Alle inzendingen over Vroenhoven OR explosie

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

altijd dag kleintje bedankt voor je aanwezigheid het was maar heel even toch was jij een leven zo klein en zo stil zo teer en zo pril ik weet niet wie je was of wat je worden zou ik weet niet wat mis was of wat er komen zou het doet me toch een beetje pijn blijkbaar mocht jij er niet zijn mysterieus ben je stil ontstaan en als een explosie…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Elke druppel, blinkend en puur meldt zich bij de onzichtbare richel om mee te reizen in een stortbad op weg naar het einde van de val een explosie waar kernen splitsen van ijzig water naar klamme kleuren Rillingen door het granieten hart van rotsblokken en ijsmeesters we huiveren zonder angst getemd en zonder te spatten meanderen we…

Een explosie van zonlicht daar waar schaduw is geweest een helder strakke hemel zo strak als het ijs dat door de kou wordt bevroren de kou en de sneeuw doen de opkomende voorjaars bloemen verwelken slap hangen de kelken de vogels zingen al vroeg in de morgen zij lijken zonder zorgen het voorjaar kan niet in rust ontwaken wanneer…

De gewaden vol met remedie van trouw huwelijksfelicitaties weggewassen, geweigerd mooi getaïlleerd de lange witte sleep, een ring aan haar vinger als teken als herboren gaat het prestigieuze purper, het meisje wandelt met een prachtig gelaat van enkel kant en brokaat..naar het altaar wat haar nog rest zijn keizerlijke gewaden in een explosie…

Explosie na zo vele uren trainen, de stooteruptie bleef gedistingeerd, dat straatvechten heeft hij nooit geprobeerd, de gentleman die zat hem in de genen Qua streven wilde Arnold all the way, als zwaargewicht zou hij de scepter zwaaien, dus na het eten van vijfhonderd vlaaien toen stond hij op De Spelen in L.A.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Het komt nu aan op kracht en strategie Explosie na zo vele uren trainen Waar niemand staat te trillen op de benen Waar offensief het wint van apathie De bel weerklinkt, de wedstrijd gaat beginnen De vechters in de hoek richten zich op De vezels strak, het lichaam op-en-top Herinneren aan goden en godinnen Bewegingen zijn strak gecontroleerd…

Een explosie van woorden, geluid, mijn vlies trilt na. Voel me leeggehuild, van binnen koud. Mijn vuur is gedoofd.…

Het geluid van een brekend hart, als een explosie...met ongekende kracht. Helse pijnen, ondragelijk verdriet, gewond tot in het diepste van m'n ziel. Een waterval van bittere tranen, sinds de nacht dat het doek voorgoed viel. De strijd is gestreden...de verliezer bekend, uitgeput en nauwelijks nog in leven.…

In de stilte, op het hoogtepunt, verschijnt opeens spontaan de mantra en fonteint als subtieler licht mijn lichaam uit, lieve energie-explosie, symfonie van binnen uit. Hamsa. Altijd al heb ik van jóu gehouden.…

Eens vol takken, volle glorie nu ontdaan van alle ballast is 't wachten op explosie. 't Zal wel komen toch, 't groen ondanks alle aderlatingen van 't weghakken alle armen 't liefst zou ik haar omarmen zeggen: 't komt wel goed, maar ja, da's niet iets wat je snel doet.…

ontwaken, maar dan zal zij de balans verliezen waarna ze weg zweeft uit mijn archieven als paradijsvogel met een roos in haar mond en ik achterblijf met een gevoel van waarin mijn kleuren verbleken maar met hoop dat haar stekels mij zullen betoveren zal ik altijd kiezen, voor dat moment vlak voor we samen opgaan in die explosie…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

wij hebben onze zielen naamloos geopend de pijn geleden van het er niet meer zijn na wanhopige gebeden samen waren we daar zonder gezichten omdat we niets van elkaar wisten tot het moorden in woorden die we niet wilden horen de explosie het geren paniek zonder perspectief de inkeer en het weten dit niet te zullen overleven…

als hij vergeten verzinkt in een zwoele extase doordrongen van zachte huivers ontkromt zich telkens zijn glanzende rug daarbij zweet tot damp bewegend tot een nevel vol lust hem omgeeft in een vermiljoenen moment ontsnapt dan een ingehouden adem geladen trilling bereikt zijn ka bezwijkt hij vloeiend aan zijn passie in een geluidloze explosie…

plek waar nog warmte is te creëren huilen van de wind door troostloze bomen de velden leeg en dor zelfs mistige horizon in mijn brein slechts verlangen naar de zon wanneer zal ooit het nieuwe leven komen maar in mijn hart vonkt stil het hopend vuur dat straks na rusttijd onder witte deken kiemkracht en herleving van nieuwe natuur tot explosie…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

wanneer ik dood ga hoop ik dat er bloemen groeien in je hart ontsproten uit de zaadjes die ik door de jaren heen geplant heb en nu ontkiemen door het water van je tranen wanneer ik dood ga hoop ik dat er bloemen groeien in je hart en dat het bol staat door een explosie van geuren en kleuren die jouw herinnering aan mij verbeeldt wanneer…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

die met een minuscuul vlaggetje zijn zilveren plak viert Greene heeft brons het is nog lang onrustig rond de baan explosie van nauwelijks tien seconden…

de blikken Vervagen in mijn beeld Strelen de woorden Die ik heb geleerd Liefde is mijn leven Liefde, dat ben ik Liefde voor de ander Liefde geven Dat kan ik Geniet al is het maar even De liefde voor elkaar Een vriendelijk gebaar De warmte uit je hart Voelt de ander Ziet de ander Hoort de ander Als het hart opengaat Een liefdevolle explosie…

luttele seconden lijken wel een eeuwigheid, zo even vertoeven in een tijdsillusie van slow motion overrompeld door duizenden aard-beelden, een explosie van onlosmakelijke verbindingen en linken, elke schakel terugkerend naar zijn oorspronkelijkheid. Verstijfd, verblind rukt ze zich los uit deze tijdsdimensie.…