Alle inzendingen over Overdaad aan klazen

Had ik de zon in mijn gezicht,hield ik gelijke ogen dicht, voor beide een overdaad aan licht, sloot zich bij het duister aan,in het zog van het altijd ongelijke, wat voor de voeten loopt,zal het zicht aan kracht inboeten, moet ik de hoek omslaan, om mijn schaduwzijde voor te laten gaan of verblijf ik in het schaduwrijke?…

Alleen uit onvruchtbare aarde, kiemt een donker zaad en baart een bitter kwaad, een verraad aan onszelf, en schaadt de afkomst van z’n schepper, onkruid verteld in woord en overdaad van een duister hart en maskeert het verval, om het hoofd te bieden aan al het geweld van orkanen, klemt zich vast aan het wezen van de innerlijke smart, dan herleeft…

toen ik door het sluiten van de ramen de wereld buitensloot, wie hoorde toen het radeloze tikken van allerlei insecten, wie het snakken van de bladergroene kamerplanten naar meer, naar overdaad, wie het muzikale zoemen en weer afslaan van de oude koelkast, waarin kaas en eieren in bedden sla ten onder gingen?…

de onrust in mijn ene hand trekt voren door de nacht, de andere houdt - rustig nog - mijn zere vingers vast ze branden gaten in mijn slaap ondertussen gaapt vermoeidheid als een grot vol scherpe punten overdadig en steevast vergaat de wil tot schragen, want het dragen kent geen grenzen meer elke keer slaapt slechts mijn hand en elke…

het eeuwige alles, alles is bedekt onder een deken van beschutte eindkleuren, alles neigt tot alles 'streetview spot naakte man' temidden van aangeslibte baardgroei ervaar ik kaalheid als een beladen leegte donkere manen verdwijnen in waardeloos gebladerte als zonnen achter de sneeuw druppels gaan ten onder in een hemelvloed aan overdaad…

'k Ben niet meer die ik was, hoewel ik qua fysiek, tijd heb ho- ren palaveren* 'k Leef de jaren en werk de mooie maanden die mij zonder scru- pules worden gepresenteerd Een overdaad aan verstoorde verhoudingen** als gevolg van een, totaal zin- loos, dichte gaatjespan door mij meegenomen tot het eind der tijden Neem van mij aan dat…

die kleurenkast met overdaad aan zangtalent en als leuk bedoeld leeghoofdig geklets heeft voor mij afgedaan zo goor en guur al wat ze biedt leven- en inhoudsloos gezwets murw gebeukt door zoveel gezwam en onnozele leukigheid pak ik m’n ransel en m’n hoed niets is er wat me nog scheidt van de echte kleuren en ware betekenisvolle natuurlijke…

waarde zonder ook maar iets te vragen levert die stille zwarte grond z’n waardevolle bijdrage hoe simpel het ook lijkt ‘t is dit zwijgend samenspel dat de wereld verrijkt het zaadje – ik – en de zwarte grond een op stil vertrouwen gebaseerd verbond met als overweldigend resultaat schoonheid van bloem en plant en rijk voedsel in overdaad…

(als mijn woorden kunnen wachten) laten we beneveld en beschonken van de liefdesbron gedronken naar een mooie plek gaan, schatje waar we sprakeloos en oeverloos alleen in nevelen gehuld zijn, schatje op de betastzin in het donker spraakwaterval ik in je armen raken we samen buiten zinnen spreken we vijftig tinten taal overvloedig, overdadig…

Woorden schieten mij tekort Tranen vloeien in overdaad Mijn hart is leeggebloed Mijn ziel voor altijd geschaad Het vrolijke licht in mijn ogen Is voor altijd gedoofd Vertrapt is onze vriendschap Waarin ik zo heilig had geloofd Je bood mij een warme plek om te vallen Je schouder om op uit te huilen Een vriendschap waar ik op kon rekenen…

voor mij het met sneeuw bedekte dal een vage droom van arrenslee en dennengroen de sfeer van toen een klare lucht met heldere ster maar achter mij bourgondisch feestgedruis uit het fel verlichte huis waar kerst in overdaad op tafel staat zij schuiven aan al licht verhit snel knoeiend op het smetteloos wit ben niet terug gegaan…

de handen reiken niet verder dan het kloppen van mijn hart de armen nog verder strekken verlicht ook niet beklemmende smart; ooit kon fluisteren warmte opwekken je aangezicht verstart verwachting vordert verwarring, denken raakt overdadig gehard en wordt hoop een aftreksel van bedeling terwijl de lente toch blauw de aarde bedekt vogels…

Droom jou in mijn bed als ik lig te slapen 'k Droom jou naast me; warm en naakt 'k Droom jou 'k Zie jou 'k voel jou Mijn verlangen is groter dan 't verschil Tussen hemelgewelf en aarde We kennen elkaar nog niet voldoende, maar---- ---'k Voel je, hoor je Paradijselijk komen In de Hof van Eden met De Verboden Vrucht Die overdadig…

Het lijkt allemaal vreemd, ideeën en wetten gespeend van naam, ongrijpbaar, wie zal weten hoe het er voorstaat, vervreemd van sterren, daglicht dat in het avondrood opengaat, in gezicht van goden die verdwijnen, overdaad in verholen stilte, vergaat weer in een nieuwe vraag, hoe zal deze in een andere vorm verschijnen?…

