. Daarom dat ik niet klaag als je zalig mijn onderdelen wilt strelen Soms voel ik…

web spon Toen de uitspraak geklonken had scheen ‘t vooruitzicht kil en koud Buien wachtte nooit ‘t rechte pad na elk ontslag opnieuw in de fout Toen de stilte al lang normaal was scheen het eenzaam, somber licht In ‘t dikwijls geledigde borrelglas over zijn toekomst zonder uitzicht…

Ik moet hem teleurstellen.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

Kon ik mijn verdriet maar dragen deed mijn hart maar niet zo’n pijn Kon ik maar iemands hulp vragen kon ik maar minder eenzaam zijn Kon ik ‘t anders zijn maar torsen ging de smart enkel maar voorbij Waarom zo veel druppels morsen en dat alleen in het leven van mij Kon ik ‘t eenzaam maar hebben was nu de nacht maar minder stil Kon het eenzaam…

Een eenzame traan uit stil starende ogen Gelijk een zee van verdriet.…

Alleen Ik haat het Tranen van eenzaamheid Tranen van verdriet Tranen die er zijn alleen dan…

Ik laat een traan van verdriet Er is niemand die het ziet Mijn pijn en mijn verdriet Ik voel het een ander niet Ik voel me eenzaam en alleen Ik heb helemaal niemand om mij heen Ik laat een traan van verdriet Er is helemaal niemand die het ziet…

ben in de herfst van m'n leven hopelijk duurt 't nog even heb m'n balans eens opgemaakt en dat heeft me wel geraakt, geluk heb ik niet veel gekend maar 't maakt je wie je nu bent; teleurstellingen en verdriet, och wie kent ze niet?…

ik langs deze weg blijven gaan Een tevreden leven met een teleurstellend eind of een pijnlijke tocht naar een gouden toekomst...…

ik eenzaam dat ben ik iedereen is druk niet voor mij niemand om mee te delen de vreugde het verdriet niemand die het merkt niemand die het ziet alleen op de wereld zoveel mensen om me heen ik eenzaam dat ben ik…

Mijn baken in zee ben jij, Strohalm die uitgestelde Teleurstelling genoemd wordt - En die toch het verlangen brandend houdt Waarvan het licht nooit doven zal In vriendschap opgedragen aan buurman Gerrit Hingstman, met de beste wensen voor een voorspoedig herstel.…

Tussen vier stenen muren worden tranen geschreid van teleurstelling en onmacht een eenzame strijd. Tussen vier stenen muren worden tranen gewist het snikken verdwijnt en op klaart de mist. Tussen vier stenen muren schijnt door een kier weer de zon waar het stopte met huilen en waar 't leven weer begon.…

Onstuimige gevoelens van liefde in de min Ik voel me zo neerslachtig heeft dit alles nog wel zin Machteloos en intens……voel ik diepe pijn Gedachten glijden ongeremd en zwaar moedig door mijn brein Teleurstelling en verbijstering hebben me gevonden Als een dier dat langzaam sterft…..…

Alhier zoek ik mijn zonden gisteren is het al te laat de klok tikt en tikt als een kokende hond blaffend genoegen ontrafelt het mysterie.…

splinter uit een grote boom die mijn huid tot bloedens toe doorboorde in een rode vloeiende stroom intense pijn die het lichaam laat schreeuwen het onrecht keert zich telkens weer herinneringen die nooit meer verdwijnen omdat ik aan het einde ben van mijn verweer dromen die uiteen zijn gewaaid door stromingen die ik niet kon temmen eenzaamheid…

ik zou nog wel geloven, dat ’t hartje winter was wanneer er stormen raasden over stad dan zou ik ’t misschien nog echt geloven was daar niet zwarte leegte waar eenmaal jullie hart geslagen had en ook zou er nog liefde zijn wanneer de lentes zongen want op het smogverziekte feest zou ik misschien nog kunnen lieven waren daar niet te…

Jij domme angsthaas Verstrikt in leugens Pure schijnveiligheid Vol afstand en haat Je verloochent jezelf Lippen zijn verzegeld Verliezen doe je niet Zonder weer te winnen Je zinnen vervormen Mooie ware woorden Verwarren en kwetsen Wie is de mens in jou Maak mij maar zwart Klam je aan haar vast Ik kleur de waarheid Met tranen vol verdriet…

Hoe kon je doen Zoals je deed Wat was daar voor de reden De dingen Die jij mij verweet Jij was zelden tevreden Het heeft mij Zwaar en diep geraakt Gekwetst moet ik nu voort Geen mens ter wereld Is volmaakt Jouw houding ongehoord Een dialoog Was niets voor jou Het kon je nooit iets schelen Gevoelloos lachend En chagrijn Een plaag voor…

de val Dus blijf reeël,beide benen op de grond en je bespaart jezelf wéér een dal Je zult zien dat je dit kunt beïnvloeden zonder dat je er minder van geniet En wie weet blijft het plezier dan over in plaats van pijn en verdriet....…

Ja… jij misschien Want jij ging weg Wat had ik een verdriet Jij redt het wel Zo zonder mij Maar zonder jou IK niet!!!…

Ik weet al lang dat je mij helpen wilt nu ik zo diep in de beroerdigheid zit En ik mij voel als aangeschoten wild dat wenend delft aan haar onderspit Ik weet best dat jij mij helpen tracht dat je mij liefdevol de hand toereikt Ik bemerk dat jij veel geduld betracht als mijn blik jou nu en dan ontwijkt Ik weet zeker dat jij mij helpen zult…

Een grootmoeder had een hondje, En dat hondje heette Mop; Wel bromde hij soms een beetje, Maar bijten deed hij nooit. Want al zijn tanden was hij Reeds kwijt, even als de vrouw; Zij was al mooi op jaren, En Mopje was ook niet jong. Nu gebeurde 't op zekere morgen Dat Mop gestorven was, En dat hij werd begraven In 't hoekje van de bleek…

fontijn van zalf op mijn hardnekkige wonden de rode draad gevonden heel paard half weke dagen bleek en doorschijnend wit en schrijnend knorrende magen waar bevindt zich de lans? om eens fris uit te halen naar de banalen waarom is er eigenlijk geen schijn van kans? ik loop door de regen en de stegen waar het stinkt en huilt ze…

De langste vijf momenten van mijn leven waren die waarin jij geheel niets meer zei Mogelijk duurde het voor jou slechts even ik wist echter ‘t eind van onze liefde nabij Vijf minuten niets dan je ijselijk zwijgen de koude oorlog scheen dit wel in ‘t klein In je zwijgende woorden klonk ’t dreigen en uit je blikken droop een tankauto azijn…

‘t niet Weken had hij haar reeds bedrogen tot hij het dan bereikte, haar limiet Haar eenzaam, 't kwam aangevlogen van hun liefde scheen ’t het failliet Slechts verdriet had zij opgezogen doch erom huilen, ‘t lukte haar niet…