Oud en Nieuw geveld door griep op mijn nest ( bed) maar God wat ben ik blij, die overeten overdadige Decembermaand is gelukkig voorbij!…

naar gelukzalige decennia waarin Carmiggelt succesvol schreef en de hem typerende melancholische gevoelens met zijn lezers deelde haar dooraderde licht klovende tepelhoven doen de presentie van heftig blauw bloed vermoeden hetgeen mij opwekt tot het eigenmachtig en handtastelijk aanvoeren van bewijzen voor datgene dat vooruitstrevend en overdadig…

Het klopt toch dat ze zich hier overdadig ontvouwden onder jouw zorgzame handen vanaf hun eerste knop jij hun rijping volgde met waren het liefdevolle ogen? en ik menigmaal op dat pad aan de zijkant ...…

Dat het niet meevalt, merk ik om me heen Ik kijk als dichter en zie in de rondte Dat, zover ogen reiken, horizonten Verkrimpen tot een ziggurat ineen Die metamorfoseerde in een heuvel Waar ooit een Muzenberg lag, iets te hoog En de Hippókrenè staat nog steeds droog Door overdaad aan wereldlijk gekeuvel Weet iemand nog de weg naar Helicon…

Hier rot de Voorspoed, die zo vrolijk groeide en bloeide, totdat de grootse Praal hem, tot zijn nadeel, ving, in gulden zalen sloot, met zijden strikken boeide, aan gouden ketenen en paarle snoeren hing, en d'Overdaad die met de Praal te zamen spande, in 't slikken onverzaad, in 't zwelgen onvermoeid, hem in de wijn verdronk, aan 't braadspit…

Niet zelden trekken modderstromen van rottend vuil in kommer en kwel, meestal vrijgekomen, vanaf de hoge naar de lage kant, waar geur en hypokratie hun stinkende stempel drukken op de aangeboren afvalkuilen, waarmee overdaad stand houdt tot aan de marmeren zuilen van de door paal en perk gesterkte zwijgen, tot in de weggeworpen kudden…

Aanschouw de paarden die over planken en vloedlicht galopperen, in een voorgeschreven tracé, met goede luim beklede manen, bereden en bezeten door met lak gelaarsde heren, gezeten op hun van hout gelooide zadels, om zich in overdaad te laten eren, een cliché van plichtmatigheid, een verhuld bedrog, met verwijzing naar passiviteit, geen…

Het net ontwaakte licht sijpelt over de slanke, nog slapende, dijken een ochtendgloren meldt zich bij huize Matanze waar de rijken van toen en nu nog overdadig dromen en de wintertuin de IJssel zacht hoort stromen Bomen van stavast hebben er eeuwen langs zien zweven.…

Winkels zijn gewoon weer open, schappen leeg op wat resten na, Van de overdadige Kerst. En toch loopt de halve bevolking boodschappen te doen. Alsof het gisteren geen Kerst was, alsof er niet tot eeuwigheid amen gegeten werd gisteren, maar vandaag is vandaag, de dag na Kerst en ook dan moet er gegeten worden.…

ik dronk een kop koffie had 'm nodig dacht ik - als zo vaak volgend de routine van mijn ik-drink-koffie-automaat ik sta op loop een loopje druk op een knop koop een koopje en bega weer mijn koffie overdaad koffie wat ben je koffie o wie?…

Ik ga op de ronde tafel liggen rek me uit en geef me over aan welbehagen, gestreelde loomheid, oh, nu niet aan jouw handen denken niet aan genomen besluiten plannen en actiepunten en niet aan de ruis van buiten het rimpelen van de lucht om de boksende drukte het stuiteren van profijt dwars door radslagen haast het leven van onze overdaad…

(fruit op school) Ach ... arme beugelbekkies, kogelrond gezwollen door het overdadig eten het junkfood, daar wordt gretig in gebeten als triest gevolg verschijnt zo’n dikke ...…

De komst van de winter, een melancholische zucht alsof gisteren het gras groener was en een wolk, het overdadig kussen van de zomer, passioneelprille liefde.…

Een middel om verveling te verdrijven als tijd of vrijheid neigt naar overdaad is ’t nemen van een toevlucht tot het schrijven daar dit nog vaak te wensen overlaat Een woord op schrift zal lezers lang beklijven en lettervreters zijn erbij gebaat een leven lang van zin voorzien te blijven en dat dan weer het liefst met regelmaat Dan droom…

Jekkers had het Vaak en veel Over kantelen, Het legen van Een aantal Bruine pretpalen Waarvan hij achteraf Een heel tuinhek Kon bouwen - Dat was in De jarig tachtig, Dat was toen, Nu is hij die Voorop loopt om Recht te zetten Alles wat scheef Gegroeid is in een Maatschappij die Al tig jaar van Overdaad en weelde…

Schilderen wil ik al die kleuren dat rood,dat bruin, dat geel, die overdaad aan vruchten al roepend, kom en eet met mij Glijden wil ik in de winter over zachte rulle sneeuw rood en blozend van de kou en alsmaar roepend, kom en blijf bij mij. Vrolijk wil ik dichten Over al wat mooi en liefde is.…